Translate

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2013

Προεδρολογίες...

Με τους Προέδρους και Αντιπροέδρους, που κατά καιρούς διορίζονται στο ΕΚΑΒ, έχω ασχοληθεί πολλές φορές για λόγους που έχω εξηγήσει. Το συμπέρασμα που βγαίνει από τα γραφόμενά μου είναι, "κανένας καλός".
Ο ένας είχε κάνει το ΕΚΑΒ αυτοκρατορία του, ο άλλος ξέφραγο αμπέλι, κάποιος πέρασε και δεν ακούμπησε και δυο τρεις, που είχαμε την υποψία ότι είναι καλοί, δεν πρόλαβαν να συμπληρώσουν χρόνο και αντικαταστάθηκαν. Είτε λόγω κυβερνητικών αλλαγών, είτε λόγω εσωκομματικής φαγωμάρας.
Ξαναπιάνω το θέμα, γιατί πάλι κυκλοφορούν φήμες για αλλαγή Διοίκησης και θέλω εξ αρχής να ξεκαθαρίσω ότι, όποιος σήμερα ζητάει κάτι τέτοιο, είναι το λιγότερο ηλίθιος! Είτε ανήκει στο ΕΚΑΒ, είτε είναι παράγοντας του Υπουργείου Υγείας. Γιατί η σημερινή Διοίκηση του ΕΚΑΒ, δεδομένων των συνθηκών, κρίνεται ως άριστη. Μέσα σε ελάχιστους μήνες έχουν δρομολογήσει ζητήματα, τα οποία ήταν στο συρτάρι δεκαετίες και το ΕΚΑΒ είχε μείνει πίσω 100 χρόνια, σε σύγκριση με αντίστοιχες Υπηρεσίες πολιτισμένων Χωρών. Όταν ολοκληρώσουν τη δουλειά τους, δεν θα γίνουμε Ευρώπη, δεν θα γίνουμε Αμερική, αλλά τουλάχιστον θα έχουμε κουνηθεί λίγο και ίσως ανοίξει ο δρόμος να βγούμε από το βάλτο.
Αν έρθει καινούρια Διοίκηση, θα χάσουμε έναν χρόνο μέχρι να καταλάβουν που βρίσκονται, όλα τα ζητήματα θα πάνε πίσω, χώρια που είναι ζαριά αν θα μας βγει καλή.
Και με ζαριές το ΕΚΑΒ δεν θα πάει μπροστά!

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

... σιγά τη δουλειά που κάνουμε ....

Tattoo's κυκλοφορούν παντού. Άλλος το χτυπάει για ομορφιά, άλλος για μαγκιά, άλλος για τη γκόμενα, άλλος για το παιδί του, τη μάνα του, την ομάδα του, το σκύλο του και πάει λέγοντας. Για την δουλειά του κανένας, επειδή κανείς δεν είναι υπερήφανος γι' αυτό που κάνει. Με εξαίρεση κάποιους καταδρομείς, κανείς δεν σημαδεύεται με σύμβολα της δουλειάς του. Αντίθετα στον κλάδο μας κρυβόμαστε. Αν μας ρωτήσει κανείς τι δουλειά κάνουμε, προτιμούμε να δηλώσουμε δημόσιοι υπάλληλοι.
Στην Ευρώπη (Δυτική και Ανατολική) και στην Αμερική, συμβαίνει το αντίθετο. Είτε δικηγόρος είναι ο άλλος, είτε γιατρός, είτε νηπιαγωγός, στρατιωτικός, αστυνομικός, πυροσβέστης, paramedic. Είναι υπερήφανος και το δείχνει με κάθε τρόπο, ακόμη και με tattoo.
Ελπίζω αυτό να γίνει και στη χώρα μας σύντομα. Να αλλάξουμε νοοτροπία. Εγώ την έκανα την κίνηση και νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί να με ξεπεράσουν. 

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

.. στον ενικό ...

