Στα καλά της δουλειά μας αναφέρομαι. Την περασμένη Παρασκευή 4 του μήνα μου έτυχε ένα και ήθελα να γράψω γι' αυτό, αλλά καθυστέρησα λόγω διάφορων γεγονότων.
Από την αρχή του Νοέμβρη βγάζουμε πιλοτικά ένα ζευγάρι μηχανές στον Πειραιά. Εκείνη την μέρα πήγα να κάνω απόγευμα. Το τρίτο περιστατικό ήταν στο Κερατσίνι, πιθανό έμφραγμα, το οποίο ταυτόχρονα το διαβίβασε και σε ασθενοφόρο (το Β22 ήταν αν θυμάμαι καλά, αν κάνω λάθος ζητώ συγνώμη). Φτάσαμε σε λιγότερο από 10' και ασχοληθήκαμε με ζωτικά και τοποθέτηση ορού, αφού δεν εκτίμησα την κατάσταση ως άμεσα απειλητική.
Φλέβα δεν προλάβαμε να βάλουμε, αλλά ο ασθενής πρόλαβε να κάνει ανακοπή, την στιγμή που το ασθενοφόρο έφτανε από κάτω. Ξεκινήσαμε ΚΑΡΠΑ και μπήκε αυτόματος απινιδωτής. Επανήλθε με την πρώτη, μεταφέρθηκε στο Τζάνειο και όταν αργότερα πήγα να δω τι απέγινε, τον βρήκα να μιλάει με τους γιατρούς για την στεφανιογραφία στην οποία έπρεπε να υποβληθεί.
Αυτά είναι τα καλά και δεν τα αλλάζω με τίποτα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσους ασθενείς κι αν αντιμετωπίσω. Μεγάλη η ικανοποίηση να σώζεις μια ζωή.
Στο συγκεκριμένο περιστατικό, χάρηκα ιδιαίτερα για την συνεργασία με τους συναδέλφους του ασθενοφόρου. Και θέλω πραγματικά να τους ευχαριστήσω και να τους συγχαρώ.
Και αυτά είναι τα περιστατικά τα οποία με κάνουν να γράφω, όσα γράφω κάθε τόσο, για την δουλειά που πρέπει να κάνει το ΕΚΑΒ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου