Translate

Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Να μην χάσουμε κι αυτά που έχουμε!

Χρόνια Πολλά να ευχηθώ σε όλους κατ' αρχήν και ευτυχισμένος ο καινούριος Χρόνος, αφού αυτή θα είναι η τελευταία ανάρτηση του 2011.
Και είναι συνέχεια της προηγούμενης, μιας και οι συζητήσεις για το καινούριο Οργανόγραμμα του ΕΚΑΒ βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους. Μας πιέζει κι ο χρόνος άλλωστε, αφού η Διοίκηση, πρέπει μέσα στην επόμενη βδομάδα, να καταθέσει την πρότασή της στο Υπουργείο.
Γιατί τόση βιασύνη; Γιατί πιέζει η τρόικα. Το κόλπο που έκαναν τα Υπουργεία παρουσιάζοντας τους συνταξιούχους ως απολυμένους, δεν το έφαγαν οι Γερμανοί και επανήλθαν ζητώντας αναμόρφωση των Οργανισμών, με κατάργηση τμημάτων και διευθύνσεων, ώστε να περισσέψουν υπάλληλοι, οι οποίοι θα πάνε αλλού που τους έχουν ανάγκη.
Μέχρι εδώ καλά για τους Διασώστες, αφού πάντα φωνάζαμε ότι έχουν μαζευτεί πολλοί μέσα και κάθονται χωρίς να κάνουν και καμιά δουλειά.
Τι πρόταση παρουσίασε η Διοίκηση;
Δεν είναι καλής ποιότητας η φωτογραφία που δημοσιεύω, αλλά μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Αφήνει τις Διοικητικές Υπηρεσίες όπως έχουν (με το σχετικό ανακάτεμα) και δημιουργεί άλλη μια Διεύθυνση, αυτή των Ιατρικών Υπηρεσιών.
Και οι Διασώστες; Εκεί που ήταν, στην Νοσηλευτική Υπηρεσία.
Δώστε προσοχή στον τίτλο της Διεύθυνσης: ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ.
Ούτε μικρό παιδάκι δεν θα έκανε τέτοια πατάτα. Ο ένας όρος αναιρεί τον άλλον. Μια υπηρεσία, ή νοσηλευτική θα είναι, ή προνοσοκομειακή. Και τα δυο δεν γίνεται. Αυτοί που σκέφτηκαν τέτοια βλακεία, με την οποία θα γελάει όλος ο πλανήτης και θα γίνουμε διεθνώς ρεζίλι, διοικούν τον οργανισμό και πληρώνονται χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα.
Τι αλλάζει για μας, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, αφήνοντας αυτούς που σκέφτονται τέτοια πράγματα να αυτογελοιοποιούνται. Αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν αλλάζει τίποτα. Τόσα χρόνια φωνάζαμε να αλλάξει ο Οργανισμός, ο οποίος κατά γενική ομολογία (και της ίδιας της Διοίκησης, με δηλώσεις του Προέδρου) ήταν απαρχαιωμένος. Τώρα που αλλάζει, μένει ο ίδιος.
Στις διαπραγματεύσεις με την Διοίκηση είχαμε τρεις δρόμους να ακολουθήσουμε.
  1. Δική μας Διεύθυνση.
  2. Να παραμείνουμε στην Νοσηλευτική.
  3. Να ενταχθούμε στην Ιατρική Διεύθυνση.
Πολλοί συνάδελφοι (και γω μαζί τους) υποστηρίξαμε την πρώτη επιλογή. Αυτή κάηκε γρήγορα (απ' όσο μπορώ να καταλάβω) αφού δεν υπήρξε διάθεση να υποστηριχθεί μέχρι τέλους και να οδηγηθούμε σε αντιπαραθέσεις και ρήξεις. Το εμπόδιο της εκπαιδευτικής βαθμίδας των Διασωστών παρουσιάστηκε ως ανυπέρβλητο.
Να μείνουμε στην Νοσηλευτική λοιπόν, ή να ενταχθούμε στην Ιατρική.
Δεν υπάρχει πραγματικό δίλημμα και θα δούμε γιατί.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ ΣΤΟ ΕΚΑΒ.

Ποιο το όφελος του Οργανισμού και των Διασωστών; Κανένα. Ήρθαν να πάρουν το μεροκάματο και βρέθηκαν να κάνουν Διοίκηση.
Αρνήθηκαν, με απόφαση του Συλλόγου τους, να εργαστούν στα ασθενοφόρα.
Δεν έχουν σχέση με τα επείγοντα.
Δεν υπάρχει προνοσοκομειακή Νοσηλευτική. Μόνο εξωνοσοκομειακή (νοσηλεία κατ' οίκον). Αντίθετα διεθνώς, υπάρχει προνοσοκομειακή φροντίδα (prehospital care) και προνοσοκομειακή ιατρική (prehospital medicine).
Από το 1995 πίεζαν σε κυβερνητικό επίπεδο να μην δημιουργηθεί ΙΕΚ ΕΚΑΒ, αλλά να προσλαμβάνονται νοσηλευτές διετούς για τα ασθενοφόρα. Γι' αυτούς δεν υπήρχε ο περιορισμός του φορείου και οι νοσηλευτές ΤΕΙ θα έκαναν διοίκηση. Μέχρι το 2006 πίεζαν να κλείσει το ΙΕΚ. Και πάντα με την ίδια αιτιολογία, την ανεργία στον κλάδο τους. Και να διευκρινίσω ότι λέγοντας νοσηλευτές, δεν εννοώ τα 10 -20 άτομα που είναι στο ΕΚΑΒ. Αυτοί έναν μισθό θέλουν, όπως και μεις. Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα πίσω και πάνω από αυτούς.
Εντάσσοντας την εκπαίδευσή μας στο ΤΕΙ νοσηλευτικής, αφήνουμε κερκόπορτα ανοιχτή. Ελέγχοντας και την εκπαίδευση, θα επιβάλλουν μόνιμη διοίκηση στα ασθενοφόρα. Και με πλήρη υποστήριξη εκ των έσω, αφού θα είναι εύκολο να αλλοιώσουν την σύνθεση του προσωπικού, περνώντας διατάξεις που θα υποχρεώνουν το ΕΚΑΒ να προσλαμβάνει και νοσηλευτές.
Τέλος, δεν έχουμε να κερδίσουμε επιστημονικά, αφού είναι άσχετοι με το αντικείμενο.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΣΤΟ ΕΚΑΒ

Το ΕΚΑΒ δεν το έφερε ο Άγιος Βασίλης για να παίζουν τα παιδάκια.
Το ΕΚΑΒ το δημιούργησαν οι Γιατροί. Τζαγκαράκης, Παπαστρατής, Τσίπρας, κ.ά. Στην δημιουργία του δεν είχαν συμμετοχή, ούτε οι οδηγοί, ούτε οι τραυματιοφορείς, ούτε οι ΙΚΑτζήδες, ούτε οι Ερυθροσταυρίτες. Αυτοί πάλεψαν για τα επιδόματα και για την μονιμοποίηση των συμβασιούχων.
Οι Γιατροί έχουν ρόλο διεθνώς στα επείγοντα (prehospital medicine).
Δεν μπορεί να υπάρχει υπηρεσία επειγόντων χωρίς επιστημονικό έλεγχο. Και οι γιατροί περιορίζονται εκεί. Δεν απειλούν την δουλειά μας. Και άνεργος να μείνει ένας γιατρός δεν ζητάει να γίνει Διασώστης.
Το σημαντικότερο. Ο Γιατρός περιορίζεται στον επιστημονικό έλεγχο (κάτι που το θέλουμε όλοι) και δεν μπερδεύεται στις επιχειρήσεις. Θα έχουμε πλήρη ελευθερία να ρυθμίζουμε εμείς τα ζητήματα της καθημερινότητας.
Όταν ήρθαν οι πρώτοι γιατροί στο ΕΚΑΒ, κάναμε άλματα μπροστά. Γιατροί από διάφορα πόστα (ΙΕΚ, Ιατρική Υπηρεσία, ΕΤΙΚ) πέτυχαν σημαντικά πράγματα προς όφελος των Διασωστών, όσο εμείς τρωγόμασταν μεταξύ μας. Σ' αυτούς στηρίχθηκε το ΕΚΑΒ σε δεκάδες περιπτώσεις. Σε διεθνείς αποστολές, σε εκδηλώσεις, στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι νοσηλευτές έρχονται πάντα κατόπιν εορτής και ζητάνε μερίδιο.
Έκαναν και πολλά στραβά, για τα οποία έχω γράψει δεκάδες αναρτήσεις και σχόλια. Αλλά στραβό, είναι ολόκληρο το Ελληνικό Κράτος.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Το να πάμε στην Ιατρική Υπηρεσία είναι πιο δύσκολο από το να μείνουμε στ' αυγά μας. Αν όμως σκοπεύουμε να αναβαθμίσουμε το επάγγελμά μας, δεν υπάρχει δίλημμα.
Αν σκοπεύουμε να προσφέρουμε ένα άλλο μέλλον στο ΕΚΑΒ. Αν θέλουμε αυτοί που θα έρθουν μετά από μας να έχουν πτυχία που θα αναγνωρίζονται σε όλον τον κόσμο. Αν δεν θέλουμε να μας ελέγχουν για πάντα, άνθρωποι που δεν βγήκαν από το γραφείο τους.
Να φύγουμε λοιπόν από τα νοσηλευτικά επαγγέλματα και να πάμε στα παραϊατρικά. Να μην μας κυριεύει ο φόβος της απώλειας επιδομάτων. Αυτά που πήραμε, αποδείχτηκε ότι μπορούν να μας τα πάρουν πίσω με μια απόφαση. Να πάμε στα παραϊατρικά επαγγέλματα και να πάρουμε άλλα επιδόματα. Και μεγαλύτερα είναι και δεν τα κόβει και κανείς.
Και αφού πάρουμε την απόφαση να κάνουμε το επόμενο βήμα. Αναβάθμιση της εκπαίδευσης, ώστε στην επόμενη αναθεώρηση του Οργανισμού να μην έχουμε κανένα δίλημμα σε ποια Διεύθυνση να ενταχθούμε.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Κρίσιμο σταυροδρόμι

Ξαφνική κινητικότητα παρουσίασε το ζήτημα της αλλαγής του Οργανισμού του ΕΚΑΒ. Χρόνια μας απασχολούσε, αφού ο προηγούμενος αποτελούσε τροχοπέδη ανάπτυξης.
Οι διαβουλεύσεις βέβαια δεν θα γίνουν με γνώμονα την πρόοδο στην προνοσοκομειακή φροντίδα, αλλά στο πως θα μοιραστούν οι καρέκλες. Και οι Διασώστες, για άλλη μία φορά δεν θα έχουν λόγο, αφού σε τέτοιου είδους σχεδιασμούς συμμετέχουν όποιοι κάθονται σε γραφείο.
Το μεγάλο παιχνίδι βρίσκεται στο μοίρασμα των Διευθύνσεων. Στον ισχύοντα Οργανισμό, προβλέπονται τρεις (!) διοικητικές διευθύνσεις και μία νοσηλευτική. Για ποιο λόγο τρεις διοικητικές; Μάλλον για να υπάρχουν πολλές θέσεις σε γραφεία.
Για ποιο λόγο νοσηλευτική διεύθυνση; Τι δουλειά έχουν οι νοσηλευτές στην προνοσοκομειακή φροντίδα; Κανείς δεν ξέρει την απάντηση.
Οι Διασώστες και τα ασθενοφόρα είναι αναγκαίο κακό για το ΕΚΑΒ. Υπάρχουν μόνο και μόνο για να μπορούν κάποιοι να είναι δημόσιοι υπάλληλοι.
Όλες οι άλλες ειδικότητες στο ΕΚΑΒ δημιουργήθηκαν για να υποστηρίζουν την λειτουργία των ασθενοφόρων. Κι όμως! Τα Πληρώματα των ασθενοφόρων είναι η τελευταία τρύπα της φλογέρας. Για να μπορέσουν να κάνουν την δουλειά τους πρέπει να γυρνάνε από γραφείο σε γραφείο και να παρακαλάνε. Ακόμη και για ένα κουτί γάντια. Για μια τέτοια παραγγελία "εργάζονται" 15 διοικητικοί υπάλληλοι και απασχολείται προσωπικό 3 διευθύνσεων. Μια διαδικασία 15 ημερών, ολοκληρώνεται σε 14 μήνες. Έτσι για να έχουμε δουλειά.
Και βέβαια αυτοί που είναι οι τελικοί χρήστες του υλικού, δεν έχουν κανέναν λόγο στη διαδικασία. Δεν μπορούν ούτε την γνώμη τους να πουν για την ποιότητα και τις προδιαγραφές.
Όταν δημιουργήθηκε ο Οργανισμός, στον δρόμο δούλευαν δύο ειδικότητες: Τα Πληρώματα των ασθενοφόρων και οι γιατροί. Η Ιατρική Υπηρεσία έγινε Τμήμα και τα Πληρώματα προσωπικό στην Νοσηλευτική Διεύθυνση. Οι νοσηλευτές δεν εργάστηκαν ποτέ στα ασθενοφόρα, αφού με απόφαση του σωματείου τους δεν επιτρέπεται να σηκώνουν φορείο. Προσλαμβάνονται λοιπόν στο ΕΚΑΒ, για να κάνουν διοίκηση. Ποιους να διοικούν; Τους χαμάληδες!!!
Περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν Διεύθυνση έχουν οι γιατροί, παρ' ότι η Ιατρική προνοσοκομειακά έχει ξεπεραστεί ιστορικά και πουθενά στις ανεπτυγμένες χώρες δεν εργάζονται γιατροί στα ασθενοφόρα. Γιατροί με ειδικότητα την επείγουσα ιατρική, χρησιμοποιούνται για τον επιστημονικό έλεγχο των παρεχόμενων υπηρεσιών. Και όχι κατ' ανάγκη ως κύριο έργο. Μπορούν να δουλεύουν στο Νοσοκομείο τους και να το κάνουν κι αυτό.
Σ' όλο τον (πολιτισμένο) κόσμο, οι υπηρεσίες ασθενοφόρων διοικούνται από Διασώστες. Είτε ανήκουν στο Κράτος, είτε στους Δήμους, είτε στην Πυροσβεστική. Ακόμη και οι ιδιωτικές.
Βέβαια, προϊστάμενος Διεύθυνσης δεν μπορεί να γίνει ένας απόφοιτος λυκείου. Ούτε ένας απόφοιτος ΙΕΚ. Είναι λοιπόν ευκαιρία, να πετύχουμε μ' έναν σμπάρο δυο τρυγόνια. Να δοθεί η διεύθυνση στους Διασώστες και ταυτόχρονα να ιδρυθεί η Ακαδημία. Και να μέχρι να υπάρξει διασώστης με ανάλογα προσόντα, η θέση να δοθεί σε συνάδελφο με κριτήρια που θα θεσπίσει η Διοίκηση.
Το Σωματείο εργαζομένων, πρέπει να δηλώσει ξεκάθαρα στη Διοίκηση, πως οποιαδήποτε άλλη απόφαση θα είναι casus belli.
Οποιαδήποτε άλλη στάση του Σωματείου θα ισοδυναμεί με μειοδοσία.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Περιστατικό

Άλλη μια εντυπωσιακή επέμβαση των Μηχανών, στο Κέντρο της Αθήνας (Πλ. Συντάγματος). Σ' αυτό βέβαια βοήθησε και η τύχη, αφού ο ηλικιωμένος κύριος παρασύρθηκε από δίκυκλο 20 μέτρα από το σημείο που σταθμεύουμε. Αντιμετωπίστηκε και μεταφέρθηκε άμεσα, αφού είχε την ατυχία μετά τον τραυματισμό να κάνει και έμφραγμα.



Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Έχουμε και τα καλά μας

Στα καλά της δουλειά μας αναφέρομαι. Την περασμένη Παρασκευή 4 του μήνα μου έτυχε ένα και ήθελα να γράψω γι' αυτό, αλλά καθυστέρησα λόγω διάφορων γεγονότων.
Από την αρχή του Νοέμβρη βγάζουμε πιλοτικά ένα ζευγάρι μηχανές στον Πειραιά. Εκείνη την μέρα πήγα να κάνω απόγευμα. Το τρίτο περιστατικό ήταν στο Κερατσίνι, πιθανό έμφραγμα, το οποίο ταυτόχρονα το διαβίβασε και σε ασθενοφόρο (το Β22 ήταν αν θυμάμαι καλά, αν κάνω λάθος ζητώ συγνώμη). Φτάσαμε σε λιγότερο από 10' και ασχοληθήκαμε με ζωτικά και τοποθέτηση ορού, αφού δεν εκτίμησα την κατάσταση ως άμεσα απειλητική.
Φλέβα δεν προλάβαμε να βάλουμε, αλλά ο ασθενής πρόλαβε να κάνει ανακοπή, την στιγμή που το ασθενοφόρο έφτανε από κάτω. Ξεκινήσαμε ΚΑΡΠΑ και μπήκε αυτόματος απινιδωτής. Επανήλθε με την πρώτη, μεταφέρθηκε στο Τζάνειο και όταν αργότερα πήγα να δω τι απέγινε, τον βρήκα να μιλάει με τους γιατρούς για την στεφανιογραφία στην οποία έπρεπε να υποβληθεί.
Αυτά είναι τα καλά και δεν τα αλλάζω με τίποτα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσους ασθενείς κι αν αντιμετωπίσω. Μεγάλη η ικανοποίηση να σώζεις μια ζωή.
Στο συγκεκριμένο περιστατικό, χάρηκα ιδιαίτερα για την συνεργασία με τους συναδέλφους του ασθενοφόρου. Και θέλω πραγματικά να τους ευχαριστήσω και να τους συγχαρώ.
Και αυτά είναι τα περιστατικά τα οποία με κάνουν να γράφω, όσα γράφω κάθε τόσο, για την δουλειά που πρέπει να κάνει το ΕΚΑΒ.

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Καλή αρχή στη νέα συνδικαλιστική περίοδο

Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποί μας στο ΔΣ του σωματείου, έδειξαν μεγαλύτερη ωριμότητα από τους πολιτικούς, συνεννοήθηκαν με την πρώτη και έπιασαν δουλειά. Οι δεύτεροι πέρασαν 5 μέρες παίζοντας κουκλοθέατρο, με αφορμή την επιλογή πρωθυπουργού.
Φαίνεται να γίνεται αντιληπτό από όλους αυτό που φωνάζω χρόνια τώρα. Αυτοί την δουλειά τους και μεις την δική μας, γιατί κανείς πολιτικός και καμιά κυβέρνηση δεν θα μας σώσει, αν δεν αποφασίσουμε να σωθούμε μόνοι μας.
Βγήκε και η πρώτη ανακοίνωση για τα θέματα που απασχόλησαν το ΔΣ, καθώς και κάποιες ενέργειες.
Την αναδημοσιεύω από την σελίδα της ΕΣΚΕ στο fb, αφού δεν την βρίσκω κάπου αλλού.
Αυτό που δεν κατάλαβα, είναι οι συζητήσεις και ο συντονισμός δράσης με τους γιατρούς:
"Στις 10.11.2011 έγινε κοινή διαλογική συζήτηση του Διοικητικού Συμβουλίου των Γιατρών του ΕΚΑΒ με θέμα την κάλυψη του Μαραθωνίου."
Τι θέλουν οι γιατροί από το σωματείο εργαζομένων; Βοήθεια για να λύσουν τα προβλήματά τους; Γιατί δεν θυμάμαι μέχρι σήμερα να έχει γίνει το ανάποδο! Οι γιατροί δημιούργησαν δικό τους σύλλογο και συμμετέχουν στο ΔΣ του ΕΚΑΒ, με δικό τους εκπρόσωπο.
Οι γιατροί ήρθαν πριν πολλά χρόνια στο ΕΚΑΒ, για να βοηθήσουν την ανάπτυξή του προσδίδοντας επιστημονικό προφίλ στη λειτουργία του. Αντί γι' αυτό, κάθισαν στη γωνία διαπλεκόμενοι με τις Διοικήσεις, συμμαχώντας με τις δυνάμεις του χτες για να μην χάσουν το δικαίωμα της υψηλής μισθοδοσίας σε συνδυασμό με μεταλλική ξύστρα. Μετατράπηκαν σε υψηλόμισθους διοικητικούς υπαλλήλους, με ιδιαίτερα προνόμια. Δεν θα γράψω περισσότερα γιατί δεν είναι της στιγμής. Θα σημειώσω ότι κάποιες εξαιρέσεις γιατρών του ΕΚΑΒ πρόσφεραν πολλά στην ανάδειξη του ρόλου του Διασώστη και δεν θα τους ξεχάσουμε ποτέ.
Το Σωματείο εργαζομένων, συντονίζοντας την δράση του με τους γιατρούς, έχει μόνο να χάσει. Και αυτό θα φανεί σύντομα μόλις οι γιατροί πετύχουν το σκοπό τους.

Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

... και αποτελέσματα.

Περισσότερο βέβαια κοιτάμε προς την μεριά της κυβέρνησης, για να δούμε τα αποτελέσματα κάποιων άλλων. Όπου οι πολιτικοί άρχισαν να διαισθάνονται, αυτό που ο λαός έχει καταλάβει εδώ και πολύ καιρό. Ότι δεν μπορούν. Και συνεχίζουν με διάφορες επινοήσεις, ποντάροντας στις πατροπαράδοτες αδυναμίες του Έλληνα. Ότι δεν γουστάρει να ξεβολεύεται και του αρέσει να παραμυθιάζεται.
Και τα δύο κόμματα απέτυχαν για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Δεν τόλμησαν την επανίδρυση του κράτους που προεκλογικά είχαν εξαγγείλει.
Ο Καραμανλής παρέδωσε τη χώρα στους κουμπάρους, στα λαμόγια που συναγωνίζονταν ποιος θα πρωτοκλέψει, στους κομπλεξικούς που χτίζανε βίλες με πισίνες και σε ερωτευμένα στελέχη που πηδούσαν από τις ταράτσες.
Ο Γιώργος ανέθεσε τις μεταρυθμίσεις σε στελέχη, που επί Σημίτη είχαν μπλεχτεί σε αμέτρητα σκάνδαλα, πολλά από τα οποία δεν θα μάθουμε ποτέ. Κούρεψε τους μισθούς των χαμηλόμισθων και εξαίρεσε όλους τους δημόσιους υπάλληλους που ευθύνονται για το χάλι του Δημόσιου τομέα, παίρνοντας μισθούς αρεοπαγίτη. Δεν συγκρούστηκε με τις συντεχνίες και έχασε τον πόλεμο χωρίς να δώσει ούτε μία μάχη. Έφερε βέβαια και συμβούλους από το εξωτερικό, σαν αυτόν που του πρότεινε το κόλπο με το δημοψήφισμα και διαλύθηκε ο πλανήτης.
Η νέα κυβέρνηση που ετοιμάζουν θα είναι άλλο ένα κόλπο. Θα αποδείξει περίτρανα και για άλλη μία φορά ότι δεν έχουν επαφή με τον πολίτη. Ο οποίος υπέμενε τα μέτρα της Κυβέρνησης Παπανδρέου χωρίς ουσιαστική αντίδραση, περιμένοντας κάτι να αλλάξει. Το μέλλον της κυβέρνησης ενότητας θα εξαρτηθεί, από το πως θα την δει ο λαός.
Αν την δει ότι επιτέλους έβαλαν μυαλό και αποφάσισαν να δουλέψουν για το καλό του τόπου, έχει καλώς.
Αν την δει ότι συμμάχισαν όλα τα λαμόγια, για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους σε βάρος του λαού, τότε δεν θα πάει μακριά. Θα φάνε όλο το ξύλο που έπρεπε να φάνε οι πολιτικοί, τα τελευταία 20 χρόνια.
Στα δικά μας αποτελέσματα τώρα. Αυτά των εκλογών του Σωματείου. Επιβεβαιώνουν αυτά που φωνάζω καιρό τώρα. Να αφήσουμε στην άκρη τον συνδικαλισμό του '74 και να κοιτάξουμε την δουλειά μας. Δεν θα μας σώσει καμία Κυβέρνηση και κανένα κόμμα. Εμείς να αποφασίσουμε τι ΕΚΑΒ θέλουμε. Και να παλέψουμε γι' αυτό. Είναι ευκαιρία σήμερα, να συνεννοηθούμε και να κοιτάξουμε το αύριο του Οργανισμού.
Να μην επιλέξουμε το δημοσιοϋπαλληλίκι, γιατί θα καταλήξουμε στα σκουπίδια με τους άλλους. Γιατί από αυτό που έρχεται στο Δημόσιο, λίγοι θα επιβιώσουν.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Περί συνδικαλισμού και εκλογών

Για τις εκλογές της Τετάρτης 2/11 θα γράψω, στις οποίες οι συνάδελφοι καλούνται να εκλέξουν νέους εκπροσώπους στο ΔΣ του συλλόγου μας. Εκλογές στις οποίες κι εγώ είμαι υποψήφιος, για δεύτερη συνεχόμενη φορά, στο ψηφοδέλτιο της Ενιαίας Συνδικαλιστικής Κίνησης, που στηρίζεται από την ΠΑΣΚΕ. Και δεν στοχεύω αποκλειστικά στην εκλογή μου. Υπάρχουν άλλοι σπουδαιότεροι λόγοι, όπως εξήγησα και την προηγούμενη φορά, που κατέβηκα ως υποψήφιος.
Κύρια για να προσφέρω την στήριξή μου στην προσπάθεια αυτοκάθαρσης που έκανε η παράταξη. Και επειδή συνήθως είμαι επικριτικός με τους συνδικαλιστές, να μην το κάνω εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς, αλλά εκθέτοντας και τον εαυτό μου στην κριτική των συναδέλφων.
Θέλω σ' αυτό το σημείο να δηλώσω πως, η προηγούμενη συνδικαλιστική περίοδος κρίνεται επιτυχής. Παρά τα εμπόδια που παρουσιάστηκαν στην λειτουργία του Σωματείου και τα οποία οφείλονται στην απόφαση της ΠΑΣΚΕ να απομακρύνει τα βαρίδια του παρελθόντος, σημειώθηκαν σημαντικές επιτυχίες. Δεν θα αναφερθώ σ' αυτές, γιατί ο κάθε ένας κάνει τις δικές του εκτιμήσεις. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η αλλαγή στο συνδικαλιστικό λόγο. Και αυτό δεν συνέβη μόνο στην ΠΑΣΚΕ, αλλά και στις υπόλοιπες παρατάξεις. Αυτό τουλάχιστον εκτιμώ εγώ. Έλειψαν εντελώς τα τσιτάτα και ο ξύλινος λόγος. Έμειναν μόνο στις προκηρύξεις κάποιων, μόνο και μόνο για να μας θυμίζουν το χτες.
Παρ' όλες τις αντιρρήσεις που είχα στην αρχή, συμφώνησα εντέλει το ψηφοδέλτιο της ΠΑΣΚΕ, να μην έχει καθαρά παραταξιακό χαρακτήρα αφού έτσι δίνεται η δυνατότητα, να κατέβουν ως υποψήφιοι και συνάδελφοι που δεν επιθυμούν να εκτεθούν κάτω από κομματικές ταμπέλες.
Διαφώνησα με το ενιαίο διαπαραταξιακό ψηφοδέλτιο, παρ' ότι ήταν απαίτηση μιας μεγάλης μερίδας συναδέλφων, εκτιμώντας ότι σ' αυτό δεν είναι δυνατόν να συνυπάρχουν:
προοδευτικοί,
θεωρητικοί του σταλινισμού,
κουκουλοφόροι,
απόγονοι δοσίλογων,
με όλα τα παραπάνω να έχουν αντίκτυπο στη δουλειά μας. Κάποιοι να παλεύουν μάταια χρόνια ολόκληρα, για να κάνει το ΕΚΑΒ ένα βήμα μπροστά και κάποιοι άλλοι να παλεύουν με νύχια και με δόντια, να το κρατήσουν στο χτες. Να μην γίνουμε τίποτα παραπάνω από δημόσιοι υπάλληλοι, ώστε κάποιοι επιτήδειοι να το ελέγχουν με ευκολία. Και η Πολιτεία από την άλλη να μας φέρεται ανάλογα.
Να μας μειώνει τους μισθούς, να διορίζει όποιον θέλει, όποτε θέλει και να κάνει ότι αγνοεί ακόμη και την ύπαρξη σχολής. Αυτά βέβαια δεν απασχολούν τους εκπρόσωπους του χτες, γιατί τα προηγούμενα χρόνια, κυκλοφορώντας σε διαδρόμους και συνωμοτώντας πίσω από κλειστές πόρτες, έχουν πιάσει την καλή.
Με παραταξιακά ψηφοδέλτια λοιπόν και το ζητούμενο από τους συναδέλφους, είναι να κάνουν τις επιλογές τους μεταξύ των υποψηφίων του συνδυασμού που θα αποφασίσουν να ψηφίσουν.
Το ζήτημα που γεννάται στους συναδέλφους - ψηφοφόρους, είναι καθαρά θέμα εμπιστοσύνης προς τους υποψήφιους. Πως θα διασφαλίσουν δηλαδή ότι, αυτοί που θα εκλεγούν δεν θα κάνουν κωλοτούμπα. Και αυτό είναι και μια αδυναμία της προεκλογικής περιόδου.
Από την πλευρά μου και όσο γράφω σ' αυτόν τον τόπο, προσπαθώ να διατυπώνω ξεκάθαρες απόψεις, έστω κι αν αυτές δεν με κάνουν αρεστό σε πολλούς.
Απόψεις, σ' ότι έχει σχέση με τα ζητήματα στα οποία πάσχουμε σαν Οργανισμός. Και πάσχουμε σε όλα τα επίπεδα οργάνωσης, συντονισμού, εκπαίδευσης και επιχειρήσεων. Μετά από 30 χρόνια λειτουργίας, ακόμη παίρνουμε "άρνηση μεταφοράς" από τους πεθαμένους.
Σαφής είναι η θέση μου για διαχωρισμό επειγόντων από τις διακομιδές, γιατί οι δεύτερες δεν είναι δουλειά μας και πολύ περισσότερο δεν μας επιτρέπουν να αφοσιωθούμε στο κύριο έργο του ΕΚΑΒ, τα ιατρικά επείγοντα. Παραπονιόμαστε ότι το ΕΚΑΒ έχει γίνει ταξί, αλλά κι εμείς οι ίδιοι έχουμε αποκτήσει νοοτροπία ταξιτζή. Ούτε οι νέοι δεν θέλουν τα επείγοντα και σ' αυτό φταίει το σύστημα, που παίρνει έναν απόφοιτο της σχολής και μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τον απογοητεύει, τον αδρανοποιεί και τον εξαναγκάζει στον συμβιβασμό. Θα ακολουθήσει πιστά τα χνάρια των παλαιότερων, για να βρει τελικά μοναδική διέξοδο στη διαπλοκή και το βόλεμα. Και όσοι αποφασίσουν να διαφέρουν, αντί να τους πούμε μπράβο, τους κάνουμε στόχους διώξεων.
Και τι θα γίνουν οι διακομιδές; Έχω πει ότι δεν με νοιάζει. Να τις κάνουν τα Νοσοκομεία, γιατί είναι δικοί τους πελάτες. Να τις κάνουν οι Δήμοι, για να εξυπηρετήσουν τους Δημότες τους. Να τις δώσουν σε ιδιώτες. Δεν θα διαφωνούσα, αν ζούσαμε σε άλλο κράτος. Εδώ έχω τις αντιρρήσεις μου. Γιατί το Κράτος δεν έχει τον μηχανισμό να τους ελέγξει. Υπάρχει και το προηγούμενο με την παραχώρηση των αεροδιακομιδών σε ιδιώτη. Κάποιοι κονόμισαν (χοντρά) και κάποιοι απλά σκοτώθηκαν.
Η Κυβέρνηση βέβαια, όποιες αλλαγές κάνει, θα τις κάνει με ένα και μοναδικό κριτήριο: το οικονομικό όφελος που θα προκύψει. Αν δώσει το ΕΚΑΒ στις Περιφέρειες, το διαγράφει από τον άμεσο δημόσιο τομέα. Αν το δώσει στην Πυροσβεστική, ξεφορτώνεται την διοικητική και τεχνική υποστήριξη.
Γι' αυτό λέω ότι, πριν αποφασίσουν οι άλλοι για μας, πρέπει να καταλήξουμε εμείς στο ΕΚΑΒ που θέλουμε. Πρέπει λοιπόν κάθε υποψήφιος, άσχετα με το ψηφοδέλτιο που κατεβαίνει, να διατυπώσει ξεκάθαρα τις προσωπικές του απόψεις. Όχι μόνο στα ζητήματα που προανέφερα χάριν παραδείγματος, αλλά σε κάθε ζήτημα που μας απασχολεί. Ακόμη και σ' αυτά που ονομάζουμε καθημερινότητα του Διασώστη.
Όπως έγραψα και στην αρχή, δεν κάνω αυτές τις αναφορές για να πείσω τους συναδέλφους μου, οπωσδήποτε να ψηφίσουν εμένα. Τους καλώ όμως οπωσδήποτε να πάνε στο ΕΚΑΒ να ψηφίσουν.
Όχι τους μοιρολάτρες. Ούτε τους τιμητές των πάντων. Οπωσδήποτε όχι τους εκπροσώπους του χτες. Να ψηφίσουν αυτούς που εκτιμούν ότι, θα είναι παρόντες στις εξελίξεις που έρχονται.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Και ξανά εκλογές

