Translate

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Άλλη πολιτική;

Δύο μήνες αριστερής Κυβέρνησης και εξακολουθεί να μ' αρέσει όπως την πρώτη στιγμή. Δεν αρέσει στους Ευρωπαίους, οι οποίοι καταπίνουν χάπια με τις χούφτες και προσπαθούν να καταλάβουν, που στο διάολο έμπλεξαν. Και χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο, που έκαναν τους ζόρικους στους προηγούμενους. Λένε στην Κυβέρνηση της Ελλάδας να τα βρούνε στα οικονομικά στοιχεία και οι δικοί μας απαντάνε ότι πρέπει να τα βρούμε χωρίς στοιχεία, αλλιώς θα φύγουμε από το Ευρώ και θα πάμε στο Ρούβλι.
Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα να φουντάρουμε. Πρόβλημα θα έχουν όσοι ψήφισαν "για πρώτη φορά Αριστερά" (και τελευταία), ζητώντας μεταρρυθμίσεις, χωρίς μεταρρυθμίσεις. Η ελπίδα μου ήταν ακριβώς αυτό. Τι θα κάνει η Κυβέρνηση στο εσωτερικό και μήπως καταφέρει να αλλάξει τα στραβά που δημιούργησαν οι προηγούμενοι, αλλά δεν βαριέσαι.
Στο εσωτερικό λοιπόν, δεν κουνιέται φύλο, εκτός από κάτι νομοσχέδια τα οποία πλανώνται στον αέρα. Αυτό σε όλους τους τομείς της δημόσια διοίκησης. Ειδικά στην Υγεία τώρα, την αιτία της απραξίας την πληροφορηθήκαμε από τον ίδιο τον Υπουργό. Μας δήλωσε ότι το Κόμμα του έχει την Κυβέρνηση, αλλά δεν έχει την εξουσία, επειδή δεν παραιτούνται οι Διοικητές των Νοσοκομείων. Δηλαδή, αυτοί καθορίζουν την κυβερνητική πολιτική στην υγεία; Αυτοί ψηφίζουν νομοσχέδια; Ή μήπως ψηφίστηκαν τα νομοσχέδια και αρνήθηκαν να τα εφαρμόσουν. Μήπως καθορίζουν και την χρηματοδότηση της Υγείας; Προφάσεις εν αμαρτίαις, λέω εγώ.
Η αντικατάσταση των Διοικήσεων των Οργανισμών, είναι μία παραδοσιακή κατάσταση στην Χώρα μας και είχα την ελπίδα ότι μία Αριστερή Κυβέρνηση, η οποία πιστεύει στην αξιοκρατία και ήρθε να πολεμήσει το ρουσφέτι, θα την άλλαζε. Δύο λόγοι υπάρχουν για να αλλάξεις τον Πρόεδρο. Ή να παραιτηθεί για δικούς του λόγους, ή να κριθεί ανεπαρκής στο έργο του. Ας κάνει λοιπόν μία Επιτροπή (ανεξάρτητη) και ας προχωρήσει σε κρίσεις και διορισμούς.
Οι αλλαγή των Διοικήσεων, είναι ζημιά για τα Νοσοκομεία. Ειδικά για το ΕΚΑΒ είναι καταστροφική. Τα τελευταία 4 χρόνια, είμαστε κέντρο διερχόμενων Προέδρων και Αντιπροέδρων και από δουλειά μηδέν. Ούτε ένα ζήτημα δεν προχώρησε. Το μόνο που έχουμε να πούμε για τους Προέδρους των προηγούμενων Διοικήσεων είναι, ότι ήταν καλοί άνθρωποι. Από κει και πέρα τίποτα.
Ας πούμε και δυο λόγια για τον σημερινό Πρόεδρο. Η προηγούμενη θητεία του στο ΕΚΑΒ, βαθμολογήθηκε κάτω από την βάση, σε όλους τους τομείς. Παρέλαβε έναν Οργανισμό με σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης και κατάφερε να τον γυρίσει χρόνια πίσω. Έχω γράψει σχετικά, σε αναρτήσεις εκείνης της περιόδου. Το ίδιο έκαναν και επόμενοι όμως, με τις αποφάσεις τους για την μετακίνηση των οδηγών των Νοσοκομείων, την δημιουργία Τομέων στα χωριά τους και την απροθυμία τους να σπάσουν αυγά ολοκληρώνοντας τις διαδικασίες για την αγορά των ασθενοφόρων, την αλλαγή του Οργανισμού και χορήγηση της άδειας άσκησης επαγγέλματος.
Σήμερα, η παρουσία του κου Παπαευσταθίου στο ΕΚΑΒ είναι πλεονέκτημα και έχει ιδιαίτερη σημασία για τον Οργανισμό. Και το λέω εγώ, που στην προηγούμενη θητεία του και διώχθηκα και τιμωρήθηκα. Γιατί σημασία δεν έχει ο Σιδηρόπουλος και ο κάθε Σιδηρόπουλος, αλλά τον μέλλον του ΕΚΑΒ.
Αλλάζοντάς τον, ακόμη και με το καλύτερο στέλεχος, ξεκινάς από την αρχή. Έξι μήνες θα κάνει ο καινούργιος να καταλάβει που βρίσκεται και άλλους έξι να αντιληφθεί ποια είναι η αποστολή του ΕΚΑΒ. Αν βέβαια το αντιληφθεί ποτέ, γιατί οι τρεις προηγούμενοι δεν πήραν μυρουδιά. Και μετά, θα περάσει την θητεία του, ζητώντας λεφτά - ασθενοφόρα - προσωπικό. Αντίθετα αυτός, γνωρίζει τον Οργανισμό απ' έξω κι ανακατωτά. Ξέρει τα λάθη που έκανε και έχει δείξει ότι δεν σκοπεύει να τα επαναλάβει. Θα κάνει δουλειά για το ΕΚΑΒ και όχι για την Κυβέρνηση, αφού δεν ανήκει σ' αυτήν. Επιπλέον, δεν ανήκει σε καμιά ΕΚΑΒίτικη συντεχνία.
Εναλλακτική πρόταση, να αντικατασταθεί με κάποιον που υπηρετεί στο ΕΚΑΒ, ή έχει περάσει από αυτό. Ακόμη και έτσι όμως, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι αυτός γνωρίζει το ΕΚΑΒ και το σημαντικότερο, γνωρίζει πως πρέπει να είναι το ΕΚΑΒ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, λόγω της ιδιότητάς του, θα βλέπει το ΕΚΑΒ μέσα από συντεχνιακά φίλτρα.
Όπως έχω γράψει πολλές φορές, η Διοίκηση είναι μικρό πρόβλημα. Το μεγάλο πρόβλημα θα το δούμε κοιτάζοντας στον καθρέφτη. Θέλουμε μεταρρυθμίσεις, ανάπτυξη, εκσυγχρονισμό; Αν ναι, ας αφήσουμε τον Πρόεδρο εκεί που είναι και ας συνεργαστούμε μαζί του, για να καθορίσουμε τις προτεραιότητες του Οργανισμού. Αν θέλουμε βολέματα ημετέρων, μεταθέσεις, ρουσφέτια, τότε ναι πρέπει να τον αλλάξουμε. Αλλά αυτό το έργο το βλέπουμε χρόνια τώρα και συνέχεια στα ίδια είμαστε. Κάποιος να κάνει την διαφορά.