Translate

Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Τριήμερο στην Αργολίδα.

Είχα μήνες να φύγω ένα τριήμερο, γι' αυτό ψαχνόμουν σοβαρά μέσα στον Μάη να μπορέσω να το κάνω. Αν περιμένεις από τις 10 ημέρες καλοκαιρινή άδεια να ξεκουραστείς, στο τέλος καταλήγεις ψυχασθενής (περισσότερο απ'ότι συνήθως είσαι).
Τριήμερο δεν είναι να πας να βοηθήσεις τον πατέρα σου, ούτε να πας στο χωριό να αλλάξεις το θερμοσίφωνο. Πρέπει να είσαι σε άγνωστο τόπο, να ξεφύγει το μυαλό. Το μελέτησα την βδομάδα που πέρασε, να βρω το μέρος. Έπρεπε να είμαι κοντά, για να γλιτώσω χρόνο, αλλά και έξοδα από την μετακίνηση. Ταυτόχρονα, μακριά από την Αθήνα, για να μην νοιώθω την ανάσα της. Τυχαία επιλέχθηκε η Αργολίδα και ένα κατάλυμα που μας νοίκιασε ο πεθερός ενός συναδέλφου στο Βιβάρι, ένα παραθαλάσσιο χωριό, λίγο πιο βόρεια από το Τολό. Φανταστικό μέρος για φαγητό - τσίπουρο. Από θάλασσα δεν λέει, αφού από την μία είναι οι βάρκες και από την άλλη οι αχινοί. Μπάνιο λοιπόν σε πιο πέρα παραλίες. Φανταστικός και ο ιδιοκτήτης, ο οποίος εκτός του ότι νοικιάζει υπέροχα δωμάτια, εξαφανίστηκε και ψάχνω τρόπο να τον πληρώσω.
Πήγα και μια βόλτα στο Τολό, επίσης φοβερό μέρος, αλλά μόνο για βόλτα. Αν καθίσεις για φαγητό και δεν έχεις κάποια άκρη την πάτησες. Πρώτη φορά στη ζωή μου, μου σέρβιραν σε ποικιλία κρεάτων, φτερούγα και λαιμό κότας.
Προσπάθησα να μείνω μακριά από το ΕΚΑΒ, αλλά αυτό σε κυνηγάει όπου κι αν πας. Το Σάββατο το πρωί πήγα βόλτα με το τραινάκι στο Ναύπλιο. Στα μισά της διαδρομής, η κόρη μου πετάχτηκε όρθια φωνάζοντας "ασθενοφόρο", οι συνάδελφοι με εντόπισαν, χαιρετηθήκαμε, αλλά ευτυχώς δεν συναντηθήκαμε.
Γυρίζοντας τα διάφορα μέρη τριγύρω, αναρωτιόμουν πως καλύπτονται σε περίπτωση επείγοντος. Σε πόση ώρα και με τι είδους κάλυψη. Εκτός, αλλά κυρίως εντός τουριστικής περιόδου. Η απάντηση έρχεται μόνη της. Δεν υπάρχει κανενός είδους κάλυψη. Γιατί δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ως τέτοια, το ασθενοφόρο που θα αφιχθεί σε μισή ώρα και με την προϋπόθεση ο οδηγός να έχει εμπειρία WRC.
Την Κυριακή το μεσημέρι καθίσαμε στην εικονιζόμενη ψαροταβέρνα να φάμε κάτι κουτσομούρες που μόλις είχαν φτάσει. Είχαμε παραγγείλει, όταν έφτασαν 3 πούλμαν και αποβίβασαν 150 ηλικιωμένους, από τους οποίους το 85%, δικαιούται να πάθει καρδιακό επεισόδιο. Και αναρωτιέμαι ξανά: "πως καλύπτονται;". Και να το κάνω ακόμη χειρότερο. Ο οδηγός ενός από τα πούλμαν, χάνει τον έλεγχο στους ζιμπάμπουε δρόμους της Αργολίδας και καταλήγει σε κτήμα με μανταρινιές και τραυματίζονται οι μισοί επιβάτες. Καλύπτονται; Σε καμία περίπτωση.
Το καλοκαίρι λοιπόν η Αργολίδα χρειάζεται 8 ασθενοφόρα, για να καλύψει όλες τις περιπτώσεις και όλες τις αποστάσεις σε περίπτωση επείγοντος. Και αφού δεν γίναμε ακόμη paramedics και ανεπαρκούμε στην αντιμετώπιση των κρίσιμων περιστατικών, τουλάχιστον 2 ιατρικά οχήματα.
Παραμύθι λοιπόν οι ανάγκες στα νησιά. Όλη η Ελλάδα έχει πρόβλημα. Και το ΕΚΑΒ έχει τεράστιες ευθύνες, για έναν και μόνο λόγο.
Επειδή δεν παραδέχεται ότι όλα αυτά τα καρπούζια δεν χωράνε στην μασχάλη του!
Αν το παραδεχόταν, οι κατά τόπους Δημοτικοί άρχοντες θα έβρισκαν άκρη, επειδή θα είχαν το μπαλάκι στα χέρια τους. Τώρα στέλνουν αιτήματα και βγάζουν την ουρά τους απ' έξω.
Καλά λοιπόν τα συνδικαλιστικά παιχνίδια με τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις, "θα μου κάτσεις και θα σε φτιάξω", αλλά όπου συμβαίνει το επείγον, το θύμα πεθαίνει. Εξ' αιτίας μας. Όχι εξ' αιτίας του Σαμαρά, του Τσίπρα και του Σόιμπλε. Για να ξέρουμε τι λέμε.

