Πολλά χρόνια τώρα πολλοί συνάδελφοι κι εγώ μαζί, φωνάζουμε για ανάπτυξη. Στις μισές προηγούμενες αναρτήσεις σ' αυτόν τον ιστιότοπο, παρουσιάζω τρόπους ανάπτυξης ως την μόνη διέξοδο σ' όλα τα προβλήματα που μαστίζουν τον χώρο. Ακόμα και μέχρι πρόσφατα επέμενα, όταν όλοι είχαμε καταλάβει ότι τα λεφτά τελείωσαν και το πάρτι στο Δημόσιο σχόλασε.
Δεν περίμενα βέβαια να εισακουστώ ούτε από τους τεμπέληδες, ούτε από τους βολεμένους, ούτε απ' αυτούς που δεν είχαν να προσφέρουν τίποτε και απλώς έπαιρναν τον μισθό τους. Δυστυχώς όμως κι όλοι οι υπόλοιποι δεν έλεγαν να κουνηθούν, οχυρωμένοι πίσω από τα τείχη του απόρθητου φρουρίου του Δημοσίου. Κοιτώντας με συμπάθεια, ή αδιαφορία τους συναδέλφους τους από το ΙΕΚ που δεν πρόλαβαν. Λες και μόνο αυτοί είχαν το πρόβλημα.
Αν νοιαζόμασταν για την δουλειά μας, θα ήμασταν εμείς αυτοί που θα πηγαίναμε στο Υπουργείο με προτάσεις, η εφαρμογή των οποίων θα απέφερε 50% μείωση του κόστους λειτουργίας και πενταπλασιασμό της απόδοσης του συστήματος. Δεν θα επανέλθω σ' αυτά, έχω γράψει παλαιότερα. Και θα δίνονταν οριστική λύση και στο θέμα των αποφοίτων του ΙΕΚ. Βέβαια θα χρειάζονταν κάποιες προσαρμογές. Στις οποίες όμως σταθερό εμπόδιο είναι οι συνδικαλιστές του χώρου μας. Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στο Σωματείο Αθηνών, το οποίο είναι γεγονός ότι δεν έχει σχέση με τα μπουμπούκια του παρελθόντος και έχει κάνει σημαντικά βήματα εμπρός.
Οι συνδικαλιστές του χώρου, αποδεικνύονται αμετανόητοι και σε κάθε ευκαιρία διαμηνύουν, ότι θα συνεχίσουν τις ίδιες απαράδεκτες πρακτικές, έως την διάλυση του Οργανισμού. Αν τους απαγορεύσεις να χρησιμοποιούν τις λέξεις "υποβάθμιση" και "απαξίωση", είναι σίγουρο ότι τους έχεις καταστρέψει όλη την ομιλία. Και βέβαια αυτές τις λέξεις τις χρησιμοποιούν σε κάθε απαίτηση των συναδέλφων για πρόοδο. Επιχειρηματολογούν κατά της εφεδρείας, των απολύσεων, κατά του περιορισμού στις προσλήψεις, αλλά δεν εξηγούν με ποιον τρόπο θα λυθούν τα προβλήματα του ΕΚΑΒ. Η καθυστερημένη ανταπόκριση και η ανεπάρκεια αντιμετώπισης του επείγοντος. Οι πολύωρες αναμονές της διακομιδής. Τα προηγούμενα χρόνια την είχαν την απάντηση: "κάντε προσλήψεις". Τι να πουν τώρα που σε όλη την Ελλάδα "περιφέρονται ασκόπως", κάποιες εκατοντάδες χωρίς αντικείμενο. Πάρτε κι άλλους;
Βέβαια σαν ΕΚΑΒ είχαμε ένα πλεονέκτημα. Με δεδομένο το μεγάλο φαγοπότι στην Υγεία, εμείς είμαστε αμελητέα ποσότητα και κανείς δεν ασχολούνταν μαζί μας. Και όταν μάλιστα ο κος Πρόεδρος πήγε στην επιτροπή της Βουλής και παρουσίασε στοιχεία εξοικονόμησης πόρων (με την μέθοδο βέβαια που περιέγραψα στην προηγούμενη ανάρτηση), τότε ησυχάσαμε οριστικά. Δεν κράτησε όμως πολύ, γιατί αμέσως τέθηκε το θέμα της εφεδρείας και των απολύσεων. Ξανά λοιπόν σενάρια, για το ποιοι κινδυνεύουν και ποιοι όχι.
Κάποιοι βέβαια έσπευσαν να κάνουν σημαία την δήλωση Λοβέρδου για εξαίρεση της υγείας από το μέτρο. Μόνο που από την βιασύνη τους δεν διάβασαν προσεκτικά τις δηλώσεις του. Γιατί ο Υπουργός μίλησε για εξαίρεση των Νοσοκομείων και μόνο, ενώ αντίθετα άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο απολύσεων στους Οργανισμούς που εποπτεύει το Υπουργείο του.
Και τέτοιος είναι και το ΕΚΑΒ. Είμαστε λοιπόν σίγουροι για την καρέκλα μας; Είμαστε σίγουροι ότι το Υπουργείο δεν έχει ζητήσει από το ΕΚΑΒ καταστάσεις με υπαλλήλους:
- αορίστου χρόνου,
- που υπηρετούν σε "αλλότρια καθήκοντα",
- διοικητικού προσωπικού,
- δόκιμου προσωπικού,
- πτυχιούχων και μη,
- αποσπασμένων,
- με θεμελιωμένο δικαίωμα σύνταξης, ή κοντά σε αυτό;
Ρωτάω, γιατί αυτά έχουν ζητηθεί από άλλους 151 οργανισμούς.
Ακόμη κι αυτή την στιγμή, εγώ πιστεύω πως υπάρχει χρόνος να πάμε στο υπουργείο με προτάσεις επιστημονικά τεκμηριωμένες. Για να βρεθούμε μπροστά από τις εξελίξεις. Και να μην νομίζουμε ότι τα της λειτουργίας του ΕΚΑΒ, τα γνωρίζουμε μόνο εμείς και κανείς άλλος δεν μπορεί να βρει άκρη. Γιατί είναι απόλυτα εξακριβωμένο, ότι ο Υπουργός διαθέτει συμβούλους οι οποίοι γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τον τρόπο λειτουργίας του Οργανισμού. Όπως και των αντίστοιχων άλλων χωρών.
Αν δεν προτείνουμε λοιπόν τι πρέπει να γίνει με τα επείγοντα, την εκπαίδευση, τις Μονάδες, τα παραρτήματα, το προσωπικό, τα χρόνια, τις προμήθειες και όλα τα άλλα, τότε να μην παραπονεθούμε όταν βρεθούμε προ τετελεσμένων γεγονότων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου