Translate

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Τι έγινε με τις μετατάξεις;

Πριν από 3 χρόνια οι μετατάξεις Πληρωμάτων Ασθενοφόρων σε θέσεις διοικητικών, μετέτρεψαν το ΕΚΑΒ σε πεδίο μάχης. Όχι μόνο ανάμεσα σε αντίπαλες παρατάξεις, αλλά και μεταξύ των ενδιαφερομένων. Τελικά κάποια νύχτα, κάποιοι άλλαξαν ειδικότητα.
Δεν την παρακολούθησα την υπόθεση, γιατί αυτά τα συχαίνομαι. Γιατί κάποιοι αγωνίζονται στο δρόμο και έχουν να ταΐσουν και αυτούς που διαγκωνίζονται για την καρέκλα του γραφείου. Το έχω ξαναγράψει ότι, η θέση τους δεν είναι στο ΕΚΑΒ, αλλά στον κάδο ανακύκλωσης. Η συμπεριφορά τους έχει επίπτωση στο ηθικό όλων και δηλητηριάζει τις σχέσεις μεταξύ συναδέλφων.
Τις τελευταίες μέρες, χωρίς να μπορώ να το διασταυρώσω, κυκλοφορεί μία φήμη ότι αυτές οι μετατάξεις ακυρώθηκαν από Δικαστήριο, στο οποίο προσέφυγαν άλλοι ενδιαφερόμενοι. Πρέπει να ενημερωθούμε, αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο, όχι χάριν κουτσομπολιού, αλλά για να κάνουμε την επόμενη ερώτηση: "Έχει εκδοθεί η Ημερήσια που τους βγάζει από το γραφείο και τους επαναφέρει στα προηγούμενα καθήκοντά τους;" Στο ασθενοφόρο, δηλαδή.
Για να δούμε.

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΓΙΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΚΥΚΛΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Πριν σχολιάσουμε βέβαια, πρέπει να πάμε εδώ:
http://www.somatioekab166.gr/
για να μελετήσουμε την πρόταση.



