Translate

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

ΕΚΑΒ και Τουρισμός


Ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία μιας χώρας που κατάντησε να καταναλώνει, χωρίς να παράγει το παραμικρό. Όλοι τον τουρισμό περιμένουν, ως μάνα εξ ουρανού. Από τον πλανόδιο μέχρι τον Πρωθυπουργό.
Αυτό που για τους υπόλοιπους είναι ευλογία Θεού, για το ΕΚΑΒ είναι εφιάλτης. Δεκάδες νησιά, με πληθυσμό 5 - 10 χιλιάδες κόσμο, το καλοκαίρι μαζεύουν εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες. Και είτε έχουν ένα ασθενοφόρο, είτε δύο, είτε τρία, ο τουρίστας περιμένει με τις ώρες στην άσφαλτο.

Στη συνείδηση του κόσμου, ασθενοφόρο = ΕΚΑΒ (κακώς κατά την γνώμη μου), οπότε προς τα κει στρέφονται τα βέλη οποιουδήποτε θελήσει να διαμαρτυρηθεί γι' αυτήν την κατάσταση. Προς τα κει και τα βέλη των συνδικαλιστών της Β. Ελλάδας και αναφέρομαι σε επιστολή της ΠΟΠ ΕΚΑΒ (www.popekab.gr), με την οποία ενημερώνει μέχρι και τις εισαγγελικές αρχές, για τις ελλείψεις στην Χαλκιδική. Για να καταλήξει ζητώντας ενίσχυση της Χαλκιδικής, αναφέροντας πως τους καλοκαιρινούς μήνες, ο πληθυσμός φτάνει το εκατομμύριο.
Επειδή οι συνάδελφοι δεν μας εξηγούν πως εννοούν την ενίσχυση, κάνω δικούς μου υπολογισμούς. Χρειάζονται 10 ασθενοφόρα το καλοκαίρι στην Χαλκιδική. Εύκολα λοιπόν παίρνεται μια απόφαση και προσλαμβάνονται 200 άτομα. Και για 4 μήνες όλα καλά. Μόλις φύγουν οι τουρίστες, ο πληθυσμός πέφτει στις 100 χιλιάδες. Τι θα κάνουν τον Χειμώνα οι συνάδελφοι; Πως θα σκοτώνουν την ώρα τους; Θα παίζουν μακριά γαϊδούρα, ή θα κατέβουν στον Άθω να μονάσουν; Ή θα δεχτούν να υπογράψουν σύμβαση κατά την πρόσληψη, ότι τον Χειμώνα θα έρχονται να δουλεύουν στην Ομόνοια; Και όχι μόνο αυτοί, αλλά και άλλοι από την Ρόδο, την Κρήτη, την Ζάκυνθο κλπ.
Τι κάνει μέχρι σήμερα το ΕΚΑΒ; Ότι όλοι οι Έλληνες, τουρισμό! Φεύγουν Πληρώματα από την Αθήνα και πάνε να καλύψουν κάποιο νησί. Άλλοι για 20 μέρες, άλλοι για 40, άλλοι για τρεις μήνες, μέχρι και 3 χρόνια έχουν μείνει κάποιοι.
