Translate

Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

Τέλος και πάω για καύσιμα.


Κάποια στιγμή θα έσκαγε κι αυτό. Εγώ προσωπικά δεν το περίμενα, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε στο ΕΚΑΒ, ο καθένας κάνει ότι γουστάρει. Όποτε θέλει δουλεύει, όπως θέλει δουλεύει. Ότι να ναι υλικά αγοράζουμε, με C130 μεταφέρουμε ασθενείς, είτε με 20, είτε με 50 αυτοκίνητα, η ίδια δουλειά βγαίνει. Δεν ξέρουμε ποιοι είναι μέσα, ποιοι είναι έξω, ποιοι δουλεύουν 24ωρο, πως χρεώνονται οι βάρδιες, πόσες ώρες παίρνουν οι μεν και πόσες οι δε. Ποιοι είναι αποσπασμένοι και που. Ποιοι πήραν μετάθεση και πως.
Την πρώτη μέρα έμεινε κρυφό, την δεύτερη που μαθεύτηκε η σύλληψη των συναδέλφων, μέτρησα ταυτόχρονη δημοσίευση σε 56 blogs. Πουλάει ο αμαρτωλός Δημόσιος Υπάλληλος. Ο Δημόσιος Υπάλληλος που δουλεύει σαν μαύρος σε φυτεία του Νότου και βάζει και λεφτά από την τσέπη του, πουθενά.
Και να ξεκαθαρίζουμε και ένα πράγμα για τους συναδέλφους που συνελήφθησαν: Δεν τους συλλάβαμε εμείς. Ας τους αφήσουμε στην ησυχία τους να τα βρουν με την Δικαιοσύνη και με την Υπηρεσία. Πιστεύω ότι και οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ότι έσφαλαν και πρέπει να πληρώσουν και κανείς τους δεν θα ισχυριστεί ότι αδίκως κατηγορούνται.
Εδώ που τα λέμε, δεν έγιναν και ιδιαίτερα σχόλια. Φαίνεται πως μ' αυτή την ιστορία πολλοί είναι σφιγμένοι. Και περιμένουν να σιγουρευτούν ότι, δεν θα τους πάρουν τηλέφωνο από κανένα Α.Τ., για να βγούνε μετά να παριστάνουν τις παρθένες. Το κόλπο με τα καύσιμα, προφανώς δεν το ανακάλυψαν οι συνάδελφοι που συνελήφθησαν "κλέπτοντες οπώρας". Κάποιος είπε σε ένα πηγαδάκι πως κανονικά "πρέπει να φέρουμε πίσω και τους συνταξιούχους και να τους πάρουμε την σύνταξη". Αυτό τα λέει όλα. Τι άλλο αναφέρθηκε; Για συναδέλφους που χρέωναν επιπλέον λίτρα και μετά περνούσαν με το ΙΧ τους και έβαζαν το περίσσευμα, για βενζινάδικο που κρατούσε και τεφτέρι με τις υπερχρεώσεις, για έρευνα που έγινε και απέδειξε ότι "το ασθενοφόρο έκαιγε 60 λίτρα στα 100 χιλ. επειδή κρύωναν και είχαν αναμμένη την μηχανή" και πολλά άλλα.
Να ρωτήσω και κάτι άλλο: Στην Επαρχία τι γίνεται; Εκεί όλα καλά;
Το πραγματικό ερώτημα για μένα είναι άλλο. Με τους θεσμούς στο ΕΚΑΒ τι γίνεται; Μήπως δουλεύει ακριβώς όπως και το υπόλοιπο Δημόσιο;
Να αναδημοσιεύσω σ' αυτό το σημείο, ανάρτηση συναδέλφου στο fb:


καύσιμα, γάντια, αιμοστατικοί επίδεσμοι, πατς, πετρέλαιο θέρμανσης, προμήθειες υλικών, εξοπλισμού, διαγωνισμοί ασθενοφόρων, ΜΑΝΤΟΣ, ανταλλακτικά, ανακαινίσεις χώρων, ελαστικά, γραφεία, καρέκλες, εκτός έδρας, στρώσιμο κινητήρα, πειρατεία, ιδιωτικά ασθενοφόρα, άδειες ιδιωτικών, συντηρήσεις εγκαταστάσεων, μεταθέσεις, μετακινήσεις, διοικήσεις, ΤΕΤΡΑ, σύστημα εντοπισμού θέσης, νέο τηλεφωνικό κέντρο, ALITALIA, αγορά ελικοπτέρων, συντήρησή τους, αγορά αεροσκαφών piaggio, πτώσεις ελικοπτέρων, συμβάσεις προμηθευτών, πρόεδροι, αντιπρόεδροι, προϊστάμενοι, γραμματείς και φαρισαίοι.......ΑΣ ΣΩΠΑΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ


Μ' αυτή την φωτογραφία συνοδεύει την ανάρτησή του ο συνάδελφος και προφανώς αναφέρεται στους θεσμούς.
Όλα αυτά που γράφει, μας απασχολούν στην καθημερινότητά μας. Όλα αυτά πρέπει να το πάρουμε απόφαση και να τα λύσουμε ... χτες.
Με την σύλληψη κάποιων συναδέλφων κανένα πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί. Ούτε της κλοπής καυσίμων.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

ΕΤΙΚ 2005

Και μια και στην προηγούμενη ανάρτηση, αναφέρθηκα στο Ειδικό Τμήμα Αντιμετώπισης Καταστροφών του ΕΚΑΒ, δημοσιεύω και μια σειρά φωτογραφίες του 2005, για να θυμηθούμε τα επίπεδα που είχε πιάσει το Τμήμα, πριν το αδρανοποιήσει η Διοίκηση την επόμενη χρονιά.

ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ:






ΣΧΕΔΙΑΣΗ:



ΕΚΤΕΛΕΣΗ:








Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2012

Το ΕΚΑΒ στα επεισόδια της 12/02

Ασφαλώς δεν υπήρχε κανένας σχεδιασμός και καμία προετοιμασία. Το νοιώσαμε όλοι. Δεν το κατάλαβε κανείς άλλος για συγκεκριμένους λόγους. Πρώτα απ' όλα, η αυτοθυσία των Πληρωμάτων των Ασθενοφόρων. Που περνούσαν "σκουπίζοντας" και πνιγμένοι από τα δακρυγόνα, παραλάμβαναν 5, 6, ή και 7 τραυματίες. Τους πήγαιναν γρήγορα στο Νοσοκομείο και επέστρεφαν γρήγορα στη θέση τους, για να πάρουν την επόμενη δόση ασφυξίας. Και ανέφεραν ότι επέστρεψαν, μήπως και τους ξεχάσει το Κέντρο και στείλει κανέναν άλλον.
Και βέβαια έμειναν πέραν του ωραρίου και το δήλωσαν στο Κέντρο υπερήφανα. Και μια και αναφέραμε το Κέντρο, ευτυχώς ο Σπύρος δεν έπαθε καμία κρίση. Γιατί αν ήμουν εγώ στη θέση του, μπορεί να πάθαινα. Μετά από 4 ώρες μπήκε ξεχωριστό κανάλι για τα επεισόδια. Προσπαθούσες να διαβιβάσεις μέσα στο χαμό και έπρεπε να πάρεις σειρά από τον συνάδελφο στην περιφέρεια, που έψαχνε ουρολόγο.
Γιατί όμως, έπρεπε να υπάρχει σχεδιασμός και προετοιμασία;
Γιατί ξέραμε μέρες πριν το μέγεθος της συγκέντρωσης. Γιατί είμασταν σίγουροι ότι θα υπήρχαν πολλοί τραυματίες. Δεν ξεκινάς λοιπόν σαν να πρόκειται για μια συνηθισμένη κάλυψη. Το αντιμετωπίζεις σαν "καταστροφή", ή τουλάχιστον σαν "μαζικό συμβάν". Γι' αυτό τον λόγο υπάρχει (!) το ΕΤΙΚ.
Οργανώνεσαι με Διοίκηση Πεδίου και Σταθμούς Αντιμετώπισης. Σταθμούς αντιμετώπισης είχαν στήσει οι Εθελοντές. Που; Εκεί ακριβώς που όλα τα εγχειρίδια λένε ότι δεν τους κάνουμε: Στην καυτή ζώνη, στο κέντρο των επεισοδίων. Όταν όμως απουσιάζουν οι επαγγελματίες, δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις.
Οι άλλες υπηρεσίες έχουν ιεραρχία στο δρόμο. Οι αξιωματικοί τους, από την μία συντονίζουν τις επιχειρήσεις επί τόπου και από την άλλη αποτελούν τα μάτια και τα αυτιά του Συντινιστικού τους Κέντρου.
Το ΕΚΑΒ, έχει ένα πολύ ωραίο Κινητό Συντονιστικό Κέντρο, το οποίο σαπίζει στον περίβολο της Κ.Υ. Πολύ ωραία θα μπορούσε να στηθεί σε ασφαλές σημείο και εκτός από την δουλειά, θα έκανε και άλλη εντύπωση στους πολίτες. Έτσι δίνεις εικόνα σοβαρής υπηρεσίας. Έτσι αντιλαμβάνεται ο πολίτης ότι δεν είμαστε μόνο για κουβάλημα. Εμείς πήραμε τα λεφτά του κόσμου όταν το αγοράσαμε και τα πετάξαμε στα σκουπίδια. Με ασύρματες επικοινωνίες TETRA, VHF, UHF, σταθερή, κινητή και δορυφορική επικοινωνία, τηλεόραση, υπολογιστές, φαξ, εκτυπωτές, γεννήτρια και άλλα.
Επίσης σε ασφαλές σημείο, θα έπρεπε να στηθούν οι Σταθμοί Αντιμετώπισης. Επειδή κάποιος ρούφηξε δακρυγόνο, ή ζαλίστηκε, ή έπαθε κρίση πανικού, δεν σημαίνει ότι έπρεπε να διακομιστεί στο Γεννηματάς. Τουλάχιστον όχι άμεσα, με αποτέλεσμα να χάνεις όλα τα ασθενοφόρα. Και να μην σου φτάνουν τα 7 οχήματα που έχεις και συνεχώς να τραβάς περισσότερα από τους Τομείς.
Στους σταθμούς αυτούς έπρεπε να είναι οι Γιατροί του ΕΚΑΒ και όχι στα γραφεία, ζητώντας να γίνουν Διεύθυνση.
Στους σταθμούς αυτούς έπρεπε να είναι οι Νοσηλευτές του ΕΚΑΒ και όχι στα γραφεία, ζητώντας να διοικούν τα κορόιδα.