Η συγκεκριμένη πρόταση αφορά, όπως αναφέρεται, στην δυνατότητα όλων να έχουν πρόσβαση σε όλες τις θέσεις. Πρώτα πρέπει να καθορίσουμε, ποιοι είναι αυτοί οι ‘όλοι’. Από την πρώτη στιγμή διαπιστώνουμε, ότι το ΕΚΑΒ δεν αποτελείται από ένα ομοιογενές σύνολο και έτσι είμαστε υποχρεωμένοι να χωρίσουμε τα Πληρώματα των Ασθενοφόρων σε τρεις (3) κατηγορίες.
·         Μάχιμοι.
·         Παλαιοί.
·         Άχρηστοι (Αυτοί που δεν θέλουν).
Το πρόβλημα δημιουργήθηκε, όταν η Τρίτη κατηγορία (αυτοί που δεν θέλουν), άρχισε με κάθε τρόπο να φεύγει από τα ασθενοφόρα και να ‘πηγαίνει μέσα’. Αρχικά δεν τέθηκε ζήτημα, γιατί κανείς δεν τους ήθελε ‘έξω’. Το πρόβλημα παρουσιάστηκε για δύο λόγους:
·         Οι ‘έξω’ μειώθηκαν και η δουλειά δεν έβγαινε. Οι ‘μέσα’ πολλαπλασιάστηκαν και δεν χωρούσαν άλλοι.
·         Οι ‘μέσα’, όχι μόνο δεν υποβαθμίστηκαν, αλλά έκαναν διοίκηση. Έπαιρναν και προαγωγές. Η δουλειά, τα ρεπό, οι άδειες, οι μεταθέσεις των ‘έξω’, εξαρτώνται από τις διαθέσεις των ‘μέσα’.
Η πρόταση του Σωματείου, φαντάζει ανεφάρμοστη στην πράξη, γιατί ακόμη και μία κατηγορία υπαλλήλων να είχαμε, τους Μάχιμους, πάλι δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για ‘όλους’. Δεν μπορούν όλοι να πάνε σε όλες τις θέσεις και αυτό συμβαίνει εξ ορισμού. Για παράδειγμα δεν μπορούν όλοι να γίνουν ιπτάμενοι, γιατί κάποιοι φοβούνται. Δεν μπορούν όλοι να πάνε στις Μηχανές, γιατί κάποιοι δεν μπορούν να οδηγήσουν μηχανή. Μην ξεχνάμε ότι, ποτέ δεν εφαρμόστηκε η εκ περιτροπής οδήγηση, γιατί ορισμένοι αγόρασαν το δίπλωμα οδήγησης και δεν οδηγούν.
Επομένως η πρόταση του Σωματείου, αφορά στην δυνατότητα ‘ορισμένων’ να έχουν πρόσβαση σε ‘ορισμένες’ θέσεις.
Στην πρόταση του Σωματείου, οι θέσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: Αυξημένων και ηπιότερων απαιτήσεων.
Δεν νοείται επαγγελματίας Διασώστης, να ενδιαφέρεται για θέση Ηπιότερης απασχόλησης. Αυτές λοιπόν, αφορούν παλαιούς συναδέλφους, οι οποίοι αποφάσισαν να παραμείνουν στάσιμοι και να μην εκπαιδευτούν σύμφωνα με τις σημερινές απαιτήσεις του ΕΚΑΒ.
Πως λοιπόν ξεκουράζεται ο Επαγγελματίας Διασώστης; Τι συμβαίνει Διεθνώς; Πολύ απλά δεν ξεκουράζεται ποτέ. Η Υπηρεσία του τον ‘εκμεταλλεύεται’, μέχρι να πάρει σύνταξη. Ο Διασώστης προάγεται. Υπάρχουν θέσεις Τομεαρχών και Επιθεωρητών. Το τι κάνουν αυτοί δεν είναι της παρούσης. Όταν εφαρμόσουμε κάτι αντίστοιχο, θα μιλήσουμε για τα καθήκοντά τους. Για την κάλυψη αυτών των θέσεων εφαρμόζεται η μοριοδότηση.
Δεν πρέπει λοιπόν να δημιουργήσουμε σύστημα μοριοδότησης; Και βέβαια πρέπει. Για ποιο λόγο;
Κατ’ αρχήν βάσει αυτού θα κριθούν όλοι, για τις θέσεις που έχουν και όσοι δεν πληρούν τα κριτήρια θα αντικατασταθούν. Στη συνέχεια το σύστημα θα χρησιμοποιηθεί για να συμπληρώνονται τα κενά που δημιουργούνται με τις αποχωρήσεις.
Σε ΚΑΜΙΑ υπηρεσία στην Ελλάδα και στον Κόσμο, δεν εφαρμόζεται η κυκλικότητα στις θέσεις. Και ειδικά σε υπηρεσίες προς τους πολίτες. Και ειδικότερα σε υπηρεσίες προς ασθενείς!
Γιατί όταν έχεις έναν υπάλληλο ο οποίος αποδίδει άριστα, είναι έγκλημα να τον αντικαταστήσεις με άλλον, με την προοπτική ο άλλος να εκπαιδευτεί και ίσως σε έναν χρόνο να γίνει το ίδιο καλός. Στο διάστημα αυτό, ποιες οι επιπτώσεις στους ασθενείς; Όταν συμβεί κάτι στην οικογένειά μας, ποιον θα φωνάξουμε; Αυτόν που αντικαταστήσαμε, ή αυτόν που ίσως γίνει καλός;
Φαντάζεστε οι επιμελητές να χειρουργούσαν εκ περιτροπής με τους ειδικευόμενους; Όχι βέβαια. Οι ειδικευόμενοι θα χειρουργήσουν όταν γίνουν επιμελητές, σε θέση που άδειασε γιατί ο επιμελητής έγινε διευθυντής. Αυτό σε μία Υπηρεσία, ονομάζεται ΣΥΝΕΧΕΙΑ.

Γενικά σχόλια

Πουθενά στον κόσμο δεν κατεβαίνει Διασώστης από το ασθενοφόρο, ούτε προάγεται, αν δεν συμπληρώσει 15 χρόνια ενεργής υπηρεσίας σε αυτό.
Πουθενά στον κόσμο και για κανέναν λόγο, δεν πηγαίνει Διασώστης στο Συντονιστικό, αν δεν ολοκληρώσει επιτυχώς ειδικό σχολείο (dispatch).
Στο ΕΚΑΒ τώρα. Οι Αεροδιακομιδές δεν αποτελούν Ειδικό Τμήμα, αφού δεν απαιτούν ειδικές ικανότητες από τον Διασώστη. Απλά ξεχωρίζουν από το Μέσο. Το αντικείμενό τους είναι, διανοσοκομειακές διακομιδές, το ίδιο δηλαδή με τις Μονάδες. Οι μόνοι που δείχνουν τις ικανότητές τους εκεί είναι οι γιατροί, γιατί οι διακομιδές βαρέως πασχόντων, είναι ιδιαίτερα απαιτητικές. Θα ήταν ειδικό τμήμα, αν έκαναν πρωτογενείς επεμβάσεις.
Ειδικά τμήματα είναι: Οι μοτοσυκλέτες, επειδή απαιτούν γνώσεις και τεχνικές στην υποστήριξη του πάσχοντα, μέχρι την έλευση του ασθενοφόρου. Το ΕΤΙΚ, όταν αποκτήσει τον ρόλο του και καθημερινή λειτουργία.
Πρώτα λοιπόν πρέπει να αποφασίσουμε, αν θέλουμε να γίνουμε Υπηρεσία Ασθενοφόρων, ή να παραμείνουμε Δημόσιοι Υπάλληλοι. Αν θα βάλουμε κριτήρια που εξυπηρετούν τον Υπάλληλο, ή κριτήρια που εξυπηρετούν τον ασθενή.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Το Κέντρο της Αθήνας χωρίς λαθρομετανάστες

