Translate

Τρίτη 29 Ιουνίου 2010

Το Αεροδρόμιο στο Ελληνικό και η μάχη των λαμόγιων

Το αεροδρόμιο του Ελληνικού, είναι ένας χώρος του οποίου η τύχη ενδιαφέρει και το ΕΚΑΒ, αφού για πολλά χρόνια από εκεί επιχειρούσαν τα εναέρια μέσα του. Δημιουργήσαμε δύο βάσεις διαδοχικά, πρώτα στο Δυτικό και μετά στο Ανατολικό. Η απόφαση για το κλείσιμό του (!) συνέπεσε με αυτήν για την ανάθεση του πτητικού έργου του ΕΚΑΒ, στην Π.Α.
Από τότε μέχρι σήμερα, η μάχη των λαμόγιων για την "αξιοποίηση" του Ελληνικού, καλά κρατεί.
Την δική του μάχη, για να μην μετατραπεί σε τσιμέντο, περιγράφει ο Κώστας Καβαθάς στο "Πρώτο Θέμα"

http://www.protothema.gr/Ebook/?file=106
σελίδα 53

Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Ε.Τ.Ι.Κ. 2010

Το Ε.Τ.Ι.Κ., άσχετα με αυτά που γράφουν τα χαρτιά, δεν υπήρχε πριν το '95. Ήταν ένα όνομα, δύο στοίβες υλικά και δυο κουτιά αναλώσιμα. Λειτουργούσε κι αυτό, όπως τα πάντα στο ΕΚΑΒ, με το σύστημα μπουλούκι.

Μετά την αποστολή στο Αίγιο και το Dinar της Τουρκίας, αποφασίσαμε ότι πρέπει να οργανωθούμε. Να αποκτήσουμε σχέδιο δράσης και να εκπαιδευτούμε πάνω σ' αυτό, στην αντιμετώπιση καταστροφών και μαζικών ατυχημάτων.


Το '99, στην δεύτερη αποστολή στην Τουρκία, διαπιστώσαμε ότι είμαστε 50 χρόνια πίσω, όχι μόνο από τους Δυτικούς, αλλά απ' όλο τον Κόσμο. Καινούρια σχέδια, εκπαιδευτικά προγράμματα, προδιαγραφές οχημάτων και υλικών. Μας πρόλαβε ο σεισμός της Αθήνας και αμέσως μετά η τότε Διοίκηση, τα έριξε όλα στο συρτάρι.

Σε πείσμα αυτής της αντίδρασης, μια ομάδα ανθρώπων αποφασίσαμε να κρατήσουμε το ΕΤΙΚ ζωντανό. Βλέπαμε εξ' άλλου τι γίνεται σ' όλον τον κόσμο και τι απαιτούσαν οι σύγχρονες συνθήκες. Αντίδραση μεγαλύτερη υπήρχε εκ' των έσω, αφού η πλειοψηφία των συναδέλφων πίστευε (και πιστεύει), πως "δουλειά μας είναι το κουβάλημα και πρόοδος οι προσλήψεις και η αγορά ασθενοφόρων".

Το 2003, ήρθε η 'προίκα' των Ολυμπιακών Αγώνων και είδαμε στην πόρτα μας τα οχήματα και τα υλικά που είχαμε ζητήσει το 1999.

Μετά τους Ο.Α., η Διοίκηση Κεκερή, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την παραπέρα ανάπτυξη του ΕΤΙΚ. Το 2005 προσγειωθήκαμε ανώμαλα στην πραγματικότητα, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν θα υπήρχε καμία συνέχεια, αφού η διοίκηση Παπαευσταθίου είχε σκοπό να ασχοληθεί αποκλειστικά με ρουσφέτια, εγκαταλείποντας κάθε δραστηριότητα. ΕΤΙΚ, Μονάδες, Μηχανές, το ένα μετά το άλλο τα κομμάτια του ΕΚΑΒ, πέρασαν στο τίποτα.

Εχθές πραγματοποιήθηκε στο Μαρούσι, σε χώρο που μας παραχώρησε ο Δήμος στο άλσος Συγγρού, άσκηση του ΕΤΙΚ, σε μια προσπάθεια επανασύνταξης. Ανάπτυξη, καταγραφή και εξοικείωση με τα υλικά και το Σχέδιο Δράσης.




Κρίνοντας από τα αποτελέσματα, είμαστε απολύτως σε θέση να ξαναφτιάξουμε σύντομα, αυτό που χάλασαν τα προηγούμενα χρόνια. Να εκσυγχρονίσουμε τον εξοπλισμό που πάλιωσε στις αποθήκες, να εντάξουμε νέους συναδέλφους, να προχωρήσουμε στην εκπαίδευση και να αποκεντρώσουμε την λειτουργία του τμήματος, αναπτύσσοντας αντίστοιχες δραστηριότητες στα παραρτήματα.






Η Διοίκηση, με την παρουσία του Αντιπροέδρου στο χώρο, έδειξε το ενδιαφέρον της και προσφέρθηκε να βοηθήσει.





Παρούσα ήταν και η φίλη μου η Σοφία, κερνώντας γλυκά τον κόσμο, δηλώνοντας όμως ότι αυτό δεν έχει σχέση με επικείμενη αποχώρησή της από το ΕΚΑΒ.





Στο αμφιθέατρο του ΕΚΑΒ, στη θέση των φωτογραφιών από την καταστροφή του 'Ήλιος', όπου δεν είχαμε να κάνουμε και κάτι, θα έπρεπε να βρίσκονται φωτογραφίες από τις καταστροφές στα Τέμπη και τον Μαλιακό, όπου το ΕΤΙΚ απουσίαζε και το ΕΚΑΒ περιορίστηκε σε ενέργειες 1960.

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

Τα δίκυκλα θα καθορίσουν το μέλλον. Διασώστης, υπηρέτης, ή χαμάλης;

Στην τελική ευθεία βρίσκονται οι προετοιμασίες για την επαναλειτουργία του Τμήματος των Δικύκλων του ΕΚΑΒ. Κορυφώνεται και το ενδιαφέρον των συναδέλφων, με συζητήσεις για το θέμα. Πως και έτσι; Αιτία είναι ο διαφορετικός σχεδιασμός, σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο λειτουργίας και ο διαφορετικός προσανατολισμός, αυτής της δραστηριότητας του ΕΚΑΒ.
Συμμετοχή δήλωσα κι εγώ, γι' αυτό και γράφω σχετικά. Όχι πως αν δεν συμμετείχα θα το άφηνα χωρίς σχόλιο. Ο λόγος θα φανεί παρακάτω. Γιατί μαζί με το ενδιαφέρον των συναδέλφων, κορυφώνονται και αντιδράσεις με συγκεκριμένο στόχο.
Τι θα προσφέρει το δίκυκλο στην καθημερινή δουλειά; Καταρχήν είναι γνωστό το μοναδικό πλεονέκτημα που διαθέτει. Και μάλιστα όχι ένα, αλλά δύο. Γρήγορη πρόσβαση στο συμβάν και συνεχής διαθεσιμότητα.
Γρήγορη πρόσβαση, όχι λόγω ταχύτητας, αλλά λόγω ευελιξίας στην κίνηση. Διαθεσιμότητα γιατί δεν παραλαμβάνει ασθενή, οπότε παραμένει συνεχώς στον τομέα του. Η χρήση μάλιστα δικύκλων χωρίς γιατρό, αυξάνει κατακόρυφα την διαθεσιμότητα, γιατί ο Διασώστης δεν θα καθυστερήσει την παραλαβή από το ασθενοφόρο, για να μπορέσει να "παίξει" με τον ασθενή. Άλλωστε διεθνώς θεωρείται απαράδεκτο να "παίζεις" με τον άρρωστο, όταν αυτός βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 20 λεπτών από το Νοσοκομείο.
Λειτουργία λοιπόν, με ζευγάρια Διασωστών, τα οποία:
Θα φτάνουν σύντομα στο σημείο του συμβάντος, λόγω ευελιξίας και διαθεσιμότητας.
Θα ενημερώνουν για την κατάσταση του ασθενούς, αφού όλοι ξέρουμε πως σε πολλές περιπτώσεις τα στοιχεία και οι πληροφορίες, είναι ελλιπή, ή παραπλανητικά. Λιγότερο άγχος για τους συναδέλφους του ασθενοφόρου, αφού και ακριβείς πληροφορίες θα έχουν και θα υπάρχουν και άλλοι συνάδελφοι στο συμβάν.
Θα προσφέρουν βοήθεια στον ασθενή, σε περιπτώσεις κρίσιμων περιστατικών.
Θα βοηθούν το πλήρωμα του ασθενοφόρου, σε περιπτώσεις υπέρβαρων και δεν θα αποστέλλεται άλλο ασθενοφόρο γι' αυτό τον σκοπό.
Θα βοηθούν στην ακινητοποίηση πολυτραυματιών, αφού στο ΙΕΚ διδάσκουμε, ότι ακινητοποίηση με δύο άτομα δεν γίνεται.
Θα βοηθούν στη διαχείριση πολλαπλών θυμάτων σε ατυχήματα.
Οι συνάδελφοι που θα μετακινηθούν στα Δίκυκλα, αντίθετα με ότι πιστεύεται, δεν θα λείψουν από τα ασθενοφόρα, αφού με την χρήση Δικύκλων θα μειωθεί σημαντικά ο φόρτος δουλειάς των ασθενοφόρων, για ευνόητους λόγους. Μόνο τα "δεν βρέθηκε", τα "ΙΜ" και τα "ελλιπή στοιχεία", τα οποία ένα δίκυκλο θα μπορεί να διευκρινίζει στο μισό χρόνο και λιγότερο από ένα ασθενοφόρο αν υπολογίσεις, το κέρδος είναι τεράστιο.
Βάλε τώρα και τις "αρνήσεις", που ένας Διασώστης με μοτοσυκλέτα, μπορεί να αποσπάσει πολύ πιο εύκολα και δεν χρειάζεται να μιλάμε για όφελος.
Οι συνάδελφοι που λειτούργησαν το Τμήμα των Δικύκλων την προηγούμενη περίοδο, είναι ήρωες και πρέπει κατά την γνώμη μου να τιμηθούν από την Διοίκηση για προσφορά πέρα από τις υποχρεώσεις τους. Χρόνια ολόκληρα τράβηξαν κουπί (κυριολεκτικά), χάριν ενός αναποτελεσματικού σχεδιασμού. Κατ΄αρχήν ο πιο άπειρος αναβάτης μπορεί να σε πληροφορήσει, τι σημαίνει να οδηγείς μοτοσυκλέτα στην Αθήνα με δεύτερο άτομο και τρεις βαλίτσες, επί 6 ώρες. Και να κινδυνεύεις όταν κινείσαι γρήγορα, γιατί δεν έχεις τιμόνι. Από κει και πέρα, όπως προανέφερα, η χρήση Ιατρικού Προσωπικού δίπλα στα Νοσοκομεία κρίνεται διεθνώς ως ΣΠΑΤΑΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ.
Οικονομία λοιπόν από την χρήση του δικύκλου (αγορά - συντήρηση - καύσιμα), οικονομία από τον περιορισμό χρήσης των ασθενοφόρων, οικονομία από την μισθοδοσία του Ιατρικού προσωπικού.
Ποιοι αντιδρούν λοιπόν και γιατί. Αντιδρούν συνάδελφοί μας. "Για να μας προστατέψουν, αφού όταν πάμε στο περιστατικό και αργεί το ασθενοφόρο, ο κόσμος θα μας λιντσάρει, γιατί δεν θα έχουμε να κάνουμε τίποτα".
Τι απαντάει σε όλους αυτούς, ο επαγγελματίας Διασώστης; ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΟΥΝ ΕΞ' ΙΔΙΩΝ. Δύο χρόνια στο ΙΕΚ ο Διασώστης διδάσκεται ακριβώς αυτό: ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. Διδάσκεται να ελέγχει τον ασθενή, να τον υποστηρίζει αιμοδυναμικά και αναπνευστικά, αλλά πριν από αυτά να αποκτά τον έλεγχο της σκηνής του συμβάντος.
Λιντσάρεται το πλήρωμα του ασθενοφόρου που φτάνει λόγω έλλειψης, μετά από μία ώρα στο επείγον. Που προκαλεί με την εμφάνισή του. Που προκαλεί με τις αθλητικές και τους φραπέδες στο ταμπλό του οχήματος. Που προκαλεί εν τέλει με την ανεπάρκειά του, σε κάθε επίπεδο διαχείρισης του συμβάντος.
Αυτή βέβαια είναι η αμαρτωλή πρόφαση. Ποιος είναι ο σκοπός της αντίδρασης;
ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΙΞΕΙ Ο ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ.
Αυτό παλεύουν τόσα χρόνια. Γιατί όταν γίνει αυτό, αυτοί θα χάσουντον έλεγχο του ΕΚΑΒ.
Και δεν τους ενδιαφέρει αν δουλεύουν δίκυκλα σ' όλη την Ελλάδα. Στην Αθήνα δεν πρέπει να γίνει. Θα θυσίαζαν ακόμη και συγγενικά τους πρόσωπα, για να πετύχουν το σκοπό τους.
Από την άλλη ο στόχος του επαγγελματία Διασώστη πρέπει να είναι ακριβώς ο αντίθετος: Να δείξει τις δυνατότητές του.
Και αυτή η ευκαιρία, ίσως είναι και μοναδική.

Τρίτη 8 Ιουνίου 2010

Προτάσεις Σωματείου προς τη Διοίκηση 6 - Αεροδιακομιδές

"ΑΕΡΟΔΙΑΚΟΜΙΔΕΣ
Πλήρης ανάπτυξη με δημιουργία νέων βάσεων με στόχο την καλύτερη κάλυψη όλης της χώρας.. "
Αυτό ζητούν οι συνάδελφοι από την Διοίκηση του ΕΚΑΒ, αλλά πως να αναπτύξεις κάτι που δεν υπάρχει.
Πολύ σωστή είναι η απαίτηση για κάλυψη όλης της χώρας και μάλιστα της δικής μας, με όλες τις ιδιαιτερότητες που σχετίζονται με την μορφολογία του εδάφους.
Μιλάμε δηλαδή για πρωτογενείς αεροδιακομιδές, άμεση επέμβαση εναέριου μέσου (ελικοπτέρου) στο σημείο του συμβάντος και όχι δευτερο-τριτογενείς (αεροταξί). Απαραίτητες θα μου πείτε κι αυτές, αλλά όχι από ΕΚΑΒ. Ας δούμε ένα απόσπασμα από την γνωστή σειρά TRAUMA, δίνοντας προσοχή στο ελικόπτερό τους, για να ασχοληθούμε παρακάτω με το πως δουλεύει ο μάγκας ο Έλληνας και πως το κορόιδο το Αμερικανάκι.




Θέλουμε λοιπόν να αγοράσουμε ελικόπτερα (Ε/Π για συντομία).

Εδώ τα λεφτά τα δίνει το κράτος, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορούμε να ξοδέψουμε άνετα. Ορίζεται μια επιτροπή από πιλότους και γιατρούς και φτιάχνουν προδιαγραφές. Κανείς δεν ρωτάει, τι θέλουμε να κάνουμε μ' αυτά. Η απάντηση είναι δεδομένη: Τα πάντα. Πρέπει να είναι ταχύτατα, να πάνε μέχρι το Ιράκ και να γυρίσουν χωρίς ανεφοδιασμό, να το κάνουν νύχτα με μηδενική ορατότητα, να προσθαλασσώνονται και να επιπλέουν επ' αόριστον και να είναι "παντός καιρού", για να εντυπωσιάζουμε τους δημοσιογράφους. Να έχουν συστήματα επικοινωνίας με το υπερπέραν και συστήματα πτήσης νεώτερα από του F-16.

