Translate

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018

Ήρωες.

Έχουν σβήσει οι φωτιές στην Αττική, αφού έκαψαν τα πάντα και σκότωσαν, ακόμα δεν ξέρουμε πόσους. Έχουν έρθει οι πλημμύρες, θα φύγουν κι αυτές καιρού θέλοντος και θα ακολουθήσει, ποιος ξέρει ποια άλλη καταστροφή.
Είμαι πολύ μακριά, σε άδεια και παρακολουθώ μία μεγαλύτερη καταστροφή. Τις γνώμες, τις απόψεις, τα δημοσιεύματα από όλους προς όλους. Τυφλοί εναντίον μονόφθαλμων, σε οδηγούν με ασφάλεια στο συμπέρασμα, πως αν δεν γίνουμε Κράτος και την επόμενη φορά θα έχουμε θύματα. Και την μεθεπόμενη και με Δεξιά και με Αριστερά και με Κέντρο.
"Γιατί δεν δουλεύει τι 112 να σώσει κόσμο;" αναρωτιέται κάποιος και ακολουθούν δεκάδες δημοσιεύματα και αναλύσεις. Εκ του πονηρού, γιατί όλοι ξέρουν ότι το 112 δεν λειτούργησε ποτέ. Υπάρχει μόνο για τους Ευρωπαίους τουρίστες, τους λαθρομετανάστες και τους χρήστες ουσιών. Οι πρώτοι, επειδή πιστεύουν ότι βρίσκονται σε Ευρωπαϊκό Κράτος. Οι υπόλοιποι, επειδή έχουν αυτή την οδηγία από τις ΜΚΟ. "Όταν το 166 δεν σου στέλνει ασθενοφόρο, πάρε το 112 και θα έρθει αμέσως".
Διαβάζω "σοβαρό" δημοσιογράφο, σε "σοβαρή" εφημερίδα, ο οποίος ανακάλυψε ότι την ώρα της καταστροφής απουσίαζε η Διοίκηση του ΕΚΑΒ. "Αναγκαστικά" λέει, "η διαχείριση της κρίσης, έπεσε στους ώμους του Διευθυντή Ιατρικών Υπηρεσιών και στην Διευθύντρια του ΕΤΙΚ". Δηλαδή ρε ηλίθιε, αν ήταν παρούσα η Διοίκηση, ποιος θα έκανε διαχείριση; Ποιος κατέχει την απόλυτη γνώση, ποιος έχει την εμπειρία; Και στο φινάλε, ποιος έσωσε την (συνολική) παρτίδα, στο μπάχαλο που ονομάζουμε 'διαχείριση κρίσης';
Ένας άλλος πιο έξυπνος, νομίζει ότι βρήκε ατράνταχτο επιχείρημα και το ρίχνει στο τραπέζι: "Γιατί δεν χρησιμοποιήθηκαν τα Οχήματα Καταστροφών που μας δώρισαν οι Ολλανδοί, για να σώσουν ανθρώπους;" Γιατί ρε άσχετε, αυτά τα οχήματα δεν εντάχθηκαν ποτέ σε κανένα Σύστημα. Τι να τα κάνουμε, να τα πάμε βόλτα στην Ραφήνα; Δεν σώζουν ζωές τα μέσα και τα υλικά, οι επαγγελματίες σώζουν.
Διάφοροι άλλοι, ψάχνουν δικαιολογίες και καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι δεν υπήρχε σωτηρία λόγω της παράνομης και άναρχης δόμησης. Δηλαδή σε όλη την Χώρα, οτιδήποτε συμβεί, δεν υπάρχει σωτηρία. Τι να τους πεις; Ότι δεν υπάρχει παράγοντας, ο οποίος θα αποτρέψει την εφαρμογή του Σχεδίου Αντιμετώπισης Καταστροφών, απλά υποχρεώνει σε τροποποιήσεις.
Απέχω. Είμαι διακοπές, είμαι σε απόσταση και η πίεσή μου παραμένει σε φυσιολογικά επίπεδα. Είναι Κυριακή πρωί και ξεκινάω για μπάνιο. Άργησα να ξυπνήσω και θα τιμωρηθώ. Βρίσκομαι στην μέση μιας ορδής αυτοκινήτων ντόπιων και Αθηναίων. Και άλλων τόσων Vikings από το υπόλοιπο Θεσσαλίας, σε διαμόρφωση "επείγουσα μετανάστευση", οι οποίοι πραγματοποιούν την καθιερωμένη Κυριακάτικη επιδρομή στις ακτές του Πηλίου. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η οδήγηση δεν αποτελεί αντικείμενο, ενώ η πολυκοσμία οδηγεί τον νου στην καταστροφή.
Όχι, δεν θα γράψω για καμμένα μωρά στην αγκαλιά των μανάδων τους. Αυτό το αφήνω στους τυμβωρύχους συνδικαλιστές. Να λαϊκίσουν και να το συνοδέψουν με προτάσεις - συνθήματα, χωρίς καμία τεκμηρίωση, για να αποδείξουν ακόμη μία φορά την ανεπάρκεια και την ασχετοσύνη τους. Το αφήνω και σε κάτι αποτυχημένους στο facebook, που προσπαθούν χρόνια τώρα και με κάθε τρόπο να συγκινήσουν καμία χαζή.
Η πρώτη μου καταστροφή, ήταν το 1995 στο Αίγιο. Απούσα κάθε τεχνογνωσία από προηγούμενα συμβάντα (Καλαμάτα, Αρμενία), το μόνο που αποκόμισα από το συμβάν, είναι μία γυναίκα που αφήσαμε να πεθάνει, από σύνδρομο κατάχωσης. Και η κωμική εικόνα πέντε - έξι πυροσβεστών,να τρέχουν πάνω στα ερείπια κρατώντας το φορείο και ένας γιατρός του ΕΚΑΒ να τρέχει παράλληλα, προσπαθώντας να κάνει ΚΑΡΠΑ χωρίς να τσακιστεί. Κωμική για μας βέβαια, τραγική για το θύμα και τους οικείους της. Δεν το ανάλυσα ποτέ για να καταλήξω στην Υπηρεσία που ευθύνεται για τον θάνατο. Βολεύομαι να ρίχνω την ευθύνη στους πυροσβέστες, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς είναι πανάσχετοι και αρκούνται να απεγκλωβίσουν το θύμα και "να το περιφέρουν ως τρόπαιο μπροστά στις κάμερες", όπως θα σημείωνε 4 χρόνια αργότερα ο Πρόεδρος του ΕΚΑΒ στον Αρχηγό της Πυροσβεστικής.
[οι ανατολίτες Ταϋλανδοί, έφεραν αναισθησιολόγο, ο οποίος χορήγησε σχήματα (atropine, ketamine, midazolam) στα παιδιά που εγκλωβίστηκαν στο σπήλαιο, πριν αρχίσει η επιχείριση. Εμείς με γαλόνια, πουλάδες και αρμοδιότητες, θα τα βγάζαμε νωρίτερα. Πνιγμένα, ή σκασμένα.]
Τον ίδιο χρόνο, φύγαμε για τα βάθη της Τουρκίας. Φοβερή εμπειρία, ευτυχώς που επιβιώσαμε χωρίς εφόδια και εξοπλισμό, σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν, έχοντας δύο επιλογές κάθε βράδυ. Να κοιμηθείς στο αυτοκίνητο και να ξυλιάσεις, ή να την βγάλεις δίπλα στην φωτιά που είχαν ανάψει οι πυροσβέστες. Το κονιάκ που υπήρχε μέσα στα κιβώτια με τις κονσέρβες δεν βοήθησε καθόλου και η κατάσταση βελτιώθηκε μόνο όταν έκλεψα μερικά ποτήρια Johnie Walker, από τις προσωπικές προμήθειες του επικεφαλής επιπυραγού.  Ζωντανοί δεν υπήρχαν, κάναμε μια επιχείριση και βγάλαμε μία θαμμένη νεκρή, πριν την πάρουν οι μπουλντόζες με τα μπάζα. Κάναμε ένα επικοινωνιακό σόου και αποχωρήσαμε.
