Ladies and Gentlemen ... and the Others.

Για Συστήματα Προνοσοκομειακής θα γράψω.

Μπορεί να είναι Γιατροί, μπορεί να είναι Διασώστες, μπορεί οτιδήποτε, είναι πάντως κάτι τύποι, οι οποίοι βγαίνουν κατά καιρούς σε συνέδρια, σε ημερίδες και μιλούν για Συστήματα. Για Ευρωπαϊκά, Αγγλοσαξωνικά, με πολλούς γιατρούς, με καθόλου γιατρούς, για stay and play και scoop and run.

Παραμύθι. Άλλο θέλουν να πουν, άλλους σκοπούς θέλουν να εξυπηρετήσουν και μπλέκουν τα Συστήματα. Τα οποία μας τελείωσαν, μαζί με τον Ψυχρό Πόλεμο. Πάνε, δεν υπάρχουν. Κάθε Χώρα έχει το δικό της. Έχει αντιγράψει κάποιο, το έχει προσαρμόσει, το έχει δουλέψει και το έχει βελτιώσει στα μέτρα της. Εξαιρείται η Ελλάδα, η οποία εφαρμόζει το Σύστημα "Κανένα Σύστημα", με τα γνωστά αποτελέσματα.

Όσοι μιλούν για Συστήματα, τους νοιάζει μόνο να βολέψουν τον εαυτό τους, γι αυτό εξακολουθούν να αναλύουν, κάτι που είδαν, άκουσαν, ή διάβασαν πριν 35 χρόνια. Σήμερα η εφαρμογή ενός Συστήματος, εξαρτάται από συγκεκριμένους παράγοντες. Γεωγραφικούς και πληθυσμιακούς αρχικά. Πόσο χρήμα μπορείς να διαθέσεις και πόσο σε κυνηγούν οι Δικηγόροι. Αυτά από την μεριά της Πολιτείας. Από την μεριά της Υπηρεσίας, βασικό στοιχείο του Συστήματος είναι η υποστήριξη που μπορεί να του παρέχει το προσωπικό. Δεν μπορείς να βάλεις drone, αν δεν έχεις κάποιον να τα πετάει. Δεν μπορείς να βάλεις monitor, αν ο Διασώστης δεν διαβάζει καρδιογράφημα. Δεν μπορείς να βάλεις υπολογιστές, αν ο τηλεφωνητής γράφει με ένα δάκτυλο.

Αν είσαι (πχ) Κύπρος και έχεις 4 Επαρχίες, με πληθυσμό η κάθε μία, από 100 έως 250 χιλιάδες, τι πρόβλημα να έχεις; Φτιάχνεις έναν Εθνικό Κανονισμό, βάζεις 2 ασθενοφόρα στο Γενικό Νοσοκομείο κάθε πρωτεύουσας  και σε 10 λεπτά έχεις τον ασθενή στο ΤΕΠ. Επαρκή εκπαίδευση του πληρώματος, ώστε να έχει υποστήριξη ο ασθενής σε αυτό το 10λεπτο. Είναι κρίσιμο το περιστατικό; Παίρνουν μαζί τους έναν γιατρό από το ΤΕΠ. Όχι για να σπαταλήσει χρόνο σε ακρόαση και επίκρουση, αλλά για εξειδικευμένη υποστήριξη καθ' οδόν. Αν έχεις κάποιες απομακρυσμένες, ή δύσκολα προσβάσιμες περιοχές, βγάζεις εξωτερικούς τομείς. Έχεις και θέλεις να ρίξεις χρήμα; Βγάλε περισσότερα ασθενοφόρα, βγάλε οχήματα ιατρικά. Από κει και πέρα, ένας σχεδιασμός για μαζικά ατυχήματα, ένα σύγχρονο σύστημα επικοινωνιών με τα οχήματα και τον πολίτη και τέλος. Δεν ξέρω τι και πως το κάνουν οι πατριώτες, εγώ έτσι θα το έκανα. Κανένα ΕΚΑΒ, απλά και φτηνά.

Αν έχεις παγετώνες και φιόρδ, δεν μπορείς να εφαρμόσεις τέτοιο Σύστημα. Αν είσαι Αριζόνα, θα χρειαστείς άλλα μέσα και άλλο σχεδιασμό. Επίσης, αν είσαι Ελλάδα, δεν μπορείς να εφαρμόσεις, ούτε το Σύστημα της Κύπρου, ούτε της Φιλανδίας, ούτε της Αριζόνα.

Τι χρειάζεται; Να μην είσαι ραγιάς και μαυραγορίτης και να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει, το οποίο γυρίζει στο ρελαντί και μόνο για καμιά κομπίνα, ανεβάζει 12 χιλ στροφές το λεπτό.

Και άντε το φτιάξαμε, ή μας το έφτιαξαν. Ποιος το διαχειρίζεται;

Να έχουμε υπ' όψιν μας ότι αυτό δεν ενδιαφέρει τον ασθενή. Αυτός θέλει δύο τύπους περιποιημένους και εμφανίσιμους, να μπορεί να τους βάλει σπίτι του. Να μιλάνε όμορφα και να ξέρουν την δουλειά τους. Σκασίλα του ποιον έχουν προϊστάμενο.

Μπορούν να το διαχειρίζονται οι γιατροί, οι οποίοι όμως δεν έχουν κανένα τέτοιο άμεσο ενδιαφέρον, πέρα από την επιστήμη στην οποία έχουν επενδύσει. Θα παρέμβουν όμως, για να διασφαλίσουν ότι το Σύστημα θα υποστηρίζει την δουλειά τους. 

Και αφού οι γιατροί δεν έχουν άμεσο ενδιαφέρον να διοικήσουν το Σύστημα, μπορεί να βρουν πεδίο και να μπουν σφήνα οι νοσηλευτές και από τελευταίοι να γίνουν πρώτοι με εκατοντάδες υπηκόους. Μπράβο τους και καλά θα κάνουν. Το ίδιο έκαναν οι πυροσβέστες στις ΗΠΑ. Αυτοί είχαν δύο συμβάντα στην βάρδια και τα ασθενοφόρα διακόσια. Τα ενσωμάτωσαν και κοκκίνισε ο τόπος. Γιατί έγινε αυτό; Επειδή οι Paramedics δεν μπορούσαν να διοικήσουν την Υπηρεσία τους. Η οποία, υπ' όψιν, ήταν οργανωμένη, όχι σκόρπια σαν την δική μας.

Επιστρέφουμε στην Ελλάδα, είπαμε για γιατρούς, για νοσηλευτές, πάμε και στους άλλους. Τους διασώστες, οι οποίοι θέλουν να αναλάβουν την διοίκηση του Συστήματος. Μπορούν, είναι το ερώτημα; Έχουν την ικανότητα, την μόρφωση, την συνοχή; Εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι.

Αν μπορούν, θα το κάνουν, αν δεν μπορούν, θέλουν δεν θέλουν θα το χάσουν.

Νέος Πρόεδρος.

Παλιός γνώριμος, αλλά επιφυλακτικές οι Συντεχνίες, κρατούν στάση αναμονής. Περιμένουν να δουν τι θα τους προκύψει. Θα τους καλέσει στο πάρτι, ή θα συνεχίσει στα χνάρια του προηγούμενου, με τον οποίο την πάτησαν άσχημα και ενώ πανηγύριζαν για τον δικό μας άνθρωπο που ανέλαβε, ήρθαν τα πάνω κάτω. Έκοψε με τη μία τα προνόμια Μπέηδων και Δραγουμάνων και έφερε Κομισάριους  να κάνουν Διοίκηση, εφαρμόζοντας όχι το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, αλλά το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο "...και οι τελευταίοι έσονται πρώτοι....". Απέτυχαν αυτοί, φάνηκαν λίγοι αντικρίζοντας την Ιστορία, αλλά δεν είναι της παρούσης.

Παραπλανητικός ο τίτλος, δεν θα γράψω για τον κο Παναγιώτη Τζανετή, παρ' ότι οι γνωρίζοντες την δουλειά μου στο ΕΚΑΒ, ξέρουν ότι νιώθω ιδιαίτερη (επαγγελματική) ικανοποίηση για την τοποθέτησή του.