Μιλάω βέβαια για την αυριανή εκλογοαπολογιστική συνέλευση του Σωματείου Αθηνών.
Εγώ  βέβαια το 'χω δηλώσει. Είμαι ΠΑΣΟΚ. Για τους δικούς μου λόγους. Εκδικούμαι διαχρονικά τους ασφαλίτες, που με έτρεχαν για εξακρίβωση το '80 επειδή διάβαζα Ελευθεροτυπία. Και με έβριζαν "κομμουνιστή" και "αναρχικό". Και γω βέβαια δεν καθόμουν φρόνιμα. Τους προειδοποιούσα ότι μετά τις εκλογές, ο Αντρέας θα τους απαυτώσει. Και το φχαριστιόμουνα, γιατί εγώ το έκανα για πλάκα κι αυτοί πάγωναν. Δεν μπορούσα να το εξηγήσω τότε, γιατί δεν ήξερα τι σημαίνει δημόσιος υπάλληλος.
Οι εκλογές έγιναν το ΄81, το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και γεμίσαμε δημόσιους υπάλληλους. Έτσι χτυπήθηκε το κράτος της Δεξιάς και εδραιώθηκε ο Σοσιαλισμός.
Το κάθε λαμόγιο, το κάθε ερπετό, ο κάθε φασιστάκος που δεν του 'κανε το χατήρι η Δεξιά, δήλωσε ΠΑΣΟΚ και μας έκανε και κήρυγμα.
Όταν δε ήρθα στο ΕΚΑΒ και είδα το δημόσιο από μέσα και γνώρισα ένα άλλο είδος συνδικαλισμού, έτρεχα πίσω στο Βόλο να βρω τους ασφαλίτες να ζητήσω συγνώμη. Και ενώ μου είχε περάσει ο ενθουσιασμός του Κινήματος, σήμερα με την κρίση είμαι πιο ΠΑΣΟΚ από ποτέ. Και έχει μεγάλη πλάκα. Να βλέπω τους ίδιους βουλευτές που βόλεψαν όλους αυτούς, σήμερα να ψηφίζουν την απόλυσή τους. Γιατί είναι κοινό μυστικό σύντροφοι. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν προχωράνε οι μεταρρυθμίσεις. Γιατί όλοι όσοι απειλούνται με απόλυση, εφεδρεία, μετάταξη, είναι στην πλειοψηφία τους ΠΑΣΟΚ. Από αυτούς κινδυνεύει η Κυβέρνηση. Όχι από το σούργελο του ΣΑΤΑ.
Η ίδια παγωμάρα του ασφαλίτη τότε, σε όλο το δημόσιο σήμερα. Και στο ΕΚΑΒ. Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν το πέναλτι. Γιατί 99% πάει γκολ.
Σε παλιότερες συνελεύσεις το σκηνικό είχε ως εξής: ελάτε να μας ακούσετε. Να σας πούμε τις λαμογιές των άλλων, οι οποίοι θα μιλήσουν για τις δικές μας, αλλά θα σας πουν ψέματα. Και στις εκλογές ψηφίστε μας. Ξανά.
Τώρα βλέπω και ακούω αλλαγές. "Ελάτε να πείτε την άποψή σας". Μέχρι και ενιαίο ψηφοδέλτιο ακούω. Γιατί συνάδελφοι; Για να φταίμε όλοι για το γκολ; Κανείς δεν θέλει την εξουσία;
Να πάρουν νέοι τις έδρες λέει ο άλλος. Να στηρίξουμε πληρώματα που δουλεύουν στο δρόμο, λέει ο τρίτος. Ότι να 'ναι δηλαδή. Άντε και τους στηρίξαμε λέω εγώ. Τι θα κάνουν; Θα σταματήσουν να διαπλέκονται με την Διοίκηση κρυφά από τους συναδέλφους τους. Πολύ ωραία. Και το αποτέλεσμα ποιο θα είναι; Θα πάνε στο Υπουργείο και τι θα πουν στον Υπουργό; Θα το πω Ποντιακά: " ο σκύλον έγκεν τ' αξινάρ."
Ότι έχουμε κερδίσει μέχρι σήμερα, το οφείλουμε σε κάποιους συνδικαλιστές οι οποίοι γνώριζαν τον υπουργό από το κόμμα και του έθεσαν το αίτημα στην ταβέρνα. Αυτός είναι ο συνδικαλισμός και δεν αλλάζει. Γιατί ούτε εμείς είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε.
Γιατί ο Υπουργός σήμερα, θα σε δεχτεί μόνο και μόνο για να σε ρωτήσει: "έναν τρόπο να φύγουν οι μισοί και όσοι μείνουν να τριπλασιάσουν την απόδοσή τους". Και φτάσαμε μέχρι εδώ, γιατί ποτέ δεν είχαμε θεσμικά αιτήματα. Δεν θέλαμε με τίποτα να γίνουμε Ευρώπη. "Σιγά μην γίνουμε γιατροί". Εμείς το μόνο που θέλουμε είναι να είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι.
Γι' αυτό και δεν θα πω τις προτάσεις μου στη συνέλευση. Γιατί το 95% των συναδέλφων μου διαφωνεί μαζί μου. Ας μιλήσουν όλοι λοιπόν και ας αποφασίσει η πλειοψηφία. Μόνο για απεργίες δεν θέλω ν' ακούω, γιατί χάνουμε μεροκάματα. Και δεν είναι εποχές. Έτσι κι αλλιώς το γκολ θα το φάμε.

Πέμπτη 6 Οκτωβρίου 2011

Ο νέος εκπρόσωπος στο Δ.Σ.

Ολοκληρώθηκε η διαδικασία εκλογής νέου εκπροσώπου εργαζομένων στο ΔΣ του ΕΚΑΒ και τα αποτελέσματα είναι γνωστά σε όλους.
Ο καθένας μπορεί να τα ερμηνεύσει όπως θέλει (όπως συνήθως γίνεται), αλλά η ιστορία έγραψε μία σημαντική νίκη της ΠΑΣΚΕ και του υποψηφίου της, που τελικά εκλέχτηκε.
Η νίκη της ΠΑΣΚΕ είναι σημαντική και λυτρωτική θα έλεγα. Δεν είναι εποχές αυτές για να κατεβαίνουν σε εκλογές κυβερνητικές παρατάξεις. Πέρα από την δική τους δράση, θα πρέπει να απολογούνται και για την κυβερνητική πολιτική. Πας στον εργαζόμενο να του μιλήσεις για το ΕΚΑΒ και αυτός σου απαντάει για την λιτότητα, το μνημόνιο και τον μισθό του που έχει πάρει τον κατήφορο. Και έχει και δίκιο.
Από την άλλη έχει να απολογηθεί και για τον προηγούμενο εκπρόσωπο, ο οποίος εκλέχθηκε με την δική της υποστήριξη. Άσχετα αν στη συνέχεια τον απομόνωσε και διαχώρησε τη θέση της.
Τρίτον είναι η ασάφεια των θέσεων και των προγραμματικών δηλώσεων. Ο αναποφάσιστος συνάδελφος, δεν μπορεί να διακρίνει ποιος είναι ειλικρινής και ποιος πραγματικά θα τον εκπροσωπήσει επάξεια. Γιατί υπάρχει ιστορικό. Μέχρι τώρα, όποιος τσιμπήσει την οποιαδήποτε καρέκλα, ταυτίζεται με την Διοίκηση και κοιτάει την πάρτη του. Και δεν φτάνει αυτό. Μετατρέπεται σε διώκτη των εργαζομένων. Έχω γράψει για τον προηγούμενο εκπρόσωπο:
Μεγάλο ρόλο στους αναποφάσιστους παίζει και ο υποψήφιος, πέρα από την καμματική ταμπέλα. Και οι υποψήφιοι της ΔΑΚΕ, είναι ιδιαίτερα συμπαθείς στους συναδέλφους και σε μένα τον ίδιο.
Σημαντική λοιπόν η επιτυχία της ΠΑΣΚΕ, αλλά και του συναδέλφου Δημήτρη Ξουρίδα, στον οποίο ευχόμαστε καλή επιτυχία. Γνωρίζει και ο ίδιος πιστεύω, ότι για πολλούς λόγους που δεν έχουν να κάνουν με τον ίδιο, η ανοχή των συναδέλφων θα είναι μηδενική.
Εγώ από την μεριά μου έχω να πω τα εξής, με δυο λόγια.
Ο ρόλος του εκπροσώπου στο ΔΣ, δεν είναι η προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων. Αυτή είναι δουλειά του Σωματείου. Δεν είναι διαμεσολαβητής μεταθέσεων, ούτε ασπίδα ατιμωρησίας για τους κοπρίτες.
Ο στόχος του είναι να ελέγχει και να κατευθύνει τις ενέργειες της Διοίκησης, με σκοπό την ανάπτυξη και την πρόοδο του Οργανισμού. Αυτό δηλαδή που επιθυμεί το υγιές κομμάτι των εργαζομένων, να περνάει στο Δ.Σ.

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011

Προσλήψεις και εφεδρεία!

Πολλά χρόνια τώρα πολλοί συνάδελφοι κι εγώ μαζί, φωνάζουμε για ανάπτυξη. Στις μισές προηγούμενες αναρτήσεις σ' αυτόν τον ιστιότοπο, παρουσιάζω τρόπους ανάπτυξης ως την μόνη διέξοδο σ' όλα τα προβλήματα που μαστίζουν τον χώρο. Ακόμα και μέχρι πρόσφατα επέμενα, όταν όλοι είχαμε καταλάβει ότι τα λεφτά τελείωσαν και το πάρτι στο Δημόσιο σχόλασε.
Δεν περίμενα βέβαια να εισακουστώ ούτε από τους τεμπέληδες, ούτε από τους βολεμένους, ούτε απ' αυτούς που δεν είχαν να προσφέρουν τίποτε και απλώς έπαιρναν τον μισθό τους. Δυστυχώς όμως κι όλοι οι υπόλοιποι δεν έλεγαν να κουνηθούν, οχυρωμένοι πίσω από τα τείχη του απόρθητου φρουρίου του Δημοσίου. Κοιτώντας με συμπάθεια, ή αδιαφορία τους συναδέλφους τους από το ΙΕΚ που δεν πρόλαβαν. Λες και μόνο αυτοί είχαν το πρόβλημα.
Αν νοιαζόμασταν για την δουλειά μας, θα ήμασταν εμείς αυτοί που θα πηγαίναμε στο Υπουργείο με προτάσεις, η εφαρμογή των οποίων θα απέφερε 50% μείωση του κόστους λειτουργίας και πενταπλασιασμό της απόδοσης του συστήματος. Δεν θα επανέλθω σ' αυτά, έχω γράψει παλαιότερα. Και θα δίνονταν οριστική λύση και στο θέμα των αποφοίτων του ΙΕΚ. Βέβαια θα χρειάζονταν κάποιες προσαρμογές. Στις οποίες όμως σταθερό εμπόδιο είναι οι συνδικαλιστές του χώρου μας. Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο Σωματείο Αθηνών, το οποίο είναι γεγονός ότι δεν έχει σχέση με τα μπουμπούκια του παρελθόντος και έχει κάνει σημαντικά βήματα εμπρός.
Οι συνδικαλιστές του χώρου, αποδεικνύονται αμετανόητοι και σε κάθε ευκαιρία διαμηνύουν, ότι θα συνεχίσουν τις ίδιες απαράδεκτες πρακτικές, έως την διάλυση του Οργανισμού. Αν τους απαγορεύσεις να χρησιμοποιούν τις λέξεις "υποβάθμιση" και "απαξίωση", είναι σίγουρο ότι τους έχεις καταστρέψει όλη την ομιλία. Και βέβαια αυτές τις λέξεις τις χρησιμοποιούν σε κάθε απαίτηση των συναδέλφων για πρόοδο. Επιχειρηματολογούν κατά της εφεδρείας, των απολύσεων, κατά του περιορισμού στις προσλήψεις, αλλά δεν εξηγούν με ποιον τρόπο θα λυθούν τα προβλήματα του ΕΚΑΒ. Η καθυστερημένη ανταπόκριση και η ανεπάρκεια αντιμετώπισης του επείγοντος. Οι πολύωρες αναμονές της διακομιδής. Τα προηγούμενα χρόνια την είχαν την απάντηση: "κάντε προσλήψεις". Τι να πουν τώρα που σε όλη την Ελλάδα "περιφέρονται ασκόπως", κάποιες εκατοντάδες χωρίς αντικείμενο. Πάρτε κι άλλους;
Βέβαια σαν ΕΚΑΒ είχαμε ένα πλεονέκτημα. Με δεδομένο το μεγάλο φαγοπότι στην Υγεία, εμείς είμαστε αμελητέα ποσότητα και κανείς δεν ασχολούνταν μαζί μας. Και όταν μάλιστα ο κος Πρόεδρος πήγε στην επιτροπή της Βουλής και παρουσίασε στοιχεία εξοικονόμησης πόρων (με την μέθοδο βέβαια που περιέγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση), τότε ησυχάσαμε οριστικά. Δεν κράτησε όμως πολύ, γιατί αμέσως τέθηκε το θέμα της εφεδρείας και των απολύσεων. Ξανά λοιπόν σενάρια, για το ποιοι κινδυνεύουν και ποιοι όχι.
Κάποιοι βέβαια έσπευσαν να κάνουν σημαία την δήλωση Λοβέρδου για εξαίρεση της υγείας από το μέτρο. Μόνο που από την βιασύνη τους δεν διάβασαν προσεκτικά τις δηλώσεις του. Γιατί ο Υπουργός μίλησε για εξαίρεση των Νοσοκομείων και μόνο, ενώ αντίθετα άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο απολύσεων στους Οργανισμούς που εποπτεύει το Υπουργείο του.
Και τέτοιος είναι και το ΕΚΑΒ. Είμαστε λοιπόν σίγουροι για την καρέκλα μας; Είμαστε σίγουροι ότι το Υπουργείο δεν έχει ζητήσει από το ΕΚΑΒ καταστάσεις με υπαλλήλους:
  • αορίστου χρόνου,
  • που υπηρετούν σε "αλλότρια καθήκοντα",
  • διοικητικού προσωπικού,
  • δόκιμου προσωπικού,
  • πτυχιούχων και μη,
  • αποσπασμένων,
  • με θεμελιωμένο δικαίωμα σύνταξης, ή κοντά σε αυτό;
Ρωτάω, γιατί αυτά έχουν ζητηθεί από άλλους 151 οργανισμούς.
Ακόμη κι αυτή την στιγμή, εγώ πιστεύω πως υπάρχει χρόνος να πάμε στο υπουργείο με προτάσεις επιστημονικά τεκμηριωμένες. Για να βρεθούμε μπροστά από τις εξελίξεις. Και να μην νομίζουμε ότι τα της λειτουργίας του ΕΚΑΒ, τα γνωρίζουμε μόνο εμείς και κανείς άλλος δεν μπορεί να βρει άκρη. Γιατί είναι απόλυτα εξακριβωμένο, ότι ο Υπουργός διαθέτει συμβούλους οι οποίοι γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο λειτουργίας του Οργανισμού. Όπως και των αντίστοιχων άλλων χωρών.
Αν δεν προτείνουμε λοιπόν τι πρέπει να γίνει με τα επείγοντα, την εκπαίδευση, τις Μονάδες, τα παραρτήματα, το προσωπικό, τα χρόνια, τις προμήθειες και όλα τα άλλα, τότε να μην παραπονεθούμε όταν βρεθούμε προ τετελεσμένων γεγονότων.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Διοίκηση σε αναστολή

Για το ΕΚΑΒ θα γράψω (όπως πάντα), αλλά θα μου επιτρέψετε να κάνω μια αναφορά στην κυβέρνηση, αντί εισαγωγής. Κι αυτό γιατί σ' όλη την Ελλάδα, κανείς δεν κοιτάει την δουλειά του, αλλά έχουμε μείνει στις τηλεοράσεις να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην οικονομία και στην Ευρώπη.
Και οι δημοσιογράφοι μας έχουν τρελάνει στο παραμύθι, για τις συντονισμένες προσπάθειες κυβέρνησης και εταίρων, για να βγούμε από την κρίση.
Εγώ το έχω δηλώσει καθαρά: είμαι με τον Γιώργο και τον πιστεύω! Η διαφορά μας είναι ότι καπνίζουμε διαφορετικά πράγματα. Και μπράβο του, γιατί εγώ περίμενα να πάει σε εκλογές και μετά Ραφήνα να κάνει παρέα στον Κωστάκη. Και να ακολουθήσει κι ο Αντώνης και μετά άλλος ένας, να κάνουνε τετράδα στο τένις.
Οι Ευρωπαίοι μας στηρίζουν. Γιατί η Ελληνική κρίση απέδειξε πόσο ξεβράκωτη είναι η Ένωση που έφτιαξαν. Μας στηρίζουν μέχρι να σιγουρευτούν ότι αν φουντάρουμε δεν θα τους πάρουμε μαζί. Και μετά θα μας βουλιάξουν χαλαρά! Αν δεν είναι του χρόνου, θα είναι το '13. Και όλα αυτά περί πτώχευσης και δραχμής, θα γίνουν πραγματικότητα σε μία μέρα.
Και η Κυβέρνηση προσπαθεί. Προσπαθεί να μην χάσουν λεφτά οι τράπεζες και οι μεγαλοκαρχαρίες. Γιατί κάθε φορά που ξεμένει από χρήμα, παίρνει 100 ευρώ από μένα.
Από την πρώτη μέρα μίλησαν για αναδιάρθρωση και εκσυγχρονισμό του Δημόσιου Τομέα. Δύο χρόνια πέρασαν και δεν έγινε τίποτα. Γιατί ανέθεσε τον εκσυγχρονισμό, στα λαμόγια που βούλιαξαν το κράτος. Είναι δυνατόν να εκσυγχρονίσει κάποιος τον εαυτό του; Να χάσει προνόμια;
Πάμε τώρα στο ΕΚΑΒ. Το χω ξαναπεί: ένας Δημόσιος Υπάλληλος δεν χρειάζεται να κοιτάει στην κεντρική πολιτική σκηνή, για να καταλάβει αν τα πάει καλά η Κυβέρνηση. Αρκεί να βλέπει τι γίνεται στην ίδια του την Υπηρεσία. Δείτε λοιπόν ποια πρόοδο σημείωσε το ΕΚΑΒ, τα δύο τελευταία χρόνια και πείτε μου: είναι δυνατόν να πετύχει η Κυβέρνηση; Έχει αλλάξει κάτι στο Δημόσιο;
Τι πέτυχε λοιπόν η Διοίκηση του ΕΚΑΒ; Θα αναφερθώ συνολικά στη Διοίκηση, γιατί αυτό ενδιαφέρει τον πραγματικό Διασώστη. Το ότι ο αντιπρόεδρος του ΕΚΑΒ, κος Τζανετής (ο οποίος αποχώρησε για δικούς του προσωπικούς λόγους) ήταν επιτυχημένος δεν χωράει αμφιβολία. Και μόνο τα όσα ειπώθηκαν και γράφτηκαν εναντίον του, αρκούν για να το αποδείξουν. Ακόμη και ο οδηγός του, έγινε ήρωας κοντά του. Από την άλλη ο κος Πρόεδρος, πέτυχε ένα άπιαστο ρεκόρ. Τόσους μήνες, ούτε μία ανακοίνωση εναντίον του! Από καμία παράταξη! 22 χρόνια που είμαι στο ΕΚΑΒ, δεν το χω ξαναδεί!
Η Διοίκηση λοιπόν έκανε σημαντική δουλειά στον τομέα του περιορισμού της σπατάλης. Κύρια σε κάποια Παραρτήματα, που είχαν κάποια παροπλισμένα ασθενοφόρα και τα επισκεύαζαν κάθε βδομάδα, με κατεπείγουσα δαπάνη. Αλλά και στο σύνολο του Οργανισμού, με την μέθοδο "δεν υπογράφω". Αν δεν αγοράζεις, δεν ξοδεύεις. Ούτε μπορούν να σε κατηγορήσουν για σπατάλη χρήματος του Δημοσίου. Την ίδια μέθοδο ακολουθούν διευθυντές και προϊστάμενοι. Μόνο που όταν βάζεις τον κώλο σου στην καρέκλα, αναλαμβάνεις και ευθύνες. Τι πάει να πει δεν υπογράφω γιατί φοβάμαι τον εισαγγελέα. Τι πάει να πει, ας αναλάβει άλλος την ευθύνη. Παραιτήσου από την καρέκλα, να έρθει άλλος να υπογράψει.
Καλές οι δαπάνες και η οικονομία, αλλά τι άλλαξε για τον Διασώστη που δουλεύει στο δρόμο; Τίποτα. Κάποιοι (αυτοί που είχαν αδικηθεί τα προηγούμενα χρόνια), πήραν μετάθεση, αλλά ωφελήθηκαν μόνο αυτοί. Για το σύνολο, καμία αλλαγή. Για λευκή απεργία στις εφορίες μιλάει η Κυβέρνηση. Που να δει λευκή απεργία που γίνεται στο ΕΚΑΒ. Για να βγάλεις το ασθενοφόρο από το Νοσοκομείο, πρέπει να πάρεις τηλέφωνο για τοποθέτηση βόμβας!
Τι άλλαξε για τον κόσμο; Εκεί να δεις!
Οι ανακοπές εξακολουθούν να παραλαμβάνονται και να πετιούνται στα επείγοντα των Νοσοκομείων. (από πτυχιούχους πλέον Διασώστες).
Τα τροχαία εξακολουθούν να στάζουν στα φορεία, σαν σφαχτά στο χασάπικο.
Τα σεντόνια αλλάζονται κάθε ρεπό.
Μαξιλάρια δεν μπήκαν ποτέ και όσοι συνάδελφοι λυπούνται του ηλικιωμένους που δεν μπορούν να κάνουν υπερέκταση της κεφαλής, κάνουν ρολό την κουβέρτα για να τους βοηθήσουν.
Ένστολα Πληρώματα (παίρνουν και επίδομα) με σαγιονάρες, καλτσάκι κοντό, τζιν, αξύριστοι, γκόμενες με κόκκινο νύχι, τα πουκάμισα έξω και ουκ έστιν τέλος.
Η Διοίκηση βολεύεται και δεν θέλει καμία αλλαγή. Εμείς βολευόμαστε και δεν ζητάμε καμία αλλαγή. Ας συνεχίσουμε να καθόμαστε στην τηλεόραση και να περιμένουμε να μας σώσει ο Γιώργος!

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Θέσεις εργασίας

Σοβαρό τροχαίο έγινε πριν τρεις μέρες στον Μαλιακό, με εμπλοκή ασθενοφόρου και με τραγικό αποτέλεσμα για το πλήρωμα: ο ένας σκοτώθηκε και ο άλλος τραυματίστηκε βαριά.
Το τι και το πως δεν έχει σημασία, υπό το βάρος της απώλειας ανθρώπινων ζωών.
Αυτό που βλέπουμε και σ' αυτή την περίπτωση είναι ότι δεν υπάρχουν Διασώστες στο πλήρωμα. Όχι ότι αν οδηγούσε Διασώστης  αντί για τον γιατρό, θα απέφευγε το αυτοκίνητο που πέρασε στο αντίθετο ρεύμα και έπεσε επάνω τους. Η οδηγική ικανότητα δεν έχει σχέση με την ειδικότητα. Έχω δει γιατρούς να οδηγούν άριστα και Διασώστες να μην κάνουν ούτε για οδηγοί παρκετέζας.
Το σημαντικό για μας είναι οι χαμένες θέσεις εργασίας. Στα ασθενοφόρα Νοσοκομείων, Κ.Υ., Κλινικών, βλέπουμε τον οποιονδήποτε, εκτός από Διασώστες: οδηγούς, θυρωρούς, σεκιούριτι, τραυματιοφορείς ακόμη και γιατρούς.
Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει νόμος που να σχετίζεται με την στελέχωση του ασθενοφόρου. Βέβαια και εγώ ο ίδιος έχω πει ότι, είναι υπερβολή να σπουδάζει κάποιος δύο χρόνια για να κάνει διακομιδές και εξιτήρια, με το ηλίθιο επιχείρημα, ότι όλα τα περιστατικά στραβώνουν. Αλλά τουλάχιστον ας καθοριστεί, ποια ασθενοφόρα στελεχώνουν Διασώστες και ποια όχι.
Για να ξέρουν οι απόφοιτοι του ΙΕΚ που να απευθύνονται για δουλειά.
Πως να γίνει όμως αυτό, όταν στο Υπουργείο Υγείας δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει σχολή Πληρωμάτων Ασθενοφόρων και ετοίμασαν την μετάταξη οδηγών λεωφορείων σε έναν Οργανισμό με κύρια αποστολή τα ιατρικά επείγοντα. Και δεν το γνωρίζουν γιατί κανείς δεν τους ενημέρωσε τα τελευταία 25 χρόνια. Ούτε οι Διοικήσεις, ούτε οι συνδικαλιστές.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Καλοκαίρι '11