Και επειδή ο Θεός είναι πάντα με το μέρος μας, τα επεισόδια περιορίστηκαν την ώρα που οι δυνάμεις του ΕΚΑΒ είχαν φτάσει στα όριά τους. Ελπίζω και την επόμενη φορά να γίνει το ίδιο και εύχομαι στους συναδέλφους να συνεχίζουν με αυτοθυσία να βγάζουν τον Οργανισμό ασπροπρόσωπο. Και να δουλεύουν μερικές δεκάδες, για να πληρώνονται εκατοντάδες. Και να υπάρχουν και πολλές καρέκλες και πολλά αξιώματα.

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Οι Μοτοσυκλέτες του ΕΚΑΒ στα επεισόδια της 12/02/12

Οι Μοτοσυκλέτες Άμεσης Επέμβασης, έχουν καταξιωθεί ως πολύτιμο εργαλείο, από προηγούμενες αντίστοιχες περιπτώσεις. Όχι μόνο λόγω των δυνατοτήτων γρήγορης πρόσβασης, σε περιστατικά μέσα σε συγκεντρωμένο πλήθος, αλλά και λόγω της αυξημένης δυνατότητας υποστήριξης των πασχόντων και τραυματιών, έως την άφιξη του ασθενοφόρου.
Έτσι, την εβδομάδα που προηγήθηκε της συγκέντρωσης και όταν πια ήταν ολοφάνερο πως η συγκέντρωση θα ήταν ιδιαίτερα μεγάλη, αποφασίστηκε ενισχυμένη παρουσία μοτοσυκλετών, πέραν του ενός ζεύγους που βρίσκονταν σε βάρδια.

Άλλοι τέσσερις Διασώστες δήλωσαν συμμετοχή και έτσι τρία ζεύγη μοτοσυκλετών συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα στις 2 το μεσημέρι, γνωρίζοντας ότι η βάρδια δεν θα τελείωνε στις 8, όπως μία συνηθισμένη ημέρα.
Στις 5 το απόγευμα τα τρία ζεύγη, αναπτύχθηκαν σε αντίστοιχα σημεία περιμετρικά του Συντάγματος. Βέβαια, δεν ξαναγύρισαν ποτέ εκεί, αφού τα επεισόδια άρχισαν νωρίς και δεν σταμάτησαν λεπτό να κινούνται έως τις 11 και τέταρτο τη νύχτα, όταν πήραν εντολή να αποχωρήσουν.
Ένα ζεύγος παρέμεινε πολλή ώρα εγκλωβισμένο στο Υπ. Οικονομικών, όταν έσπευσε να προσφέρει βοήθεια σε τραυματίες Αστυνομικούς. Με την άφιξη στο σημείο, η κατάσταση επιδεινώθηκε και ο συνεχής πετροπόλεμος δεν τους επέτρεπε να απεγκλωβιστούν.
Και οι άλλες μοτοσυκλέτες αντιμετώπισαν δυσκολίες, αφού ο κόσμος ήταν τόσος πολύς και τα περιστατικά τόσα πολλά και διάσπαρτα, που με δυσκολία μπορούσαν να κινηθούν από το ένα σημείο στο άλλο. Οι κινητήρες ανέβασαν θερμοκρασίες καλοκαιριού.

