Translate

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

Μεταρρυθμίσεις

Δεν έγραψα κάτι το προηγούμενο διάστημα, παρακολουθώντας όπως όλοι τις εξελίξεις, μιας και τα δικά μας φάνταζαν μικρά μπροστά στα Εθνικά θέματα. Η συμφωνία έκλεισε και επανέρχομαι, για να γράψω μια από τα ίδια.
Και ξεκινάω με τον Κινέζο. Έβαλε λένε την Ελλάδα στο ευρώ, αποκρύπτοντας τα δημοσιονομικά προβλήματα και κοροϊδεύοντας τους Ευρωπαίους. Μέγα παραμύθι για χαζούς. Χαρτί και καλαμάρι τους τα κάρφωσε όλα, αλλά έδωσαν το οκ, επειδή ήθελαν την Χώρα, που με την θέση της ελέγχει τρεις Ηπείρους! Εμείς δεν είδαμε την φάκα και συνεχίσαμε να δανειζόμαστε, μέχρι που ήρθε η ώρα του λογαριασμού, αφού τα χρέη ήταν περισσότερα από την αξία του ακινήτου (τουλάχιστον για τους Γερμανούς).
Ο πρώτος που το κατάλαβε, ήταν ο Καραμανλής και τόλμησε να ξεστομίσει την καταραμένη λέξη: "Μεταρρυθμίσεις". Νύχτα έφυγε και άραξε Ραφήνα. Δεν τον έφαγε ο Γιώργος, οι δικοί του τον φάγανε. Σιγά να μην ζούσε η ΝΔ, χωρίς κουμπάρους και βατοπέδια.
Ο Γιώργος ήρθε ως πιο μάγκας από τον Κώστα. Και καλά θα τα κατάφερνε καλύτερα. Και κάνει το ίδιο λάθος. "Μεταρρυθμίσεις" λέει, "ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε". Οι δικοί του τον φάγανε κι αυτόν. Σιγά να μην ζούσε το ΠΑΣΟΚ χωρίς προμήθειες και κομπίνες. Πιο μακριά έπιασε αυτός. Αμερική έφτασε.
Τα επόμενα δύο λαμόγια, περνούσαν εαυτούς ως πονηρούς. Μεταρρυθμίσεις είπαν, αλλά μόνο στους έξω. Μέσα είπαν, ότι θα καταφέρουν ότι δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι, τους οποίους παρουσίασαν ως άχρηστους. Ψήφισαν τις μεταρρυθμίσεις, αλλά δεν εφάρμοσαν καμία (σχεδόν), επειδή έβλεπαν ότι χάνουν έδαφος και έρχεται ο Αλέξης να τους φάει ζωντανούς (όπως και έγινε).
Οι Γερμανοί όμως δεν είναι κουτόφραγκοι, είναι Ούννοι. Έφαγαν 2 φορές την κοροϊδία και μας περίμεναν.
Δεν έχει σημασία πως έγινε Κυβέρνηση ο Αλέξης, όλοι ξέρουμε, ούτε τι έκανε 6 μήνες. Στο δια ταύτα: Μεταρρυθμίσεις. Ένας τρόπος υπάρχει για να επιζήσει (πολιτικά). Να πει την αλήθεια στον κόσμο (ο οποίος κάτι έχει αρχίσει να υποψιάζεται) και να τις κάνει.
Η μεγάλη πλάκα είναι στην εφαρμογή. Και εδώ επιστρέφω στο ΕΚΑΒ. Γιατί σε κάθε προηγούμενη σχετική ανάρτηση, γράφω το ίδιο πράγμα. Ο δημόσιος υπάλληλος δεν χρειάζεται να παρακολουθεί την κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά μόνο την Υπηρεσία του. Αλλάζει; Αναπτύσσεται; Προοδεύει; Τότε προοδεύει και η Χώρα. Δεν γίνεται τίποτα; Το ίδιο συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα!
Φανταστείτε λοιπόν, κάποιος Πρόεδρος, κάποιος συνδικαλιστής, κάποιος παράγοντας στο ΕΚΑΒ, να βγει και να πει την καταραμένη λέξη: Μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να έχει φροντίσει να έχει σκαμμένο τούνελ για να διαφύγει.
Γιατί μία απάντηση θα πάρει, με ένα στόμα, με μια φωνή. "Καλύτερα στη Δραχμή".