Εκλογές στο ΕΚΑΒ και αναλύσεις.

Μάταια ο καλός συνάδελφος Νίκος, προσπαθεί μέσα από μια ολοκληρωμένη ανάλυση να μας αποτρέψει να συγχέουμε τα πολιτικά κόμματα, με τις συνδικαλιστικές προσπάθειες στο χώρο μας. Εμείς τα ίδια και τα ίδια. Τα γράφω αυτά, παίρνοντας αφορμή από 'ανάλυση' και σχολιασμό του εκλογικού αποτελέσματος, από συναδέλφους στο facebook (γνωστό και κατάλληλο τόπο συνδικαλιστικής και πολιτικής γόνιμης αντιπαράθεσης).

Διαβάστε σχόλιο, την Δευτέρα που μας πέρασε: 

"Arxi Diaswstis Για τις εκλογες στο υπηρεσιακο, αναρωτηθηκατε για τα αποτελεσματα? Απο τους 2000 σχεδον που ψηφισαν ,οι 1300 εξακολουθουν να στηριζουν τους υποψηφιους του ΠΑνελληνιουΣΟΚ. Ενα χρονο μετα την υπεροχη διακυβερνηση του ΠΑνελληνιουΣΟΚ, οι ΕΚΑΒιτες εξακολουθουν να το στηριζουν στο Υπερεσιακο με ποσοστο 65%. Για τετοιο μεγαλειο μαλακιας μιλαμε! 65% Μαλακια !"

Μια διαπίστωση, ένα σύνθημα και καμία αντιπρόταση. Τι ήθελε δηλαδή να κάνουν οι Εκαβίτες; Να απορρίψουν τους υποψήφιους του ψηφοδελτίου της ΠΑΣΚΕ, αντιδρώντας στα μέτρα Παπακωνσταντίνου; Τι σχέση έχει η κυβερνητική πολιτική, με τον συνδικαλισμό στο ΕΚΑΒ; ¨Η νομίζουν ορισμένοι, πως στην ΠΑΣΚΕ συμφωνούν με την λιτότητα και τις περικοπές των μισθών μας;

Ή μήπως θα προτιμούσε να υπερψηφιστούν οι υποψήφιοι του αντίπαλου ψηφοδελτίου; Είναι γνωστό ότι ο Έλληνας ξεχνάει γρήγορα. Τόσο γρήγορα όμως, δεν ξεχνάει.

Υπήρχαν βέβαια στον αντίπαλο συνασπισμό, δυνάμεις που αξίζουν και έχουν αποδείξει ότι νοιάζονται για το ΕΚΑΒ, πέρα από προσωπικά συμφέροντα. Έκαναν λάθος συμμαχία, λάθος πολιτική επιλογή και έχασαν. Δεν παραδειγματίστηκαν από τις Δημοτικές εκλογές. Όσοι υποψήφιοι ξέχασαν τα τοπικά προβλήματα και έκαναν σημαία του προεκλογικού τους αγώνα την αντιμνημονιακή πολιτική, έχασαν.

Και βέβαια μην ξεχνάμε, πως τα πρόσωπα παίζουν ρόλο. Και αυτοί που έχουν την συμπάθεια και την αναγνώριση των συναδέλφων ψηφίζονται, άσχετα με το ψηφοδέλτιο που κατεβαίνουν.

Να κοιτάξουμε λοιπόν να στηρίξουμε συναδέλφους με ήθος, σε όλες τις θέσεις και να αφήσουμε στην άκρη το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ. Για αυτούς θα μιλήσουμε στις βουλευτικές.

Συνδικαλισμός και κόμματα

Με αφορμή τις εκλογές της 27ης Νοεμβρίου θα ήθελα να αναφέρω μερικούς προβληματισμούς
Από το 2004 που εργάζομαι στο ΕΚΑΒ δεν θυμάμαι εκλογική αναμέτρηση που να μην μας έχει ζητηθεί να εκλέξουμε πρωτίστως συνδικαλιστικούς – ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥΣ συνδυασμούς και έπειτα συνδικαλιστές εκπροσώπους
Πιστεύω ότι ο κομματισμός όπου έχει εμπλακεί μέχρι σήμερα το μόνο που έχει καταφέρει είναι η νοσηρότητα μιας και συμπεριφέρεται σαν ιός μολύνοντας υγιείς δυνάμεις και θεσμούς

Πρέπει να ξεχωρίσουμε επιτέλους πως,
άλλο πράγμα είναι τα πολιτικά κόμματα
και άλλο η συνδικαλιστική εκπροσώπηση
Προκύπτει λοιπόν το εξής ερώτημα:
Τι δουλεία έχουν τα κόμματα στον συνδικαλισμό;
Διαπίστωσα με τα λίγα που καταλαβαίνω ότι τα κόμματα εν προκειμένου κρύβονται πίσω από την λέξη ιδεολογία και έτσι μπορούν να ελέγχουν το συνδικαλιστικό κίνημα, το φοιτητικό αντίστοιχα, την τοπική αυτοδιοίκηση κλπ ενώ την ίδια στιγμή μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση τα κόμματα μετρούν το καθένα ξεχωριστά και αναλυτικά τα ποσοστά τους, δηλαδή η ιερή διαδικασία των συνδικαλιστικών εκλογών αποτελεί ταυτοχρόνως δωρεάν και έγκυρο γκάλοπ εις όφελος των κομμάτων

Και αν κάποιος πει που θα το πει γιατί το έχω ακούσει ότι δηλαδή:
Οι συνδικαλιστές συνυπάρχουν δραστηριοποιούνται και συμφωνούν βοηθούμενοι από την κομματική τους ιδεολογία, τότε θα ρωτήσω:
Γιατί δεν εμπλέκουμε στον συνδικαλισμό τότε την θρησκευτική αντίληψη να έχουμε δηλαδή,
π.χ. ψηφοδέλτια θεοσεβούμενων και άθεων,
Χριστιανών ή μουσουλμάνων,
Μουτζαχεντιν ή ταλιμπαν
Ή γιατί δεν εντάσσουμε στον συνδικαλισμό την φιλοσοφική ιδεολογία δηλαδή να έχουμε
ψηφοδέλτια Στωικών ή Κυνικών ιδεολόγων;
Ή να υιοθετήσουμε στα ψηφοδέλτια την διδασκαλία ή την μαλακια και ου το καθ εξής…..
Πιστεύει άραγε κάποιος πως δεν υπάρχουν αξιόλογοι συνάδελφοι σε όλους τους πολιτικούς χώρους από την άκρα δεξιά έως την άκρα αριστερά;
Πιστεύει κανείς ότι τα αξιόλογα άτομα δεν μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους για τα συμφέροντα των εργαζομένων και του ΕΚΑΒ (στην δική μας περίπτωση);
Ή μήπως δεν υπάρχουν αντιστοίχως λαμογια σε όλους τους πολιτικούς χώρους τα οποία συμφωνούν σε ένα και μόνο πράγμα. Στην κουτάλα;
Τότε για ποια κομματική ιδεολογία μιλάμε στον συνδικαλισμό όταν ταυτόχρονα τα κόμματα αποτελούν μέρος της κεντρικής εξουσίας;
Δυστυχώς συνάδελφοι τα κόμματα στο συνδικαλιστικό κίνημα ένα πράγμα έχουν καταφέρει μέχρι τώρα.
Να δημιουργούν τερατογενεσεις όπως:
-Εργατοπατέρες
-Απαξίωση της ΓΣΕΕ
-Ανενεργή ΑΔΕΔΥ
-Βολεμένους εργαζόμενους
-Διχόνοια στους εργαζόμενους και όχι ενότητα
-Κομματικούς στρατούς
-Αδιαφορία των εργαζομένων προς τον συνδικαλισμό κ.α.

Ερχόμενος στα δικά μας διαπίστωσα ακόμη μια φορά ότι στις εκλογές που πέρασαν για την ανάδειξη εκπροσώπου, κληθήκαμε να ψηφίσουμε τους υποψηφίους συναδέλφους μας μέσο κομματικών ή ανεξάρτητων ψηφοδελτίων
Κατά την ταπεινή μου γνώμη επειδή το «μαγαζί» είναι σχετικά μικρό και λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας, θεωρώ ότι αξιόλογα άτομα όπως η Στέλλα δεν είχαν και δεν έχουν ανάγκη από κομματικές προστασίες, άρα για ποιον λόγο εν έτη 2010 στην χρεοκοπημένη Ελλάδα να παίζουμε ακόμα τα παιχνίδια των κομμάτων και εμείς ως ΕΚΑΒ σε εκλογές εργαζομένων;

Ανοίγω μια παρένθεση για να υπενθυμίσω πως, οι εποχές αλλάζουν και δυστυχώς διαπιστώνουμε την ρευστότητα στις εργασιακές μας σχέσεις την μείωση των μισθών σύμφωνα με το μνημόνιο και την τρόικα, την μέθοδο της επαναπρόσληψης που συλλαβίζεται, όπως επίσης την απειλή των εργασιακών μας δικαιωμάτων που έρχεται
Αν κάποιοι πιστεύουν ότι δεν θα υπάρξουν απολύσεις ΜΟΝΙΜΩΝ δημοσίων υπαλλήλων κατά την γνώμη μου κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου η μάλλον του αδίκου, διότι πολύ απλά όταν θα συγχωνευτούν δημόσιοι οργανισμοί όπως π.χ. νοσοκομεία, θα αλλάξουν και τα οργανογράμματα δηλαδή θα «μεταβληθούν» οι οργανικές θέσεις που σημαίνει ότι κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι ίσως μείνουν ξεκρέμαστοι, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται
Όσο για τους συμβασιούχους ορισμένου και αορίστου χρόνου ούτε λόγος είναι καμένοι από χέρι και ειλικρινά εύχομαι να κάνω λάθος για όσα λέω
Άρα λοιπόν στην απρόβλεπτη εποχή που ζούμε νομίζω ότι θα πρέπει να αντιδράσουμε και να συμβάλλουμε ο καθένας μας όσο και όπως μπορεί ώστε να δημιουργήσουμε ένα υγιές συνδικαλιστικό κίνημα για να μαζέψουμε κάπως το πράγμα, γιατί θεωρώ όπως έχουν τα πράγματα δεν πρόκειται να υπάρξει σοβαρή συνδικαλιστική αντίδραση μελλοντικά όπως δεν υπήρξε μέχρι τώρα, από μαριονέτες τύπου Παναγόπουλου και από προσκείμενους η καλύτερα προσκυνημένους τύπου Παπασπυρου, γιατί πολύ απλά τέτοιοι τύποι είναι πρωτίστως πουλημένοι στα κόμματα τους και όχι στην εργατική τους συνείδηση και στους εργαζόμενους που τους εκλέγουμε, κλείνω την παρένθεση

Επιστρέφοντας ξανά στα δικά μας φυσικά δεν θα προτείνω σε καμία περίπτωση να υπάρχουν στις εκλογές πολλά ή διαφορετικά ανεξάρτητα ψηφοδέλτια γιατί πάλι θα πέσουμε στην παγίδα συντήρησης των εκλογικών συνδυασμών και όχι στην ελεύθερη ανάδειξη προσωπικοτήτων.
Θα πρότεινα όμως αν συμφωνούμε να αλλάξουμε κάποια στιγμή τα καταστατικά των σωματείων ώστε οι υποψήφιοι να εκλέγονται επιτέλους από ένα μοναδικό ενιαίο και υγιές ψηφοδέλτιοΈτσι θα υπάρξει νομίζω πιο ποιοτική εκπροσώπηση συνδικαλιστών με ότι αυτό σημαίνει από εκεί και πέρα
Και νομίζω ότι αυτού του είδους η αλλαγή θα μπορούσε να γίνει μόνο με την συλλογή υπογραφών οι οποίες θα κατατεθούν σε κάθε σωματείο αντίστοιχα και όχι με την διαδικασία της γενικής συνέλευσης, όπου εσκεμμένα η μη θα εξελιχτεί ως συνήθως σε λογομαχίες απαξίωση και ακύρωση του αιτήματος
Μπορεί να ήμουν σε όσα είπα υπερβολικός αλλά αυτή είναι η άποψη μου και νομίζω ότι καλό θα ήταν να πείτε την γνώμη σας όσοι θέλετε και να τοποθετηθείτε για όλα τα παραπάνω

Κλείνοντας θα ήθελα να σε ευχαριστήσω Κυριάκο που μου έδωσες χώρο να εκφραστώ μέσα από το blog σου

Σας ευχαριστώ

Μαρκογιαννης Νίκος
Μεσολόγγι

Αδερφές και παλικάρια....

Μάθανε ότι μαμιόμαστε... πλακώσανε κι οι γύφτοι.

Τι θα γράψω και ξεκινάω έτσι; Για Νοσηλευτές!

Λόγω της δουλειάς μας, γνωρίζουμε πολλούς. Εγώ προσωπικά, τους περισσότερους τους θεωρώ καθημερινούς ήρωες, 'οπως και τους συναδέλφους μου και άλλες κατηγορίες υγειονομικών. Γιατί είναι πολύ καλοί στη δουλειά τους, αμείβονται με ψίχουλα, βγάζουν δουλειά για 5 και από την άλλη τρέχουν σε δυο και τρεις δουλειές, γιατί έχουν και οικογένεια.

Έχουν όμως και κάτι κέρατα ανάμεσά τους, που μου γυρίζουν τ' άντερα. Κάτι κομπλεξικούς που έχουν κόλλημα με την εξουσία.

Οι Νοσηλευτές που λέτε, διοικούν τα νοσοκομεία. Κι αυτό γιατί οι γιατροί δεν ασχολούνται, επειδή είναι κολλημένοι στην επιστήμη. Που και που βέβαια, σκάει κανένας γιατρός τρελαμένος και τους στέλνει για τσάι. Έχουν που έχουν το κόμπλεξ κατωτερότητας, επειδή δεν μπορούν να καταλάβουν τον διακριτό ρόλο γιατρών και νοσηλευτών, όταν τους την λες τρελαίνονται.

Αυτή η κατηγορία Νοσηλευτών ψάχνει κόσμο να τον διοικήσει. Με αγωνία και επιμονή.

Εδώ και πολλά χρόνια έχουν ανακαλύψει το ΕΚΑΒ. Εύκολα πράγματα. Το ΕΚΑΒ έχει Οργανισμό Νοσοκομείου. Δεν έχει Διεύθυνση Διασωστών, αλλά Διεύθυνση Νοσηλευτικής. Το τέλειο θύμα.

Δεν θα γράψω τι έχουμε τραβήξει όλα τα χρόνια, απ' αυτή την Διεύθυνση. Ο Τζαγκαράκης με τόσα στραβά που έκανε στο ΕΚΑΒ, είχε ένα καλό. Τους νοσηλευτές δεν τους πήγαινε με την καμία. Και την θέση, όταν άδειασε την άφησε κενή, για να μην τον ζαλίζουν. Δεν την κατάργησε όμως. Και όταν άλλαξαν τα πράγματα, ήρθε η Σοφία και στρογγυλοκάθισε. Η Σοφία έφυγε, αλλά το πάρτι συνεχίζεται.

Γιατί τώρα κάποιος (κάποια) νοσηλευτής κάνει προτάσεις για το ΕΚΑΒ.

Διαβάζουμε λοιπόν στο (γνωστό) blog tromaktiko:

Μήπως ο κ Υπουργός θα πρέπει να εξετάσει την συγχώνευση του ΕΚΑΒ με τα Τμήματα επειγόντων Περιστατικών των Νοσοκομείων.
Κυρίως στην περιφέρεια τα παραρτήματα και οι τομείς του ΕΚΑΒ στεγάζονται στα Νοσοκομεία . Το προσωπικό να μεταταχθεί στα νοσοκομεία και να μην έχουμε αφ΄ενός την κακοδιοίκηση από το ΕΚΑΒ και τους ανεξέλεγκτους υπαλλήλους από την υδροκέφαλη Κεντρική Διοίκηση, αλλά αφ΄ετέρου τα ασθενοφόρα οχήματα να στελεχώνονται ανάλογα με την κλήση με το εξειδικευμένο για το περιστατικό προσωπικό από τα ΤΕΠ .

Ας δουν οι σύμβουλοι του Υπουργού Υγείας , τα προγράμματα προνοσοκομειακής φροντίδας της Γαλλίας ,της Σουηδίας της Ιταλίας ή της Ισπανίας έστω κτλ και τότε μήπως πρέπει να επανεξετάσει την παρούσα κατάσταση του ΕΚΑΒ.

Με τους υπαλλήλους να κοστίζουν περισσότερο από τους υπαλλήλους των ΔΕΚΟ και με προσφορά παρεχόμενης φροντίδας κάτω του μέσου όρου , για να μη πω κάτω από την βάση.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ

Και σε επόμενη ανάρτησή της:

Πρέπει επιτέλους να εφαρμοστούν πρωτόκολλα διαλογής των περιστατικών στο τηλεφωνικό κέντρο του ΕΚΑΒ . Πρωτόκολλα που δεν είναι βέβαια δυνατόν να εφαρμοστούν από πληρώματα ασθενοφόρων αποφοίτους του ΙΕΚ αλλά από γιατρούς και Νοσηλευτές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με εξειδίκευση στην διαλογή των περιστατικών.

ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΥΝΧΟΝΕΥΣΕΙΣ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΤΟΥ ΕΚΑΒ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΚΕΠΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ,ΣΤΕΛΕΧΩΘΕΙ,ΜΕ ΕΙΔΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ. ΟΙ ΔΕ ΔΙΑΣΩΣΤΕΣ ΠΛΗΡΩΜΑΤΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΩΝ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΤΟΥΣ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΣΑΚΟΝΟΝΤΑΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ ΓΙΑ ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΥΓΕΙΑΣ.

Τι θέλει τώρα αυτή από την ζωή μας; Θα σας πω αμέσως: Να μπει από την πίσω πόρτα και να μας ανέβει στο σβέρκο. Να αντικαταστήσει τους άχρηστους, τεμπέληδες, λουφαδόρους Διασώστες, με επιστήμονες Νοσηλευτές. Και να διαλυθεί το ΕΚΑΒ στην Επαρχία, οι Διασώστες να μεταταγούν στα Νοσοκομεία και να κάνουν τους οδηγούς στους Νοσηλευτές.

Η απάντηση έχει δύο σκέλη:

Πρώτον, επιστημονικά: πουθενά στον κόσμο δεν γίνονται αυτά που λέει, ούτε καν στις χώρες που αναφέρει.