Δύο χρόνια αργότερα, καθίσαμε τρεις άνθρωποι και γράψαμε τον πρώτο κανονισμό λειτουργίας του ΕΤΙΚ.
Στην συνέχεια, απείχα από κάθε δραστηριότητα ειδικών επιχειρήσεων, αφού ο επικεφαλής γιατρός βάλθηκε (και πέτυχε) να εξοντώσει την σειρά μου και μένα, από Μονάδες, Αεροδιακομιδές και ΕΤΙΚ, επειδή είχαμε άποψη. Τον θεωρήσαμε χαζό που ασχολήθηκε μαζί μας και πήγαμε για την πρώτη μας θητεία στην Ομόνοια.
Αποδείχτηκε όμως πανέξυπνος, γιατί στην επόμενη αποστολή το 1999 στην Τουρκία, απαίτησε να είμαστε και μεις. Μας έψησε με ωραίο τρόπο, εμείς μασήσαμε και νάμαστε για ένα ωραίο πενθήμερο. Κρατούσα σημειώσεις για κάθε δυσλειτουργία και επιστρέφοντας έστειλα στην Διοίκηση μία ωραία αναφορά με τις παρατηρήσεις μου, τελειώνοντας με την προειδοποίηση ότι πρέπει να διορθωθούμε άμεσα, γιατί ο επόμενος σεισμός μπορεί να γίνει αύριο και μπορεί να είναι στην Αθήνα. Δεν ίδρωσε το αυτί κανενός και 2 μήνες μετά, έπεσε η Αθήνα. Στην παρατήρησή μου ότι σας τα έλεγα, πήρα την απάντηση ότι είμαι γκαντέμης. Δεν εφαρμόστηκε κανένα σχέδιο και η καταστροφή αντιμετωπίστηκε με το σύστημα που μας κληροδότησε ο Γ. Καραϊσκάκης: Γιουρούσι. Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες.
Τα επόμενα χρόνια, το ΕΚΑΒ αργοπέθαινε και μαζί του το ΕΤΙΚ. Και τα δύο σώθηκαν από την Γιάννα Αγγελοπούλου και πήραν παράταση ζωής, με στελέχωση και εξοπλισμό πέρα από κάθε φαντασία. Ότι υλικά είχα ζητήσει το 1999, με τις προδιαγραφές που είχαμε βάλει τότε, παραδόθηκαν μέσα σε λίγους μήνες. Μέχρι Κινητό Συντονιστικό, μέχρι Οχήματα Καταστροφών με πολυφαρικά συστήματα, τα οποία είχαμε ζητήσει για να σπάσουμε τα νεύρα των προμηθευτών, οι οποίοι συνέχιζαν να τοποθετούν στα ασθενοφόρα, μονούς πλαστικούς φάρους. Εκπαιδεύσαμε εκατοντάδες συναδέλφους, με επιδοτούμενα προγράμματα.
Έτσι φτάσαμε στις φωτιές της Ηλείας. Βλέποντας την απουσία σχεδίου και τον Καραϊσκάκη να μου ρίχνει ειρωνικές ματιές, απείχα. Με έτρωγε μόνον το άγχος για τους συναδέλφους που συμμετείχαν. Γιατί η απουσία σχεδίου, μπορεί να αποτελεί τροχοπέδη στην προσπάθεια διάσωσης, αλλά έχει και άλλες επιπτώσεις. Θύματα μεταξύ των Διασωστών. Παρακολούθησα την επιχείριση από κοντά και έγραψα μία αναφορά, επισημαίνοντας λάθη. Πήρα απάντηση ότι εγώ κάνω μεγάλο λάθος και πως όλα λειτούργησαν άψογα. Όπως στο χειρουργείο. Μπορεί να γίνουν ένα σωρό λάθη, αλλά αν ζήσει ο ασθενής, κανείς δεν τα ψάχνει, ούτε κανείς σου ζητάει το λόγο. Θαυμάσια.
Πάμε στο Μάτι. Γιουρούσι. Κανένα σχέδιο. Έχασαν την μπάλα Αστυνομία και Πυροσβεστική, πίσω τους και το ΕΚΑΒ. Όλοι μαζί και ο καθένας μόνος του. Κρίμα τόσες κοινές ασκήσεις. Αλλά ας δούμε τα δικά μας. "Έχει χαθεί η μπάλα - εδώ μέσα γίνεται κόλαση", είναι δύο φράσεις που ακούστηκαν από το Κέντρο. Όσες δυνάμεις και να διαθέσεις, πάνε χαμένες χωρίς συντονισμό. "Ανοίξτε ξεχωριστό κανάλι" τους φώναξε κάποιος συνάδελφος και το έκαναν κάποια στιγμή. Αυτό διδάσκουμε όμως; Που είναι η Διοίκηση Πεδίου; Που είναι το Κινητό Συντονιστικό Κέντρο, να πάει στην περιοχή και να κάνει επιτόπου συντονισμό; Που είναι τα σημεία συγκέντρωσης; Που είναι η Γραμμή Αντιμετώπισης και η Διαλογή; Που είναι ο Υπεύθυνος Διακομιδών; Τίποτα και πουθενά. Έστελνε ένα ασθενοφόρο να παραλάβει κάποιον τραυματία, αυτό έβρισκε στον δρόμο κάποιον άλλον που νόμιζε ότι είχε δύσπνοια, τον παραλάμβανε και εξαφανίζονταν στον Ευαγγελισμό. Σε κάποιο ξενοδοχείο είχαν μαζευτεί 200 άτομα. Ζήτησε βοήθεια μια μοτοσικλέτα του ΕΚΑΒ, να στήσουν έναν σταθμό εκεί, το Κέντρο έστειλε μία Μονάδα, η οποία μόλις έφτασε, παρέλαβε και αποχώρησε. Ποιοι στάλθηκαν να αντιμετωπίσουν την καταστροφή. Νέοι συνάδελφοι, που ακόμη δεν έχουν μάθει την καθημερινή δουλειά και άλλοι που δεν είχαν ιδέα. Πρόβατα επί σφαγή. Με συντονισμό από άτομα που επίσης δεν είχαν ιδέα. Τι διδάσκουμε στο αντίστοιχο μάθημα; " Τα λάθη που θα κάνουμε τα πρώτα 5 λεπτά, θα τρέχουμε να τα μαζέψουμε τις επόμενες 5 ώρες". Αυτό.
Κάποια στιγμή έκλεισα το Tetra, ευχόμενος να μην καεί κάποιος συνάδελφος. 
"Πως τα πήγατε", ρωτάει ο δημοσιογράφος; "Άριστα, οι Διασώστες είναι ήρωες". Όταν κάποιος υπάλληλος κάνει κάποιο λάθος, δεν σημαίνει ότι το ΕΚΑΒ είναι σκάρτο. Έτσι λοιπόν, όταν κάποιοι υπάλληλοι είναι ήρωες, είναι για πάρτη τους. Δεν σημαίνει ότι το ΕΚΑΒ είναι ηρωική Υπηρεσία. Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα στο επικοινωνιακό παιχνίδι. Και αν καιγόταν και κάποιος συνάδελφος, ακόμη καλύτερα. Εκεί να δεις φιέστες και εμβατήρια ηρωικά και πένθιμα. Εκεί να δεις άρθρα. Φωτιά θα έπαιρνε το facebook.
Τελειώνει η άδεια και σύντομα θα γυρίσω στην δουλειά. Θα έρθει ο Οκτώβρης, θα ανοίξει το ΙΕΚ, θα πάρω τα χάπια μου και θα συνεχίσω να διδάσκω: "Διοίκηση Πεδίου - Διαλογή - Γραμμή αντιμετώπισης - Υπεύθυνος Διακομιδών".

