Translate

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

Για την συνεχιζόμενη εκπαίδευση.

Απ' ότι μαθαίνουμε, αυτές ακυρώνονται η μία μετά την άλλη, κυρίως λόγω μειωμένης προσέλευσης συναδέλφων. Παρακολουθώ τον Παντελή, έναν από τους εκπαιδευτές, να διαμαρτύρεται και να ζητάει από τους συναδέλφους υποστήριξη του θεσμού. Έχει δίκιο ότι πρέπει να στηριχθεί η συνεχιζόμενη, έχει δίκιο να νιώθει και πικρία, επειδή έχει αφιερώσει πολύ χρόνο σ' αυτήν, για πολλά χρόνια στην θητεία του.
Από την άλλη, ο Σταύρος, αναφέρεται στα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι και δικαιολογεί μ' αυτόν τον τρόπο, το μειωμένο ενδιαφέρον. Συζήτηση για καθιερωμένη, περιοδική εκπαίδευση σε χρόνο υπηρεσίας, δεν γίνεται από το ΕΚΑΒ, επειδή είναι μειωμένη η δύναμη, για διάφορους λόγους. Δεν μας εξηγούν όμως, πως γίνεται και παίρνονται αποφάσεις για μείωση της δύναμης για οποιονδήποτε άλλον λόγο, ενώ η εκπαίδευση είναι πάντα τελευταία στις προτεραιότητες. Η απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι μία. Αν μείνουν ακάλυπτα τα νησιά και τα στρατόπεδα των λαθρομεταναστών, θα βουίξει ο τόπος, ενώ για την εκπαίδευση του προσωπικού κανένα κανάλι δεν θα νοιαστεί.
Τι γίνεται σ' αυτόν τον τομέα, σε κάποιες Χώρες του ακραίου Καπιταλισμού; Εκεί η συνεχιζόμενη, είναι υποχρέωση του υπάλληλου. Κάθεται μία βδομάδα στο θρανίο, δίνει εξετάσεις, παίρνει βεβαίωση, πηγαίνει στην Νομαρχία την καταθέτει και του ανανεώνουν την άδεια άσκησης επαγγέλματος για τρία χρόνια. Πριν λήξει, πάλι το ίδιο. Αν λήξει, δεν δουλεύεις. Εκεί η ανάλγητη εργοδοσία, θέλει να έχεις εντάξει τα χαρτιά σου και τον τρόπο, να κόψεις τον λαιμό σου να τον βρεις.
Εδώ όμως έχουμε Σοσιαλισμό και επιπλέον δεν έχουμε ούτε τις αμοιβές, ούτε τις συνθήκες εργασίας των Αμερικανών. Σκοπός όμως του ΕΚΑΒ, δεν είναι να παρουσιάζει στον Υπουργό εύρυθμη(ντεμέκ)  λειτουργία, ούτε να χαϊδεύει τους υπαλλήλους. Σκοπός είναι η ποιοτική παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες. Και τέτοια, χωρίς εκπαίδευση δεν μπορεί να υπάρξει. Καλύτερα λιγότερα ασθενοφόρα, με εκπαιδευμένο προσωπικό, παρά περισσότερα που παριστάνουν ότι σώζουν ζωές. Δεν μπορεί λοιπόν να υπάρξει άλλη λύση, από την καθιέρωση υποχρεωτικής, περιοδικής εκπαίδευσης. Με πέντε ημέρες διάρκεια, ώστε να είναι αποτελεσματική. Και εξετάσεις στο τέλος και βεβαίωση επιτυχίας.
Επιπλέον αξίζει να δούμε και μία άλλη παράμετρο. Η εκπαίδευση δίνει μία ευκαιρία στους συναδέλφους να βγουν από την ρουτίνα, που τους τρώει ψυχικά και σωματικά, αργά αλλά σταθερά. Όσο και να λουφάρει κάποιος, δεν μπορεί να αποφύγει την εμπλοκή του με το επείγον. Και αυτά μαζεύονται, χρόνο με τον χρόνο. Είναι αλήθεια, ότι παίρνουμε πολλές ημέρες άδεια και ρεπό και ασθένειες και γονικές και αιμοδοτικές. Είναι επίσης αλήθεια όμως, ότι όσες και να 'ναι, πάλι δεν φτάνουν. Και αυτό δεν είναι μικρής σημασίας ζήτημα, για μια Υπηρεσία που φροντίζει το προσωπικό της.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

Οι συμβασιούχοι Διασώστες του ΚΕΕΛΠΝΟ.