Άδεια νωρίς και φέτος, λόγω μωρού. Δεν γίνεται να το τρέχεις στις παραλίες μέσα σε καύσωνες. Λεφτά δεν υπάρχουν, ότι και να λέει ο Γιώργος, γι’ αυτό πάμε να την βγάλουμε φτηνά. Είπαμε να ξεκινήσουμε με ένα πενθήμερο στην Κυπαρισσία, πόλη καταγωγής της γυναίκας, αφού υπάρχει σπίτι και γλυτώνουμε τα έξοδα διαμονής.
Τα προηγούμενα χρόνια το απέφευγα, για συγκεκριμένους  λόγους. Αν μένεις απόκεντρα είσαι εντάξει. Εμείς όμως που μένουμε πάνω στην πλατεία, είναι σαν να πάμε διακοπές στην Ομόνοια. Ή και χειρότερα. Φορτηγά, νταλίκες, παπάκια με ελεύθερες εξατμίσεις, δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις ούτε μια στιγμή. Χώρια τα turbo diesel να προσπαθούν να καβαλήσουν το πεζοδρόμιο της Καλατζάκου, για να μπορέσει ο αγρότης να πιει το ουίσκι του, χαλβαδιάζοντας την αλλοδαπή σερβιτόρα, κατάλοιπο της εποχής του ‘προσεχώς Ρωσίδες’. Αυτή η εποχή πέρασε βέβαια και σ’ όλη την διαδρομή μέχρι τους Γαργαλιάνους, δεν συναντάς παρά μόνο ένα κωλόμπαρο, το οποίο δεν ξέρω αν δουλεύει κιόλας, γιατί δεν έτυχε να περάσω νύχτα.
Το άλλο πρόβλημα ήταν, που να πας για μπάνιο. Το λιμάνι χρόνια κλειστό από μπάζα που είχαν χορταριάσει, μιας και τα έργα που είχαν ξεκινήσει από την εποχή της Ενετοκρατίας, είχαν βαλτώσει χωρίς κανείς να είναι υπεύθυνος και να λογοδοτήσει, όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα. Την έβγαζα συνήθως στο Καλόνερο, όπου περισσότερο κολυμπούσα στο τσίπουρο, παρά στη θάλασσα, αφού δεν εμπιστευόμουν τις διαβεβαιώσεις, ότι τα βοθρολύματα της  Κυπαρισσίας δεν βολτάριζαν προς τα κει.
Τον χειμώνα πηγαίνω συχνά, αφού τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Κλεισμένος μέσα δεν σε ενοχλεί η φασαρία, βγαίνεις μόνο μέχρι την παλιά πόλη για γουρνοπούλα. Υπάρχουν βέβαια προβλήματα τεσσάρων εποχών. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι χαντάκια. Έχει σκαφτεί και το τελευταίο στενό. Η Μεσσηνία θα έπρεπε να είναι ο κατ’ εξοχήν τόπος κραξίματος πολιτικών, αφού σε υποδομές πρέπει να είναι η χειρότερη της Ευρώπης. Τόσοι βουλευτές και υπουργοί, δεν κατάφεραν να φτιάξουν πέντε δρόμους. Βέβαια δεν είχαν και καμιά ανάγκη, αφού οι ψήφοι είναι σίγουροι. Φιλοδοξούν να βγάλουν και πρωθυπουργό οι Μεσσήνιοι. Ήθελα να ‘ξερα ο Αντώνης πως πάει στον τόπο του. Με ελικόπτερο; Δεν τον ενοχλούν οι δρόμοι; Έχει περάσει από τα Φιλιατρά; Έχει πάει μέχρι την Κυπαρισσία;
Άλλο πρόβλημα ήταν οι τιμές στα μαγαζιά. Ούτε στη Μύκονο να ήσουν. Αυτό διορθώθηκε τα τελευταία χρόνια, αφού τον τουρίστα τον κοιτάνε πλέον με το κιάλι. Και μιλάω για τον Έλληνα τουρίστα, γιατί αυτός θα αφήσει τα λεφτά. Προτιμούσαμε λοιπόν τα Φιλιατρά, πόλη του γαμπρού μου (εγώ και η αδερφή μου, μεγάλη επιτυχία. Ούτε σε ενυδρείο να ψαρεύαμε).
Φέτος τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Οι νταλίκες ακόμη περνάνε από την πλατεία, αλλά έφυγαν τα μπάζα από την παραλία. Αναβαθμίστηκε και η πλαζ, η οποία γέμισε ψάθινες ομπρέλες μπροστά από το Τουριστικό, το οποίο επίσης ανακαινίστηκε.
Το πρόβλημα του μπάνιου το είχα λύσει από πέρυσι, όταν ανακάλυψα το Βρωμονέρι, μια παραλία 35 χιλ. νότια, λίγο μετά την διασταύρωση των Γαργαλιάνων. Για την ακρίβεια δεν το ανακάλυψα, αλλά μου το έδειξε ο Μπίτσικας. Όπως και να το κάνουμε, οι ντόπιοι ξέρουν περισσότερα από τους γαμπρούς. Καμία σχέση η επωνυμία. Ωραία νερά, εξυπηρετική καντίνα, δωρεάν ξαπλώστρες.

Κατέβηκα το Σάββατο 2 Ιουλίου, για να φύγω την Πέμπτη 7, σίγουρος ότι δεν θα έλειπα σε κανέναν στο ΕΚΑΒ. Την Τετάρτη προσπάθησαν να μου ανεβάσουν την πίεση, ενημερώνοντάς με ότι εμφανίστηκαν φαντάσματα στο ΕΚΑΒ, θέτοντας το προαιώνιο ερώτημα περί κότας και αυγού, 'αν οι μηχανές πρέπει να έχουν γιατρό, ή όχι'. Δύο τετράγωνα κάτω από την πλατεία, μπήκα σε μια ταβέρνα, έφαγα έναν ψητό μπακαλιάρο και μου πέρασε.
Έτσι κι αλλιώς, το θέμα της επικαιρότητας δεν είναι οι μηχανές, αλλά ο τομέας Φιλιατρών του ΕΚΑΒ. Πήρα μέρος σε συζητήσεις, ψάχνοντας ευκαιρία για χαβαλέ και διατυπώνοντας ερωτήματα του τύπου ‘πως είναι δυνατόν να παρακαμφθεί η πρωτεύουσα της Τριφυλίας και να ανοίξει τομέας σε παρακατιανή πόλη’. Ή, ‘δικαιωματικά ο Τομέας πάει στα Φιλιατρά, όπου το ΠΑΣΟΚ παίρνει ένα σοβαρό ποσοστό, ενώ οι Κυπαρίσσιοι ακόμη και την Ν.Δ. με βαριά καρδιά την ψηφίζουν’. Κάποιοι άλλοι το πήραν στα σοβαρά και έγραψαν μέχρι και αναρτήσεις, κατηγορώντας  τον αντιπρόεδρο, την ΔΑΚΕ και όποιον άλλον έχει καταγωγή από την Τριφυλία. Ευτυχώς που είμαι γαμπρός στην περιοχή και δεν με συμπεριέλαβαν στους συνωμότες.
Το ίδιο βράδυ, παραμονή της γιορτής μου, κατέβηκα στο λιμανάκι της Αγίας Κυριακής, να παρακολουθήσω την πανηγυρική δοξολογία στην ομώνυμη εκκλησία. Πολύ καλή εκδήλωση, αφού το πρόγραμμα είχε και περιφορά της εικόνας, με συνοδεία μπάντας του 'Συλλόγου Φιλοπρόοδων Φιλιατρών'.
Την Πέμπτη το πρωί ετοιμάστηκα για αναχώρηση. Έξω από την Εθνική Τράπεζα συνάντησα τον κύριο Θανάση, συνταξιούχο συνάδελφο (5 χρόνια), ο οποίος μένει σε ένα χωριό της Κυπαρισσίας. Αυτός με ενημέρωσε ότι την επομένη έχει σόου. Εγκαίνια του Τομέα Φιλιατρών. Θα κατέβει σύσσωμη η Διοίκηση με αρκετούς παρατρεχάμενους. Τα πήρα, γιατί το χω ξαναπεί: ‘Δεν μου αρέσουν οι φιέστες’.
Έφυγα μετά από λίγο με κατεύθυνση την Ερατεινή. Πριν τη διασταύρωση της Αμαλιάδας, προσπέρασα ασθενοφόρο (336), του οποίου ο συνοδηγός σε μια επίδειξη οικολογικής ευαισθησίας, ανακύκλωνε χαρτιά τσαλακώνοντάς τα και πετώντας τα από το παράθυρο.
Το Σάββατο το πρωί ψάχτηκα στο διαδίκτυο, να δω τι έγινε και τι ειπώθηκε στα Φιλιατρά. Λες και υπήρχε αμφιβολία. Είτε εγκαινιάστηκε τομέας ΕΚΑΒ, είτε βιβλιοθήκη, είτε υδατοδεξαμενή, ένα και το αυτό. Τα ίδια κούφια λόγια. Ο Μητροπολίτης, ο περιφερειάρχης, οι δήμαρχοι, οι βουλευτές και οι λοιποί. Και χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. ΕΣΠΑ και καινούρια ασθενοφόρα. Και κάπου στη γωνία, κάποιοι Διασώστες να φωτογραφίζονται με τα πουκάμισα έξω.
Θα ήμουν άδικος να μην τους κράξω τους δικούς μου. Επί 5 χρόνια έκραζα τους Δεξιούς που από τη μία διέλυαν το ΕΚΑΒ και από την άλλη παρίσταναν τους Πατακούς.
Ο Τομέας στα Φιλιατρά ήταν απαραίτητος και καλά έκαναν και τον άνοιξαν. Από κει και πέρα ο Διασώστης περιμένει άλλα πράγματα. Το μόνο που δεν τον ενδιαφέρει είναι, αν η διαχείριση της κρίσης του ΕΚΑΒ είναι καλή ή κακή. Με διαφάνεια, ή χωρίς. Τον ενδιαφέρει να ακούσει και να δει ένα πλάνο για το πώς θα βγει από την κρίση. Και τέτοιο δεν υπάρχει. Μόνο εγκαίνια.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Πρόσκληση συνεργασίας από την ΔΑΚΕ. Όχι κι άσχημα!

Κυκλοφόρησε πρόσφατα στο ΕΚΑΒ, ανακοίνωση της ΔΑΚΕ με την οποία καταθέτει πρόταση συνεργασίας όλων των παρατάξεων και αναφέρει τα σημεία στα οποία πρέπει να συμφωνήσουν.
Τις μεταθέσεις, τις άδειες, τα ρεπό, την εκπαίδευση του προσωπικού των ειδικών τμημάτων, την πριμοδότηση βάσει κριτηρίων για την κατάληψη θέσης.
Εγώ προσωπικά (χωρίς να είμαι συνδικαλιστής) συμφωνώ με τις προτάσεις και χαίρομαι για την ανακοίνωση. Όχι γιατί με ενδιαφέρει η συνεργασία, αλλά γιατί δείχνει ότι οι συνάδελφοι της δεξιάς παράταξης, αντιλαμβάνονται ποια είναι τα ζητήματα που απασχολούν τον εργαζόμενο και επηρεάζουν αρνητικά την καθημερινότητά του.
Βέβαια η ΔΑΚΕ πρέπει να λύσει και το πρόβλημα αξιοπιστίας της απέναντι στους εργαζόμενους του ΕΚΑΒ, ώστε να γίνουν πιστευτές οι προθέσεις της. Γιατί με την ανάρτηση και μόνο της ανακοίνωσης, ήταν πλήθος οι αρνητικές αντιδράσεις, κινούμενες όλες στον ίδιο άξονα: "δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε".
Γιατί, δεν έχει ξεχαστεί η στάση των στελεχών της επί δεξιάς Διοίκησης του ΕΚΑΒ. Μερίδα των οποίων πρωταγωνίστησε, όχι μόνο στην κατάληψη θέσεων, αλλά και στις διώξεις συναδέλφων. Αναδείχθηκαν πρωταθλητές στον αγώνα μετάταξης του εαυτού τους και των δικών τους παιδιών. Σε μεταθέσεις και αποσπάσεις υπαλλήλων, με αποτέλεσμα η νέα Διοίκηση να ψάχνει επί μήνες, μέχρι να ανακαλύψει που κρύβονται δεκάδες άτομα. Η ίδια η δεξιά Διοίκηση είχε εγκρίνει κριτήρια για την κατάληψη θέσης σε ειδικά τμήματα. Και ήταν αυτοί που τα καταστρατήγησαν, αντικαθιστώντας την προϋπηρεσία με τα πολιτικά φρονήματα και τα πτυχία με το μέγεθος του σουτιέν.
Οι προτάσεις τις ΔΑΚΕ, σίγουρα δεν είναι προτάσεις για την ανάπτυξη του Οργανισμού. Οπωσδήποτε όμως η υλοποίησή τους, βελτιώνει άμεσα την καθημερινότητα του ΕΚΑΒίτη. Πρέπει λοιπόν να συνοδευτούν με την αυτοκριτική της δεξιάς παράταξης, για την πολιτεία των στελεχών της στο άμεσο παρελθόν.
Μ' αυτόν τον τρόπο θα επανακτήσει την αξιοπιστία της και δεν θα πάει χαμένη η καινούρια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει. Θα ωφεληθεί και η ίδια και το ΕΚΑΒ.

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Και ο Μίμης είναι ειδικός στην Επείγουσα Φροντίδα.