Δεύτερον, Ελληνικά: Θα πάρει τα τέτοια μας.

Αυτό που με απασχολεί είναι άλλο. Γιατί εμείς σαν εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ και σαν Σωματείο, δεν σταματάμε να ασχολούμαστε με μαλακίες και δεν κοιτάμε να θωρακίσουμε το επάγγελμά μας; Η λύση είναι μία: Κατάργηση της Διεύθυνσης Νοσηλευτικής από τον Οργανισμό του ΕΚΑΒ και των οργανικών θέσεων Νοσηλευτών. Αυτούς που έχουμε, είναι καλά παιδιά και τους θέλουμε. Να τους κρατήσουμε σε προσωποπαγείς θέσεις, μέχρι να πάρουν σύνταξη.

Άλλους καριόληδες, να βγάζουμε εμείς τη δουλειά και αυτοί να το παίζουν διοίκηση, δεν θέλουμε. Τελεία.

Εκπαίδευση και σύγχρονες απαιτήσεις.

Στις συζητήσεις και τα σχόλια των προηγούμενων αναρτήσεων, φάνηκε ένα ζήτημα να απασχολεί το σύνολο των συναδέλφων, άσχετα με την τοποθέτησή τους. Αυτό της επάρκειας του Διασώστη, να αντιμετωπίσει το επείγον αποτελεσματικά.

Η επάρκειά του καθορίζεται από την εκπαίδευση στο ΙΕΚ, την συνεχιζόμενη εκπαίδευση και την εμπειρία του. Δεν θέλω να αναφέρω την διάθεση του καθενός να προσφέρει. Γιατί είναι ευθύνη της Διοίκησης να ελέγχει την προσφορά υπηρεσιών, σύμφωνα με κανόνες που υποχρεούται να θεσπίσει.

Είναι κοινά αποδεκτό ότι το ΙΕΚ ολοκλήρωσε τον κύκλο του. Παράγει ικανότατους Διασώστες στο επείγον, αλλά όταν φτάσουμε να αναφερθούμε σε κρίσιμα περιστατικά τότε τα πράγματα αλλάζουν.

Από τον απόφοιτο του ΙΕΚ λείπουν και οι γνώσεις (φυσιολογίας, φαρμακολογίας), αλλά και η πρακτική εξάσκηση σε τεχνικές.

Γι' αυτό εδώ και χρόνια, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για την αναβάθμιση της σχολής του ΕΚΑΒ, σε επίπεδο ΤΕΙ, ή/και ΑΕΙ.

Η πλειοψηφία των εμπλεκόμενων στη συζήτηση και κύρια οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι, υποστηρίζουν την πρόταση για ΤΕΙ. Και μάλιστα ως κλάδο της Νοσηλευτικής, ώστε (όπως υποστηρίζουν), οι μελλοντικοί απόφοιτοι να βρίσκουν επαγγελματική διέξοδο και στα Τμήματα επειγόντων των Νοσοκομείων.

Υπάρχει όμως και η πρόταση για Ακαδημία Διασωστών, την οποία υποστηρίζουν αρκετοί συνάδελφοι. Με το επιχείρημα ότι πρέπει να τολμήσουμε. Και γιατί η λύση του ΤΕΙ δεν θα προσφέρει το απαιτούμενο αποτέλεσμα, σε σχέση με τα επαγγελματικά δικαιώματα του Διασώστη.

Αυτό που πάντα με απασχολούσε, είναι οι πραγματικές απαιτήσεις της κοινωνίας και το έχω αναφέρει σε προηγούμενες αναρτήσεις. Δηλαδή πως απαντάμε στο ερώτημα: "είναι όλα τα περιστατικά κρίσιμα", ή όπως λένε τα στατιστικά μόνο ένα ποσοστό 8 - 9%; Χρειάζονται λοιπόν τόσοι πτυχιούχοι (ΑΕΙ ή ΤΕΙ δεν έχει σημασία), όταν η πλειοψηφία των περιστατικών είναι μη επείγοντα, ή απλές διακομιδές; Ή εφ' όσον μιλάμε για κατηγορίες περιστατικών, θα πρέπει να μιλάμε και για κατηγορίες στην εκπαίδευση των Διασωστών;

Δεν χρειάζεται να πελαγοδρομούμε, ή να φιλοσοφούμε με αναφορές στην Διεθνή πραγματικότητα. Πρέπει να δούμε τις ανάγκες και την πραγματικότητα της κοινωνίας μας. Και φυσικά να μην αφήνουμε το προσωπικό μας συμφέρον να στέκεται εμπόδιο στην ανάπτυξη του ΕΚΑΒ.

ΕΚΑΒ - Τροχαίο

Εντυπωσίασε η συνδυασμένη επέμβαση των μέσων του ΕΚΑΒ, σε σοβαρό τροχαίο μπροστά στον Άρειο Πάγο.

Διασώστες και κοπρίτες.

Από την μέρα που κάποιοι έχασαν την καρέκλα τους στο ΕΚΑΒ, άρχισε ένας χορός δημοσιευμάτων κύρια στο blog "tromaktiko", με τα οποία επιχειρούν να "πάρουν το αίμα τους πίσω". Γιατί κανείς νοήμων συνάδελφος δεν πιστεύει ότι αυτά τα άτομα κάνουν πολιτική, ή συνδικαλισμό, ή ενδιαφέρονται για το καλό του ΕΚΑΒ.

Στέλνουν λοιπόν μια σειρά σχολίων, για τον Αντιπρόεδρο του ΕΚΑΒ (επειδή αυτός τους πέταξε έξω) και για όποιον άλλο πιστεύουν ότι είναι ευάλωτος (ο Πρόεδρος του Σωματείου μας, ο οδηγός, διάφοροι υπεύθυνοι στο Κέντρο κλπ.).

Πιστεύουν ότι με τις συκοφαντίες θα βλάψουν την Διοίκηση, θα πέσει το ΠΑΣΟΚ και αυτοί θα ξαναγυρίσουν στα γραφεία τους. Και επειδή είναι βλάκες κανείς δεν ασχολείται μαζί τους.

Κακώς.

Κατ' αρχήν κακώς η Διοίκηση τους έβγαλε στα Ασθενοφόρα. Γιατί οι συγκεκριμένοι τα μισούν. Αντίθετα οι πραγματικοί Διασώστες είναι υπερήφανοι για την δουλειά τους και δεν "δίνουν κώλο" για να πάνε μέσα.

Τι πρέπει να κάνει η Διοίκηση; Πρώτα θα πω, τι δεν πρέπει να κάνει:

Δεν πρέπει να ασχοληθεί μ' αυτούς που διαρρέουν έγγραφα του ΕΚΑΒ στα συγκεκριμένα άτομα, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούνται προς δήθεν τεκμηρίωση της συκοφαντίας.

Δεν πρέπει να διώξει από μέσα όλους τους Δεξιούς, επειδή κάποιοι σαμποτάρουν το έργο της.

Δεν πρέπει να καταγγείλει τους ανώνυμους συκοφάντες στην Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ώστε να βρεθούν και να τιμωρηθούν.

Πρέπει:

Να τοποθετήσει έξω από το ΕΚΑΒ, έναν κάδο περισυλλογής μπάζων και να πετάξει μέσα όλους τους κοπρίτες, σε όποια παράταξη και αν ανήκουν. Αυτούς που έφεραν ένα πακέτο πιστοποιητικά, για να δηλώσουν ότι είναι κατάλληλοι για Πληρώματα Ασθενοφόρου και μόλις έγιναν Δημόσιοι υπάλληλοι, έφεραν άλλα τόσα για να δηλώσουν ότι είναι ανίκανοι και πρέπει να πάνε σε γραφείο. Να τους διώξει να πάνε αλλού, για να αδειάσουν θέσεις. Είναι ευκαιρία τώρα με τις μετατάξεις που γίνονται σε όλο το Δημόσιο. Δεν είναι δυνατόν να μισθοδοτούνται εκατοντάδες τεμπέληδες και να έχουν και την απαίτηση να κάνουν Διοίκηση, τη στιγμή που υπάρχουν 4000 μάχιμοι Διασώστες, αδιόριστοι.

Να ξεκινήσει άμεσα τις διαδικασίες αλλαγής του Οργανισμού και αντικατάστασης του Εσωτερικού Κανονισμού, ώστε να μπει οριστικό τέλος σε αυτό το φαινόμενο.

Όποια άλλα μέτρα και να παρθούν, όσες βελτιώσεις και να γίνουν, όσοι νέοι και να έρθουν, αυτό το φαινόμενο θα αναπαράγεται.

Και αυτοί που δουλεύουν στο δρόμο, πάντα θα αισθάνονται ότι κάποιος τους θεωρεί μαλάκες.

Καλή αρχή λοιπόν για τις μοτοσυκλέτες του ΕΚΑΒ στην Αθήνα.

Ναι είναι πραγματικότητα. Από την περασμένη Δευτέρα δύο ζευγάρια Δικύκλων, εργάζονται στο Κέντρο της Αθήνας.

Για να φτάσουμε εκεί, έγινε αγώνας δρόμου γιατί τα προβλήματα ήταν πολλά. Δεν ανοίγει ένα Τμήμα από την μια μέρα στην άλλη. Είχα αμφιβολίες ακόμη κι εγώ. Βλέπεται είναι η τέταρτη φορά που εμπλέκομαι στην δημιουργία τμήματος. Προηγήθηκαν οι Μονάδες το '96, το ΕΤΙΚ το '99 και οι αεροδιακομιδές το '01.

Και τα τρία, στραβά τα φτιάξαμε γι' αυτό και φυτοζωούν σήμερα. Με τα Δίκυκλα είναι διαφορετικά. Είναι κάτι που το φτιάχνουν μόνοι τους οι συνάδελφοι. Και ο Διασώστης, αν τον αφήσεις να κάνει αυτό που αγαπάει κάνει θαύματα. Από την Διοίκηση θέλει μόνο βοήθεια και όχι παρεμβάσεις, απειλές και εκβιασμούς, όπως γίνονταν στο παρελθόν.

Μέσα σε χρόνο ρεκόρ λοιπόν, οι εγκαταλειμμένες μοτοσυκλέτες έγιναν λειτουργικές, εξοπλίστηκαν και βγήκαν στο δρόμο. Τα αποτελέσματα της λειτουργίας τους φάνηκαν από τις πρώτες βάρδιες. Έγιναν αποδεκτές με ενθουσιασμό, από το Συντονιστικό Κέντρο, αφού σκουπίζουν με ταχύτητα, όσα περιστατικά εμφανίζονται στον Τομέα τους.

Στόχος είναι βέβαια να γίνεται και σωστή δουλειά με τον ασθενή, να αντιμετωπίζεται πλήρως και να παραδίδεται στους συναδέλφους των ασθενοφόρων έτοιμος για μεταφορά στο Νοσοκομείο.

Η επιλογή των Διασωστών που τις στελεχώνουν, έγινε με ένα και μοναδικό κριτήριο: την όρεξη για δουλειά και όχι σε ποιο κόμμα πιστεύουν και τι γνωριμίες έχουν. Ελπίζουμε σύντομα και όταν το ΕΚΑΒ λύσει τα προβλήματα στελέχωσης που αντιμετωπίζει, να έρθουν και άλλοι συνάδελφοι και να αυξηθούν οι τομείς που καλύπτουμε. Ανάγκες έχουν και άλλες περιοχές.

Οι φωνές που αντιδρούσαν έχουν αρχίσει να σβήνουν, αφού οι περισσότερες αφορούσαν σκοπιμότητες. Και αρκετοί συνάδελφοι, έχουν αρχίσει να δείχνουν ενδιαφέρον για να έρθουν στο Τμήμα.

Πέρα από την ικανοποίησή μου για την συνεργασία με την Διοίκηση, πολλούς συναδέλφους από τον εξοπλισμό, το Γρ. Κινήσεως, το Συντονιστικό Κέντρο, θέλω να ευχαριστήσω και τον μηχανικό από το Συνεργείο που έχει την ευθύνη της συντήρησης των μοτοσυκλετών. Η δουλειά που έβγαλε τις τελευταίες ημέρες, δεν ταιριάζει σε "Δημόσιο Υπάλληλο".

Καλή αρχή λοιπόν και ίσως αυτή να είναι μια νέα αρχή για όλους τους Διασώστες και την επαγγελματική τους προοπτική.

Πάμε λοιπόν στο 24ωρο

Ξεκίνησε από τις Αεροδιακομιδές και τους ιπτάμενους Διασώστες το 2001. Πως έγινε αυτό; Ας δούμε λίγο την ιστορία.

Το 1998 οι περισσότεροι των παλαιότερων Διασωστών είχαν εκδιωχθεί, ή είχαν υποχρεωθεί να αποχωρήσουν από το τμήμα, κατ' απαίτηση του ισχυρότατου (τότε) ιατρικού λόμπι. Δεν γουστάρανε τους παλιούς, να τους τα πρήζουν, να φέρνουν αντιρρήσεις, να αμφισβητούν την εξουσία τους και να απαιτούν συνθήκες εργασίας και αμοιβές. Τους αντικατέστησαν με 34 άτομα, οι οποίοι εργάζονταν παράλληλα και στις Μονάδες. Δεν ήθελαν εξειδικευμένο προσωπικό, όπως δήλωναν, παρά κάποιους να κουβαλάνε τον εξοπλισμό.

Το Σωματείο μας συμφώνησε απολύτως, γιατί απλά δεν ήθελε κάποιους να δρουν ανεξέλεγκτα και να "το παίζουν έξυπνοι".

Εμένα με έστειλαν στο Α10, αγαπημένο τόπο διακοπών, τον οποίο επισκέπτομαι κάθε φορά που κάποια Διοίκηση, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να με ανεχθεί άλλο.

Το 2001 με την πτώση του ελικοπτέρου και τον θάνατο των συναδέλφων, εκδηλώθηκε μια συντονισμένη αντίδραση (καθοδηγούμενη από την γνωστή αριστεροδέξια συμμαχία), η οποία οδήγησε σε παραίτηση όλους τους ιπτάμενους Διασώστες.

Η Διοίκηση δεν μπορούσε να αντιδράσει τσακισμένη από το γεγονός και το Σωματείο παρακολουθούσε ανίσχυρο, αφού όλη η δύναμή του στηρίζονταν στην συνδιοίκηση.

Έριξαν λοιπόν τα μούτρα τους και ζητήθηκε η επιστροφή μας. Παράλληλα επεξεργάζονταν και σενάρια παραχώρησης των αεροδιακομιδών σε ιδιώτη (έχω τα έγγραφα). Οι υπόλοιποι συνάδελφοι δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν για επιστροφή και με το δίκιο τους. Τους πίεσα αφόρητα και τους υποσχέθηκα πράγματα τα οποία ποτέ δεν κατάφερα να κάνω πράξη.

Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, αργότερα να με κατηγορήσουν για κρυφή συμφωνία με την Διοίκηση σε βάρος τους. Αυτό που με έκαιγε εμένα, ήταν να μην εγκαταλειφθεί μια δραστηριότητα, που την είχαμε στήσει από το μηδέν και που στο φινάλε ανήκε στο ΕΚΑΒ και όχι σε κάποιον επιχειρηματία.

Στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν με την Διοίκηση προβάλαμε 8 αιτήματα, τα οποία έγιναν αμέσως αποδεκτά. Ένα από αυτά ήταν το 24ωρο, για καθαρά πρακτικούς λόγους τους οποίους όλοι σήμερα γνωρίζουν. Τα άλλα αιτήματα δεν υλοποιήθηκαν ποτέ, αφού φάγαμε το παραμύθι "να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε και στην πορεία θα γίνουν όλα".

Το 24ωρο εφαρμόστηκε αμέσως, αφού μας ζητήθηκε και υπογράψαμε δήλωση ότι "δεν θα στηριχτούμε σ' αυτό για να προβάλλουμε επιπλέον μισθολογικές και ασφαλιστικές απαιτήσεις". Ο σκοπός μας βέβαια δεν ήταν αυτός, οπότε δεν φέραμε καμία αντίρρηση.

Τα ελικόπτερα όμως συνέχισαν να πέφτουν και η Διοίκηση χτύπησε διάλυση. Σ' αυτή την περίοδο άρχισαν να εφαρμόζουν 24ωρο και άλλοι. Και όσο δεν υπήρχε αντίδραση αυτό επεκτείνονταν. Στο Γραφείο αεροδιακομιδών, στους αποθηκάριους, στους οδηγούς. Σύντομα στο Βενιζέλος και στις Μονάδες.

Ποια υπηρεσιακή ανάγκη υπήρξε για να γίνει αυτό; Καμία. Απλώς όπου δεν έχει πολλή δουλειά, αντί ο συνάδελφος να πάει σπίτι του για ύπνο, κοιμάται στην δουλειά και γράφει και βάρδιες.

Έτσι αυτές οι θέσεις έγιναν περιζήτητες και γίνεται σφαγή ποιος θα πρωτοπάει. Τα οφέλη είναι πολλά. Και δουλεύεις χαλαρά και γράφεις και "μάχιμη υπηρεσία" και έχεις και δυο τριήμερα την εβδομάδα να κάνεις ότι γουστάρεις. Δεύτερη δουλειά, ψάρεμα, εκδρομές, χαλάρωση, επιδερμίδα.

Περί 24ώρου...

Μια και το έταξα, είμαι υποχρεωμένος να πω πέντε πράγματα για το περίφημο 24ωρο, που δουλεύουν κάποιοι συνάδελφοι, σε κάποια πόστα.

Και θα ξεκινήσω απ' ευθείας με μια παρένθεση, για να αναφερθώ σε κάποιους συναδέλφους οι οποίοι δουλεύουν 24ωρο, ή και 48ωρο, πουλώντας βάρδιες σε κάποιους άλλους "συναδέλφους" που έχουν να φανούν στο ασθενοφόρο 5 χρόνια. Που βρίσκονται αυτοί; Που να ξέρω! Κάποιοι μπορεί να κέρδισαν το λαχείο, ή να πήγαν καλά με την επιχείρηση που άνοιξαν στο όνομα της γυναίκας τους. Κάποιοι μπορεί να παντρεύτηκαν και να πήραν προίκα.