Δεν είχα χτες την δυνατότητα μια και ήμουν εκτός, ούτε μήνυμα να στείλω στην εκπομπή του Χατζηνικολάου, για να κάνω ερωτήσεις στον Υπουργό. Δεν πειράζει. Έχω γύρω στις 25 ερωτήσεις και θα τις κάνω από εδώ. Όχι όλες μαζί. Θα κάνω την πρώτη και αν την εγκρίνετε θα προχωρήσω παρακάτω.
"Γνωρίζεται κύριε Υπουργέ ότι, οι μισοί υπάλληλοι πληρώματα ασθενοφόρων, που υπηρετούν σε οχήματα επειγόντων πανελλαδικά, δεν είναι πτυχιούχοι"; "Θεωρείτε κύριε Υπουργέ ότι, ο πολίτης που καλεί ασθενοφόρο για επείγουσα κατάσταση, πρέπει να ενημερώνεται για το ποιος θα σταλεί για να τον σώσει, ή πρέπει να αφήνεται στην τύχη και ότι του κάτσει";
Αν ο τηλεφωνητής του ΕΚΑΒ, ρωτήσει τον πολίτη "θέλετε να σας στείλουμε ασθενοφόρο με πτυχιούχους, ή όχι", τι νομίζεται ότι θα επιλέξει ο πολίτης κύριε Υπουργέ;

Σάββατο 19 Οκτωβρίου 2013

Ο καλός....

Συνήθως γράφω για τους κακούς και τους άσχετους. Τους κοπρίτες και τα λαμόγια. Σήμερα θα γράψω για τους "καλούς". Ακούω γι' αυτούς σε συζητήσεις συναδέλφων. Όχι παλιών, γιατί ο παλιός δεν αναφέρεται ποτέ σε καλούς. Πιστεύει ότι "όλοι είμαστε το ίδιο", όλοι "κάνουμε την ίδια δουλειά".
Για τους καλούς συζητάνε οι νέοι συνάδελφοι και οι σπουδαστές του ΙΕΚ. Μέχρι εδώ καλά, αλλά δυο τρεις φορές άκουσα κάτι ονόματα και μου γύρισε το μυαλό. Δεν φτάνει που ο άλλος είναι λαμόγιο, πουλάει και παραμύθι.
Για να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν: ο καλός Διασώστης, φαίνεται στο περιστατικό, όχι στη θεωρία. Στο περιστατικό που θα αντιμετωπίσει μόνος του, αλλά και σε όλη την διαδικασία που θα εξασφαλίσει την επιτυχία στη διάσωση μιας ζωής.
Ο καλός Διασώστης, ξεχωρίζει από την εμφάνιση, πριν απ' όλα. Είναι καθαρός, ξυρισμένος, φοράει στολή (όχι δικής του έμπνευσης).
Έχει όχημα καθαρό, μέσα - έξω. Χωρίς φραπέδες και αθλητικές στο ταμπλό. Με υλικά στη θέση τους και σε επάρκεια. Δεν βρίσκει δικαιολογίες και δεν ρίχνει την ευθύνη στους συναδέλφους του και στο ΕΚΑΒ.
Δεν λουφάρει και δεν καταριέται το σύστημα που τον "υποχρεώνει" να είναι κοπρίτης.
Είναι ευγενικός, κρατώντας απόσταση από το περιστατικό και δεν γλύφει ζητιανεύοντας.
Είναι αποφασιστικός την ώρα του επείγοντος και με πρωτοβουλίες που θα σώσουν τον ασθενή. Δεν είναι ευθυνόφοβος, καταδικάζοντας τον ασθενή σε θάνατο, δηλώνοντας "ποιος με καλύπτει;".
Και πολλά άλλα που όλοι τα ξέρουμε.
Τρία χρόνια τώρα, στις μηχανές του ΕΚΑΒ, έχω συνεργαστεί με εκατοντάδες Πληρώματα Ασθενοφόρων. Ξέρω ποιοι είναι οι άχρηστοι και δεν τους χαρίζομαι. Και όσο περνάνε τα χρόνια θα γίνω πιο κακός μαζί τους, γιατί δεν υπάρχει πλέον υπομονή.
Η πραγματική έκπληξη για μένα ήταν, όταν ανακάλυψα ότι υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι, πραγματικά καλοί! Δεν ξέρω ούτε το όνομα, των περισσοτέρων από αυτούς. Ούτε το ΕΚΑΒ το ξέρει. Κάνουν την δουλειά τους αθόρυβα και ευσυνείδητα. Για να τα έχουν καλά με τον εαυτό τους και όχι για να ακούσουν μπράβο.
Αυτοί είναι οι καλοί και όχι οι άλλοι που κάνουν δημόσιες σχέσεις. Να το κόψουν λοιπόν το παραμύθι και την θεωρία.

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

Αλλαγές στο Συντονιστικό Κέντρο.