Ποιος είναι ο Μίμης; Μετά την αποχώρηση του Δομάζου από το προσκήνιο, ο Μίμης είναι ένας: ο Ανδρουλάκης.
Είχα χρόνια πώρωση με τον Μίμη. Δεν περνούσε μέρα χωρίς να πάρω την δόση μου από Ανδρουλάκη. Τον είχα από κοντά στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση. Διάβαζα τα βιβλία του, τα άρθρα του, τα σχόλιά του. Συμφωνούσα σε όλα μαζί του, είτε επρόκειτο για οικονομικοκοινωνικά ζητήματα, είτε για την θέση της χήρας στην Κρητική κοινωνία. Δεν ξέρω τον λόγο. Σίγουρα δεν είχα την επάρκεια γνώσεων, για να κρίνω την ορθότητα των απόψεών του. Ίσως μου άρεσε ο τρόπος που τα έλεγε.
Και όταν ήρθε στο ΠΑΣΟΚ, πήδηξα από τη χαρά μου. Αισθάνθηκα την απόλυτη δικαίωση. Νευρίασα και με τον Γιώργο, επειδή δεν τον αξιοποίησε. Δεν μπορούσα να καταλάβω τον λόγο.
Τώρα τον υποπτεύομαι. Προφανώς θα του είπε καμιά παπαριά, σαν την επερώτηση που έκανε στον Λοβέρδο τις προάλλες (3/6/2011). Τι ρώτησε;
Στην επερώτησή του λοιπόν, παραθέτει κάποια στοιχεία για το ΕΚΑΒ και στη συνέχεια προτείνει λύσεις: Να βγουν κάποιοι από τα γραφεία και να λειτουργήσουν μοτοσυκλέτες με γιατρό.
Πως του 'ρθε του Μίμη δεν ξέρω. Μία εξήγηση μπορώ να δώσω. Θα έπινε τίποτα ρακές, παρέα με αποτυχημένους γιατρούς και συνδικαλιστές του ΕΚΑΒ, του έριξαν την μπανανόφλουδα κι αυτός καλοπροαίρετα την πάτησε.
Τι δεν του είπανε του Μίμη;
  • Τα στοιχεία για τα μάχιμα ασθενοφόρα είναι πλασματικά και τα έχουμε για τα κανάλια. Στην πραγματικότητα είναι πιο λίγα.
  • Εκτός από τα ποσοτικά, υπάρχουν και ποιοτικά στοιχεία και εκεί τα πράγματα είναι χειρότερα.
  • Οι μοτοσυκλέτες λειτουργούν από τον περασμένο Οκτώβριο, στελεχωμένες με πτυχιούχους Διασώστες.
  • Τα αποτελέσματα της λειτουργίας τους (ποσοτικά και ποιοτικά) παρουσιάστηκαν ήδη σε επίσημη Ημερίδα και είναι, όχι εφάμιλλα, αλλά ΟΜΟΙΑ των διεθνών.
  • Δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα ποιοτικά στοιχεία, λειτουργίας γιατρών εξωνοσοκομειακά, γιατί δεν συμφέρει και γιατί όπως γνωρίζουν οι πραγματικοί γιατροί, δεν υπάρχει Ιατρική έξω από το Νοσοκομείο (υγειονομικό σχηματισμό).
  • Σε καμιά πολιτισμένη χώρα δεν υπάρχει αυτό που ζητάει, γιατί η σχέση κόστους αποτελέσματος είναι απαγορευτική.
  • Στο ΕΚΑΒ όλοι οι γιατροί έχουν βαθμό Διευθυντή και Επιμελητή Α΄. (many chiefs, no indians). Και 100 νέους να προσλάβεις, σε 5 χρόνια θα πάρουν προαγωγή και θα φύγουν από το δρόμο (και θα ψάχνεσαι και θα τους πληρώνεις).
Το ΕΚΑΒ σίγουρα χρειάζεται βοήθεια από τους Βουλευτές. Όλες οι επερωτήσεις που το αφορούν και που κατέθεσαν οι Βουλευτές τον τελευταίο χρόνο, συναγωνίζονται σε ασχετοσύνη, η μια την άλλη.
Το ΕΚΑΒ χρειάζεται Οργανισμό σύγχρονο, πολιτισμένης χώρας. Από κει ξεκινάμε. Ο σημερινός είναι τροχοπέδη ανάπτυξης και ευνοεί μόνο τον Δημοσιοϋπαλληλισμό. Λειτουργούσε θαυμάσια την εποχή των παχιών αγελάδων, όταν προσλαμβάναμε οποιονδήποτε και αγοράζαμε οτιδήποτε. Τώρα τις μισές αγελάδες τις φάγαμε (σίγουρα όχι μαζί) και οι άλλες μισές ψόφησαν.
Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Οι άνεργοι Διασώστες, οι οδηγοί της ΕΘΕΛ, τα ιδιωτικά ασθενοφόρα και άλλα παραμύθια.

Πολλές συζητήσεις γίνονται το τελευταίο διάστημα στο ΕΚΑΒ, αφού λόγω επίσχεσης υπάρχει χρόνος απεριόριστος. Οι ίδιες που γίνονταν και πριν, τώρα με μεγαλύτερη ένταση. Δεν τις παρακολουθώ, όπως και κάθε σοβαρός συνάδελφος, αφού δεν μπορούμε να ακούμε συνεχώς τα ίδια παραμύθια, από τους ίδιους αφηγητές.
Την μόνη που παρακολουθώ, όσο μπορώ, είναι αυτή που γίνεται μεταξύ των ανέργων συναδέλφων, οι οποίοι κάνουν και κινήσεις, μήπως και βοηθήσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους, αφού όσοι τους έβγαζαν λόγους τα προηγούμενα χρόνια, τώρα τους λένε δικαιολογίες. Ότι φταίει η κρίση και η καμαριέρα που δεν έκαστε στον Στρος Καν. Και δεν βρίσκεται ούτε ένας να τους πει, ότι και χωρίς κρίση, διορισμό δεν θα έβλεπαν.
Εξακολουθούν όμως να τους προσεγγίζουν, διάφοροι συνδικαλίζοντες τσαρλατάνοι, όχι για να τους βοηθήσουν βέβαια, αφού κι ίδιοι είναι άσχετοι, αλλά για να στρέψουν τον αγώνα τους σε ανώδυνα γι' αυτούς μονοπάτια. Γιατί το πρόβλημα των ανέργων συναδέλφων, σε τίποτα δεν διαφέρει από το πρόβλημα του ίδιου του ΕΚΑΒ.
Αν δηλαδή το ΕΚΑΒ είχε λύσει τα εσωτερικά του προβλήματα, δεν θα υπήρχε πρόβλημα ανέργων. Αυτά τα έχω ξαναπεί σε προηγούμενες αναρτήσεις και δεν υπάρχει λόγος να επανέλθω.
Έχει κολλήσει λοιπόν η βελόνα στα ιδιωτικά ασθενοφόρα και στους οδηγούς της ΕΘΕΛ.
Και για τους οδηγούς της ΕΘΕΛ έχω ξαναγράψει και για τα ιδιωτικά. Μου έκανε όμως εντύπωση η επιμονή κάποιων να παραπληροφορούν και σ' αυτή την κατεύθυνση να μην διστάζουν να λένε ότι ψέμα τους κατέβει.
Αφορμή, πρόσφατο δημοσίευμα (σερβιρισμένο μέσα από το ΕΚΑΒ) της εφημερίδας Πρώτο Θέμα για τα ιδιωτικά ασθενοφόρα, το οποίο (παρόμοιο) στο παρελθόν είχε δημοσιεύσει και άλλη εφημερίδα. Μου έκανε εντύπωση η αναφορά, στο προσωπικό που χρησιμοποιούν οι ιδιώτες.

Ο κανόνας για τη στελέχωση των ιδιωτικών οχημάτων μαρτυρά την ανευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίστηκε το πεδίο της ιδιωτικής διακομιδής στη χώρα μας, καθώς στα ιδιωτικά ασθενοφόρα δεν απαιτείται να υπάρχει εξειδικευμένο και καταρτισμένο πλήρωμα. Σε αντίθεση με τις υψηλές προδιαγραφές που τίθενται σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση πληρώματος ασθενοφόρου του ΕΚΑΒ, ορίζεται ότι «το ιδιωτικό όχημα πρέπει να έχει οδηγό και συνοδηγό, καθώς και ότι ο οδηγός ή έστω ο συνοδηγός να έχει στοιχειώδεις γνώσεις και εμπειρία στην παροχή πρώτων βοηθειών»!
Έτσι είναι τα πράγματα; Και βέβαια όχι! Έτσι τα είπαν στο συντάκτη της εφημερίδας, αυτός τα έγραψε και εκτέθηκε. Γιατί η αλήθεια είναι στο ανάποδο.
Γιατί ο ιδιώτης στο φινάλε, μεταφέρει γιαγιάδες.
Στο ΕΚΑΒ υπηρετούν εκατοντάδες υπάλληλοι και μάλιστα στα ασθενοφόρα επειγόντων, οι οποίοι δεν είναι πτυχιούχοι!!!
Και ο πολίτης δεν το γνωρίζει, παρ' ότι δικαιούται. Δεν υπάρχουν διακριτικά στις στολές τα οποία θα του δίνουν την δυνατότητα αυτή! Γιατί; Γιατί κάποιοι βολεύονται!
Όταν λοιπόν συμβεί ένα (π.χ) τροχαίο, ο πολίτης παιζει ΛΟΤΟ, σχετικά με το ποιος θα έρθει να διαχειριστεί τον αεραγωγό και την σπονδυλική στήλη.
Το ΕΚΑΒ λοιπόν, πρέπει να στείλει ΟΛΟΥΣ τους μη πτυχιούχους να κάνουν τις διακομιδές, για να μείνουν χωρίς δουλειά τα 'πειρατικά' ασθενοφόρα. Και να προσλάβει πτυχιούχους Διασώστες να κάνουν τα επείγοντα. Από κει ξεκινάμε και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε.

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

οι αδιόριστοι, οι διορισμένοι και οι καβατζωμένοι


Με αφορμή την ενημέρωση που είχα για την συνάντηση των αδιόριστων διασωστών του ΕΚΑΒ θα αναφέρω κάποιο γεγονός και θα ήθελα επίσης να αφήσω το σχόλιο μου.

Πριν κάποια χρόνια τότε που η Ρωσία ήταν επίσημα χρεοκοπημένη και απαξιωμένη παγκοσμίως, εκείνη την περίοδο έτυχε να παραλάβω ένα χρόνιο περιστατικό με το ασθενοφόρο όπου συνοδός της ηλικιωμένης άρρωστης ήταν μια κυρία από την Ρωσία, συνηθισμένο φαινόμενο για εκείνη την εποχή. Μπαίνοντας στην καμπίνα του ασθενοφόρου η Ρωσίδα συνοδός άρχισε να ρωτάει στο άσχετο για τις δυνατότητες του απινιδωτή αν είναι μονοφασικός η διφασικός κλπ και ένα σωρό άλλες εξειδικευμένες ερωτήσεις σχετικά με τον εξοπλισμό του ασθενοφόρου.
Την ρώτησα αν είχε σχέση με το επάγγελμα και μου απάντησε ότι ήταν γιατρός με εξειδίκευση στην επειγοντολογία, εργαζόταν ως γιατρός επειγόντων στην Σοβιετική ένωση παλιά και λόγω του ότι δεν αναγνωριζόταν το πτυχίο της από το Ελληνικό κράτος, αναγκάστηκε να ξεσκατώνει γερόντια στην Ελλάδα, μιας και εγκατάλειψε την χρεοκοπημένη τότε Ρωσία για οικονομικούς λόγους.

Δυστυχώς βρισκόμαστε επισήμως στην Ελλάδα του σήμερα ένα βήμα πριν το μεγάλη χρεοκοπία όπως είχε συμβεί τότε στην Σοβιετική ένωση, γιατί ανεπισήμως έχουμε χρεοκοπήσει εδώ και καιρό κάτι το ξέρουμε όλοι.
Οι καλές εποχές του Ελληνικού δημοσίου και τα σίγουρα δημοσιοϋπαλληλικά χρόνια έχουν περάσει.
Βλέπουμε ότι μισθοί περικόπτονται, επιδόματα μειώνονται ή καταργούνται και διαπιστώνουμε ότι το δημόσιο απαξιώνεται, συρρικνώνεται και συγχωνεύεται, όπως στην περίπτωση των 83 υπαλλήλων της ΕΘΕΛ.

Πιστεύω πως είναι απόλυτα φυσιολογικό οι εκπαιδευμένοι αδιόριστοι συνάδελφοι να ζητούν πρόσβαση στην εργασία, με μισθούς ανθρώπινους και όχι μεσαιωνικούς, δεν ξέρω όμως πόσο φυσιολογικό είναι κάποιος να επενδύει επαγγελματικά σε ένα εργοδότη-δημόσιο μιας σχεδόν χρεοκοπημένης χώρας;

-Σε ποια υποβάθμιση του επαγγέλματος αναφέρονται στην ανακοίνωση τους οι αδιόριστοι συνάδελφοι, όταν το κράτος είναι σχεδόν ένα βήμα πριν βάλει λουκέτο; Όταν τα δημόσια νοσοκομεία ζητιανεύουν για γάντια latex και κωλόχαρτο;
-Ποιο από όλα τα λαμόγια που μας χρεοκόπησαν υπολογίζει το επίπεδο σπουδών και την δωρεάν προνοσοκομειακη φροντίδα;

Αν θυμάμαι καλά, όταν πριν μερικά χρόνια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε χτυπήσει το πόδι του ενώ βρισκόταν στα Γιάννενα, μεταφέρθηκε άμεσα με πτητικό μέσο στην Αθήνα λες και τα Γιάννενα δεν διαθέτουν πανεπιστημιακό νοσοκομείο.
-Έτσι δίνεται το καλό παράδειγμα;
-Μήπως δεν πραγματοποιούνται ακόμη και σήμερα πολυέξοδες μετακινήσεις πολιτικάντηδων καταχρηστικά και προκλητικά, με αεροπορικά μέσα;
-Για ποια ισοπολιτεία μιλάμε;
-Ποιος υπολογίζει από δαύτους την δωρεάν παροχή βοηθείας και γιατί να μπουν οι ίδιοι στον κόπο να νιώσουν το πρόβλημα των αδιόριστων ή να νοιαστούν για την δημόσια υγεία, όταν ξέρουν ότι όπως και να 'χουν τα πράγματα θα εξυπηρετηθούν πρώτοι πρώτοι, είτε από δημόσια μέσα, είτε σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και χωρίς να πληρώσουν μία.

Ανακεφαλαιώνοντας πιστεύω, πως οι αδιόριστοι συνάδελφοι θα πρέπει να σκεφτούν τι ακριβώς ζητάνε και από ποιον, με ποιον τρόπο θα διεκδικήσουν το δίκιο τους, τι προτάσεις θα πρέπει να καταθέσουν και πόσο εύκολο είναι να υλοποιηθούν και φυσικά θα πρότεινα σε καμία περίπτωση μην επαναπαυτούν σε υποσχέσεις τύπου …….'λεφτά υπάρχουν'.

Εύχομαι να διοριστούν οι συνάδελφοι το συντομότερο.
Εύχομαι επίσης οι πτυχιούχοι αδιόριστοι να έρθουν στο σύστημα υγείας και απεύχομαι οι διορισμένοι του συστήματος υγείας να κάνουν παρέα στους αδιόριστους.
Τέλος εύχομαι αν και φαίνεται δύσκολο, η “υγιής” δημόσια υγεία να συνεχίζει την ύπαρξη της για το καλό όλων μας.

Νίκος Μαρκογιάννης



Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Οδηγοί της ΕΘΕΛ στο ΕΚΑΒ. Ποιος έχει πρόβλημα;

Μέρες τώρα παρακολουθώ τις συζητήσεις και άκρη δεν βγάζω. Οι αναφορές στο θέμα είναι συνεχείς, είτε στο διαδίκτυο, είτε στα πηγαδάκια. Σκόρπια σχόλια και αναφορές, περισσότερο αφορούν στην οικονομική πολιτική και λιγότερο στο ΕΚΑΒ.
Το έχω πει πολλές φορές και θα το επαναλάβω. Το ΕΚΑΒ δεν θα το φτιάξει καμιά Κυβέρνηση και κανένας Υπουργός. Εμείς θα το φτιάξουμε! Και απ' ότι φαίνεται δεν θα φτιάξει σύντομα, γιατί η πλειοψηφία βολεύεται με την σημερινή κατάσταση.
Πολλοί αναφέρουν, ότι πρόβλημα θα έχουν οι ίδιοι οι οδηγοί της ΕΘΕΛ και σύντομα θα τα παρατήσουν. Αποκλείεται και βάζω στοίχημα μ' όποιον θέλει. Μπήκαν σε μια δουλειά με βύσμα και πήραν χρήματα που δεν έπρεπε. Το ήξεραν όλα τα χρόνια που ήταν εκεί. Τώρα το πάρτι τελείωσε. Κι αυτό το έχουν αντιληφθεί. Και μπορεί να απολυθούν και δεν τους προστατεύει κανένας νόμος.
Αντί γι' αυτό θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι και δεν θα τους κουνάει κανένας. Έστω και με λιγότερα. Τι άλλες επιλογές έχουν; Να γυρίσουν στα καπνά; Μα γι΄αυτό έγιναν οδηγοί. Για να μην βάζουν καπνά!
Δεν είναι κορόιδα λοιπόν. Κανείς δεν είναι κορόιδο σήμερα!
Πολλοί λένε ότι, το Σωματείο θα έπρεπε να έχει πρόβλημα. Πάλι λάθος. Κι αυτό το έχω ξαναπεί αλλά κάποιοι δεν κρατάνε σημειώσεις! Το Σωματείο είναι Σύλλογος εργαζομένων, δεν είναι Σύλλογος Διασωστών. Και οι οδηγοί, εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ θα είναι. Και μακάρι να έρθουν 2 χιλιάδες. Το Σωματείο θα τους καλωσορίσει και θα μεγαλώσει την δύναμή του.
Μήπως θα έχουν πρόβλημα τα Πληρώματα των ασθενοφόρων; Κανένα απολύτως! Κόσμος να έρχεται, ασθενοφόρα να γεμίζουν και να μοιράζεται η δουλειά. Τώρα πως θα γίνεται αυτή η δουλειά; Όπως και σήμερα. Έτσι κι αλλιώς εμείς δεν έχουμε πρόβλημα, ο άρρωστος έχει!
Άλλοι υποκριτές θεωρούν ότι, το πρόβλημα το έχουν οι άνεργοι Διασώστες. Λες κι αν δεν πάρουμε τους 83 της ΕΘΕΛ, το πρόβλημα λύθηκε. Τόσες χιλιάδες είναι άνεργοι.
Μήπως έχει πρόβλημα το Υπουργείο, ή η Διοίκηση; Αυτοί ειδικά δεν έχουν πρόβλημα. Όταν απέναντί τους έχουν ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θέλουν, που δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους και ο καθένας κοιτάει την πάρτη του, τότε το γήπεδο είναι δικό τους και παίζουν μπάλα μόνοι τους.
Πρόβλημα λοιπόν δεν έχει κανείς, γι' αυτό ας το βουλώσουν οι παπαγάλοι.
Πρόβλημα έχουν οι ασθενείς.
Πρόβλημα έχει ο πολίτης που μας πληρώνει τσάμπα.
Πρόβλημα έχει το επάγγελμά μας.
Κάθε χρόνο μπαίνουν στο ΕΚΑΒ άτομα χωρίς πτυχίο. Από τον ΟΑΕΔ, πολύτεκνοι, παλιννοστούντες, αρειανοί και δεν ξέρω τι άλλο. Φοράνε μπλούζα που γράφει Διασώστης και τέλος. Βαφτίστηκαν.
Εκατοντάδες χωρίς πτυχίο εργάζονται στα ασθενοφόρα επειγόντων και στις κινητές μονάδες!
Και κανείς δεν έχει πρόβλημα.
Κανείς δεν έχει πρόβλημα που δεν έχουμε άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Που έχουμε Οργανισμό, αντίγραφο Νοσοκομείου. Που διοικούμαστε από Νοσηλευτή. Και όταν αδειάζει η θέση πρέπει να ψάχνουμε να βρούμε άλλον, για να μας διοικήσει.
Που δεν έχουμε λόγο όταν αγοράζουμε εξοπλισμό. Όταν αγοράζουμε ασθενοφόρα. Και πολλά άλλα που τα έχω γράψει ξανά και ξανά.
Γιατί το πρόβλημά μας είναι, μέχρι να πάμε στο γραφείο του Διευθυντή, να υψώσουμε την δεξιά και να ορκιστούμε πίστη στο Σύνταγμα και τους Νόμους.
Από κει και πέρα είπαμε. Δεν είμαστε εδώ για τους ασθενείς. Οι ασθενείς υπάρχουν, για να είμαστε εμείς δημόσιοι υπάλληλοι.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Οι εκπρόσωποι του εαυτού τους!

Είχα αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση: http://hellas-medic.blogspot.com/2011/03/blog-post_20.html σε συνδικαλιστή αυτής της κατηγορίας. Η χτεσινή γενική συνέλευση εργαζομένων, του ΕΚΑΒ Αθήνας με υποχρεώνει να επανέλθω.
Άλλοι δύο συνδικαλιστές αυτονομήθηκαν καταγγέλλοντας την Διοίκηση του Σωματείου. Από την ΠΑΣΚΕ προερχόμενοι κι αυτοί! Τι καταγγέλλουν; Ότι το Προεδρείο του Σωματείου συνεργάζεται με την Διοίκηση! Ακόμη και βλάκας να είναι κάποιος καταλαβαίνει το πρόβλημά τους! Είναι στην απ' έξω και στενοχωριούνται. Δεν τους περνάει.
Θα ήθελαν να είχαν αυτοί το προνόμιο συνεργασίας για να περνάνε τις δικές τους απόψεις.
Θα έλεγε κάποιος ότι ο καβγάς "είναι για το πάπλωμα", αν δεν υπήρχε ένα πρόβλημα: Οι απόψεις τους είναι λαϊκίστικες και αναχρονιστικές. Πάνε 4 δεκαετίες πίσω.
Παραδείγματα αυτών των απόψεων έδωσαν πολλά στις ομιλίες τους στη συνέλευση, αλλά θα αναφέρω ένα, λόγω και προσωπικού ενδιαφέροντος. Ανέφεραν λοιπόν ότι "η λειτουργία Μηχανών μόνο με Διασώστη είναι υποβάθμιση". Χωρίς να έχουν στοιχεία για το πόσο ωφέλιμη ήταν η λειτουργία των Μηχανών με γιατρό. Κρίνοντας βεβαίως εξ' ιδίων και αναλογιζόμενοι ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς φορείο. Αυτοί που ο μόνος λόγος για να αγγίξουν ασθενή είναι για να τον μεταφέρουν, από το κρεβάτι στην καρέκλα.
Και μαζί τους συμφώνησε και μερίδα συνδικαλιστών της ΔΑΚΕ. Και ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ. Ο τελευταίος μάλιστα μας είπε για τα ασθενοφόρα που έκλεισαν για να ανοίξουν οι Μηχανές. Άλλο παραμύθι και τούτο. Έκλεισε ένα ασθενοφόρο με μέσο όρο περιστατικών 8 και άνοιξαν 11 Μηχανές με μέσο όρο περιστατικών 20. Από τα οποία μεταφέρονται τα 6.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας το Κέντρο διαβίβασε στο Α6 επείγοντα τοκετό και ταυτόχρονα έστειλε και ιατρικό όχημα. Τι έκανε ο Γιατρός του οχήματος; Πολύ σωστά έκρινε ότι είναι σε βάρος της υγείας του νεογνού να καθίσει και να "παίζει" μαζί του στο σπίτι. Πολύ σωστά το πήρε αμέσως και αερίζοντάς το, το μετέφερε σε 7 λεπτά στο Νοσοκομείο. Αν δεν υπήρχε το ιατρικό όχημα, τι θα έκαναν οι συνάδελφοι του Α6; Ακριβώς το ίδιο. Αυτό σπούδασαν 2 χρόνια στο ΙΕΚ.
Η οπισθοδρόμηση και ο λαϊκισμός λοιπόν δεν ανήκουν σε μία παράταξη. Απλώνονται οριζόντια.
Και αυτό πρέπει οι συνάδελφοι να το λάβουν υπ' όψιν τους στις επόμενες εκλογές, για εκπροσώπους στο Σωματείο.
Οι πολιτικές μου πεποιθήσεις είναι γνωστές και έχω αναφερθεί με κάθε ειλικρίνεια, σε προηγούμενη ανάρτηση, για τους λόγους που υποστηρίζω την ΠΑΣΚΕ. Δεν μπορώ να πείσω τους συναδέλφους να κάνουν το ίδιο. Ο καθένας ψηφίζει ότι τον φωτίζει ο Θεός. Ο συνάδελφος που θα ψηφίσει ΠΑΣΚΕ, θα πρέπει να αναλογιστεί ποιους θα ψηφίσει. Αυτούς που θα βοηθήσουν συνδικαλιστικά το ΕΚΑΒ και τον εργαζόμενο, να βρουν το δρόμο της ανάπτυξης και της προόδου, ή τους εκπροσώπους του εαυτού τους; Αυτούς που ευθύνονται για το κατρακύλισμα της παράταξης τα προηγούμενα χρόνια.
Αντίστοιχα ο συνάδελφος που θα ψηφίσει ΔΑΚΕ πρέπει κι αυτός να σκεφτεί ποιους θα ψηφίσει. Αυτούς που επίσης επιθυμούν ένα υγιές Σωματείο, βασικό άξονα προόδου, ή τους νεοφασίστες που κρύβουν την ανεπάρκειά τους διώκοντας συναδέλφους;
Ο συνάδελφος που θα υποστηρίξει το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, ποιους θα ψηφίσει; Τους συναδέλφους που ζουν και αντιλαμβάνονται το σήμερα, ή τους νοσταλγούς του Μπρέζνιεφ;
Σίγουρα στα παραπάνω υπάρχει αντίλογος και μπορεί κάποιος να θέσει ζητήματα, όπως ανεξάρτητων ψηφοδελτίων, ή ακόμη και ενιαίου. Δεν είναι της παρούσης, γιατί αυτή είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη συζήτηση. Η άποψή μου είναι ότι, προηγείται η εξυγίανση των κομματικών παρατάξεων.
Προβλήματα διαφωνιών και διασπαστικών κινήσεων, έχει κάθε παράταξη που κατέχει την πλειοψηφία. Αυτοί όμως που χρησιμοποίησαν την εξουσία, που οι συνάδελφοι με την ψήφο τους έδωσαν στην ΠΑΣΚΕ, για να προωθήσουν τις ατομικές τους επιδιώξεις, είναι τζάμπα μάγκες. Οφείλουν να παραιτηθούν από την έδρα, γιατί δεν τους ανήκει. Να φύγουν και από "το μαντρί" και στις επόμενες εκλογές να κατέβουν μόνοι τους. Και να δούμε πόσος χρόνος θα χρειαστεί, για να "τους φάει ο λύκος".

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Μ1 - Μοτοσυκλέτα Άμεσης Επέμβασης ΕΚΑΒ Αθήνας


Η Μ1, είναι ένα Kawasaki KLV 1000, δικύλινδρο 98 ίππων.
Μου παραδόθηκε πριν μερικούς μήνες με λιγότερα από 1000 χλμ στο κοντέρ. Τα συναισθήματα ήταν περίεργα, γιατί ενώ ήξερα τόσα πολλά για μηχανές και είχα διαβάσει άλλα τόσα για Μηχανές Άμεσης Επέμβασης, δεν μπορούσα να φανταστώ πως έπρεπε να είναι η δική μου. Αν με ρώταγες για Ασθενοφόρο, μπορούσα να περιγράψω και να εξοπλίσω ένα με κλειστά μάτια. Και ελικόπτερο επίσης.
Πρώτο στάδιο να δω πως πάει στο δρόμο. Μερικές γρήγορες βόλτες και πίσω στο συνεργείο, όπου άλλαξα κάποιες ρυθμίσεις στην ανάρτηση. Τα 75 κιλά τα δικά μου και τα 25 του εξοπλισμού, η μοτοσυκλέτα τα είχε για πλάκα και έβγαινε από τις στροφές με πάντες.
Είχα ήδη τοποθετήσει τον εξοπλισμό, οπότε ήμουν έτοιμος για δουλειά.
Στην πρώτη βάρδια, ήρθαν τα πάνω κάτω. Οι πλαϊνές βαλίτσες, εξείχαν 20 εκατ. από κάθε πλευρά και η μηχανή δεν χωρούσε να περάσει από πουθενά. Ήταν ιδανικές για να πάρεις την γυναίκα σου και να πας εκδρομή. Ή να δουλεύεις στη Λάρισα και να πας σε επείγον στον Τύρναβο. Στην Βουλιαγμένης και στην Β. Σοφίας με τίποτα. Ήμουν πιο αργός από Ασθενοφόρο.

Παραγγελία λοιπόν άλλες, με το μισό πλάτος. Μέχρι να έρθουν, ο εξοπλισμός τους τοποθετήθηκε σε σακίδιο και δέθηκε στη σέλα. Το άλλο πρόβλημα ήταν ο ιστός του πίσω φάρου, ο οποίος αφαιρέθηκε κι αυτός, γιατί ήταν τοποθετημένος ψηλά και έβρισκε στους καθρέφτες των φορτηγών.
Αφαιρέθηκε και ο VHF ασύρματος, ο οποίος καταλάμβανε χώρο, χωρίς να προσφέρει κάτι. Σε περίπτωση που καταρρεύσει το ΤΕΤΡΑ, υπάρχει μέριμνα να εφοδιαστούμε με φορητούς VHF.
Το επόμενο πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν η σειρήνα. Ενώ τα TDM με 100W σειρήνα ξεσήκωναν τον κόσμο, εμένα δεν με άκουγε κανείς. Στο Kawasaki είχε τοποθετηθεί μία τούρκικης προέλευσης σειρήνα 20W. Στην Ελληνική αγορά, κάτω από 30W δεν βρίσκεις. Άσε που ανοιγόκλεινε και άλλαζε φωνές μόνη της.

