Αν κάποιος ψάξει τα αίτια της νίκης των Ελλήνων κατά των Ιταλών, το φθινόπωρο του '40, θα διαπιστώσει πως όλα τα ιστορικά συγγράμματα, πάνω κάτω ταυτίζονται. Αν όμως ανατρέξει σε σοβαρούς στρατιωτικούς αναλυτές, θα εκπλαγεί. Ναι μεν αναφέρουν τον πατριωτισμό και τον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα, αλλά ταυτόχρονα σημειώνουν ότι υπήρχε και άλλος λόγος, για να αντισταθμιστεί η ιταλική υπεροπλία. Ο λόγος ήταν, ο μέχρις εσχάτων αγώνας των Ελλήνων, σε αντίθεση με την εύκολη υποχώρηση των Ιταλών στην πρώτη δυσκολία. Γιατί αυτή η διαφορά; Μόνο λόγω πατριωτικού φρονήματος; Είναι γνωστό πλέον ότι όσο εκπαιδευμένα και να είναι τα μάχιμα τμήματα κάθε κατηγορίας, απεχθάνονται να εκτελούν εντολές, αλλά αντίθετα, ακολουθούν πιστά "το παράδειγμα". Και ενώ οι Έλληνες υπαξιωματικοί και αξιωματικοί, έβγαιναν πρώτοι από το χαράκωμα εναντίον του εχθρού, οι Ιταλοί έμεναν στα μετόπισθεν, στέλνοντας τους στρατιώτες τους, μόνους στην μάχη.
Σε καιρό ειρήνης, δεν μάχεται ο Στρατός, αλλά άλλες Υπηρεσίες, με αποστολή την διαφύλαξη της ασφάλειας και της υγείας των πολιτών. Η ΕΛ.ΑΣ, το Π.Σ, το ΕΚΑΒ κλπ. Στο "πεδίο της μάχης" συναντάς καθημερινά αρχιφύλακες, αστυνόμους, αρχιπυροσβέστες και πυραγούς. Όλα τα κατώτερα και μεσαία στελέχη τους είναι στον δρόμο και σε περίπτωση σοβαρού συμβάντος, εμφανίζονται αστραπιαία και τα ανώτερα έως και τα ανώτατα. Από την πλευρά του ΕΚΑΒ, δεν βλέπεις ούτε υποδεκανέα. Όσοι ασκούν διοίκηση είναι μέσα και έχουν στείλει στην μάχη μόνους τους στρατιώτες. Οι διοικούντες δεν έχουν επαφή με το πεδίο της μάχης, ούτε με τους στρατιώτες, παρά μόνο σε περιπτώσεις που τους καλούν να τους επιπλήξουν, ή να τους τιμωρήσουν επειδή δεν έκαναν σωστά την δουλειά τους. Δουλειά την οποία οι ίδιοι δεν ασκούν, ούτε ξέρουν πως γίνεται, ούτε καν την έχουν διαβάσει σε βιβλίο.
Ποιο παράδειγμα λοιπόν, θα ακολουθήσει ο εκαβίτης - στρατιώτης; Ποια από τις φωνές θα ακούσει; Αυτή που του λέει "ρίξου στην μάχη μέχρις εσχάτων", ή την άλλη "βρες καμιά άκρη να πας μέσα"; Κι αν δεν βρεις άκρη να πας μέσα, ή αν δεν σε βολεύει, κάθισε έξω, αλλά κρυμμένος πίσω από κανέναν θάμνο και άσε τους άλλους να πολεμήσουν.