Μένουν πίσω οι άδειες, γεμίζουν ρεπό, πληρώνει το ΕΚΑΒ τεράστια ποσά σε εκτός έδρας και μετακινήσεις, ανθρώπων και οχημάτων. Και πάλι δουλειά δεν γίνεται, γιατί κάποιοι τουριστικοί προορισμοί μένουν ακάλυπτοι.
Συμπέρασμα:
Από τον τουρισμό, όλοι βγάζουν χρήματα και το ΕΚΑΒ χάνει.
Ερώτημα:
Αυτοί που βγάζουν χρήματα, δεν ενδιαφέρονται για την ασφάλεια του τουρίστα; Δεν θέλουν να ξανάρθει; Οι Δήμοι βγάζουν τεράστια ποσά, δίνοντας άδεια για κατάληψη πεζοδρομίων και κοινόχρηστων χώρων από τους επιχειρηματίες. Ας βάλουν επιπλέον 1 ευρώ την καρέκλα και θα μαζέψουν εκατομμύρια. Ας αγοράσουν ασθενοφόρα και ας προσλάβουν όσους Διασώστες θέλουν με 5μηνη σύμβαση. Τόσοι συνάδελφοί μας είναι άνεργοι. Και το ΕΚΑΒ να μοριοδοτήσει την εργασία τους στα Δημοτικά ασθενοφόρα, αντί να υποχρεώνει τους απόφοιτους του ΙΕΚ να εργάζονται σε ιδιωτικά.
Άλλη λύση, πιο δωρεάν.
Οι κάτοικοι των τουριστικών περιοχών να λειτουργήσουν Εθελοντικά Ασθενοφόρα. Το ΕΚΑΒ ευχαρίστως θα τους παρέχει τεχνογνωσία και θα τους εκπαιδεύσει. Δεν θα αναφερθώ βέβαια σε επιμέρους σχεδιασμούς, για το ποιον ρόλο πρέπει να έχει το ΕΚΑΒ, ποιος πρέπει να κάνει τις διανοσοκομειακές διακομιδές και άλλα, για τα οποία έχω ξαναγράψει.
Γιατί λοιπόν τα γράφω αυτά, αφού είναι γνωστά σε όλους και αφού όλοι γνωρίζουν ότι έτσι γίνεται σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο; Έτσι, γιατί όπως ξέρετε από χρόνια, μ' αρέσει να γίνομαι κακός. Και περισσότερο μ' αρέσει που όλοι διαφωνούν.
Οι κάτοικοι των τουριστικών περιοχών, θέλουν να παίρνουν, όχι να δίνουν. Θέλουν να κλέβουν τον ΦΠΑ και να απασχολούν ανασφάλιστο προσωπικό.
Οι Δήμαρχοι δεν το συζητούν καν. Αν τους έδινε λεφτά το Κράτος για καμιά πρόσληψη, ή για καμιά προμήθεια, τότε μάλιστα.
Οι συνδικαλιστές, κολλημένο γραμμόφωνο με δίσκο του '74. Φέρτε καινούργια ασθενοφόρα, πάρτε χιλιάδες υπαλλήλους και αφήστε μας να παίζουμε με τις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις για να είμαστε δημοφιλείς.
Ούτε οι συνάδελφοί μου συμφωνούν. "Άσε ρε συ να πάμε σε κανένα νησί το καλοκαίρι, να πάρουμε κανένα φράγκο. Κρίση έχουμε".
Κρίση έχουμε. Γιατί άραγε;

Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Για μια χούφτα ευρώ

Εδώ και ένα εξάμηνο, όλα τα οικονομικά πλάνα μας, είχαν κοινό παρονομαστή. Το επίδομα στολής. Άντε και τις ώρες Δεκεμβρίου. Μόλις η καταβολή τους πήγε μερικές μέρες πίσω, άρχισαν οι επαναστατικές κραυγές. Το γεγονός ότι μέσα σε δύο χρόνια έχουμε χάσει το 50% του εισοδήματός μας, το έχουμε κάνει εύκολα γαργάρα, γιατί η ενοχή έχει περάσει στο DNA του Δημόσιου Υπάλληλου. Γνωρίζαμε υποσυνείδητα ότι "μαζί τα φάγαμε", οπότε κάνουμε την πάπια τουλάχιστον να κρατήσουμε την δουλειά μας βρε αδερφέ.
Τα χρήματα κόλλησαν στην γραφειοκρατία, αλλά ξεχνάμε ότι έτσι δουλεύει το Δημόσιο 40 χρόνια τώρα. Όπως δουλεύει το ΕΚΑΒ, έτσι δουλεύουν και οι άλλοι. Πρώτα φροντίζουν την πάρτη τους και μετά τον πολίτη.
Βέβαια εμείς έχουμε ένα επιπλέον πρόβλημα. Όχι μόνο δεν μας πληρώνουν, αλλά μας βάζουν και κοριούς στα οχήματα και θα μας υποχρεώσουν να δουλεύουμε. Και όχι μόνον αυτό. Ούτε καύσιμα θα μπορούμε να κλέβουμε, ούτε πειρατείες με κλειστά ασθενοφόρα, ούτε μαύρα περιστατικά, ούτε μαύρες βάρδιες. Σε λίγο θα μας κόψουν και τα μαϊμού εκτός έδρας. Πως θα πηγαινοέρχεσαι αυθημερόν και θα χρεώνεις ξενοδοχείο στο ΕΚΑΒ, με τον κοριό στο ασθενοφόρο; Έ, αυτό λοιπόν παραπάει. Εντάξει οι περικοπές και οι καθυστερήσεις πληρωμών. Τουλάχιστον να μας άφηναν να κάνουμε τα δικά μας.
Πάμε λοιπόν να επαναστατήσουμε. Φταίει βέβαια και το Σωματείο που δεν κουνιέται. Που δεν βγαίνει μπροστά να κάνει καμιά επίσχεση εργασίας. Θα έχει την στήριξη όλων μας. Ειδικά τώρα που είναι καλοκαίρι, τουλάχιστον είκοσι θα μαζευτούμε.
Είκοσι άτομα συνάδελφοι, μαζεύονται κάθε μέρα στο προαύλιο του ΕΚΑΒ όταν φέρνουν το ασθενοφόρο για σέρβις. Το γραφείο του Σωματείου είναι ανοιχτό από το πρωί και έχει και δροσιά. Ούτε ένας δεν μπαίνει μέσα. Όχι να πει καλημέρα. Να δροσιστεί. Προτιμούν οι συνάδελφοι να κάθονται στο καύσωνα. Και το μεσημέρι γυρίζουν σπίτι και ρωτάνε στο facebook "τι γίνεται με τις ώρες;". Θα μπορούσαν να το ξέρουν από το πρωί, ρωτώντας τον Πρόεδρο, ή τον Γραμματέα. Και οι πληροφορίες να είναι έγκυρες και όχι τα ηλίθια σχόλια που γράφει ο κάθε πονηρός.
Το σημερινό Σωματείο είναι το καλύτερο που είχαμε ποτέ, για ένα λόγο. Η πλειοψηφία των μελών του έχει αντιληφθεί ότι πρέπει να υπάρξει συνεννόηση και συνεργασία όλων σε έναν σκοπό. Να αλλάξουμε για να μην βουλιάξουμε.
Υπάρχουν βέβαια και ορισμένοι, οι οποίοι επιμένουν. Ακόμη και στον ύπνο τους παραμιλάνε το ποίημα του κοινωνικού κράτους, της δημόσιας και δωρεάν υγείας και των εκατοντάδων προσλήψεων. Τους ρωτάς για την αλλαγή του Οργανισμού, σου απαντούν για τα αντιλαϊκά μέτρα της Κυβέρνησης. Τους ρωτάς για την αλλαγή του εσωτερικού κανονισμού, σου απαντούν για τα ξένα και ντόπια συμφέροντα. Και μετά βγαίνουν στην αυλή και φωνάζουν συνθήματα. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, θα ζήσουμε και μ' αυτούς.
Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε επανάσταση. Για τους ίδιους λόγους που η Κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει επαναδιαπραγμάτευση. Μας ζητούν οι Ευρωπαίοι να αλλάξουμε. Να φτιάξουμε το Κράτος, να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, να καταπολεμήσουμε τη φοροδιαφυγή. Και όταν τα κάνουμε αυτά και έχοντας αποδείξει ότι δεν είμαστε αεριτζήδες, τότε να επαναδιαπραγματευτούμε.
Το ίδιο ισχύει και με το ΕΚΑΒ. Όταν αποφασίσουμε να φτιάξουμε την Υπηρεσία, όταν αποκτήσουμε συνείδηση της αποστολής και του καθήκοντος μας και όταν αυτό γίνει αντιληπτό από τους πολίτες, τότε τα ξαναλέμε. Και όταν ταυτόχρονα αποκτήσουμε κοινή γλώσσα και κοινά συμφέροντα.
Μέχρι τότε και μια και είναι περίοδος διακοπών, πάμε για κανένα μπάνιο. Μπορούμε βέβαια ταυτόχρονα, να βρίζουμε τον Πρόεδρο, το Γραμματέα και όποιον άλλον θέλουμε από το Σωματείο, γιατί δεν κάνουν καμιά επανάσταση μόνοι τους και γιατί δεν παίρνουν τα λεφτά από την τράπεζα να μας τα βάλουν στις τσέπες.