Μεγάλη ήταν η βοήθεια που είχαμε από τα ασθενοφόρα. Σε καμία περίπτωση δεν περιμέναμε πάνω από 10 λεπτά, ενώ σε πολλές περιπτώσεις μας έβρισκαν, πριν ζητήσουμε την βοήθειά τους. Τι να πω, η προσπάθεια των συναδέλφων ήταν το λιγότερο συγκινητική και τους αξίζουν συγχαρητήρια. Για να μην θυμηθώ σε τι συνθήκες δουλεύουμε και ποιος είναι ο μισθός μας.
Σε μία μάλιστα περίπτωση που όλα τα ασθενοφόρα ήταν απασχολημένα, η Μονάδα ΟΚΑΝΑ ανέβηκε στην Ακαδημίας και παρέλαβε τραυματίες.
Αντιμετωπίσαμε και το συνηθισμένο σε τέτοιες περιπτώσεις φαινόμενο, με τους κουκουλοφόρους να πετροβολούν τις μοτοσυκλέτες νομίζοντας ότι είναι αστυνομικές. Οι δύο που έχουν αντικαταστήσει τους φάρους με εναλλασσόμενο μπλε - κόκκινο, δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα. Οι κουκουλοφόροι τις έβλεπαν από μακριά, φώναζαν "ΕΚΑΒ" και άνοιγαν δρόμο. Στις υπόλοιπες πετούσαν κομμάτια μάρμαρο. Τα έχουμε πει από πέρυσι. Να δούμε πότε θα ιδρώσει το αυτί, αυτών που είναι ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι. Ίσως όταν τραυματιστεί κάποιος συνάδελφος.
Στα επεισόδια επιχειρούσε και ιατρικό όχημα, το οποίο για τον ίδιο λόγο δεν μπόρεσε να προσεγγίσει κανένα περιστατικό, με τον συνάδελφο να διαμαρτύρεται ότι, "τους περνάνε για περιπολικό και τους επιτίθενται". Λευκό όχημα με μπλε φάρο. Τι περιμένουμε δηλαδή; Από πέρυσι συζητάνε, να βαφτεί κίτρινο και να αλλάξει φάρο. Να δούμε πότε θα τελειώσει η συζήτηση. Ίσως στο τρίτο μνημόνιο.
Με την Αστυνομία δεν αντιμετωπίσαμε ιδιαίτερα προβλήματα. Αυτή την φορά μας ψέκασαν λιγότερο από τις προηγούμενες, ενώ δεν ποδοπάτησαν εμάς και τα υλικά μας σε καμία περίπτωση.
Τα χημικά είναι μεγάλο πρόβλημα για τις μοτοσυκλέτες, αφού είναι υποχρεωμένες να παραμένουν στο πεδίο του συμβάντος, μέχρι την έλευση του ασθενοφόρου. Η χρήση αντιασφυξιογόνων μασκών, μας επέτρεψε να κάνουμε τη δουλειά μας.
Στον κόσμο δεν έγινε φανερή καμία αδυναμία του ΕΚΑΒ και όλοι έλεγαν τα καλύτερα λόγια, για ασθενοφόρα και μοτοσυκλέτες. Τα ζητήματα οργάνωσης και συντονισμού πρέπει να τα κοιτάξουμε μόνοι μας, γιατί όπως φαίνεται τα επεισόδια αυτά δεν θα είναι τα τελευταία.
Εύκολα καταλαβαίνει κάποιος ότι, δεν μπορούμε πάντα να στηριζόμαστε στην τύχη και στον ηρωισμό των συναδέλφων.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

Μνημόνιο και αντιμνημόνιο

Ποτέ δεν ασχολήθηκα με αυτή την μπαρούφα. Ούτε σήκωσα καμιά σημαία. Δεν ξόδεψα ούτε στιγμή από τον χρόνο μου για να κατανοήσω τα οφέλη και τις ζημιές, από αυτό το οικονομικό παιχνίδι που παιζόταν (και παίζεται) σε βάρος της χώρας μας.
Πίστεψα και πιστεύω σε ένα πράγμα. Στην δυνατότητα που μας δόθηκε να αλλάξουμε και να κάνουμε μεταρρυθμίσεις. Στο βάθος του μυαλού μου βέβαια, ήξερα ότι κανείς δεν ήθελε να αλλάξουμε. Όλοι (κυβέρνηση και λαός) προτιμούσαμε να βουλιάξουμε.
Από την υγιή οικονομία, προτιμάμε η Ελλάδα να είναι μια απέραντη δημόσια υπηρεσία. Οι μισοί να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και οι άλλοι μισοί να επιχειρούν εκμεταλλευόμενοι το δημόσιο.
Και τελικά, από τον περασμένο Σεπτέμβριο, ανακοίνωνα την πεποίθησή μου για την σιγουριά της αποτυχίας:
Προέτρεψα τους συναδέλφους μου να κοιτάξουν στο ΕΚΑΒ, αν θέλουν να καταλάβουν που οδηγεί η κυβερνητική πολιτική. Αν ένας δημόσιος Οργανισμός πάει κατά διαόλου, όλο το δημόσιο εκεί πάει. Καμία μεταρρύθμιση στο ΕΚΑΒ, καμία μεταρρύθμιση στο Κράτος. Στράφι λοιπόν το μνημόνιο.
Έγραψα κι άλλα. Ότι οι από πάνω, πρώτη προτεραιότητα θεωρούν τη σωτηρία των τραπεζών. Ότι έτσι όπως πάμε, η χρεοκοπία είναι σίγουρη. Γιατί οι Ευρωπαίοι έχουν πάψει να είναι κουτόφραγκοι. Ότι και να γίνει, τα λεφτά τους θα τα πάρουν. Αν έχουν χασούρα από μας, μόλις εξασφαλίσουν τα του οίκου τους θα μας χρεοκοπήσουν χαλαρά.

Γιατί τα έλεγα αυτά στους συναδέλφους μου; Για να κάνω πολιτική;
Τα έγραφα για να τους προτρέψω να ασχοληθούμε με τον χώρο μας. Να τον περιφρουρήσουμε. Να τον αλλάξουμε, πριν μας τον αλλάξουν.
Γιατί οι αλλαγές που θα μας επιβάλλουν, θα είναι προς μία κατεύθυνση. Του κόστους λειτουργίας. Χωρίς καθόλου να νοιαστούν για τις συνθήκες εργασίας μας και το όφελος του πολίτη.
Τι έγινε από τότε; Εμείς μείναμε κολλημένοι στις τηλεοράσεις, να παρακολουθούμε το παιχνίδι των πολιτικών. Το ΕΚΑΒ έμεινε το ίδιο και χειρότερο. Ο μισθός μας (που δεν μας έφτανε να ζήσουμε) μειώθηκε 40%. Το αύριο της Υπηρεσίας έγινε ακόμη πιο αβέβαιο, με διάφορους μαθητευόμενους μάγους να κάνουν σχεδιασμούς και ασκήσεις επί χάρτου, χωρίς να ξέρουν πόσες ρόδες έχει το ασθενοφόρο. Και κάποιους που παρίσταναν τους φίλους και συνεργάτες, να παλεύουν να πάρουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι μετά την διάλυσή μας.
Και μεις σαν τους Ζουλού, σηκώνουμε την δερμάτινη ασπίδα, απέναντι στα κανόνια των Άγγλων.
Το δόγμα "γίνομαι Δημόσιος Υπάλληλος, πάω μέσα, ή πάω στο χωριό μου", δεν ισχύει και το έχουμε καταλάβει όλοι.
Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε.
Εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή εκτός. Με ευρώ, ή με δραχμή.

Υ.Γ.
Στο εξής δεν θα βάζω Ελληνικές φωτογραφίες, ούτε Αμερικάνικες. Θα βάζω Τούρκικες, Τσέχικες, Ουγγρικές, Χιλιάνικες, Παπούα κλπ. Έτσι για να κάνουμε συγκρίσεις και να ξέρουμε πόσο μπροστά είμαστε.