Αλλαγές στο προσωπικό του Συντονιστικού, ανακοινώθηκαν προχτές και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία.
Η κατάσταση στο Συντονιστικό, είναι μία από τις κυριότερες αιτίας, για την καθυστέρηση ανάπτυξης του ΕΚΑΒ και πολλές φορές οπισθοδρόμησης. Ακόμη και αν άλλα Τμήματα ήθελαν να αναπτυχθούν, ο συντονισμός των υπηρεσιών, φρέναρε κάθε προσπάθεια. Αυτή η κατάσταση, περιγράφεται σε μία φράση: Καμία ενσωμάτωση τεχνολογίας, από την ημέρα ίδρυσης του ΕΚΑΒ.
Ας δούμε την λειτουργία μιας αντίστοιχης Υπηρεσίας σε κάποια πόλη, κάποιου πολιτισμένου Κράτους.
Ο τηλεφωνητής παίρνει το τηλεφώνημα και ο υπολογιστής βάσει πρωτοκόλλου, καθορίζει τον βαθμό επείγοντος. Το πρόγραμμα δεν σου επιτρέπει να κάνεις λάθος στην κάρτα, ή να παρακάμψεις το πρωτόκολλο. Ο υπολογιστής προτείνει το κατάλληλο ασθενοφόρο και η κάρτα φτάνει στο tablet του οχήματος, ενεργοποιείται αυτόματα το GPS και καθορίζεται η διαδρομή. Οι ώρες συμπληρώνονται αυτόματα. Δεν υπάρχουν διάλογοι στον ασύρματο, αφού και η επιλογή Νοσοκομείου γίνεται αυτόματα. Γι' αυτό και υπάρχει μόνο ένας ασυρματιστής για 250 ασθενοφόρα.
Οι ενέργειες του Πληρώματος τσεκάρονται στο tablet και περνάνε στον κεντρικό υπολογιστή.
Δύσκολα πράγματα;
Όχι. Αυτά είναι τα εύκολα πράγματα. Δύσκολο είναι αυτό που κάνουμε σήμερα.
Παρ' ότι το σύνολο των συναδέλφων ζητούσε αλλαγές, μόλις αυτές ανακοινώθηκαν, άρχισε η γκρίνια. Αντί να δούμε το ζήτημα επιτελικά, εμείς προτιμάμε να το δούμε δημοσιοϋπαλληλικά. Κάθε αλλαγή μας τρομάζει. Ποιοι θα μπούνε μέσα και ποιοι θα βγούνε έξω! Αυτά τα ερωτήματα είναι και τα δύο λάθος! Το σωστό είναι "ποιοι πρέπει να είναι μέσα". Και σαν πρώτο βήμα, η επιλογή με μοριοδότηση κρίνεται θετικά. Είναι ένα βήμα. Σ' όλον τον κόσμο βέβαια, οι Διασώστες του συντονιστικού, έχουν ξεχωριστή σχολή. Υπηρετούν πολλά χρόνια σε ασθενοφόρα και μετά μπαίνουν μέσα για πάντα.
Εδώ θέλουμε να κρατήσουμε θέσεις για τους ασθενείς. Αυτό έχει επικρατήσει. Φυσικό είναι αυτό, αφού όσοι είναι μέσα σήμερα και κάνουν ότι να ναι, ως ασθενείς μπήκαν. Και βέβαια να έχουν προτεραιότητα οι ασθενείς συνάδελφοι, αλλά να έχουν τα προσόντα και τις προϋποθέσεις. Να έχουν την μόρφωση και την εμπειρία. Όποιος δεν μπορεί να κάνει άλλη δουλειά. Όχι να γράφει ορθοπεδικό και να βρίσκεις πνευμονικό οίδημα.
Δεν μπορεί να λέμε ότι είμαστε ο πιο έξυπνος λαός και να θεωρούμε ακατόρθωτη τη δουλειά που κάνει ένα αμερικανάκι 20 χρονών σε κάποιο χωριό του Νότου.
Η Διοίκηση βέβαια, πρέπει να το δει αλλιώς. Η ενσωμάτωση τεχνολογίας στο Συντονιστικό, θα φέρει 75% μείωση των δαπανών συνολικά, συνυπολογίζοντας και τους ανθρώπινους πόρους.
Και εμείς βέβαια, πρέπει να εγκαταλείψουμε την παλαιοσυνδικαλιστική λογική "φέρτε κόσμο, ένας να δουλεύει τρεις να κάθονται και την δουλειά των δύο, να χρειάζονται δέκα για να την κάνουν".