Σάββατο 2 Ιουνίου 2018

Κριτήρια μεταθέσεων.

Δημοσιεύτηκε πρόσκληση του ΕΚΑΒ προς τα συνδικαλιστικά όργανα, να καταθέσουν προτάσεις για τα κριτήρια μεταθέσεων.
Δεν θα ξεκινήσω με πρόλογο, αλλά θα σας πω απ' ευθείας, το αποτέλεσμα του καθορισμού κριτηρίων και την έκδοση σχετικού Π.Δ. Κανένα απολύτως. Και εξηγώ.
Αν προσλάβεις 100 υπαλλήλους και οι 90 είναι από Επαρχία, θα θέλουν να φύγουν ή όχι; Και βέβαια θα θέλουν.
Αν κάποιος ξέρει ότι, βάσει κριτηρίων θα φύγει σε 15 χρόνια, θα είναι ευχαριστημένος; Και βέβαια όχι.
Αν γνωρίζει ότι ο τόπος του είναι κορεσμένος και θα ανοίξει θέση σε 20 χρόνια, θα αρνηθεί τον διορισμό στην Αθήνα; Και βέβαια όχι.
Και το πιο σημαντικό. Παρακάμπτεται η διαδικασία; Και βέβαια ναι. Η Διοίκηση, μπορεί να μεταθέσει, όποιον θέλει, όπου και όποτε θέλει, άσχετα με τα κριτήρια, επειδή της το επιτρέπουν Νόμοι, οι οποίοι υπερισχύουν του Π.Δ.
Η μόνη λύση, είναι η κατάργηση της διαδικασίας, η οποία γεννά το πρόβλημα. Η κατάργηση των μεταθέσεων. Όποιος θέλει να πάει σε άλλο Παράρτημα, θα κάνει αίτηση και θα βάλει τα χαρτιά του, όταν υπάρξει προκήρυξη του Παραρτήματος. Και το πρόβλημα πάει.
Καταργείται βέβαια το ρουσφέτι, αλλά τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

Σάββατο 26 Μαΐου 2018

Ένστολη συνδικαλιστική μπαρούφα.

Τριάντα χρόνια κράζω τους συνδικαλιστές του ΕΚΑΒ, για τις άστοχες προτάσεις τους, επειδή είναι άσχετοι με το αντικείμενο και δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Τα τελευταία χρόνια όμως, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Και σχετικοί είναι και πολύ καλά ξέρουν τι τους γίνεται. Και όταν πετάνε καμιά ρουκέτα, δεν το κάνουν από ασχετοσύνη, αλλά απολύτως σκόπιμα. Είτε για να δημιουργήσουν μία κατάσταση, η οποία τους εξυπηρετεί προσωπικά και παραταξιακά, είτε για να αποτρέψουν μία εξέλιξη που θα τους ξεβολέψει. Το λες και πρόοδο.
Και εκεί που οι δικοί σου έχουν μπει σε μια σειρά, έρχεται από αλλού η ρουκέτα. Διαβάστε εδώ .
Διαβάστε τον συνδικαλιστή της Αστυνομίας, να προτείνει παρουσία ασθενοφόρου, δίπλα στις διμοιρίες που σταθμεύουν στα Εξάρχεια. Έχει αποδεχτεί δηλαδή, ότι η Πολιτεία δεν σκοπεύει να λύσει το ζήτημα των Εξαρχείων. Γιατί όλα τα στελέχη της ΕΛΑΣ, συμφωνούν σε ένα πράγμα. Ότι μόλις πάρουν εντολή, μέσα σε έξι ώρες, το πρόβλημα παααααάει. Κάτι σαν 11880. Έχει αποδεχτεί ο συνδικαλιστής, ότι οι συνάδελφοί του θα παραμείνουν εκεί, σαν παπάκια σε λούνα παρκ, για να εκτονώνονται οι μπαχαλάκηδες και να  εξασκούνται στην ρίψη μολότωφ και ριπών ΑΚ. Και αφού ο κουκουλοφόρος, μετά τις μπύρες και τους μπάφους, δυσκολεύεται να βρει στόχο στο σκούρο μπλε, να του βάλουμε κάτι κίτρινο που φωσφορίζει, για να ανεβάσει τα ποσοστά της επιτυχίας του. Και να βγάλει και μια ωραία προκήρυξη, για το χτύπημα στους συνεργάτες των δυνάμεων καταστολής.
Έχει αποδεχτεί ο συνδικαλιστής τον τραυματισμό και τον θάνατο των συναδέλφων του και εξαντλεί το συνδικαλιστικό του καθήκον, προτείνοντας την ταχεία περισυλλογή των θυμάτων.
Έκανε καμία έρευνα, ή καμία σχετική μελέτη πριν την πρόταση; Και βέβαια όχι. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του το βράδυ, αντί να βάλει τον ΑΝΤ1 και να δει Game of love, κοιτάζει το ταβάνι και σκέφτεται: "Τι πυροτέχνημα να ρίξω αύριο, σχετικό με την υγεία και την ασφάλεια των αστυνομικών, για να μαζέψω χειροκρότημα από τους χαζούς;" Γιατί αυτό πιστεύει. Ότι οι συνάδελφοί του είναι ιθαγενείς και μόλις τους δείξει χάντρες και καθρεφτάκια, θα πέσουν στα γόνατα και θα τον ευχαριστήσουν.
Αν τον ρωτήσεις, "σε πιο Κράτος του Πλανήτη εφαρμόζεται κάτι αντίστοιχο", δεν ξέρει, ούτε και τον ενδιαφέρει. Αν τον ρωτήσεις "με ποιον τρόπο οι Αστυνομίες των άλλων Κρατών, αντιμετωπίζουν παρόμοιες καταστάσεις", δεν ξέρει ούτε τον ενδιαφέρει. Τον ενδιαφέρει αποκλειστικά, το συνδικαλιστικό πυροτέχνημα. Διαφορετικά, θα ζητούσε συνοδεία ασθενοφόρου, για την ΟΠΚΕ που δέχτηκε τα σκάγια από τους γύφτους και την άλλη ομάδα της Αστυνομίας στην Θήβα που είχε 7 (!) τραυματίες, πάλι σε συμπλοκή με γύφτους.
Αν όμως ρωτήσεις έναν 25χρονο αστυφύλακα, ο οποίος ασχολείται με το αντικείμενό του και ενημερώνεται για τα διεθνώς ισχύοντα, θα σου πει. Θα σου πει ότι η αστυνομία, χρησιμοποιεί Police Medics. Αστυνομικούς - Διασώστες, με τέσσερα (4) χρόνια σπουδών ΜΟΝΟ στο υγειονομικό αντικείμενο, χώρια το αστυνομικό. Τόσο τους νοιάζει η υγεία και ασφάλεια του προσωπικού τους.
Οι Police Medics:
  • Είναι Αστυνομικοί και επιπλέον πτυχιούχοι Διασώστες.
  • Είναι μέλη της διμοιρίας και όχι συνεργάτες από άλλη Υπηρεσία.
  • Εκτελούν αστυνομικό έργο και όταν χρειαστεί διασωστικό.
  • Όταν υπάρξει τραυματισμός συναδέλφου, επεμβαίνουν άμεσα, αξιολογούν την κατάστασή του, δίνουν πρώτες, δεύτερες και τρίτες βοήθειες, αποτρέποντας θανάτους, ή εγκατάσταση μη αναστρέψιμων βλαβών.
  • Αποφασίζουν για την αναγκαιότητα, ή όχι της άμεσης διακομιδής.
  • Ενημερώνουν τον επικεφαλής για την κατάσταση, ώστε εκείνος να αποφασίσει για την συνέχιση, ή όχι της επιχείρισής και τον επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων.
  • Σε περίπτωση μυστικών, ή αιφνιδιαστικών επιχειρήσεων, καλύπτουν υγειονομικά την Ομάδα και δεν χρειάζεται να ενημερωθούν άλλες Υπηρεσίες, αποτρέποντας διαρροές πληροφοριών.
  • Ως Αστυνομικοί, κατανοούν το αστυνομικό αντικείμενο και δεν παρεμποδίζουν την επιχείρηση.
  • Ξέρουν να κινούνται σε σκηνές εγκλήματος και δεν αλλοιώνουν στοιχεία.