Κάποιοι όμως τους δουλεύουν τις βάρδιες εργολαβία. Είναι γνωστοί αυτοί. Όποτε και να έχεις βάρδια, σε όποια ομάδα κι αν ανήκεις, τους συναντάς. Όταν έρχονται για δουλειά είναι σένιοι. Όταν φεύγουν, έχουν μεγαλώσει τα γένια τους 2 πόντους και τα ρούχα τους έχουν κολλήσει. Αργούν να δώσουν τέλος για να πάρουν έναν υπνάκο.

Και οι μεν και οι δε, δεν ρισκάρουν μόνο το πειθαρχικό παράπτωμα. Εδώ μιλάμε για ποινικό αδίκημα.

Ποιοι το ξέρουν αυτό; ΟΛΟΙ. Πρώτα εμείς. Άλλωστε κι εμείς όταν θέλουμε να μας κάνουν κάποια βάρδια, σ' αυτούς απευθυνόμαστε. Και υπάρχει και τιμοκατάλογος. Τόσο το πρωινό, τόσο το απογευματινό, τόσο η νύχτα, τόσο η αργία, τόσο η εθνική εορτή. Και τα δίνουμε.

Το ξέρει το Γραφείο, το ξέρει ο ασύρματος, το ξέρει η Διοίκηση, το ξέρει το Σωματείο. Είναι όλοι συνένοχοι. Θα πάνε όλοι μαζί στον εισαγγελέα (αγαπημένη έκφραση στο ΕΚΑΒ), όταν θα γίνει το μπαμ.

Γιατί τα ερωτήματα είναι πολλά. Τα κυριότερα;

Γιατί αυτός που λείπει από την Υπηρεσία τόσα χρόνια καταλαμβάνει θέση υπαλλήλου και δεν παραιτείται, αφού έχει βρει κάτι καλύτερο;

Αυτός που του πουλάει τις βάρδιές του, πόσο ασφαλής είναι για τον ασθενή και πως δηλώνει το επιπλέον εισόδημα;

Γενικά η Διοίκηση, γιατί δεν αντιδρά και δεν επαναφέρει την νομιμότητα;

Το Σωματείο γιατί καλύπτει την παρανομία;

Λοιπόν θα συνεχίσω στην επόμενη ανάρτηση για το 24ωρο, μήπως και κάποιος συνάδελφος θέλει να κάνει κάποια παρατήρηση πάνω σ' αυτά.

Κυκλικότητα στις θέσεις του ΕΚΑΒ

Στην προηγούμενη ανάρτηση, ένας συνάδελφος έκανε ένα σχόλιο περί "καθιέρωσης κυκλικότητας" στις θέσεις της Υπηρεσίας, σημειώνοντας :

"ΑΝ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΚΑΒ, ΙΣΩΣ Η ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΑΣΤΕ, ΣΕ ΕΝΑΛΛΑΓΗ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΜΙΚΡΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΩΦΕΛΙΜΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ."

Θέλω να το σχολιάσω, επειδή ακούγεται ευχάριστα και κατά καιρούς γίνεται και σύνθημα.
Εδώ συνάδελφοι, πρέπει να δοθούν διευκρινήσεις. Για ποιες θέσεις μιλάμε. Γιατί οι θέσεις είναι δύο ειδών: Οι τεμπελοθέσεις και οι θέσεις με εξειδίκευση. Οι θέσεις στον ιματισμό, στα σημεία ανεφοδιασμού, στις φωτοτυπίες, στην πύλη κλπ, ανήκουν στην πρώτη κατηγορία και το σημαντικότερο, δεν έχουν καμιά σχέση με την ειδικότητα.
Αντίθετα θέσεις στο τηλεφωνικό κέντρο, στις ΚΜ, στις αεροδιακομιδές, στις μηχανές κλπ, είναι θέσεις εξειδίκευσης και έχουν άμεση σχέση με την ειδικότητα.

Το χωρίζω στις δύο κατηγορίες, για να ξέρουμε γιατί μιλάμε. Φανταστείτε να βάζαμε όλες τις θέσεις σ' ένα τσουβάλι και να ζητούσαν οι συνάδελφοι να πάνε από την ΚΜ στον ιματισμό, μετά στο συνεργείο, από κει στην πύλη και μετά αεροδιακομιδές. Ή να σου λέει ο συνάδελφος, ότι εγώ πάω στην πύλη, αλλά δεν πάω αεροδιακομιδές, γιατί φοβάμαι για την ζωή μου. Μπορεί δηλαδή να διαλέξει κάποιος που τον βολεύει να πάει, ή θα είναι υποχρεωμένος να περάσει από παντού;

Οι θέσεις ξεκούρασης, ανήκουν αποκλειστικά σε συναδέλφους που πλησιάζουν στην σύνταξη και έχουν πρόβλημα υγείας. Δεν ανήκουν σε κοπρίτες. Και δεν νοείται μάχιμος Διασώστης να ζητά να πάει σε τέτοια θέση. Γιατί αν δεν μαζεύονταν μέσα τόσοι τεμπέληδες, θα μοιράζονταν καλύτερα η δουλειά και δεν θα κουράζονταν κανένας.

Και η πρόταση η σωστή είναι, όσοι πηγαίνουν σ' αυτές τις θέσεις (με σωστή επιλογή, για τους λόγους που προανέφερα) να αλλάζουν ειδικότητα. Για να γνωρίζουμε στο φινάλε, ποιοι είμαστε Διασώστες και πόσοι είμαστε.

Για τις άλλες θέσεις τώρα: τις θέσεις εξειδίκευσης. Πουθενά στον κόσμο συνάδελφοι δεν αλλάζουν έναν εξειδικευμένο υπάλληλο, με έναν ανειδίκευτο. Είναι τελείως αντιπαραγωγικό να αντικαταστήσεις έναν Διασώστη που είναι 5 χρόνια στον ασύρματο με έναν νέο. Είναι το ίδιο αντιπαραγωγικό να αντικαταστήσεις έναν ιπτάμενο Διασώστη με έναν νέο. Είναι τελείως αντιπαραγωγικό να κάνεις τράμπα έναν αστυνομικό των ΜΑΤ, με έναν της αντιτρομοκρατικής. Αυτά βέβαια στις πολιτισμένες κοινωνίες. Γιατί εδώ υπάρχει ο ΕΚΑΒίτικος αντίλογος.

Ότι "τις θέσεις αυτές τις έπιασαν τα βύσματα. Ή η γκόμενα του συνδικαλιστή. Τώρα θα την χαρακτηρίσουμε εξειδικευμένη και θα της δώσουμε και βραβείο;" Και υπάρχει και χειρότερος αντίλογος: Ότι "αυτός στο τηλεφωνικό, κάθεται και ξύνεται. Πόσο χαμηλότερη θα είναι η απόδοση του νέου;"

Αυτά συνάδελφοι συνέβαιναν παντού. Σ' όλον τον κόσμο. Αλλά πότε; Πριν 30 χρόνια. Και έβαλαν κανόνες: Για να πάει κάποιος σε θέση εξειδίκευσης, πέρα από το πτυχίο του Διασώστη, πρέπει να αποκτήσει και πτυχίο το οποίο αναφέρεται στην θέση που θέλει να πάει. Και πότε θα πάει σ' αυτήν την Σχολή; Όταν συμπληρώσει 15 χρόνια σε ασθενοφόρο. Και τα προβλήματα τελείωσαν. Και όσοι πήγαν σ' αυτές τις θέσεις, όχι μόνο δεν τους κουνάει κανένας, αλλά έχουν και τον σεβασμό και την αναγνώριση όλων.

Πάλι νούμερο γίναμε

"Ο ύπνος θρέφει τα μωρά.... θρέφει και τους Διασώστες". Έτσι μας ειρωνεύεται η ρεπόρτερ του "Πρώτου Θέματος", σε δισέλιδο άρθρο με τίτλο "Αντί να παίρνουν ασθενείς στο ΕΚΑΒ, παίρνουν έναν υπνάκο". Και ακολουθούν φωτογραφίες από στεγάσεις και αναφορές σε κρεβάτια, κομοδίνα, ντουλάπες και μαξιλάρια.

Και σχόλια για Διασώστες που κοιμούνται με κλειστά κινητά και ασυρμάτους, ενώ οι πολίτες πεθαίνουν. Και σαν απόδειξη αναφέρεται στο γνωστό περιστατικό της Σαλαμίνας, όπου το Κέντρο μετά από μάταιες προσπάθειες να ξυπνήσει τους "συναδέλφους" στη στέγαση, αναγκάστηκε να στείλει την Αστυνομία.

Το άρθρο βέβαια είναι του κώλου, αφού η ρεπόρτερ ανήκει στην γνωστή συνομοταξία που έχω ξανααναφέρει. "Γράφω ότι μου σερβίρουν, δεν κάνω ρεπορτάζ, δεν διασταυρώνω τίποτα".

Και ο αναγνώστης μπορεί να φαντάζεται διάφορα. Ότι κάνουμε και πάρτι σε ώρα υπηρεσίας, ότι πηδάμε και γκόμενες στις στεγάσεις και πολλά άλλα. Και χωρίς να το ξέρει, να πέφτει και μέσα.

Και ο συνάδελφος που τα έδωσε αυτά στην εφημερίδα, καλά έκανε και χαίρομαι.