Σάββατο πρωί ήμουν βάρδια στην Ομόνοια. Κατεβήκαμε αρχικά στο Σύνταγμα, όπου βρήκαμε το Α10 και πιάσαμε την κουβέντα, μέχρι να πάρει σήμα και να φύγει προς Γουδή. Αυτοκίνητα στο Κέντρο δεν είχε, ένα Α4 προς τα πάνω και το Α13 προς τα κάτω. Μετά τις 9, υπολογίζοντας ότι θα αρχίσει η δουλειά κατηφορίσαμε προς Ομόνοια.
Ανεβάσαμε τις μηχανές στην πλατεία και χαζεύαμε τον τροχονόμο που σταματούσε για έλεγχο τα αυτοκίνητα. Κάτι ήταν διαφορετικό. Κάτι δεν μας κάθονταν καλά, αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι ήταν αυτό.
Μετά από λίγο το βρήκαμε: δεν είχε λαθρομετανάστες. Επίσημη γλώσσα της Πλατείας τα Ελληνικά. Που και που άκουγες και κάποια Αγγλικά. Μόνο Έλληνες και τουρίστες στην Πλατεία. Συνειδητοποίησα ότι, είχαν προηγηθεί δυο - τρεις "σκούπες" της Αστυνομίας. Προσπάθησα να θυμηθώ την Πλατεία χωρίς λαθρομετανάστες, τα 23 χρόνια που είμαι στο ΕΚΑΒ, αλλά δεν τα κατάφερα. Νομίζω ότι πάντα υπήρχαν εκεί.
"Που τους πήγατε;" ρώτησα έναν αστυφύλακα. "Πουθενά" μου απάντησε. "Τους μαζέψαμε και τους αφήσαμε, αλλά φοβούνται και δεν βγαίνουν έξω".
Σε λίγο παρατήρησα ότι δεν υπήρχαν ούτε χρήστες. Φοβούνται κι αυτοί μήπως τους τσιμπήσουν και μέσα στην μαστούρα τους βρεθούν στην Ισλαμαμπάντ, χωρίς να το καταλάβουν. Προτίμησαν λοιπόν τα συμβεβλημένα καφενεία, γύρω από την Ομόνοια.
Μέχρι την ώρα που τελείωσε η βάρδια, δεν εμφανίστηκε ούτε ένας λαθρομετανάστης. Και γυρίσαμε παντού. Πήγαμε Μεταξουργείο για αλλοδαπό και εκεί βρήκαμε τον πρώτο, αλλά μέσα σε καφενείο. Κολικός του Νεφρού, δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι και ζητήσαμε ασθενοφόρο. Έστειλε από μακριά, οπότε άρχισαν οι διαμαρτυρίες: "Στη Βουλγαρία έρχεται σε 5 λεπτά", με παρατήρησε μια κυρία σε έντονο ύφος. "Στην Ελλάδα έχουμε πολλούς ξένους, και γι' αυτό δεν προλαβαίνουν" της απάντησα, οπότε σταμάτησε. Για να αποφύγουμε παραπάνω γκρίνια, του βάλαμε έναν ορό να τρέχει γρήγορα, οπότε αναγκάστηκε να πηγαινοέρχεται στην τουαλέτα και σταμάτησε να χτυπιέται.
Κάναμε 3 - 4 ακόμη, στη Λιοσίων, στην Κυψέλη, στην πλατεία Καραϊσκάκη, πουθενά οι αλλοδαποί. Ούτε Αστυνομία.
Σχόλασα και σκεφτόμουν ότι αν φύγουν οι ξένοι, όλοι θα ζητάνε να δουλέψουν Ομόνοια.