Translate

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Δυστυχώς .... είναι πολλοί!

Αυτή είναι μία, από τις δύο διαχρονικές ατάκες του μεγάλου Clint Eastwood. Η άλλη αναφέρεται στις απόψεις.
Για τα μέλη των οργανώσεων εθελοντών διασωστών έχω πολύ καλή γνώμη, γι' αυτό άλλωστε έχω συνεργαστεί μαζί τους πολλές φορές. Τους έχω φέρει σε ασκήσεις του ΕΚΑΒ, τους έχω βοηθήσει να πάρουν μέρος σε ασκήσεις της Πυροσβεστικής. Οι περισσότεροι είναι τίμια παιδιά, εργατικά, πρόθυμα και με σεβασμό. Υπάρχουν και ορισμένοι με βλήμα στον εγκέφαλο, αλλά τι να κάνουμε, αυτοί υπάρχουν παντού. Προχτές διαπίστωσα ότι τα βλήματα παίρνουν και προαγωγή.
Είμαστε δύο δίκυκλα Ομήρου και Πανεπιστημίου, σε μοτοσικλετιστή που έχει συγκρουστεί. Δεν έχει απειλητικό τραυματισμό, δεν υπάρχει θετικός μηχανισμός κάκωσης, αλλά έχει φύγει ένα κομμάτι από την μηχανή και του έχει κάνει σοβαρή ζημιά στο μάτι. Μ' αυτό ασχολείται ο συνάδελφος κι εγώ είμαι στην μηχανή μου ταχτοποιώντας κάποια υλικά από το προηγούμενο περιστατικό, στο απέναντι πεζοδρόμιο, στα λεωφορεία. Πλησιάζει τύπος με μοτοσικλέτα, οδηγώντας πάνω στο πεζοδρόμιο, χωρίς κράνος. Και μου την πέφτει.
- "Πήγαινε αμέσως εκεί και βάλτε του κολάρο"!
Τα τελευταία χρόνια, δεν τα παίρνω αμέσως, δίνω στον άλλον μια ευκαιρία.
- "Το κολάρο κύριε μπαίνει κατ' εκτίμηση, αν χρειάζεται θα το βάλει ο συνάδελφος. Εγώ όπως το εκτιμώ δεν χρειάζεται".
- "Και ποιος είσαι εσύ που θα πεις ότι δεν χρειάζεται, είσαι ακτινολόγος;"
- "Εγώ είμαι αυτός που είμαι, εσύ ποιος είσαι;"
- Ξέρεις ποιος είμαι εγώ και τι θα σου κάνω, δώσε μου αμέσως τα στοιχεία σου!
Η φράση "ξέρεις ποιος είμαι εγώ", είναι από τις δυο - τρεις που με φέρνουν εκτός εαυτού και μπορεί να γίνει το κακό εύκολα, αλλά εξακολουθώ να πάω πάσο.
- "Αν μου δείξεις αστυνομική ταυτότητα, θα σου δώσω τα στοιχεία μου" του λέω.
- "Δεν είμαι αστυνομικός, είμαι διευθυντής επιχειρήσεων (!) της ελληνικής ομάδας διάσωσης" μου λέει, "είμαι πιστοποιημένος διασώστης και θα σου κάνω αναφορά"!
Όσο μιλούσαμε, υπέθετα πως είναι κάποιος ειδικευόμενος που κοιμήθηκε με την λάθος νοσοκόμα, αυτή του ανακοίνωσε πως είναι έγκυος και ο πατέρας του τον απειλεί πως θα τον αποκληρώσει αν την παντρευτεί. Πως να είναι καλά ο άνθρωπος; Μόλις μου είπε όλους τους τίτλους του, του ανακοίνωσα πως είναι βλήμα. Αυτό τον εκνεύρισε και άρχισε να φωνάζει πιο δυνατά. Το διόρθωσα λέγοντάς του πως είναι ένα τίποτα και δεν θέλω να μιλάω με το τίποτα. Αυτό τον εξαγρίωσε. Και επειδή κατάλαβα πως δεν θα καθαρίσω εύκολα, πήρα τηλέφωνο να έρθουν δύο Ζητάδες από το Σύνταγμα, να τον μαζέψουν κανένα τρίωρο στο Ακροπόλεως, να έρθει στα ίσα του. Στάθηκα άτυχος, γιατί έκαναν μία συνοδεία και μετά από πέντε λεπτά που ήρθαν αυτός την είχε κοπανίσει επειδή κάτι "υποψιάστηκε".
Σκέφτηκα να τους δώσω τα στοιχεία της μηχανής για να τον βρουν, αλλά τελικά δεν έχει και νόημα, γιατί μάλλον είναι πολλοί τέτοιοι και έχουν γίνει και "διευθυντές επιχειρήσεων"!