Αποτέλεσμα: αγοράζουν κάτι Ιταλικά σκούτερ, από τα οποία πέφτουν τα τρία και τα υπόλοιπα δεν πετάνε νύχτα, γιατί δεν τα εμπιστεύονται αυτοί που τα αγόρασαν. Και όλα καλά και κανένας δεν πάει φυλακή, ούτε για αυτούς που πέθαναν, ούτε για τους ιδιώτες που κονόμησαν, ούτε για τα λεφτά που πήγανε χαμένα, αφού τα Ε/Π θεωρούνται επικίνδυνα.

Στα Αμερικανάκια, τα λεφτά τα δίνει ο Δήμαρχος και ο πιο ασφαλής τρόπος να τον κάνεις να πεθάνει από τα γέλια, είναι να του ζητήσεις σύγχρονα Ε/Π. Γιατί τα λεφτά για την αγορά και συντήρηση των μέσων θα τα πάρει από τους δημότες. Και αν δεν τα διαχειριστεί σωστά, την επόμενη φορά δεν θα εκλεγεί ούτε σύμβουλος. Δίνει λοιπόν στον επικεφαλής του τοπικού παραρτήματος ένα ποσό, το οποίο αντιστοιχεί στην αξία ενός πολύ καλού αυτοκινήτου.

Εκείνος είναι υποχρεωμένος: να είναι αποτελεσματικός, γιατί αλλιώς θα χάσει την δουλειά του και θα μετακομίσει σε άλλη Πολιτεία, για να ξεκινήσει από την αρχή ως Διασώστης. Να μην χάσει ούτε δολάριο, γιατί εκτός του παραπάνω αποτελέσματος, θα πάει και φυλακή.

Πηγαίνει λοιπόν ο άνθρωπος και δίνει τα μισά λεφτά για να αγοράσει μεταχειρισμένα Ε/Π (πχ από τα αποθέματα του στρατού). Δίνει και τα άλλα μισά για αναβάθμιση και η δουλειά έγινε. Το Ε/Π που πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά TRAUMA, είναι ένα Bell 212, μοντέλο του 1973, το οποίο ξεκίνησε την καριέρα του στο Βιετνάμ, πολέμησε στον περσικό και τώρα δοξάζεται ανά την επικράτεια των ΗΠΑ και το θαυμάζουμε κι εμείς. Τα δικά μας τα βλέπετε πουθενά;

Πριν όμως το αγοράσει ο Αμερικάνος συνάδελφος, έκανε στον εαυτό του την ερώτηση: "τι θέλω να κάνω μ' αυτό;". "Να καλύψω το Λεκανοπέδιο", ή "τον νομό Ιωαννίνων". Έτσι το πήρε.

Πως πετάνε τώρα τα Ε/Π; Στο Ελλάντα τα δίνουμε σε ιδιωτική εταιρία και προσλαμβάνουμε και δύο συμβούλους να την παρακολουθούν πληρώνοντάς τους αμοιβές διπλάσιες από αυτές Διευθυντή ΕΣΥ. Τα Ε/Π πέφτουν, τα δίνουμε στην Πολεμική Αεροπορία, που όλα τα σφάζει, βάζουμε μέσα και τα C130, τα C27, τα S. Puma, πληρώνουμε 10000 ευρώ την ώρα πτήσης και περιμένουμε να μας πάρουν είδηση οι ελεγκτές του ΔΝΤ. Όταν γίνει αυτό, από την επόμενη μέρα, οι άρρωστοι θα έρχονται κολυμπώντας.

Έχουμε φροντίσει βέβαια, να κατασκευάσουμε καινούρια Βάση κόστους 100 εκατ δρχ (πριν 10 χρόνια). Αν εκεί μέσα στέγαζες λαθρομετανάστες, θα έτρωγες καταγγελία από τον ΟΗΕ. Για το προσωπικό του ΕΚΑΒ είναι μια χαρά. Έτσι κι αλλιώς ο στόχος ήταν να γίνει η δαπάνη.

Αν ζητάμε να γίνουν πρωτογενείς αεροδιακομιδές, θα πρέπει να περιμένουμε πολλά χρόνια. Ο λόγος είναι απλός. Ποιοι είπαμε ότι συμμετέχουν στις επιτροπές που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις; Πιλότοι και Γιατροί, γύρω στα 55 χρόνια τους. Σιγά μην κάνουν τους καουμπόυδες. Μήπως θα πάρουν περισσότερα; Μια χαρά είναι και το αεροταξί. Ζητούν λοιπόν σε κάθε σημείο προσγείωσης να υπάρχει πιστοποιημένο ελικοδρόμιο, με υποστήριξη εδάφους και ραδιοβοηθήματα αεροπλανοφόρου. Για λόγους ασφαλείας βρε αδερφέ. Και φυσικά δεν γίνεται τίποτα.

Ο Αμερικάνος δεν είναι τόσο πονηρός. Βάζει το Ε/Π σε μία βάση ασθενοφόρων που έχει χώρο. Προσλαμβάνει δύο πιλοτάκια, τους περνάει και βασική εκπαίδευση (ΕΜΤ) και τους έχει ευτυχισμένους να δουλεύουν 12ωρα, ή και 48ωρα σε ορισμένες περιοχές. Εκπαιδεύει το προσωπικό των ασθενοφόρων στο αντικείμενο "καθορισμός ζώνης προσγείωσης Ε/Π" και γενικότερα στη συνεργασία με το προσωπικό του Ε/Π. Ο πιλότος, που είναι βλάκας και δεν αγαπάει την ζωή του, πετάει VFR (εξ όψεως) και την νύχτα με τα φώτα της πόλης. Έχει προτεραιότητα παντού και δεν χρειάζεται να ζητήσει άδεια απογείωσης, γιατί το Ε/Π εκπέμπει ειδικό σήμα. Βλέπετε στη ΝΥ γίνεται χαμός από πτήσης Ε/Π. Σε μας προτεραιότητα έχουν τα τσάρτερ.

Γιατί όμως το κάνουν αυτοί και εμείς κωλώνουμε; Τα πάντα είναι θέμα νοοτροπίας και ηλικίας. Το μυαλό του μεγάλου αναπαράγει εικόνες και καταστάσεις, οι οποίες άμεσα ανταγωνίζονται το θάρρος. Αναγκάστηκα να το παραδεχτώ κι εγώ, βλέποντας κατ' επανάληψη τον γιο μου, οδηγώντας ένα καρούλι της περασμένης δεκαετίας, να στρίβει γρηγορότερα από μένα με το σύγχρονο αυτοκίνητο, το οποίο είναι φορτωμένο με 4 συστήματα ευστάθειας.

Το συμπέρασμα το ίδιο όπως και σε άλλους τομείς. Κάποιοι με πολύ λίγα χρήματα, αγοράζουν και λειτουργούν υπηρεσίες, τις οποίες εμείς χρυσοπληρώνουμε και τελικά δεν έχουμε.

Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Στον εισαγγελέα τα διπλά παραστατικά του Γ.Ν. Νίκαιας

http://www.ant1online.gr/Society/Justice/Pages/20106/083c3cbe-5c64-4255-b072-8f0c2283f6fa.aspx

Συσκευές GPS στα Ασθενοφόρα

Που αναφέρεται αυτό; Στην περιοδική ανακοίνωση Απριλίου Μαΐου, των πεπραγμένων του ΔΣ του Σωματείου μας.

[και εδώ πρέπει να κάνω μία παρένθεση, για να αναφέρω την μεγάλη ικανοποίηση όλων των συναδέλφων, για αυτές τις περιοδικές ενημερώσεις των πεπραγμένων του ΔΣ του συλλόγου μας. Είτε με την μορφή αναρτήσεων στον πίνακα ανακοινώσεων, είτε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, σε όσα μέλη το έχουν δηλώσει. Και το μυαλό μας δεν μπορεί, παρά να τρέξει σε προηγούμενες εποχές, όπου ασφαλώς δεν υπήρχε καμία ενημέρωση, γιατί μοναδική ενασχόληση των πλειοψηφιών, ήταν το εν κρυπτώ κουκούλωμα των ανομιών τους. Ελπίζουμε σύντομα να δούμε και ιστοσελίδα του Σωματείου μας, όπου κάθε συνάδελφος θα καταθέτει την άποψή του, όταν έχει κάτι να πει].