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Το ζήτημα της εμφάνισης των Πληρωμάτων.

Είναι κάτι που απασχολεί το τελευταίο διάστημα. Έχουν βγει και σχετικές ανακοινώσεις από την Διοίκηση και τα Τμήματα, για την υποχρέωση των Πληρωμάτων να φορούν την στολή, όπως προβλέπεται.
Εγώ είμαι σύμφωνος, αλλά είναι ένα ζήτημα που δεν λύθηκε τα προηγούμενα 20 χρόνια και δεν πρόκειται να λυθεί τα επόμενα 20. Κι αυτό επειδή το προσωπικό, δεν έχει "συνείδηση στολής".
Άλλες κατηγορίες υπαλλήλων (Αστυνομικοί, Πυροσβέστες, Αεροσυνοδοί) είναι ομοιόμορφοι και αψεγάδιαστοι. Αντίθετα, οι Δημοτικοί Αστυνομικοί, παρ' όλη την ένταξή τους στην ΕΛ.ΑΣ., κυκλοφορούν σαν λέτσοι. Φοράνε ότι νάναι και όπως νάναι. Ότι είδος ρούχα, ότι χρώμα, αθλητικά παπούτσια, τα πουκάμισα έξω, αξύριστοι, χάλι μαύρο. Σαν ΕΚΑΒίτες ένα πράγμα.
Σε όλον τον υπόλοιπο Κόσμο, συμβαίνει το αντίθετο. Από την Σχολή Πληρωμάτων Ασθενοφόρων, οι σπουδαστές προσέρχονται ένστολοι, με ειδική ενδυμασία. Στην πρακτική τους, με πλήρη στολή.
Στους Οργανισμούς αυτών των Υπηρεσιών, αναφέρεται ότι είναι Ένστολες Υπηρεσίες και η στολή και η σήμανσή της, περιγράφεται λεπτομερώς.
Στο ΕΚΑΒ δεν περιγράφεται και δεν προβλέπεται τίποτα. Οι σπουδαστές προσέρχονται στο ΙΕΚ με σαγιονάρες και βερμούδες. [Όταν πριν χρόνια ήμουν εκπαιδευτής, κάποιος ήρθε με το μαγιό και όταν τον έδιωξα έγινε τεράστιο ζήτημα και οι υπόλοιποι με κοιτούσαν με μισό μάτι, λες και ήμουν κάποιος περίεργος.]
Οι νέοι που προσλαμβάνονται κυκλοφορούν κάτι μήνες με τα πολιτικά, έχοντας αποκτήσει από την πρώτη μέρα, πλήρη "συνδικαλιστική" συνείδηση: - Όταν πάρω το επίδομα, θα πάρω στολή, σου λένε. Και όταν πάρουν το επίδομα, ξοδεύουν 20 ευρώ και καθάρισαν.
Και αυτή η νοοτροπία συνεχίζεται και επεκτείνεται.
Οι 9 στους 10 οδηγούν ασθενοφόρο, μιλώντας στο κινητό.
Οι 4 στους 5 συνοδηγούς, πατούν με το πόδι στο ταμπλό.
Οι 99 στους 100, δεν φορούν ζώνη.
Τα 9 στα 10 οχήματα, έχουν καφέδες και εφημερίδες στην πιο εμφανή θέση.
Και κάτι πολύ σοβαρό, στο οποίο έχω αναφερθεί ξανά. Οι 4 στους 5 που χρησιμοποιούν δίκυκλο, από και προς την εργασία τους, κυκλοφορούν ένστολοι ΧΩΡΙΣ κράνος. Έχουν κάθε δικαίωμα να σπάσουν το κεφάλι τους, όχι όμως να ξεφτιλίζουν έναν ολόκληρο Οργανισμό. Πέρα από τις επιπτώσεις στην ασφάλεια του προσωπικού, γνωρίζουμε ποια εντύπωση προκαλούμε στους Πολίτες; Ή, επειδή είμαστε Δημόσιοι Υπάλληλοι, είμαστε πάνω απ' όλους;
Πως όμως διορθώνονται αυτά; Κυνηγώντας έναν - έναν τους υπαλλήλους; Όχι βέβαια. Από τον Οργανισμό ξεκινάμε. Χαρακτηρισμός του ΕΚΑΒ ως Ένστολης Υπηρεσίας και ακριβή περιγραφή της στολής και της σήμανσης.
Πρόβλεψη για τα Ειδικά Τμήματα, όπως οι Μοτοσικλέτες και οι Αεροδιακομιδές. Μια και αναφέρθηκα στις αεροδιακομιδές. Οι Ιπτάμενοι συνάδελφοι είναι οι μοναδικοί στον Πλανήτη που πετούν χωρίς γάντια, μπότες, φόρμες αντιπυρικές. Και χωρίς κράνη. Καλά δεν μιλάμε για τους Γιατρούς. Αυτοί φοράνε πολιτικά.
Στις μοτοσυκλέτες τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα, επειδή είναι καινούριο Τμήμα, το οποίο από την αρχή λειτούργησε σε αυστηρό πλαίσιο που συνεχίζει να τηρείται. Τίποτα δεν αποκλείει όμως, στο μέλλον να δούμε μοτοσικλετιστές του ΕΚΑΒ, χωρίς κράνος, με τζιν και με πέδιλα.
Φτιάξιμο λοιπόν από την κορυφή και σε λίγα χρόνια θα έχει αποκτηθεί "συνείδηση στολής και εμφάνισης". Και δεν θα χρειαστεί να αναφερθούμε ξανά σ' αυτό το ζήτημα.