=========================================================================

Όπως θα διαπιστώσετε διαβάζοντας τα σχόλια, αμέσως μετά την δημοσίευση του άρθρου, στελέχη από την έδρα της Ομάδας στην Θεσσαλονίκη, αλλά και από το Τμήμα της Αθήνας, επικοινώνησαν άμεσα και διευκρινίστηκε ότι ένα τέτοιο άτομο, δεν μπορεί να έχει σχέση μαζί τους. Προσωπικά τους εύχομαι, καλή συνέχεια στο έργο τους.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Συνέδριο για ... τον πόνο του άλλου!

Ο τίτλος δεν είναι άσχετος, αλλά θα γράψω έναν πρόλογο πρώτα και πολλά άλλα μετά. Ολοκλήρωσε τις εργασίες του το 2ο Συνέδριο της ΕΕΕΠΦ. Χαρακτηρίστηκε ως μοναδικό επιστημονικό γεγονός, όχι από τους διοργανωτές για να ευλογήσουν τα γένια τους, αλλά από τους συμμετέχοντες και κυρίως από τους εκατοντάδες γιατρούς που το παρακολούθησαν, επειδή τώρα πια, ούτε αυτοί έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούν αντίστοιχες εκδηλώσεις, είτε λόγω κρίσης, είτε επειδή οι εταιρίες σταμάτησαν τις τεράστιες χορηγίες στα ιατρικά συνέδρια, ταυτόχρονα με την διακοπή της ροής μαύρου χρήματος στην υγεία!
Ξένοι εισηγητές με μοναδικές διαλέξεις, άρτια οργανωμένα φροντιστήρια, εντυπωσιακές εκδηλώσεις. Στο επίκεντρο βέβαια ο προνοσοκομειακός χώρος και ο Διασώστης. Εκατοντάδες συνάδελφοι απ' όλη την Ελλάδα, το παρακολούθησαν και είχαν την ευκαιρία να ακούσουν (και να δακρύσουν) για την εξέλιξη του επαγγέλματος στις πολιτισμένες Χώρες.
Το προηγούμενο διάστημα έτρεξε μία προσπάθεια κάποιων να το μποϋκοτάρουν και να αποτρέψουν συναδέλφους να το παρακολουθήσουν. Απέτυχαν βέβαια, αφού δεν ασχολήθηκε κανένας μαζί τους. Έχουν στιγματιστεί, ως εκπρόσωποι του χτες, του μηδενισμού, της ισοπέδωσης και την εξίσωσης προς τα κάτω. Περισσότερο ασχοληθήκαμε για να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας, για εκείνους που σήκωσαν στους ώμους τους μια τέτοια διοργάνωση. Πολύμηνη προσπάθεια, από άτομα που ούτως ή άλλως δεν ήταν ξεκούραστοι. Είχαν την δουλειά τους και την οικογένειά τους. Είναι οι καλύτεροι στον τομέα που εργάζονται, όμως δεν ζητούν να δοξαστούν, αλλά να κάνουν τους υπόλοιπους καλύτερους από τους ίδιους. Δεν προσπαθούν να τρυπώσουν σε κάποιο γραφείο, αλλά παλεύουν καθημερινά πάνω από τον ασθενή. Δεν βγάζουν, αλλά βάζουν χρήματα. Δικαιώθηκαν και μόνο από την παρουσία ομιλητών παγκόσμιας εμβέλειας, επιστημόνων που δεν είχαν μπορέσει να φέρουν μεγάλα ιατρικά συνέδρια.