Πως γίνεται αυτό; Είναι απλό συνδικαλιστή. Απευθυνθείτε σε αυτούς που το κάνουν από 1960. Διασώστες χρειάζεται και το Λιμενικό και η Πυροσβεστική. Φτιάξτε μία Σχολή Διασωστών, με εξειδίκευση στην Διάσωση Μάχης και βγάλε στελέχη για όλες τις Υπηρεσίες. Στην 1η σειρά, φέρε Αμερικανούς (Άγγλους, Ολλανδούς, ότι άλλο θέλεις) εκπαιδευτές. Από κάθε σειρά, βγάλε 5 δικούς σου εκπαιδευτές και το νερό μπήκε στο αυλάκι.
Αν δεν μπορεί να γίνει αυτό, επειδή εδώ είναι Βαλκάνια και δεν υπάρχει συνεννόηση, ακόμη καλύτερα. Δείτε πόσους χρειάζεστε, βγάλτε προκήρυξη και πάρτε έτοιμους πτυχιούχους από την Σχολή Διασωστών του ΕΚΑΒ. Εκπαιδεύστε τους ένα 6μηνο (ή όσο χρειάζεται) να γίνουν Αστυνομικοί, στείλτε τους 5 μέρες στην Ολλανδία (Αγγλία, Ουγγαρία, ή όπου αλλού) να πιστοποιηθούν στο TCCC και έτοιμοι.
Θα μου πεις βέβαια, δεν είναι αυτή η δουλειά του συνδικαλιστή, όπως την διδάχτηκε το 1975. Δουλειά του είναι να καθυστερεί την πρόοδο, για να παριστάνει τον έξυπνο. Σύμφωνοι, αλλά όσο συνεχίζεις να πήζεις τυρόγαλο, πεθαίνει κόσμος.
Μικρό το κακό για την καριέρα του συνδικαλιστή. Αυτός θα βγει να πει "σας τα έλεγα" κι ας έλεγε το αντίθετο. Εκεί άλλωστε φαίνεται η αξία του. Να κάνει το μαύρο άσπρο και να βγαίνει από πάνω.
Δεν θέλω απάντηση, δεν έχω πάρει (επί της ουσίας), ούτε από τους δικούς μου συνδικαλιστές, τριάντα χρόνια τώρα. Αν όμως κάποιος γνωρίζει, παρακαλώ πολύ να μου λύσει μια απορία: Όλοι οι συνδικαλιστές, το ίδιο σχολείο έχουν βγάλει;

Δευτέρα 14 Μαΐου 2018

Περί ... αθλητισμού.

Κάθε βδομάδα, γίνονται δεκάδες αθλητικές συναντήσεις κάθε είδους και είναι φυσικό να υπάρχουν τραυματισμοί αθλητών και ενίοτε φιλάθλων (κάφρων, ή εξ αιτίας της δράσης κάφρων). Άντε και κανένα έμφραγμα από την συγκίνηση. Και εμείς ως "ειδικοί", κρίνουμε την αντιμετώπισή τους, από αυτούς που έχουν αναλάβει την κάλυψη τέτοιων συμβάντων. Γιατρούς, εθελοντές, ιδιώτες Διασώστες και μη. Βλέπουμε στον υπολογιστή μας, τις φωτογραφίες, κολλάμε από κάτω γελαστές φατσούλες και γράφουμε σχόλια για την ασχετοσύνη τους.
Η χαρά του συνδικαλιστή, ο οποίος καλεί σε ξεσηκωμό προκειμένου να αναλάβει το ΕΚΑΒ ("οι επαγγελματίες") την κάλυψη και να εφαρμόσει εξειδικευμένα πρωτόκολλα για να σωθεί ο άνθρωπος. Παραμύθια με τη ρίγανη. Όταν μιλάει ο συνδικαλιστής, δεν έχει σημασία τι λέει, ούτε σε ποιο θέμα αναφέρεται. Δεν καταθέτει επεξεργασμένη πρόταση, απλά πετάει ένα σύνθημα, υπονοώντας "ψηφίστε με", ή "να φύγει η Διοίκηση που δεν με αφήνει να κάνω παραδιοίκηση". Στην συγκεκριμένη περίπτωση βέβαια, εννοεί "κόψτε 10 ασθενοφόρα από την δύναμη, στείλτε τα στα γήπεδα, για να φωνάζω ότι χρειάζονται προσλήψεις και όλοι να αγαπάνε εμένα, αφού η Διοίκηση δεν κάνει σωστά την δουλειά της και έχουμε κενά στην ανταπόκριση στο επείγον".
Ας αφήσουμε όμως τον συνδικαλιστή και ας επικεντρωθούμε στο ... αθλητικό κομμάτι, για αυτούς που θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αλλά δεν ξέρουν, ούτε θέλουν να μάθουν μπαλίτσα.
Αν τραυματιστεί αθλητής, ή άλλος παράγοντας της ομάδας, μιλάει μόνο ο γιατρός της ομάδας, όποιος και να ναι, ότι και να ναι. Δεν μιλάνε ούτε Διασώστες, ούτε οι γιατροί του σταδίου, ούτε καθηγητές της Ιατρικής, ούτε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναζωογόνησης, ούτε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος. Αν ο γιατρός της ομάδας πει "κολάρο", μπαίνει κολάρο. Αν πει περπατάει, θα περπατήσει. Αν πει "αξονική", επειδή τον χτύπησε ρολό ταμειακής, πάμε για αξονική. Τέλος, δεν το συζητάει μαζί σου. Μιλάει μόνον με τον προπονητή και τον Θεό (τον Πρόεδρο της ομάδας). Συνυπολογίζει άλλα δέκα πράγματα, τα οποία εσύ δεν γνωρίζεις. Αν φέρεις αντίρρηση, απλά παύεις να υπάρχεις.
Πάμε τώρα στην κάλυψη που δεν έχει το ΕΚΑΒ και ας θυμηθούμε τις εποχές που την είχε. Ποιος πήγαινε; Διασώστες πτυχιούχοι ΙΕΚ, με πιστοποίηση PHTLS και ILS; Εδώ ταιριάζει η γελαστή φατσούλα. Πήγαιναν αυτοί που δεν ήθελαν να κάνουν επείγοντα, είτε τους άρεσε η μπάλα, είτε όχι. Όταν πλησίαζε η ώρα έναρξης του αγώνα και τους έδινε σήμα το Κέντρο, άρχιζαν οι διαμαρτυρίες: "Κέντρο, δεν θα προλάβουμε, μας έχει στο γήπεδο". "πάλι αυτοί θα πάνε Κέντρο, σήμερα να πάει το Β τάδε", πετάγονταν άλλος. Και άρχιζε συζήτηση στον ασύρματο, για το ποιος έχει σειρά να πάει.  Ξεκληρίζονταν ο στόλος κάθε Κυριακή και έμενε ένα ασθενοφόρο να καλύπτει 8 τομείς. Δεν προχωράω στις περιγραφές, επειδή πρέπει να μιλήσουμε σοβαρά, πέρα από λαϊκισμούς και συνδικαλιστικά τερτίπια. Θέλουμε να το κάνουμε σαν ΕΚΑΒ; Να το κάνουμε σαν επαγγελματίες, γνωρίζοντας τα παρακάτω.
Ο αθλητικός αγώνας, είναι εκδήλωση δύο Ανώνυμων Εταιριών κερδοσκοπικού χαρακτήρα, από την οποία βγάζουν χρήματα. Από τις εισπράξεις, έχουν υποχρέωση να καλύψουν υγειονομικά, αυτούς που πληρώνουν εισιτήριο. Δεν είναι δυνατόν να παρέχουμε δωρεάν υπηρεσίες σε ιδιώτες και αυτοί να βάζουν το χρήμα στο παντελόνι. Ήδη το κάνουν οι Δήμαρχοι και οι επιχειρηματίες στους τουριστικούς προορισμούς, τους οποίους καλύπτουμε δωρεάν και αυτοί απλά εισπράττουν.
Το ΕΚΑΒ, αν θέλει αυτή την δραστηριότητα, μπορεί να κοστολογήσει τις υπηρεσίες του και να διαθέσει, ΕΚΤΟΣ της ημερήσιας δύναμης, το κατάλληλο προσωπικό. Και λέω το κατάλληλο, γιατί αν στείλει ημιονηγούς και γίνει η στραβή, τότε θα κάθονται άλλοι στους υπολογιστές και θα μας κολλάνε φατσούλες. Το ΕΚΑΒ, απλά θα ρεζιλεύεται.
Και επειδή αυτά είναι λόγια του αέρα, αφού στο παρόν καθεστώς το ΕΚΑΒ, ούτε να κοστολογήσει, ούτε να εισπράξει μπορεί, πετάω το μπαλάκι στους συνδικαλιστές, να πάνε να προτείνουν:
Το ΕΚΑΒ να ιδρύσει Ανώνυμη Εταιρία, με αποκλειστικό μέτοχο το ίδιο στα πρότυπα της ΑΕΜΥ του Υπουργείου. Αν δεν μπορεί το ίδιο, να το κάνει μέσω Υπουργείου Υγείας. Να της παραχωρήσει οχήματα και εξοπλισμό και να δίνει την δυνατότητα σε συναδέλφους να πηγαίνουν εκ περιτροπής να βγάζουν κάτι έξτρα. Να πηγαίνουν αυτοί που πληρούν τα εκπαιδευτικά και εισοδηματικά κριτήρια. Η ίδια Εταιρία, να αναλάβει και τα νησιά, για να μην ξεκληρίζεται το ΕΚΑΒ κάθε καλοκαίρι. Αν δεν φτάνουν οι υπάλληλοι, να προσλαμβάνει Διασώστες με σύμβαση.
Άλλες λεπτομέρειες δεν γράφω. Παίξτε μπαλίτσα και οι συνάδελφοι θα σας κάνουν άγαλμα.

Τετάρτη 18 Απριλίου 2018

Η ζωή μετά (τις σπουδές).

"Που είναι το ... τιμόνι", αναρωτιέται περιπαιχτικά ο συνάδελφος, φωτογραφίζοντας το εσωτερικό του ασθενοφόρου του. Το τιμόνι βέβαια, δεν εξαφανίστηκε, αλλά μετακόμισε στην δεξιά πλευρά, αφού το όχημα είναι Κυπριακό.
Δεν ξέρω πόσοι Ελλαδίτες Διασώστες πήγαν για δουλειά στην Κύπρο, ούτε την αξία του καθενός. Δύο που ξέρω, θα τους ήθελα στο ΕΚΑΒ. Και βέβαια, δεν θα μιλήσω για brain drain, αφού το ΙΕΚ Διασωστών, είναι αμελητέα ποσότητα, μπροστά στις πανεπιστημιακές σχολές. Δεν παράγει επιστήμονες, αλλά εκπαιδεύει ανθρώπους, να κάνουν πέντε πράγματα ταυτόχρονα, για να σώσουν μια ζωή και να μεταφέρουν τον ασθενή με ασφάλεια. Ούτε απορροφά τους καλύτερους μαθητές Λυκείου, αλλά όσους απέτυχαν στις εξετάσεις και ψάχνουν τρόπο να μπούνε στο Δημόσιο, άσχετα με το τι δηλώνει ο καθένας, ότι η ζωή του είναι το επείγον, ή ότι το ΕΚΑΒ είναι όνειρο ζωής, ή ότι δεν μπορούν να ζήσουν έξω από το ασθενοφόρο. Αυτά μέχρι να "τρουπώσουν". Μετά αρχίζει η γκρίνια, ξεχνώντας ότι πριν το ΕΚΑΒ, ήταν ετοιμοθάνατοι και απέκτησαν υπόσταση, ότι παίρνουν διπλάσια like, όταν φωτογραφίζονται δίπλα στο ασθενοφόρο και ότι πλέον πλασάρουν με επιτυχία τον εαυτό τους, στις (-ους) γκόμενες (-ους).
Σημασία έχει, ότι ξοδεύουμε χρήματα από φόρους για να τους εκπαιδεύσουμε και τους εκμεταλλεύονται άλλοι. Και αν αυτό γίνεται με μερικές χιλιάδες € στο ΕΚΑΒ, φανταστείτε για πόσα εκατομμύρια μιλάμε στις πανεπιστημιακές σχολές. Και ενώ δεν υπάρχουν Υπηρεσίες, επιχειρήσεις και τομείς έρευνας για να απασχοληθούν όλοι αυτοί, εμείς τους αυξάνουμε. Χρειαζόμαστε 100 γιατρούς και 50 δικηγόρους τον χρόνο και εμείς παράγουμε χίλιους στο κάθε επάγγελμα. Και ενώ όλοι αυτοί φεύγουν στο εξωτερικό, εμείς ανοίγουμε κι άλλη Νομική για να βγάλουμε κι άλλους. Εμείς πληρώνουμε και πλουτίζουν οι Άγγλοι και οι Γερμανοί που τους απορροφούν.
Μικρογραφία είναι το ΕΚΑΒ, αλλά αποτυπώνει ακριβώς την κατάσταση. Ενώ έχουμε εκατοντάδες Διασώστες χωρίς δουλειά, τοπικοί παράγοντες στην επαρχία, ανακοινώνουν με ζουρνάδες και νταούλια, την δημιουργία στον τόπο τους ΙΕΚ Διασωστών, για να ψαρέψουν ψήφους. Και από την άλλη, στο ΕΚΑΒ, τα νοσοκομεία και τα Κ.Υ., προσλαμβάνονται καραγωγείς και ειδικές κατηγορίες. Πολύτεκνοι, άνεργοι, ορφανοί, μουσουλμάνοι Πομάκοι και παλινοστούντες Γεωργιανοί μαχαιροβγάλτες, χωρίς άδεια άσκησης επαγγέλματος.
Εύχομαι στους συναδέλφους που πήραν την δύσκολη απόφαση να ξενιτευτούν, ολόψυχα καλή σταδιοδρομία και πολλές επιτυχίες.

Παρασκευή 6 Απριλίου 2018

Ανάσταση στην δουλειά.

Πριν έρθω στις μοτοσικλέτες, έκανα πολλές Αναστάσεις στο ασθενοφόρο (και στον αέρα). Και αλλαγές χρόνου επίσης, με πιο χαρακτηριστική το 2000, με την τρέλα που επικράτησε, λόγω millenium. Το Πάσχα του '94, δούλευα νύχτα στο Α4. Μικρό το κακό. Ανάσταση στην δουλειά και Πάσχα στο σπίτι.
Ο συνάδελφος και γω, φέραμε τις οικογένειες στο "Ελπίς", να κάνουμε Ανάσταση στην εκκλησία του Νοσοκομείου και τους είπαμε να φέρουν και τις λαμπάδες μας.
Στις δέκα ακριβώς, μας έδωσε εξιτήριο για Γέρακα. Ούτε παραγγελία. Θα το πηγαίναμε, θα γυρίζαμε στην εκκλησία και μετά θα δίναμε τέλος. Ήταν ένας παππούς, η οικογένεια του οποίου, αφού δεν έγινε νωρίς το εξιτήριο, έφυγε για την εκκλησία.
Στις έντεκα είμαστε στον Γέρακα. 
-"Παππού πες μας διεύθυνση".
-"Δεν ξέρω διεύθυνση, θα σας δείξω το σπίτι".
Ο συνάδελφος κάνει κίνηση να τον πνίξει.  -"Άστον ρε, θα το βρούμε", του λέω. -"Να τον γυρίσουμε πίσω, θα την πατήσουμε", μου λέει.
Κάναμε 4 -5 κύκλους, μας έδειξε αντίστοιχα σπίτια, όλα λάθος.
-"Παππού τι γίνεται";
-"Μπερδεύομαι επειδή είμαι ανάποδα, άνοιξε από το πλάι και θα το βρω".
Άλλους τρεις κύκλους με ανοιχτή την συρόμενη, καμία τύχη. Ο συνάδελφος με βρίζει διαρκώς. Βρίσκουμε περαστικούς που πάνε στην εκκλησία και αρχίζουμε να δείχνουμε τον παππού για αναγνώριση. Με την τρίτη προσπάθεια, επιτυχία. Πάμε στο σπίτι, σκοτάδια. 
-"Χτυπήστε, είναι η γυναίκα μου μέσα, με περιμένει". Τίποτα, κανείς.
-"Πίσω από το παντζούρι, είναι το κλειδί. Ανοίξτε και βάλτε με μέσα". Τίποτα, πουθενά κλειδί.
Ευτυχώς είχαμε πάρει καφέ. Τσιγαράκι, χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη με τον παππού και κατά τις δώδεκα και είκοσι, ήρθε η γιαγιά. Αγκαλιές, φιλιά με παππού, τον βάζουμε στο σπίτι, με χίλια στο "Ελπίς", παραλάβαμε τις λαμπάδες αναμμένες και είπαμε τις ευχές με τους δικούς μας.
Τέτοιες μέρες, εάν δουλεύεις, δεν είσαι με τους δικούς σου, αλλά είσαι με τους συναδέλφους σου. Ειδικά όταν οι δικοί σου είναι στην επαρχία και δεν έχεις άδεια, όλη σου η ψυχολογία στηρίζεται στους συναδέλφους.
Με το ισχύον πρόγραμμα, μπορεί να περάσεις και τρία Πάσχα "μέσα". Και αν αλλάξεις ομάδα, για κάποιο λόγο, μπορεί να περάσεις άλλα τρία, εκτός αν πάρεις άδεια. Άλλο ένα ζήτημα, στο οποίο δίνει λύση, η κατάργηση του γραφείου κίνησης και η δημιουργία πολυδύναμων Τομέων, όπως έγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση.

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018

Το Γραφείο Κινήσεως.

Ένας από τους πιο αναχρονιστικούς θεσμούς, ο οποίος εκ φύσεως δυσλειτουργεί και δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή λειτουργία του ΕΚΑΒ, είναι το Γραφείο Κινήσεως. Όχι, δεν προσπαθεί να συντονίσει και να αντιμετωπίσει προβλήματα. Τα δημιουργεί, επειδή υπάρχει. Αν ρωτήσεις, "γιατί υπάρχει", η απάντηση που θα πάρεις είναι, "επειδή υπήρχε".
Έτσι είναι στο Δημόσιο. Δημιουργήθηκαν θεσμοί όταν συστάθηκε το Κράτος και παραμένουν, άσχετα με τις εξελίξεις στην τεχνολογία και την διαφοροποίηση των αναγκών. Είμαστε σε θέση (και το κάνουμε) να φρενάρουμε την εξέλιξη, για να διατηρήσουμε τον θεσμό που μας βολεύει.
Όλες οι Υπηρεσίες, Εταιρίες, Επιχειρήσεις που έχουν οχήματα, έχουν και γραφείο κινήσεως, για να ρυθμίζει και να ελέγχει την κίνηση των οχημάτων. Έτσι δημιουργήθηκε και στο ΕΚΑΒ, αφού σαν Υπηρεσία είχε ως αντικείμενο τις "μεταφορές".
Σήμερα το αντικείμενο έχει διαφοροποιηθεί (λέμε) και αναφέρεται στην παροχή Προνοσοκομειακής φροντίδας. Το ασθενοφόρο πλέον, αποτελεί ένα από τα εργαλεία και όχι το μοναδικό αυτής της λειτουργίας.
Ένα επιπλέον πρόβλημα, είναι το πολλαπλάσιο προσωπικό που εντάσσεται και δεν μπορεί να το διαχειριστεί ένα γραφείο. Φανταστείτε την Αστυνομία, να είχε ένα γραφείο κινήσεως στην Αττική. Ή την Πυροσβεστική.
Το αποτέλεσμα στο ΕΚΑΒ, είναι ορατό. Χάνεται η μπάλα, όχι για το ποιοι και πόσοι δουλεύουν την επόμενη μέρα, αλλά ακόμη και την επόμενη βάρδια. Ακόμη και την τελευταία στιγμή, μπορούν να πάρουν τηλέφωνο 10 άτομα και να δηλώσουν ασθένεια. Όσοι εργάζονται στο γραφείο, καταβάλουν τεράστιες προσπάθειες, να βγάλουν στην κίνηση έναν αριθμό ασθενοφόρων. Να καλύψουν κενά, όπου ο άλλος δεν θέλει να πάει, επειδή είναι μακριά, ή επειδή δεν τον βολεύει η ώρα, ή επειδή δεν γουστάρει τον συνάδελφο. Ζητάς ένα ρεπό για τον επόμενο μήνα και ενώ σου οφείλονται 40, μέχρι την παραμονή δεν είναι σίγουρο αν θα το πάρεις. Και δεκάδες άλλα προβλήματα, όπως οι μετακινήσεις, τα σέρβις, οι άδειες κλπ. Όλα έχουν την μορφή ρουσφετιού. Σαν να ζητάς χάρη.
Η ενδεδειγμένη λύση (όπως δουλεύουν σε όλον τον Πλανήτη) είναι η αποκέντρωση. Η δημιουργία διευρυμένων Τομέων με 4 - 5 ασθενοφόρα ο καθένας, ανάλογα με τους γεωγραφικούς περιορισμούς. Η Διοίκηση, ζητά από τον κάθε Τομέα, να έχει σε διάθεση συγκεκριμένο αριθμό οχημάτων, πρωί, απόγευμα, νύχτα. Αν σου ζητάει 4 και βγάλεις 5, μπράβο. Δεν μπορείς όμως να βγάλεις 3. Πως θα γίνει αυτό; Θα κόψει τον λαιμό του, ο υπεύθυνος Τομεάρχης. Και γίνεται πανεύκολα, επειδή στον Τομέα, οι σχέσεις είναι πιο προσωπικές και το πρόγραμμα έχει μεγαλύτερη ευελιξία. Εξυπηρετούνται οι ανάγκες του υπαλλήλου, αυτός ανταποκρίνεται με φιλότιμο και δεν κρεμάει τον Υπεύθυνο σε καμία περίπτωση.
Αν θέλουμε να αναφερθούμε σε παράδειγμα, έχουμε τον Τομέα Μοτοσικλετών. Σε 7 χρόνια λειτουργίας, δεν έχει ούτε μία "μαϊμού" ασθένεια. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν πάρει ούτε τις γονικές που δικαιούνται, επειδή ξέρουν ότι όταν θα χρειαστεί να απουσιάσουν, θα πάρουν τα ρεπό που θέλουν. Και αν δημιουργηθεί κενό κάποιος θα προθυμοποιηθεί να το καλύψει, όχι για την Υπηρεσία, αλλά για την ανάγκη του συναδέλφου και την καλή εικόνα του Τομέα. Και αναλογιζόμενος, ότι τον επόμενο μήνα, ίσως είναι αυτός που θα έχει ανάγκη.
Οι αποκεντρωμένοι Τομείς, δεν χρειάζονται γραφείο. Εύκολα το πρόγραμμα πηγαίνει στο Συντονιστικό και το μηνιαίο στην μισθοδοσία.
Εύκολα ρυθμίζονται και τα σέρβις, ώστε να στέλνεται το όχημα στο ρεπό του και να μην κόβεται από την κίνηση.
Ένα επιπλέον πλεονέκτημα, είναι η άμιλλα που θα αναπτυχθεί μεταξύ των Τομέων, ανεβάζοντας την συνολική απόδοση. Ένας υγιής Τομέας, θα διορθώσει, ή θα αποβάλει τον προβληματικό υπάλληλο, όχι με μέτρα που θα πάρει ο Υπεύθυνος, αλλά επειδή δεν θα γίνεται ανεκτός από τους συναδέλφους του. Και πολλά άλλα, που έχουν σχέση, με την εμφάνιση προσωπικού και οχημάτων, διαπροσωπικές σχέσεις, εξοπλισμό, εκπαίδευση κλπ.
Γιατί δεν γίνεται αυτό; Επειδή το γραφείο κινήσεως, είναι πάνω απ' όλα μηχανισμός ρουσφετολογικός, ψηφοθηρικός. Γι αυτό, όταν κάποιος κερδίσει τις εκλογές, η πρώτη καρέκλα που πιάνει είναι στο γραφείο κινήσεως. Και ο προηγούμενος, δεν αντικαθίσταται επειδή δεν ήταν καλός στην δουλειά του, αλλά για να βάλουμε τον "δικό μας".
Αυτό είναι ντροπή για μια Υπηρεσία όπως το ΕΚΑΒ και κάποιος πρέπει να κάνει το βήμα και να το καταργήσει.
ΥΓ. Πριν χρόνια, έγινε αντιληπτό, ότι ο τίτλος "Γραφείο Κινήσεως" αναφέρεται σε οχήματα και αντικαταστάθηκε με τον τίτλο "Γραφείο Πληρωμάτων". Άλλαξε ο Μανωλιός!