Κανείς όμως δεν μας λέει ποιους αφορούν όλα αυτά. Το σύνολο των Διασωστών; Γιατί ο καλός συνάδελφος, δεν πήγε στην Διοίκηση να αναφέρει το πρόβλημα; Γιατί δεν είπε στην ρεπόρτερ, ποιοι κοιμούνται; Πόσα από τα είκοσι ασθενοφόρα την νύχτα μπαίνουν στη στέγαση; Από αυτά πόσα μένουν στην στέγαση πάνω από μισή ώρα;

Τι συμβαίνει με τα υπόλοιπα που δεν μπαίνουν; Πόσα περιστατικά εξυπηρετούν; Αυτούς δεν τους υπολογίζουμε;

Όταν αύριο βγούμε για δουλειά και διαφωνήσουμε με έναν συγγενή για την αναγκαιότητα κλήσης του ασθενοφόρου, ξέρετε τι θα μας πει; Συγνώμη που σε σήκωσα από το κρεβάτι!

Επειδή η υπομονή έχει όρια, ας μαζέψει η Διοίκηση τους κοπρίτες που (πράγματι) κοιμούνται δεξιά και αριστερά. Και το Σωματείο Εργαζομένων πρέπει να αλλάξει τις προτεραιότητές του. Πρώτο στη λίστα των αιτημάτων, πρέπει να μπει "ίδιες συνθήκες εργασίας για όλους τους Διασώστες, όπου κι αν υπηρετούν". Στην Ομόνοια, στο Λαύριο, ή στην Καλαμάτα.

Αναρτήσεων συνέχεια

Τις ημέρες που προηγήθηκαν είχαμε μια σειρά αναρτήσεων σε blog, οι οποίες ακολούθησαν αυτές των διαμαρτυρόμενων για τις μετακινήσεις, από μέσα προς τα έξω. Οι νέες αναρτήσεις φανερώνουν δύο πράγματα: Πρώτα και κύρια την αγανάκτηση των συναδέλφων, για την λειτουργία του ΕΚΑΒ. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι, ότι οι συνάδελφοι δεν ξέρουν τι τους φταίει. Δικαιολογημένα θα πω εγώ, αφού τον Διασώστη δεν τον ενδιαφέρει τι κάνει η Διοίκηση, ή τι έκαναν οι προηγούμενες Διοικήσεις. Δεν τον νοιάζει το ΠΑΣΟΚ, ή η ΝΔ. Τον νοιάζει ότι με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να κάνει την δουλειά του. Και καταλαβαίνω απόλυτα τι σημαίνει, να θες να δουλέψεις και να μην σ' αφήνουν.

Το τι πρέπει να γίνει το έχω πει πολλές φορές. Πρώτα πρέπει να τα βρούμε μεταξύ μας. Να αποφασίσουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε. Και μετά να πάμε να τα βρούμε με Διοικήσεις και Υπουργεία.

Η πρώτη ανάρτηση http://www.tromaktiko.net/2010/08/26/%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b1%ce%ba%cf%85%ce%bb%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%ce%b2/ τα βάζει με το περιβάλλον της Διοίκησης, ακόμη και με τον οδηγό του Αντιπροέδρου. Κακώς λέω εγώ και άδικα καταφέρεται κατά του συναδέλφου. Δικαιολογημένη όμως η αγανάκτηση που τον κάνει να στρέφεται κατά πάντων. Δικαιολογημένη από την απώλεια εισοδήματος, όπως σωστά αναφέρει παρακάτω, αλλά και από τις ελλείψεις υλικών που δεν τον αφήνουν να κάνει την δουλειά του. Και δημοσιεύει και φωτογραφίες με τα άδεια ράφια της αποθήκης. Θα συμφωνήσω γιατί μάλλον είναι της δικής μου "σχολής", ο συνάδελφος. Το ίδιο έκανα κι εγώ τον Νοέμβριο του 08: http://hellas-medic.blogspot.com/2008/11/blog-post_12.html .

Η επόμενη ανάρτηση είναι ιδιαίτερα σκληρή και φτάνει σε αφορισμούς κατά πάντων: http://www.tromaktiko.net/2010/08/27/%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1-%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%85-%cf%85%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%b1%cf%83-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%ce%b2/

Θα συμφωνήσω όμως απόλυτα και θα πω μπράβο στον συνάδελφο. Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά. Πρέπει να ακούγονται όλες οι φωνές, άσχετα αν συμφωνούμε απόλυτα, ή όχι. Με το "δε βαριέσαι" και το "δεν γίνεται τίποτα", δεν θα προκόψουμε.

Η επόμενη ανάρτηση, ρίχνει λάσπη στον Αντιπρόεδρο και ασχολείται κι αυτή με τον οδηγό του. Γενικά βλέπουμε μια ενορχηστρωμένη επίθεση στον Αντιπρόεδρο του ΕΚΑΒ, μια και αυτός ανέλαβε να "σπάσει αυγά" και να θίξει συμφέροντα.

Ο επόμενος συνάδελφος από την Ρόδο, περιγράφει με πρωτότυπο τρόπο τις παρεμβάσεις των ζώων, που κατάφεραν να ονομάζονται "τοπικοί άρχοντες", στο έργο των Διασωστών του νησιού: http://www.tromaktiko.net/2010/08/30/%cf%84%ce%bf-1821-%cf%84%ce%bf-2010-%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b6%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%b1%cf%83%ce%b7%ce%b4%ce%b5%cf%83-%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%ce%b2-%cf%81%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%85/ .

Για το θέμα αυτό, υπάρχει και ανακοίνωση του συλλόγου εργαζομένων. Δεν κατάλαβα ποιου ακριβώς, μάλλον του τοπικού. Σε κάθε περίπτωση εγώ την βρίσκω χαλαρή. Κάτι για την μάνα τους πρέπει να γράψει ο σύλλογος. Δεν μας φτάνουν τα δικά μας, έχουμε και τον κάθε θρασύδειλο να μας απειλεί κι από πάνω.

Όλες αυτές οι αναρτήσεις τελικά και οι φωνές των συναδέλφων, προσφέρουν κάτι; Κάνουν καλό, ή κακό; Βοηθούν την υπόθεση ΕΚΑΒ; Το σίγουρο είναι ότι από κει μέσα δεν περνάνε προτάσεις. Είναι κραυγές αγωνίας και απόγνωσης των συναδέλφων.

Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να τις αγνοούμε και να δηλώνουμε "μην ανησυχείτε, όλα θα πάνε καλά". Εδώ πρέπει να παρέμβει το Σωματείο. Σήμερα, που έχουμε πάλι Δημοκρατία και ο καθένας μπορεί ελεύθερα να λέει την γνώμη του. Να δημιουργηθεί επιτέλους ένας δικτυακός χώρος διαλόγου. Και όλες αυτές οι φωνές να μαζευτούν εκεί. Και καμία απόφαση να μην περνάει χωρίς κριτική, αλλά και η κριτική να χαρακτηρίζει αυτόν που την γράφει.

Φτώχια καταραμένη

Αυτό δεν έχει σχέση με το ΕΚΑΒ, αλλά με έφτιαξε πρωί - πρωί και δεν μπορώ να το αφήσω να περάσει έτσι.

Στην σελ. 26 του "Πρώτου Θέματος", δημοσιεύονται συνεντεύξεις βουλευτών οι οποίοι ασκούν παράλληλα και το επάγγελμά τους, με τίτλο "Οι βουλευτές επιστρέφουν στο μεροκάματο". Διαβάζοντάς το ο αναγνώστης, αντιλαμβάνεται με τη μία, το πόσο δίκιο έχουν αυτοί που ισχυρίζονται, ότι οι βουλευτές είναι εκτός πραγματικότητας.

Η πιο χαρακτηριστική δήλωση, είναι του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Λεωνίδα Γρηγοράκου (καθηγητή πανεπιστημίου - γιατρού σε ιδιωτικό Νοσοκομείο) : Δεν του φτάνει λέει, η βουλευτική αποζημίωση, ούτε ο μισθός της γυναίκας του. Μόνο για την προετοιμασία της κόρης του για τις Πανελλήνιες ξόδεψε 3000 ευρώ (Δεν λέει πόσα ξόδεψε όλο το χρόνο για φροντιστήρια, ξένες γλώσσες και αν πήρε αποδείξεις).

Τι να του πεις τώρα; Ότι η πλειοψηφία των πολιτών δεν μπορεί να ξοδέψει ούτε για ρούχα για τα παιδιά τους; Και μας το λένε και κατάμουτρα κάποιοι βουλευτές, ότι δεν τα βγάζουν πέρα; Καταλαβαίνουν πως την βγάζει ο κόσμος; Έχει νόημα να τους το λέμε; Έχει νόημα να περιμένουμε απ' αυτούς τους ανθρώπους να αγωνιστούν για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για να έχουν όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες; Μάλλον όχι. Τι να κάνουμε λοιπόν;

Ας τους αφιερώσουμε ένα τραγουδάκι του Μηλιώκα: http://www.youtube.com/watch?v=WaAbYc3eDTE

Μετά από αυτό, να ευχηθούμε καλή επιτυχία στα παιδιά των βουλευτών στις Πανελλήνιες. Με τόσα λεφτά μόνο για προετοιμασία, πρέπει να είναι καθυστερημένος κάποιος, για να μην περάσει τουλάχιστον στην ιατρική.