Διάβασα λοιπόν για τους πλοηγούς στα οχήματα:

"Πετύχαμε την έγκριση δαπάνης, από το ΔΣ του ΕΚΑΒ, για την άμεση εγκατάσταση συστήματος πλοήγησης (GPS) σε όλα τα ασθενοφόρα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα τοποθετηθούν σε όλα τα οχήματα".

και άκουσα μάλιστα σε μια συζήτηση, τον Πρόεδρο του συλλόγου μας να αναφέρει, πολύ σωστά, ότι δεν επιτρέπεται στην σημερινή εποχή το ΕΚΑΒ να είναι η μοναδική υπηρεσία που ψάχνεται με χάρτες.... (πολλά ασθενοφόρα βέβαια, χρησιμοποιούν πλοηγούς που έχουν πληρώσει συνάδελφοι από την τσέπη τους).

Δεν είχα όμως την ευκαιρία να διευκρινίσω τις δυνατότητες της συσκευής. Αποκλειστικά πλοηγός, ή/και συσκευή εκπομπής της θέσης του οχήματος;
Για την Διοίκηση θα είναι 2 σε μία δαπάνη. Για το συντονιστικό κέντρο είναι πάγιο αίτημα. Τι είναι όμως για τα ασθενοφόρα; Και αναφέρομαι σε ασθενοφόρα που τα λειτουργούν επαγγελματίες συνάδελφοι. Όχι κοπρίτες, πειρατές και λοιποί, που έτσι κι αλλιώς τους γνωρίζουμε όλοι.
Το σημερινό Σύστημα λειτουργίας των ασθενοφόρων, έχει οδηγήσει την δουλειά των συναδέλφων σε τέτοιο σημείο εντατικοποίησης, που αρκετοί έχουν αρχίσει να εμφανίζουν σημάδια ψυχασθένειας, μη μπορώντας να διαχειριστούν την πίεση και το άγχος.
Και λέω το Σύστημα, παρ' ότι μόνο περί συστήματος δεν πρόκειται. Είναι χύμα στο κύμα, ότι νάναι - όπως νάναι, γιούργια, καμιά 50ριά ασθενοφόρα ατάκτως ερριγμένα στο Λεκανοπέδιο και ο σώζων εαυτόν σωθήτω.
Η λειτουργία μιας συσκευής εκπομπής θέσης του ασθενοφόρου, χωρίς διόρθωση της λειτουργίας του Συντονιστικού Κέντρου, θα οδηγήσει υποχρεωτικά σε παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας μας και σύντομα ένας - ένας οι συνάδελφοι θα αρχίσουν να σπάνε.
Τι τους κρατάει μέχρι σήμερα; Οι μισοί περιμένουν να φύγουν στην επαρχία, για να γλυτώσουν. Οι άλλοι μισοί έχουν φάει (προσωρινά) το παραμύθι των πιθανών προσλήψεων, οι οποίες θα φέρουν κόσμο και θα μοιραστεί η δουλειά.
Με το σημερινό 'σύστημα λειτουργίας' και 200 ασθενοφόρα να ρίξεις στην Αθήνα, σε σύντομο διάστημα θα είναι λίγα. Και νέους να φέρεις, σύντομα θα έχεις καταφέρει να συγκεντρώσεις καινούρια ψυχιατρικά περιστατικά.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει η διόρθωση του συστήματος;
Νομοθετικά κατοχυρωμένα πρωτόκολλα διαλογής στο τηλεφωνικό κέντρο. (οι μισοί εκεί μέσα δεν έχουν την επάρκεια να τα δουλέψουν, οπότε πρέπει να φύγουν).
Διαχωρισμός των ασθενοφόρων, σε επειγόντων και μη.
Διώξιμο των διακομιδών, στα νοσοκομεία αναφοράς τους.
Όταν γίνουν αυτά (κι άλλα σε δεύτερη φάση), τότε το σύστημα εκπομπής θέσης στο ασθενοφόρο, μετατρέπεται σε πολύτιμο εργαλείο.