Αλλαγή λοιπόν με μία ασθενοφόρου. Ο ενισχυτής μπήκε κάτω από τη σέλα, αλλά το ηχείο δεν έμπαινε πουθενά. Φοβερή δουλειά ο φανοποιός στο συνεργείο του ΕΚΑΒ. Τοποθέτησε με ακλόνητο τρόπο την βάση στο εμπρός κάγκελο και πάνω της βιδώθηκε το ηχείο. Μόνο οι Έλληνες έχουν λύση για όλα.
Το επόμενο πρόβλημα ήταν οι φάροι. Αν τους άφηνες ανοικτούς για δύο λεπτά, με σβηστό κινητήρα, τέλος η μπαταρία. Έπρεπε να σε βάλουν μπρος με καλώδια. Παραγγέλθηκαν άλλοι τύπου LED και όταν έρθουν θα λυθούν πολλά προβλήματα. Θα φύγει και το τροφοδοτικό και θα εξοικονομηθεί χώρος. Με τους φάρους όμως το κυριότερο πρόβλημα είναι άλλο. Την νύχτα μας μπερδεύουν οι κουκουλοφόροι με τους αστυνομικούς και μας πετάνε πέτρες. Μέχρι τώρα, ένας φάρος σπασμένος (ευτυχώς όχι κεφάλι συναδέλφου). Οι καινούριοι λοιπόν θα κάνουν εναλλαγή μπλε - κόκκινο, για να ξεχωρίζουμε. Ίσως πρέπει να στείλουμε και ένα φαξ στις ομοσπονδίες κουκουλοφόρων, για να ενημερώσουν τα μέλη τους.
Στο GPS τώρα. Δεν υπάρχει παρμπρίζ για να κολληθεί. Έγινε λοιπόν έρευνα αγοράς σε καταστήματα με είδη μοτοσυκλετών και αγοράστηκε ειδική βάση.

Τι γίνεται όμως με το ρεύμα; Πως θα φορτίζει; Χρειαζόμαστε παροχή, τύπου αναπτήρα. Ξανά έρευνα αγοράς και καινούρια αγορά. Τοποθέτηση και το πρόβλημα λύθηκε.

Έτοιμη η Μ1 (σχεδόν).
Όλος ο εξοπλισμός πρώτης ανάγκης, έχει τοποθετηθεί στην κεντρική βαλίτσα,η οποία παίζει ρόλο jump kit. Την παίρνεις μαζί σου στο περιστατικό και έχεις όλα τα απαραίτητα. Στις άλλες έχει υλικά για τραύμα, οξυγόνο και ορούς, μια και οι τραυματίες βρίσκονται (συνήθως) στο δρόμο.
Με την κεντρική βαλίτσα έχουν πρόβλημα οι άλλες μηχανές, τα TDM και τα KLR, γιατί σ' αυτές είναι σταθερή, αφού εκεί έχουν τοποθετηθεί διάφορες συσκευές, όπως ενισχυτές σειρήνας, τροφοδοτικά φάρων και ασύρματοι. Βρίσκονται στη διαδικασία αφαίρεσης ή μετατοποθέτησης, ώστε να ελευθερωθεί και να είναι χρήσιμη.
Συμπερασματικά λοιπόν και σε σχέση με το ασθενοφόρο, η μηχανή έχει κι αυτή αρκετά προβλήματα, έχει μειονεκτήματα, αλλά και ένα σημαντικό πλεονέκτημα.
Αν ασχοληθείς (αρκετά), τρέξεις (αρκετά) και βάλεις και κάποια χρήματα (σχετικά λίγα) από την τσέπη σου, έχεις ένα αποτέλεσμα που σε ικανοποιεί. Αν την πλένεις - είναι καθαρή, αν βάζεις υλικά -  έχει, αν την συντηρείς είναι πάντα σε άριστη κατάσταση. Αν έχει προβλήματα δεν μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν, παρά μόνο τον εαυτό σου.
Το σημαντικότερο όλων, είναι αυτό που έχω ξαναπεί σχετικά με τις προμήθειες οχημάτων από το ΕΚΑΒ. Πρέπει να αποκτήσουμε προδιαγραφές, για να προμηθευόμαστε οχήματα που ικανοποιούν αυτόν που τα δουλεύει. Μέχρι τώρα, στα 21 χρόνια που είμαι στο ΕΚΑΒ, αυτό δεν έχει γίνει. Έχουμε συγκεκριμένες προδιαγραφές, για να αγοράζουμε συγκεκριμένα οχήματα. Και στη διπλάσια τιμή δυστυχώς.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Νέα Στέγαση Οχημάτων του ΕΚΑΒ στο Δημαρχείο Ηλιούπολης

Την κατάσταση με τις στεγάσεις των ασθενοφόρων την γνωρίζουμε όλοι. Ή μάλλον πιο σωστά, την κατάσταση με την έλλειψη στεγάσεων. Έχουμε πάψει κι εμείς οι ίδιοι να ασχολούμαστε, αφού έχουμε πια απογοητευτεί από τα ψεύτικα λόγια. Και τα ασθενοφόρα συνεχίζουν να περιφέρονται σε πάρκα και πλατείες.
Έκπληξη προκάλεσε η απόφαση του νέου Δημάρχου Ηλιούπολης, κου Β. Βαλασόπουλου, να δώσει λύση στο πρόβλημα στην περιοχή του, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Την πρώτη κιόλας εβδομάδα παραχώρησε ισόγειο χώρο στο Δημαρχείο, για να στεγαστούν δύο Μηχανές. Και μέσα σε δύο μήνες ολοκλήρωσε μία κατασκευή στον χώρο στάθμευσης, για την στέγαση των Πληρωμάτων των Μηχανών και ενός Ασθενοφόρου.
Η κατασκευή αποτελείται από δύο δωμάτια και τουαλέτα. Φρόντισε επίσης και τον εξοπλισμό. Υποσχέθηκε μάλιστα, ότι θα είναι δίπλα μας σε κάθε ζήτημα που μας απασχολεί, δηλώνοντας ότι επιθυμεί την επέκταση της συνεργασίας μας.
Ίσως είναι η πρώτη φορά που κάποιος πρώτα κάνει έργα και μετά υπόσχεται.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Ο εκπρόσωπος του εαυτού του!

Στα ψιλά πέρασε, πρόσφατη ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ - ΕΚΑΒ με την οποία διαχωρίζει την θέση της, από τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στο ΔΣ του ΕΚΑΒ, αφήνοντάς τον εκτεθειμένο.
Εκτεθειμένος ήταν ούτως ή άλλως, ο κος Κωστόπουλος, εκθέτοντας ταυτόχρονα και την Παράταξη που τον στήριξε στις εκλογές.
Εκπρόσωπος του εαυτού του, σ' όλη την θητεία του στο ΔΣ και όχι μόνο. Εκπρόσωπος του εαυτού του, σ' όλη την θητεία του στο ΕΚΑΒ. Μετά από κάποια αριστεροδέξια πολιτικά ζικ ζακ, κατέληξε στην ΠΑΣΚΕ, της οποίας η τότε ηγεσία τον περιμάζεψε, με αντάλλαγμα το ξεπούλημα της ανεξάρτητης συνδικαλιστικής κίνησης στην οποία συμμετείχε. Πολύ καλή επένδυση ο κος Κωστόπουλος, έβγαλε γρήγορα τα "λεφτά του". Αποδείχτηκε άριστος διαδρομιστής και πρώτος στις συνωμοσίες πίσω από κλειστές πόρτες. Μεσουράνησε τις "καλές εποχές", που οι Πρόεδροι διοικούσαν ως Αυτοκράτορες και άκουγαν μόνο αυτούς που τους χάιδευαν τα αυτιά. Δεν δίστασε να συνάψει τις πιο ανίερες συμμαχίες, με αντάλλαγμα να βρίσκεται αυτός στο προσκήνιο.
Κατασυκοφάντησε τους πιο άξιους συναδέλφους και λασπολόγησε σε απίστευτο βαθμό, με απώτερο σκοπό την εξόντωσή τους. Τους κατηγόρησε για συνεργασίες με ιδιώτες, για μονοπώληση της εκπαίδευσης, για ξεπούλημα των αεροδιακομιδών και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
Στα 20 χρόνια που καταγράφονται οι συκοφαντίες του, ούτε οι ιδιώτες αγόρασαν το ΕΚΑΒ, ούτε ξεπουλήθηκε τίποτα, ούτε κανένα γκέτο δημιουργήθηκε, ούτε κανένα μονοπώλιο στην εκπαίδευση.
Αυτά όλα ήταν αντιπερισπασμός. Ο στόχος ήταν (και παραμένει), ο έλεγχος των δραστηριοτήτων του ΕΚΑΒ από αυτόν και τους ομοίους του. Γι' αυτό όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζει να σκάβει λαγούμια. Απ' ότι φαίνεται όμως τα πράγματα άλλαξαν, πέρασαν οι καλές εποχές και θα πέσει ο ίδιος μέσα.
Όλα αυτά τα χρόνια, ο κος Κωστόπουλος υπήρξε και Πλήρωμα Ασθενοφόρου, έχοντας να επιδείξει μόνο τις αποδείξεις μισθοδοσίας του. Οι ικανότητές του και των συμμάχων του, περιορίζονται στο "έλα καλέ μου να πάμε μέχρι το ασθενοφόρο", "βάλε μέσα τα χεράκια να μην τα χτυπήσουμε" και "κάνε κουράγιο, φτάνουμε". Κανένας τίτλος, κανένα πτυχίο, κανένα χαρτί. Μόνο ταχύτητα προσέγγισης κάθε νέου Προέδρου. Πριν μιλήσει με κανέναν άλλον, να του εξηγήσουν πως μόνο πάνω τους πρέπει να στηρίζεται (για να πέσουν παρέα).
Με αυτά τα προσόντα, θέλησε να κάνει διοίκηση και να έχει λόγο στο μέλλον του ΕΚΑΒ. Και με αυτές τις μεθόδους. Σύντομα η θητεία του στο ΔΣ τελειώνει. Και μαζί της τελειώνει οριστικά η συνδικαλιστική του δράση. Τέλος τα γραφεία, τα ντοσιέ, οι φάκελλοι. Τέλος η δόξα. Από το αυτοκίνητο των χρονίων, θα μπορεί να αναπτύσσει τις θεωρίες του, γι' αυτούς που δεν τον άφησαν να κάνει τόσα καλά πράγματα για το ΕΚΑΒ.
Τα νέα στελέχη, που σήμερα έχουν την ευθύνη λειτουργίας της ΠΑΣΚΕ, κρίνονται θετικά από όλους. Πρώτα απ' όλα βοήθησαν την παράταξη να βρει τον εαυτό της, δίνοντάς της αξιοπρέπεια. Φυσική συνέπεια ήταν, να ξεκολλήσει από τον πάτο και να φτάσει στην κορυφή.
Δεν ευθύνονται για τα "βαρίδια" που κληρονόμησαν. Οφείλουν όμως πετώντας τα, να κάνουν και δημόσια αυτοκριτική. Έστω για τα λάθη των προηγούμενων. Και βέβαια όχι γιατί το λέω εγώ, αλλά γιατί θα το απαιτήσουν οι συνάδελφοι.

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Το tromaktiko και η γνωστή "αναγνώστρια" (my ass)

Έχω ξαναγράψει γι΄αυτήν που ποστάρει στο tromaktiko διάφορα ρουφιανοσχόλια για το ΕΚΑΒ. Σε τι αφορούν αυτά; Σε μαλακίες. Ψυχοθεραπεία κάνει και αν την βοηθάει αυτό εγώ προσωπικά δεν έχω αντίρρηση. Αλλά βάζω στοίχημα με όποιον διαφωνεί: Στα χάπια θα καταλήξει!
Από την μια θέλει να ρίξει μόνη της το ΠΑΣΟΚ, σχολιάζοντας μετακινήσεις και τοποθετήσεις προσωπικού.
Από την άλλη ζητάει να φύγουν από το Κέντρο οι τεμπέληδες (όπως αναφέρει) Διασώστες και να προσληφθούν επιστήμονες Νοσηλευτές.
Τώρα τελευταία ασχολείται με τα ιδιωτικά ασθενοφόρα και τον λόγο θα τον δείτε παρακάτω. Παίρνει λοιπόν αφορμή από την ανάρτησή μου για την απελευθέρωση του επαγγέλματος και ξεσπάει σε παραλήρημα. Από την μια καταγγέλλει τους ΕΚΑΒίτες που κάνουν δεύτερη δουλειά και από την άλλη ζητάει την 'αναβάθμιση' των ασθενοφόρων με προσλήψεις Νοσηλευτών.
Κατ' αρχήν σε μένα κάνει καλό. Με την αναφορά που έκανε στο blog μου, οι επισκέψεις έσπασαν ρεκόρ. Ούτε διαφήμιση να έβαζα.
Από την άλλη όμως έχει άδικο.
Κατ' αρχήν τα έχει κάνει σαλάτα. Κατήγγειλε μέχρι και την ΔΑΚΕ και με άφησε άφωνο. Τι είναι πάλι αυτό; Το έκανε δήθεν (ντεμέκ που λένε οι Βόρειοι), για να το παίξει ανεξάρτητη;
Εκτός αν προσχώρησε στην Ντόρα! Πως γίνεται όμως να μετακινηθεί κάποιος προς τον μεσαίο χώρο, προερχόμενος 'εκ των σταγονιδίων';
Δεν σκάμε για να μάθουμε. Θα δείξει.
Κάνει λάθος και για τους Νοσηλευτές. Ποιος είπε ότι δεν τους θέλουμε; Ή μάλλον ναι, τους νοσηλευτές δεν τους θέλουμε γιατί δεν είναι καλοί στη δουλειά τους. Διαπιστωμένο. Μόνο οι gay νοσηλευτές είναι αστέρια. Αλλά κι αυτοί δεν ξέρουμε τι θα μας βγουν. Θα ασχολούνται με τον άρρωστο, ή (όπως στο ανέκδοτο) θα βγάζουν το κεφάλι από το παράθυρο και θα κάνουν την σειρήνα: "πίπα - πίπα";
Τις νοσηλεύτριες όμως τις θέλουμε! Και ας είναι και από την διετούς. Αρκεί να γίνει επιλογή με κριτήρια.
Και να δείτε πως ανεβαίνει η παραγωγικότητα. Ούτε ασθένειες, ούτε γονικές, ούτε αιμοδοτικές. Ούτε κανονική άδεια δεν θα ζητάνε οι συνάδελφοι. Θα την χαρίζουν στην Υπηρεσία.

Αρκετά με την πλάκα. Να με συγχωρούν οι αναγνώστες και ιδιαίτερα οι Νοσηλευτές για την απότομη πτώση του επιπέδου, αλλά με αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορείς να ασχοληθείς σοβαρά. Ειδικά όταν για το ΕΚΑΒ και γενικότερα για τον χώρο, έχουν πεθάνει προ πολλού. Και τους έχουμε κάνει και τα σαράντα. Και μάλιστα δυο φορές. Και βρυκολάκιασαν και τους ξαναθάψαμε.
Ελπίζω την τελευταία φορά, να θυμήθηκε κάποιος συνάδελφος να τους καρφώσει και ένα παλούκι για να μην ξανασηκωθούν.
Όσο για τη "αναγνώστρια" ένα θα της πω. Αν ανοίξει την εταιρεία Ασθενοφόρων που σχεδιάζει, θα τα χάσει τα λεφτά της. Και αυτή και ο Δήμαρχος. Και θα πάει στον Κορυδαλλό να κάνει την νοσοκόμα.