Παίρνω αφορμή για να σχολιάσω, από σχετικό δημοσίευμα του EKABNews:
Είναι η δεύτερη φορά που ο κος Παπαευσταθίου, Διοικητής του ΕΚΕΠΥ, προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου σχετικά με το θέμα και μπράβο του. Η προηγούμενη ήταν ως Πρόεδρος του ΕΚΑΒ. Η επιστολή του περιέχει και μία παράγραφο, ή οποία αν και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο, με εκπλήσσει, λόγω των προεκτάσεων που έχει και δεν νομίζω να επιζήσει των συνδικαλιστών. Ζητά να υποχρεωθούν οι ιδιώτες να στελεχώνουν τα ασθενοφόρα τους, με προσωπικό το οποίο κατέχει άδεια άσκησης επαγγέλματος. Αυτό θα ωφελήσει άμεσα τους απόφοιτους ΙΕΚ, οι οποίοι χάνουν θέσεις εργασίας από κάθε καρυδιάς καρύδι. Οδηγούς, τραυματιοφορείς, φύλακες, νοσηλευτές κλπ.
Θα περάσει πριν κάποιοι ανακαλύψουν ότι η νομοθεσία είναι κοινή για όλους; Ότι αν ισχύσει, θα ισχύσει και για το ΕΚΑΒ.
Στο δημοσίευμα, περιλαμβάνεται και άρθρο της κας Μαίρης Μπιμπή στο health.in.gr, το οποίο είναι στην αντίθετη κατεύθυνση. Κατ' αρχήν να κάνω μία διόρθωση. Τα εξιτήρια δεν είναι δευτερογενείς διακομιδές, αλλά τεταρτογενείς. Ζητάει στο άρθρο της να στελεχωθούν τα ασθενοφόρα με τραυματιοφορείς και οδηγούς των Κ.Υ.
Σύγχυση λοιπόν προκαλεί το δημοσίευμα του συναδέλφου στο EKABNews. Θα έπρεπε ίσως να ακολουθείται από σχολιασμό, ή παράθεση περισσότερων στοιχείων, ώστε να οδηγείται ο αναγνώστης σε προβληματισμό προς την σωστή κατεύθυνση.
Προκειμένου να λυθεί οριστικά το πρόβλημα των ιδιωτικών, πρέπει να επανέλθει η Διοίκηση με συγκεκριμένες προτάσεις.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να κατανοήσουμε τις αιτίες του προβλήματος και αυτές να θεραπεύσουμε.
Επίσης να αποδεχτούμε ότι:
Δεν είναι τόσο θέμα ελλιπούς στελέχωσης του ΕΚΑΒ, όσο θέμα Οργάνωσης και Κόστους. Με τον σημερινό τρόπο λειτουργίας όσους διασώστες, οδηγούς, τραυματιοφορείς, δικαιούχους ΟΑΕΔ, και μουσουλμάνους να προσλάβεις, πάλι θα υπάρχει πρόβλημα. Πρόβλημα στα επείγοντα, πόσο μάλλον στις διακομιδές. Πολύ σωστά γράφει η δημοσιογράφος ότι, τα ιδιωτικά κάνουν και επείγοντα.
Το κόστος είναι σημαντική παράμετρος. Ένα εξιτήριο στοιχίζει στο ΕΚΑΒ 200 ευρώ (και βάλε) και στον ιδιώτη το 1/4. Μπορούμε να λειτουργήσουμε με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και να συμπιέσουμε το κόστος, ή μοιραία θα υποχρεωθούμε να εγκαταλείψουμε αυτήν την δραστηριότητα; Μπορούμε να τροποποιήσουμε τον Οργανισμό και να διαχωρίσουμε τις δραστηριότητες, ή θα συνεχίσει η μία, να λειτουργεί σε βάρος της άλλης, ώσπου να καταρρεύσουν όλες;
Για να γίνουν τα παραπάνω, πρέπει να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να εγκαταλείψουμε ιδεοληψίες και συνθήματα των περασμένων δεκαετιών.
Να σταματήσουμε να κρυβόμαστε και στο θέμα του κομίστρου. Παρ' όλη την ξεκάθαρη νομοθεσία, όλα τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια, έχουν επίσημους τιμοκαταλόγους και κόβουν επίσημα παραστατικά, με το κόμιστρο των ασθενοφόρων. Θα πάει ποτέ κανείς να τους ελέγξει; Όχι είναι η απάντηση. Η εφαρμογή του νόμου θα γίνεται a la carte λοιπόν;
Αυτά και άλλα πολλά, για τα οποία έχω αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις. Θα προτείνω, για άλλη μία φορά έναν ειλικρινή διάλογο και για αυτό το ζήτημα, αν είμαστε σε θέση να κάνουμε τέτοιον. Θα προτείνω επίσης, εισαγωγή τεχνογνωσίας και λύσεων, από Χώρες που "ανακάλυψαν την Αμερική" το 1970. Από Χώρες που δεν κατέρρευσαν οικονομικά, λόγω της λειτουργίας του Δημόσιου Τομέα.