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

Για τον Οργανισμό.

Είναι κάτι που κανείς δεν θέλει, αλλά πρέπει να γίνει. Δεν τον θέλει το Υπουργείο, επειδή το ΕΚΑΒ είναι πιο χρήσιμο, όταν μπαλώνει τρύπες, παρά ανταποκρινόμενο στην αποστολή του. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, εξ αιτίας αυτής της πολιτικής, δικαιολογούνται εύκολα στην τηλεόραση, επικαλυπτόμενες από την παρουσίαση του γενικότερου "έργου" του Υπουργείου. Ο συνολικός πληθυσμός θα μασήσει, εκτός από το περιβάλλον του θύματος. Μικρό το κακό σε ψήφους.
Δεν τον θέλει η Διοίκηση, όπως δεν θέλει κάθε νέο μπελά, να προστίθεται στους τόσους που έχει στο κεφάλι της.
Δεν τον θέλει κάθε παράγοντας, ο οποίος δεν ξέρει τι είναι ΕΚΑΒ.
Δεν τον θέλουν οι συνδικαλιστές, εκτός αν είναι κουτσός και διαιωνίζει την παραδιοίκηση.
Τέλος δεν τον θέλουν οι εργαζόμενοι, φοβούμενοι πιθανές υποχρεώσεις, ενώ τώρα δεν έχουν καμία. Άσε που μπορεί να χαλάσει το status των προσλήψεων - μεταθέσεων. Άσε που μπορεί να μας ξεβολέψει και να μας ζητάει από δημόσιοι υπάλληλοι, να γίνουμε Διασώστες.
Με αυτές τις προϋποθέσεις, πάμε να φτιάξουμε καινούριο Οργανισμό. Τι είδους θα είναι αυτός;
  • Αν δεν προβλέπει, τέτοια οργάνωση της Υπηρεσίας, ώστε σε περίπτωση κρίσιμου συμβάντος, ο ασθενής, ή ο τραυματίας, θα δεχτεί εξειδικευμένη βοήθεια σε 3 με 5 λεπτά, είναι για τα σκουπίδια.
  • Αν δεν προβλέπει, ότι στο κρίσιμο συμβάν, εμπλέκονται Γιατροί Επείγουσας Ιατρικής, ή/και Διασώστες με εξειδικευμένες γνώσεις και αρμοδιότητες, είναι για τα σκουπίδια.
  • Αν είναι αντιγραφή του παλιού, με κορδέλα στα μαλλιά (ΠΟΠ ΕΚΑΒ), είναι για τα σκουπίδια.
  • Αν δεν απαλλάσσει το ΕΚΑΒ, από τις διανοσοκομιακές διακομιδές, τα εισιτήρια - εξιτήρια, τα χρόνια και τα αεροταξί, είναι για τα σκουπίδια.
  • Αν δεν διαχωρίζει, Φυσική από Πολιτική Διοίκηση και δεν καθιερώνει Ιεραρχία Διασωστών, είναι για τα σκουπίδια.
  • Αν δεν καθιερώνει βαθμίδες Διασωστών, είναι για τα σκουπίδια.
  • Αν δεν υποχρεώνει Διοικητικούς και Τεχνικούς υπαλλήλους, να έχουν γνώση της αποστολής του ΕΚΑΒ, είναι για τα σκουπίδια.
  • Αν δεν θεωρεί ως αποκλειστικό αντικείμενο του ΕΚΑΒ και σε ισότιμη βάση, τα Επείγοντα, την Εκπαίδευση και την αντιμετώπιση Μαζικών Απωλειών Υγείας, είναι για τα σκουπίδια.
  • Αν δεν καθιερώνει, υποχρεωτικό Ιατρικό έλεγχο (επιστημονικό, όχι διοίκηση), σε κάθε επείγον και επιτρέπει σε Γιατρούς και Διασώστες να κάνουν ότι γουστάρουν, είναι για τα σκουπίδια.
  • Αν δεν καθιερώνει Πρωτογενείς Αεροδιακομιδές, είναι για τα σκουπίδια. 

Και πολλά άλλα.
Τι εννοώ "είναι για τα σκουπίδια" και δεν δείχνω σεβασμό, απαξιώνοντας την προσπάθεια αυτών που θα ασχοληθούν; Εννοώ, δεν θα δουλέψει στην πράξη. Δεν θα υπάρξει όφελος για τον πολίτη. Δεν θα περιοριστεί η σπατάλη, δεν θα βελτιωθεί η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.
Και ένα επιπλέον αγκάθι. Η έλλειψη (ακόμη) ειδικότητας Επείγουσας Ιατρικής. Ο άνθρωπος πρέπει να έχει δύο πόδια. Η πατερίτσα βοηθάει, αλλά δεν αντικαθιστά. Στην περίπτωση του ΕΚΑΒ, ακόμη και το καλό πόδι, έχει ρήξη χιαστού.
Αυτά, επιγραμματικά. Γιατί δεν γράφω  λεπτομέρειες; Και αυτό που έγραψα, χαμένο θα πάει.
Ποια είναι η άποψή μου; Πως μπορεί να συνταχθεί, Νέος Οργανισμός, ο οποίος θα μετατρέψει το ΕΚΑΒ σε σύγχρονη Δυτική Υπηρεσία Ιατρικών Επειγόντων;
Τρεις άνθρωποι χωρίς συντεχνιακές δεσμεύσεις, οι οποίοι έχουν απόλυτη γνώση του παγκόσμιου γίγνεσθαι πάνω στο Αντικείμενο, να κλειστούν σε ένα γραφείο και να τον συντάξουν. Να ψηφιστεί και μετά να τον μάθουμε εμείς. Τέλος.