Αυτοί είναι συνάδελφοί μας, που προσλήφθηκαν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου (8 μήνες), για να καλύψουν συγκεκριμένες ανάγκες, στα νησιά που λειτουργούν Κέντρα υποδοχής λαθρομεταναστών. Η πρόσληψη 50 συνολικά υπαλλήλων, έγινε μέσω του ΚΕΕΛΠΝΟ, για λόγους ευελιξίας και ταχύτητας, αφού δεν απαιτείται μεσολάβηση του ΑΣΕΠ. Με την λήξη της σύμβασής τους και αφού αυτή είχε παραταθεί για 2 επιπλέον μήνες, δημιουργήθηκαν προβλήματα. Στην λειτουργία των τοπικών παραρτημάτων του ΕΚΑΒ, αλλά και σε πολλούς άλλους φορείς, χωρίς όμως ιδιαίτερη σημασία, αφού μέσα στο Χειμώνα δεν περνάνε και μεγάλα ζόρια.
Ιδιαίτερα χάρηκαν με την εξέλιξη, ορισμένοι συνδικαλιστές, οι οποίοι περίμεναν την ευκαιρία να αντιπολιτευτούν την Κυβέρνηση και να χτυπήσουν τον Υπουργό.
Ο κάθε φορέας εξετάζει το πρόβλημα από την δική του πλευρά και κοιτάει να κάνει την δουλειά του. Οι Δήμαρχοι, οι Περιφερειάρχες, οι συνδικαλιστές και οι ταλιμπάν, θα την βρούνε την άκρη, αλλά πραγματικό πρόβλημα έχουν μόνο οι συνάδελφοί μας που έληξε η σύμβασή τους. Όχι ότι είχαν κερδίσει και το λαχείο, αλλά γι' αυτούς ήταν σημαντικό. Πέρα από το μεροκάματο, που όλοι το έχουμε ανάγκη, ήταν εργασία στο αντικείμενό τους και το σπουδαιότερο, μάζευαν μόρια. Όπως και να το κάνουμε, στόχος όλων είναι μια μέρα να έρθουν στο ΕΚΑΒ. Και το Κράτος - απατεώνας, από την μια κυνηγάει τα ιδιωτικά ασθενοφόρα, αλλά από την άλλη μοριοδοτεί την εργασία σε αυτά, χωρίς να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις. Ειδικά οι γυναίκες συνάδελφοι, δεν έχουν πιθανότητες να βρουν δουλειά σε ιδιωτικά, αφού λόγω σωματικών προσόντων, δεν είναι ιδανικοί κωπηλάτες για την γαλέρα. Οι συμβάσεις αυτές λοιπόν, είναι μονόδρομος.
Καλές, αλλά λίγες και πρέπει να αναλογιστούμε τι γίνεται στο εξής. Γιατί σήμερα, έχει λίγους λαθρομετανάστες, αύριο μπορεί να έχει περισσότερους, αλλά και καθόλου. Τουρίστες όμως θα έχει πάντα. Από τους οποίους, όπως έχω γράψει δεκάδες φορές, κάποιοι βγάζουν τρελό χρήμα. Αυτούς να φορολογήσουν οι τοπικοί άρχοντες (άλλα λαμόγια αυτοί), να αγοράσουν ασθενοφόρα και να προσλαμβάνουν Διασώστες, για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Άσχετα με αυτό που θα κάνει το Υπουργείο για μόνιμο προσωπικό.
Αυτός πρέπει να είναι και ο δικός μας στόχος. Να πιέσουμε για παρόμοιες εφικτές λύσεις και όχι να χοροπηδάμε σαν τις μαϊμούδες στην Αριστοτέλους, ζητώντας χιλιάδες προσλήψεις, γνωρίζοντας από πριν ότι αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Γιατί όσο εμείς κάνουμε συνδικαλισμό εκ του ασφαλούς, κάποιοι συνάδελφοί μας περιμένουν χρόνια για ένα μεροκάματο.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Εκλογές εκπρόσωπου στο Υ.Σ.

Γι' αυτές του Σαββάτου θα γράψω, επειδή έχουν την σημασία τους και θα πούμε τους λόγους παρακάτω.
Ο προεκλογικός αγώνας είναι έντονος και διεξάγεται σε δύο (κατάπτυστα) επίπεδα. Το πρώτο είναι πολιτικό, εναντίον ή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και το δεύτερο προσωπικό, αν οι προηγούμενοι εκπρόσωποι έκαναν καλά την δουλειά τους. Κάποιοι τους κατηγορούν για σκοπιμότητα, αυτοί απαντούν ότι είναι σωστοί, ένας μάλιστα έβγαλε και ανακοίνωση ότι, δεν κατανοούμε τους λόγους των ενεργειών του, οι οποίοι είναι βαθύτεροι από αυτό που φαίνεται.
Και βέβαια δεν έχουμε άποψη, ή έχουμε λάθος άποψη, επειδή έχουμε μαύρα μεσάνυχτα για τα τεκταινόμενα, αφού κανείς δεν μας ενημέρωσε, αλλά έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση προεκλογικά και να ξαναζητήσει την ψήφο μας. Είναι αλήθεια ότι, οι εκπρόσωποι των εργαζόμενων είναι μειοψηφία στο Υπηρεσιακό, απέναντι στους Διευθυντές, οι οποίοι γενικά διαφωνούν μεταξύ τους, αλλά όλως περιέργως, στα θέματα που αφορούν υπαλλήλους πάντα ομοφωνούν και πάντα στο πως θα μείνουν τα πράγματα όπως είναι και να μην υπάρχει καμία εξέλιξη. Για να μην έχουν καμία ευθύνη οι ίδιοι, απλώς να περνάει ο καιρός και να εισπράττουν τους μισθούς και τα επιδόματα. Τότε ο εκπρόσωπος πρέπει να βγάλει ανακοίνωση και να ενημερώνει τους συναδέλφους του, για την εξέλιξη του ζητήματος και για την στάση που κράτησε ο ίδιος. Όχι εκ των υστέρων, όταν θα κατηγορηθεί για αντιπολιτευτικές σκοπιμότητες.
Εκτός από τα δύο επίπεδα αντιπαράθεσης, διαβάζω και σκόρπιες προσωπικές ανακοινώσεις, του τύπου "ψήφισε εμένα και τον φίλο μου και ότι θέλεις ...σε μας", ή του τύπου "είμαι σ' αυτό το ψηφοδέλτιο, αλλά είμαι διαφορετικής ιδεολογίας από αυτό που εκπροσωπεί". Τα διαβάζουν αυτά οι συνάδελφοι και αναρωτιούνται αν οι υποψήφιοι καπνίζουν τίποτα μπάφους.
Και μια και ανέφερα τα ψηφοδέλτια, ας πω την γνώμη μου και γι' αυτά. Γι' αυτό που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, αναφέρθηκα σε προηγούμενη ανάρτηση και κατέθεσα τις ενστάσεις μου. Συμμετέχουν ορισμένοι καλοί συνάδελφοι, οι οποίοι θα φέρουν ψήφους, αλλά και άλλοι οι οποίοι θα διώξουν. Είπαμε, όταν έχεις λίγους καλούς, πας με τους λίγους, δεν βάζεις όποιον να ναι, έτσι για το μπούγιο.
Έχω ξαναπεί, ότι δεν μου αρέσει να κρίνω και κατακρίνω από τις σκιές, αλλά να δηλώνω και την δική μου θέση, για να δεχτώ και ο ίδιος κριτική, αν μου αναλογεί.
Εγώ λοιπόν, θα στηρίξω το ψηφοδέλτιο της Ενιαίας Συνδικαλιστικής Κίνησης, γιατί μου άρεσε η πολυσυλλεκτικότητα και τα άτομα που συμμετέχουν, προερχόμενα από διάφορους χώρους. Θεωρώ ότι μία έδρα δικαιούται να κερδίσει ο Αλέξης Κιτσόπουλος, λόγω της επιτυχημένης θητείας του ως Γραμματέας του Συλλόγου μας και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που έδειξε, με κύριο αυτό της συνεργασίας, με άτομα άλλης ιδεολογικής προέλευσης. Και όλα αυτά με σκοπό να ωφεληθεί ο εργαζόμενος, χωρίς ο ίδιος να αποκομίσει κάτι. Διαφωνούμε σε πολλά ζητήματα, αλλά έχει αποδείξει ότι είναι άνθρωπος που ακούει. Μακάρι να μπορούσα να βάλω πολλούς σταυρούς, για να ψηφίσω και άλλους άξιους συναδέλφους, ιδιαίτερα στην επαρχία, τον Υφαντίδη στη Βέροια, τον Κορώνη στην Ζάκυνθο, τον Κωστάντη στην Πάτρα και άλλους στην Τρίπολη, το Αγρίνιο και αλλού.
Αντίστοιχη καλή επιλογή για το αντίπαλο ψηφοδέλτιο της δεξιάς παράταξης, θεωρούσα τον Γιάννη Χούσο, ο οποίος έδειξε στην θητεία του, αντίστοιχα χαρακτηριστικά με αυτά που ανέφερα για τον Αλέξη. Είναι έκπληξη η απουσία του, αλλά δικαιολογείται αφού ο χώρος του, παρουσιάζει χρόνια νοσήματα. Το πρώτο είναι ότι τρώει τα παιδιά του και το δεύτερο ότι θεωρεί την άκρα δεξιά, κομμάτι της δεξιάς, γι' αυτό και σε κάθε ψηφοδέλτιό της, είναι εμφανής η παρουσία "σταγονιδίων", ευτυχώς περιορισμένων αυτή την φορά.
Η πρώτη κατάκτησή μας ως εργαζόμενοι, θα είναι να πάμε να ψηφίσουμε. Η αμέσως επόμενη, να αναλάβουμε την ευθύνη της ψήφου μας. Να κατανοήσουμε ότι, το προσωπικό μας συμφέρον περνάει μέσα από το καλό του Χώρου μας και το γενικότερο καλό. Άλλαξαν οι εποχές πλέον και δεν μπορούμε να λέμε, "εγώ να βολευτώ και από κει πάνε οι άλλοι". Όπως βλέπουμε, είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να μας σώσουν και να αγωνιστούν για τα συμφέροντά μας. Πρέπει να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε, ποιοι από αυτούς έχουν ειλικρινείς προθέσεις και ποιοι, το μόνο που θέλουν είναι να σώσουν τον εαυτό τους!