Και βέβαια στεναχωρηθήκαμε για τους συναδέλφους που δεν κατάφεραν να το παρακολουθήσουν, είτε λόγω υποχρεώσεων, είτε λόγω του κόστους. Δεν είναι λίγα τα έξοδα ενός ταξιδιού, της διαμονής και της διατροφής. Πιο τυχεροί οι Θεσσαλονικείς, αφού δεν επιβαρύνθηκαν με τίποτα από τα παραπάνω.
Στα διαλείμματα και στο τέλος της κάθε μέρας, ατέλειωτες οι συζητήσεις. Όλοι ήθελαν να πουν τον πόνο τους. Να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για τις τριτοκοσμικές συνθήκες στην Χώρα μας. Δεν μας στεναχώρησαν οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί, αλλά οι Τούρκοι και οι Νοτιοαφρικανοί. Και κει κατέληξα στον τίτλο της ανάρτησης. Χρήσιμα και απαραίτητα τα επιστημονικά συνέδρια, αλλά περισσότερο χρειαζόμαστε συνέδρια ως ευκαιρίες μάζωξης για να λέμε τον πόνο μας, ο ένας στον άλλον. Κάτι σαν ψυχοθεραπεία και σε σύντομα διαστήματα, κάθε 6 μήνες, όχι κάθε 4 χρόνια. Και αυτό επειδή δεν κάνουμε κάτι για να απαλλαγούμε από τους δυνάστες του επαγγέλματος. Της αριστεράς, της δεξιάς και του κέντρου, αφού το χτες εκπροσωπείται οριζόντια.
Τρομερές εντυπώσεις (και δάκρυα) προκάλεσε η παρουσίαση του Τάσου Σφέτσιου, ενός συναδέλφου που σπουδάζει και εργάζεται στην Μ. Βρετανία. Ενός συναδέλφου στον οποίον το ΕΚΑΒ δείχνει την πόρτα της εξόδου, αρνούμενο να του χορηγήσει εκπαιδευτική άδεια. Έχει χορηγήσει δεκάδες τέτοιες, για ανοιχτά πανεπιστήμια, κλειστά λούνα παρκ κλπ, αλλά ποτέ σε Διασώστη για αναβαθμισμένες σπουδές. Απορρίφθηκε η αίτησή του από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο με ψήφους 4 προς 1. Ποιοι ψήφισαν κατά; Ένας προϊστάμενος της διεύθυνσης επισκευής αποχετεύσεων, μία προϊσταμένη περιφερόμενη σε διοικητικές διευθύνσεις, μία προϊσταμένη άνευ αντικειμένου και άσκησης οποιασδήποτε ειδικότητας και ένας εκπρόσωπος εργαζομένων, ακριβώς ποιων δεν γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζω αν εκπροσωπεί την διαπλοκή και την κακοδιαχείριση, αλλά σίγουρα δεν εκπροσωπεί την πρόοδο και την ανάπτυξη στο ΕΚΑΒ. Ο έτερος εκπρόσωπος ψήφισε θετικά και να πω ένα μπράβο στον Συνάδελφο. Δεν ξέρω αν εκπροσωπεί το χτες, ή το αύριο στο ΕΚΑΒ, αλλά σίγουρα έχει στο παντελόνι του, αυτά που πρέπει να έχουν όλοι οι άντρες, αλλά κάποιοι το παίζουν άντρες, χωρίς να τα έχουν.
Θα τελειώσω τις σκέψεις μου για το συνέδριο αγανακτισμένος, προσχωρώντας στις απόψεις γνωστών δημοσιογράφων διαπλεκόμενου καναλιού και δεν ξέρω αν κάποια στιγμή φτάσω κι εγώ στο σημείο, να αναφωνήσω μαζί τους "βάστα Σόιμπλε"!