Για τον άλλον θα γράψω, τον προηγούμενο. Στον οποίον έγραφαν λιβέλους καθημερινά και μόλις έφυγε σιωπή. Τίποτα. Καμία κριτική για το έργο, καμία αποτίμηση. Μόνο δύο - τρεις σπόντες για τους λόγους που έφυγε. Έτσι για να υπάρξει σύγχυση. Δεν είμαι κουτσομπόλης και δεν ασχολήθηκα. Αν έφυγε μόνος του, θα είχε λόγο. Αν τον έδιωξαν εξ αιτίας της καταστροφής στο Μάτι, έκαναν λάθος. Επειδή τους δούλεψε σκληρά τρία χρόνια και δεν μπορεί να θυσιαστεί στον βωμό του επικοινωνιακού παιχνιδιού που λέει, διώχνουμε τους επικεφαλείς των εμπλεκόμενων Υπηρεσιών και φεύγουν οι ευθύνες από την Κυβέρνηση. Λάθος βέβαια έκανε και αυτός. Ποιοι είναι υπεύθυνοι των επιχειρήσεων των ασθενοφόρων; Αυτοί στους οποίους υπάγονται τα ασθενοφόρα. Ξήλωμα την επόμενη της καταστροφής. Μα, δεν φταίνε θα μου πεις, γιατί τα ασθενοφόρα υπάγονται σε κάτι Νοσηλεύτριες, οι οποίες δεν γνωρίζουν από επιχειρήσεις ασθενοφόρων. Μπράβο, το ίδιο λέμε.

Κλείνει η παρένθεση. Θα γράψω κριτική για το έργο του κου Καρακατσιανόπουλου. Το είδος της κριτικής όμως, εξαρτάται από την οπτική που το βλέπει κάποιος. Του ΕΚΑΒίτη, ή του Διασώστη.

Κρίνοντας ως ΕΚΑΒίτες, ο πρώην Πρόεδρος παίρνει άριστα και το χειροκρότημα όλων, ανεξάρτητα Παράταξης και ιδεολογίας. Μέσα σε ελάχιστο διάστημα από την στιγμή που ανέλαβε, έσωσε το ΕΚΑΒ από την κατάρρευση. Και πολύ σύντομα, έλυσε τα μισά από τα προβλήματα που είχαν συσσωρευτεί 30 χρόνια και δρομολόγησε την λύση των υπόλοιπων. Τα αναφέρει στην ανοιχτή επιστολή του. Και άλλα τόσα που δεν αναφέρει, σχετιζόμενα με την καθημερινότητα. Η πιο επιτυχημένη Προεδρία όλων των εποχών στο ΕΚΑΒ, από την σύστασή του.

Από την οπτική του Διασώστη, απέτυχε οικτρά.

Τριάντα χρόνια πίσω πήγαν το ΕΚΑΒ οι προηγούμενες Διοικήσεις και δεν έκανε τίποτα για να αναστρέψει αυτήν την πορεία. Κανένα όφελος για τον Πολίτη. Καμία βελτίωση της ανταπόκρισης, σε ταχύτητα και σε ποιότητα. Ώρες περιμένουν τα επείγοντα και όταν φτάσει το ασθενοφόρο, δεν ξέρεις τι θα σου κληρώσει. Αυτοί που ήρθαν μπορούν και θέλουν να σε σώσουν, ή απλώς φορούν μια μπλούζα που γράφει "Διασώστης", επειδή δεν κυκλοφορούν άλλες που γράφουν "άσχετος", ή "επικίνδυνος";

Και πως να αλλάξει κάτι, όταν στα τρία (3) χρόνια της θητείας του δεν είδαμε Οργανισμό. Σύγχρονο, αντίστοιχο των Δυτικών Πολιτισμένων Χωρών; Δεν είδαμε Πρωτόκολλα. Κατηγοριοποίηση περιστατικών. Ασθενοφόρων. Προσωπικού. Ιεραρχία. Εθελοντισμό. Εξωστρέφεια. Τίποτα.

Χρειάζεται να γράψω τι περιμένουμε από τον νέο Πρόεδρο και που θα κριθεί το έργο του; Νομίζω όχι.