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

Αυτόνομος Οργανισμός με αποστολή, ή βοηθητική Υπηρεσία του Υπουργείου;

Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή, το βίντεο εκπομπής τοπικού καναλιού της Κοζάνης, για τα προβλήματα του ΕΚΑΒ Δυτικής Μακεδονίας, με παρουσία συναδέλφου συνδικαλιστή, εκπρόσωπου εργαζόμενων.
Επειδή θα αναφερθώ στην συνομιλία, προκειμένου κάποιος να κατανοήσει τις παρατηρήσεις μου, μπορεί να το δει, εδώ:
Στην συζήτηση, υπήρξε τηλεφωνική παρέμβαση του κου Αντιπροέδρου του ΕΚΑΒ. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι συνάδελφοι, παρακολούθησαν την συζήτηση, προσπαθώντας να βγάλουν συμπέρασμα, για το ποιος "νίκησε". Ο εργαζόμενος, ή το στέλεχος της Διοίκησης. Η Κυβέρνηση, ή η αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, ή η ΝΔ.
Και σίγουρα μία μερίδα εργαζόμενων, μήπως και βγει καμία είδηση, για προσλήψεις, μεταθέσεις, μετατάξεις.
Το δικό μου ενδιαφέρον είναι άλλο.
Πολύ σωστή η παρουσίαση του ζητήματος από τον συνάδελφο. Δεν ξέρω πόσα και ποια κατάλαβαν οι πολίτες, αλλά όλοι οι συνάδελφοι σχηματίσαμε ξεκάθαρη άποψη. Έτσι κι αλλιώς, ίδια ζητήματα απασχολούν το σύνολο σχεδόν των Τομέων στην Επαρχία.
Πολύ καλή η παρέμβαση του κου Αντιπροέδρου. Σωστές οι παρατηρήσεις του, ότι οι εργαζόμενοι με 1,5 περιστατικό στην βάρδια, δεν σκοτώνονται στην δουλειά, όπως και οι σχετικές με τα υγειονομικά προβλήματα της Περιφέρειας και τις ελλείψεις ειδικοτήτων στα Νοσοκομεία.
Σωστά απάντησε ο συνάδελφος, ότι το ένα περιστατικό μπορεί να είναι τετράωρη απασχόληση σε τροχαίο, ή πολύωρη διακομιδή που εξαφανίζει το ασθενοφόρο, αλλά κάπου εκεί με απογοήτευσε.
Το πρώτο που έπρεπε να κάνει, ήταν να εγκαλέσει τον κο Αντιπρόεδρο ότι βρίσκεται εκτός θέματος, αφού και οι δύο εκπροσωπούν το ΕΚΑΒ και όχι το Υπουργείο. Τα προβλήματα της περιφέρειας να τα λύσουν οι Υπουργοί και όχι να τα φορτώνουν στις πλάτες μας. Τα Νοσοκομεία να κάνουν τα εξιτήρια και τις διακομιδές τους, με δικό τους προσωπικό, δικά τους ασθενοφόρα, δικές τους Κινητές Μονάδες. Και εκεί να εργαστούν, όσοι δεν είναι, ή δεν θέλουν να είναι Διασώστες. Εμείς στο επείγον. Σε κάθε Τομέα να υπάρχουν ασθενοφόρα, να κάθονται και αν είναι δυνατόν να μην κάνουν ούτε ένα περιστατικό.
Και τα στατιστικά, να λένε άλλα πράγματα. Πόσα θύματα τροχαίου διασώθηκαν και πόσες ανακοπές ανατάχθηκαν. Διότι στην Επαρχία, ακόμη πηγαίνουν τους πεθαμένους στο Νοσοκομείο, με το αιτιολογικό ότι δεν είναι αρκετά παγωμένοι.
Και αυτό πρέπει να γίνει σε όλον τον Οργανισμό και να θέσουμε την Διοίκηση προ των ευθυνών της. Πριν από αυτό όμως, πρέπει να διαπιστώσουμε τι θέλει η πλειοψηφία των συναδέλφων μας. Και τότε με ασφάλεια θα καταλήξουμε σε συμπέρασμα, για την πορεία μας τα επόμενα χρόνια.

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018

Ου μετανοείν, αλλά προνοείν, δει άνδρα σοφόν.

Μεθαύριο Κυριακή θα γίνει το συλλαλητήριο για το Μακεδονικό. Τι θα γίνει εκεί; Από πλευράς επεισοδίων και τραυματιών ρωτάω. Το πιο πιθανό είναι τίποτα, αφού η Αστυνομία δεν θα επιτρέψει στους κουκουλοφόρους να επιτεθούν στους διαδηλωτές και στους ναζί να δημιουργήσουν κλίμα.
Όμως η δουλειά του ΕΚΑΒ, δεν είναι να κάνει παρακλήσεις και ευχέλαια, αλλά να σχεδιάζει την αντιμετώπιση συμβάντων, με Μαζικές Απώλειες Υγείας. Τα άλλα δύο αντικείμενα είναι, η αντιμετώπιση επειγόντων και η εκπαίδευση, αλλά αυτά τα έχουμε απωλέσει προ πολλών ετών. Την Αντιμετώπιση Καταστροφών όχι ακόμη, επειδή δεν συμβαίνουν τέτοιες στην Ελλάδα.
Ας δούμε τα πράγματα με την σειρά.
Πόσο κόσμο θα έχει; Στην Θεσσαλονίκη, ο κόσμος υπολογίστηκε (αντικειμενικά, με δορυφορικές λήψεις) σε 300 με 350 χιλιάδες. Στην Αθήνα, δεν ξέρω αν συγκεντρωθεί το 1 εκατομμύριο που ελπίζουν οι διοργανωτές, αλλά 500 χιλιάδες θα είναι σίγουρα. Από Σύνταγμα, μέχρι αρχές Πειραιώς, μέχρι το Μουσείο προς Πατησίων και μέχρι αρχές Συγγρού.
Πως αντιμετωπίστηκαν παρόμοιες συγκεντρώσεις με επεισόδια στο παρελθόν; Όποιο ασθενοφόρο πήγαινε να παραλάβει τραυματία, ήθελε μία ώρα να μπει και να βγει και άλλη μία να πάει στο Νοσοκομείο και να επιστρέψει, γιατί σιγά μην σκοτωθούν οι συνάδελφοι να επιστρέψουν στον χαμό και στο δακρυγόνο. Αν δηλαδή, έχεις διαθέσει 8 ασθενοφόρα και έχεις 8 τραυματίες ταυτόχρονα, έχεις χάσει όλη την δύναμη για 2 ώρες.
Το μεγάλο πανηγύρι γίνεται με τους εθελοντές, οι οποίοι σκίζονται να προσφέρουν, αλλά έχουν ηλίθιους επικεφαλείς. Οι οποίοι στήνουν Γραμμή Αντιμετώπισης, στο κέντρο της Καυτής Ζώνης! Στην Πλατεία Συντάγματος, στο κέντρο των επεισοδίων. Είτε επειδή είναι άσχετοι, είτε για να είναι μέσα στα πλάνα των καναλιών. Και εκτός Ζώνης να τραυματιστεί κάποιος, αυτοί τρέχουν με φορεία και τον μεταφέρουν μέσα. Εκεί οι τραυματίες δέρνονται, ψεκάζονται και ληστεύονται.
Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε; Να στήσουμε δύο Γραμμές αντιμετώπισης. Μία στο Ζάππειο, προσβάσιμη για τα ασθενοφόρα, από Βασ. Όλγας και Ηρώδου Αττικού, αλλά και πεζών από Βασ. Αμαλίας. Και μία μικρότερη στο Πεδίο Άρεως, για ασθενοφόρα που φεύγουν προς Πατησίων. Με αυτό τον τρόπο, ούτε το 5% των θυμάτων δεν θα καταλήξει στο Νοσοκομείο, αλλά και όλα τα οχήματα θα είναι διαρκώς διαθέσιμα.
Γιατί δεν το κάνουμε; Επειδή πιστεύουμε ότι ακόμη και σε περίπτωση επεισοδίων, ο καλός Θεός του ΕΚΑΒ, δεν θα επιτρέψει να πεθάνει κάποιος. Γιατί μόνο τότε αναζητούνται ευθύνες και υπεύθυνοι. Και μόνο τότε την πληρώνει κάποιος. Ξεκινάνε τα κανάλια να ζητάνε ευθύνες από τους διάφορους Υπουργούς και εκείνοι με την σειρά τους, κοιτάνε προς τα κάτω την ιεραρχία, για να επιλέξουν ποιος θα την πληρώσει.
Θα γίνουν τελικά επεισόδια; Οπωσδήποτε ναι. Το είδος όμως μας ενδιαφέρει. Η έκταση και η ένταση. Ακόμη και λόγω του συνωστισμού, θα έχουμε λιποθυμίες. Για το ΕΚΑΒ και το ΕΤΙΚ, ήταν μια καλή περίπτωση άσκησης, σε κάθε περίπτωση.