Αλλά και να μην περάσει δεν τρέχει μία. Θα τον στείλει ο πατέρας του Αμερική, Αγγλία, Γαλλία, θα γυρίσει με 4 πτυχία και σύντομα θα είναι βουλευτής για να κυβερνάει μεγαλύτερους μαλάκες απ' αυτόν. Εμάς.

Ωραία πράγματα

Είχα μέρες να ασχοληθώ με τα δικά μας, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων και ομολογώ ότι έχασα. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, τι άλλο; Οι μετακινήσεις προσωπικού. Βέβαια την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, αυτό είναι το τελευταίο που την νοιάζει. Έχουν άλλα σοβαρά προβλήματα.

Αυτοί όμως που ασχολούνται με τις μετακινήσεις κάνουν την περισσότερη φασαρία. Γιατί προφανώς είναι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Είτε γιατί η μετακίνηση αφορά τους ίδιους, είτε κομματικούς φίλους.

Απ΄ότι έμαθα η πλειοψηφία των μετακινούμενων (από μέσα προς τα έξω), είναι γυναίκες. Οι οποίες, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δεν φταίνε. Έτσι τις έμαθαν. Έτσι εκπαιδεύτηκαν πριν από το ΙΕΚ. "Θα πάτε δύο χρόνια στο ΙΕΚ, μετά θα διοριστείτε σαν Διασώστες, μετά θα πάτε μέσα και στο τέλος θα κάνετε μετάταξη"!

Τα ίδια έλεγαν και στα παιδιά που έφεραν από την επαρχία: "Θα διοριστείτε στην Αθήνα και μετά θα βρείτε ένα πολιτικό μέσον για να πάτε στο χωριό σας"

Αυτοί που τους έλεγαν αυτά, πρέπει να απολογηθούν. Όχι η Διοίκηση. Η Διοίκηση κάνει τη δουλειά της και οφείλει να μην ακούει κανέναν. Και θα κριθεί από το αποτέλεσμα. Αν γινόταν ότι ήθελα εγώ, θα ήμουν εγώ Πρόεδρος. Τώρα είναι άλλος και γίνεται ότι θέλει αυτός.

Η πλειοψηφία των συναδέλφων, όχι μόνο αδιαφορεί, αλλά χαίρεται με τέτοιου είδους μετακινήσεις. Δεν λυπάται κανέναν. Και ξέρει πολύ καλά, ότι ο καβγάς είναι για το πάπλωμα. Γιατί εγώ κι όχι αυτός. Και τι με νοιάζει εμένα, αναρωτιέται ο συνάδελφος που είναι 20 χρόνια στο δρόμο; Βγάλτους έξω όλους.

Ένας από τους "άμεσα ενδιαφερόμενους", έστειλε και ανάρτηση σε blog: http://www.tromaktiko.net/2010/08/23/%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b5%cf%83-%ce%b4%ce%b9%cf%89%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%83-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%ce%b2/

Γράφει για διώξεις, για τα γαλάζια παιδιά, για την καταστροφή του τηλεφωνικού κέντρου και άλλα πολλά. Τρικυμία εν κρανίω, καταλαβαίνουμε ότι ξέχασε να πάρει τα χάπια του, οπότε δεν ασχολούμαστε μαζί του.

Ά ναι, καταγγέλλει και το Πρόεδρο του Σωματείου, ότι δεν εργάζεται. Εδώ θέλω να πω την άποψή μου (από το '98 το έχω προτείνει): Ο Πρόεδρος του Σωματείου δεν πρέπει να εργάζεται! Πρέπει να είναι στο γραφείο του. Αυτή πρέπει να είναι η δουλειά του, προς όφελος όλων μας. Αν εργάζεται, πότε θα είναι Πρόεδρος; Στα ρεπό του, ή στον ύπνο του;

Ο επόμενος "άμεσα ενδιαφερόμενος" σε ανάρτηση στο ίδιο blog: http://www.tromaktiko.net/2010/08/26/%ce%bf-uri-geller-%cf%84%ce%bf%cf%85-ekab/

αναφέρει, ότι: σε ορθή επανάληψη της πρώτης ημερήσιας με την οποία μετακινούνται 30 άτομα, αφαιρούνται οι 11. Και αφήνει υπόνοιες για χρήση βύσματος κλπ.

Τώρα τι παίχτηκε εκεί δεν έχω μάθει. Το σίγουρο είναι ένα: βύσμα δεν παίχτηκε, γιατί όπως λέει και ο πρώτος διαμαρτυρόμενος, όλοι γαλάζια παιδιά είναι.

Κάποια τρικλοποδιά υποψιάζομαι. Μάλλον άλλες εντολές δόθηκαν και αλλιώς έφτασαν στο χαρτί. Μάλλον κάποιοι έκαναν του κεφαλιού τους. Αν είναι έτσι, κάποιος πρέπει να τους το κόψει.

Τι μένει απ' όλα αυτά; Το Ελληνικό Δημόσιο. Έτσι δούλευε το ΕΚΑΒ, έτσι δουλεύει. Πως πήγαν "μέσα" όλοι αυτοί; Υπάρχουν διαδικασίες; Γιατί σε μένα, ή σε άλλους παλιότερους δεν έχει προταθεί κάτι αντίστοιχο; Γιατί οι υπάλληλοι των 5 χρόνων δηλώνουν κουρασμένοι έξω;

Εικοσιένα χρόνια φοράω στολή και βλέπω συναδέλφους στα ασθενοφόρα που έχουν εικοσιπέντε και ντρέπομαι.

Αν δεν αλλάξει ο Οργανισμός, το ΕΚΑΒ θα παραμείνει "Δημόσιο". Αυτή την κατάσταση βρήκε η προηγούμενη Διοίκηση, την εκμεταλλεύτηκε και δημιούργησε το Πανελλαδικό μπάχαλο του ΕΚΑΒ. Κάποιοι απ' αυτούς που σήμερα διαμαρτύρονται, συμμετείχαν σε συσκέψεις διώξεων τα προηγούμενα χρόνια. Και πρότειναν και ονόματα. Τώρα ήρθε η σειρά τους.

Εγώ προσωπικά δεν χαίρομαι, ούτε ζητάω εκδίκηση. Αυτά είναι για τους βλάκες. Ούτε αποκατάσταση. Ζητάω μαζί με τους συναδέλφους "του δρόμου", το αυτονόητο: Το ΕΚΑΒ για να ανταποκριθεί στην αποστολή του πρέπει να πάψει να είναι "Δημόσιο". Πρέπει να γίνει Μάχιμη Υπηρεσία του Δημοσίου.

Χαλαρά

Κοντεύει Δεκαπενταύγουστος και όπως όλοι, έτσι και το ΕΚΑΒ κινείται σε χαλαρούς ρυθμούς. Η Διοίκηση δεν φαίνεται να χαλαρώνει, γιατί προφανώς έχει αντιληφθεί, ότι όταν αναλαμβάνεις έναν Οργανισμό στα χάλια του ΕΚΑΒ, ή παραιτείσαι την ίδια στιγμή, ή κατασκηνώνεις μήπως και βγάλεις καμιά άκρη. Θα δείξει.

Δεν χαλαρώνει και ο Σύλλογος Εργαζομένων ΕΚΑΒ, ο οποίος εν μέσω διακοπών κοινοποίησε μια σειρά αιτημάτων στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Με την ουσία των περισσότερων από αυτά τα αιτήματα έχω διαφωνήσει και εξακολουθώ να διαφωνώ, κρίνοντας ότι μακροπρόθεσμα θα αποδειχθούν αναποτελεσματικά.

Πιστεύω όμως, πως από το να κάθεσαι και να κοιτάς το ταβάνι, καλύτερα να κάνεις κάτι και ας είναι και λάθος. Ας αρχίσει να κινείται κάτι στο ΕΚΑΒ και μετά έχουμε χρόνο για διορθώσεις. Ελπίζω σύντομα και με την στήριξη της Διοίκησης, το Σωματείο να καταφέρει να επιλύσει προβλήματα που χρονίζουν στο χώρο μας.

Πάνω από όλα βέβαια χρειάζονται την στήριξη την δική μας. Πρέπει να ξεφύγουμε από νοοτροπίες του παρελθόντος, να εκλέγουμε έναν πρόεδρο συλλόγου την μία μέρα και την επόμενη να αρχίζουμε να τον σκάβουμε, θεωρώντας ότι εμείς θα ήμασταν καλύτεροι στην θέση του. Πρέπει να δουλεύουμε δίπλα του, έστω διαφωνώντας και στις επόμενες εκλογές οι συνάδελφοι, εάν κρίνουν ότι η δική μας άποψη είναι σωστότερη, θα κάνουν άλλη επιλογή. Γνώμονας κάθε ενέργειάς μας, πρέπει να είναι το συμφέρον του ΕΚΑΒ, γιατί μέσα σ' αυτό βρίσκεται και το προσωπικό μας συμφέρον.

Αποκλειστικά το προσωπικό του συμφέρον, κοιτάει αμετανόητο κομματόσκυλο της παράταξης που κατέστρεψε το ΕΚΑΒ. Αποκομμένος από την συντριπτική πλειοψηφία των δεξιών συναδέλφων, οι οποίοι γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τα προβλήματα είναι κοινά και δεν ξεχωρίζουν παρατάξεις. Έστειλε κίτρινη ανάρτηση σε γνωστό ρουφιανοblog, ειρωνευόμενος την Διοίκηση για την σχισμένη σημαία του ΕΚΑΒ, στο κτίριο της Κ.Υ. Παραλείποντας βέβαια να αναφέρει, ότι έτσι την παρέδωσε ο πρόεδρος που τον διόρισε στην ξαπλώστρα. Γιατί ο στόχος του είναι ένας και διαχρονικός. Η ξαπλώστρα. Ούτε στην Δεξιά πιστεύει. Και οι συνεργάτες των Γερμανών δεν πίστευαν στο Ράιχ. Την πάρτη τους ήθελαν να βολέψουν.

Έχει αποδειχθεί σ' αυτόν τον τόπο, ότι οι ρουφιάνοι είναι και βλάκες. Δεν του αρκεί, ότι κανείς δεν ασχολείται μαζί του. Θέλει να τους κάνει να ασχοληθούν.

Αερολογίας συνέχεια..

Και ποιος φταίει συνάδελφοι γι' αυτήν την κατάσταση της γενικής ασχετοσύνης που επικρατεί; ΟΛΟΙ.
Πρώτα φταίμε εμείς οι Διασώστες. Γιατί το 'χουμε ξαναπεί: Κανένας δεν έρχεται στο ΕΚΑΒ για να γίνει Διασώστης. Όλοι έρχονται για να γίνουν Δημόσιοι Υπάλληλοι. Βέβαια στην πορεία, κάποιοι γουστάρουν. Αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις Υπηρεσίες. Δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο το ΕΚΑΒ.
Και στην Αστυνομία κάποιοι γουστάρουν. Και οι υπόλοιποι τους κοροϊδεύουν. Τους φωνάζουν "Ράμπο", "Σερίφηδες" και άλλες τέτοιες μαλακίες. Πως σε φωνάζουν εσένα "Γιατρό" αν βγάλεις ακουστικά για να πάρεις την πίεση του ασθενή; Κάπως έτσι.
Τι γίνεται μ' αυτούς που δεν γουστάρουν; Άλλοι γίνονται ντακότες, παθαίνουν τενοντίτιδα την δεύτερη βδομάδα.
Άλλοι πάνε στο χωριό τους. Και πάνε για δουλειά 50 χιλιόμετρα μακριά, στην πόλη. Και αν συμβεί κάτι στη μάνα τους στο χωριό, δεν μπορούν να την βοηθήσουν. Φταίει το κωλοκράτος που δεν έχει ασθενοφόρο σε κάθε χωριό (θα γλύτωναν και τα χιλιόμετρα, θα διορίζονταν και ο γαμπρός τους, να το κάνουν οικογενειακή επιχείρηση).
Φταίνε και οι συνδικαλιστές. Τα Σωματεία. Προσωπικά δεν γνωρίζω πόσα Σωματεία έχει το ΕΚΑΒ και τι χρειάζονται όλα αυτά. Σε τι εξυπηρετούν; Στο να έχουμε πολλούς Προέδρους;
Τι παραπάνω προσφέρει το ένα από το άλλο; Μπαλέτο με Ρωσίδες; Όλων τα αιτήματα είναι ίδια και είναι λάθος. Τα έχω αναλύσει σε προηγούμενες αναρτήσεις. Και είναι λάθος γιατί κανείς δεν ενημερώνεται τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Ούτε τι γίνεται έξω από το γραφείο του δεν ξέρει.
Ο συνδικαλισμός είναι βασικός άξονας προόδου και ανάπτυξης ενός Οργανισμού. Για να γίνει αυτό, πρέπει να είσαι μπροστά από την Διοίκηση και να την σπρώχνεις προς τα εκεί με το ζόρι.
Αν ήταν έτσι, οι συνδικαλιστές θα ασχολούνταν με τα χάλια και την αναποτελεσματικότητα του ΕΚΑΒ και όχι με το ποιος θα πάρει μετάθεση και αν θα ανοίξει τομέας στην Πτολεμαΐδα και την Πύλο.

"Ο νέος σχεδιασμός προωθείτε μέσω τηλεφωνικών κλήσεων σε ημετέρους για αιτήσεις για νέους τομείς όπως τη Βάρδα Ηλείας ,φιλιππιαδα Πρεβέζης κλπ χωρίς πρόσκληση ενδιαφέροντος για όλους τους εργαζόμενους όπως για την κάλυψη των καλοκαιρινών αναγκών στα νησιά (Καρπενήσι κλπ) "
Ποιος τα λέει αυτά; Ανακοίνωση της ΔΑΚΕ (Η ορθογραφία, το συντακτικό και η γεωγραφικές γνώσεις είναι του συντάκτη). Τι προτείνουν; Τίποτα.
Δεν δικαιούνται κάλυψης αυτές οι περιοχές; Και βέβαια, αλλά ποιος θα το κάνει; Πάλι το κράτος;
Ο Έλληνας δεν το αγαπάει και δεν πιστεύει στο κράτος. Μόνο για να ζητάει το θέλει. Αντίθετα, άλλοι λαοί που αγαπούν τα κράτος τους, δεν ζητάνε τίποτα.
Και τι κάνουν για το χωριό τους; Δουλεύουν ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ. Πουθενά στον κόσμο και κανένα κράτος, δεν διαθέτει ασθενοφόρο σε κάθε κωμόπολη! Το 'χουν πάρει οι κάτοικοι πάνω τους και φροντίζουν το σπίτι τους. Και διατηρούν ασθενοφόρα, πυροσβεστικά και διασωστικά, διαθέτοντας λίγο από τον ελεύθερο χρόνο τους. Και συντηρούν και ανακαινίζουν κτίρια για βάσεις, με προσωπική εργασία. Ξέρω πόλεις των 15 χιλ. κατοίκων στην Αμερική με 3 ασθενοφόρα στη βάρδια. Άλλες (μεγαλύτερες) στην Ιταλία, να λειτουργούν 15, που τα έχει δωρήσει και τα συντηρεί η Εκκλησία.
Θα μου πεις βέβαια, ότι ο Έλληνας εθελοντικά πάει μόνο στην καφετέρια, για να δείχνει το αυτοκίνητο και να συζητάει για μπάλα και για την Τζούλια. Και αυτό υπό προϋποθέσεις: Να συχνάζουν πολλές γκόμενες. Αλλιώς κάθεται σπίτι. Δεν είναι έτσι. Στους Ολυμπιακούς ο εθελοντισμός ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Όσο λοιπόν κουνιόμαστε, είμαστε οι καλύτεροι. Όσο καθόμαστε γινόμαστε μαλάκες.
Εδώ ο κάθε Δήμαρχος, αγοράζει ένα ασθενοφόρο και μετά τρέχει στο ΕΚΑΒ και ζητάει Δημόσιους Υπάλληλους για να το λειτουργήσουν. Ή περιμένει να έρθει το κόμμα του στην κυβέρνηση, για να πάρει το ασθενοφόρο από τον διπλανό Δήμο και να το πλασάρει στους ψηφοφόρους του σαν επιτυχία. Ουστ!
Τι ανταλλάγματα προσφέρουν οι Δήμοι στους εθελοντές των πολιτισμένων κρατών;

"We offer the ability to make new friends and learn new skills".

Και κάποια άλλα πραγματάκια, όπως δωρεάν εισιτήρια για το γήπεδο, ή για το θέατρο. Εντάξει εμείς που δεν γουστάρουμε θέατρο, αφού σαν λαός δεν είμαστε του πολιτισμού, μπορούμε να προσφέρουμε ποτά σε κωλόμπαρα.

Και ξαναγυρίζω στον συνδικαλισμό. Και θα μιλήσω για το ΙΕΚ και για Ιδιωτικά ασθενοφόρα.

Ότι έχει κερδηθεί στο ΕΚΑΒ, έχει παραχωρηθεί από την Διοίκηση. (Για την διοίκηση Παπαευσταθίου δεν ξανααναφέρομαι, βαρέθηκα). Τα Σωματεία απλώς προσυπέγραψαν και ύστερα έβγαλαν τις γνωστές ανακοινώσεις "κατόπιν ενεργειών μας.....". Ένα τέτοιο βήμα προόδου, ήταν και το ΙΕΚ. Στην εποχή του. Ποια ήταν η παρέμβαση των συνδικαλιστών στη λειτουργία του; Πήδηξαν 2 -3 σπουδάστριες. Σιγά το κατόρθωμα! Και ήταν και ξεφτίλες γιατί έταξαν και διορισμούς και αποδείχτηκε ότι ήταν και ψεύτες.

Δεν ξέρω πόσοι απόφοιτοι σήμερα περιμένουν διορισμό. Δύο, τρεις, τέσσερις χιλιάδες. Πότε θα διοριστούν αυτοί; Ή του αγίου, ή ποτέ.

Δεύτερο ερώτημα: Ποιος αντέδρασε όταν η Διοίκηση μοριοδότησε την προϋπηρεσία σε Ιδιωτικά Ασθενοφόρα; Κανείς. Πως βγαίνουν τώρα και ζητούν να κλείσουν τα Ιδιωτικά; Δεν αναφέρομαι στην λειτουργία των Ιδιωτικών, γιατί δεν είναι της παρούσης. Την άποψή μου την έχω πει. Τα Ιδιωτικά πρέπει να υπάρχουν, αλλά όχι με τον σημερινό τρόπο λειτουργίας. Δεν μπορεί να τα πληρώνει ο κόσμος από την τσέπη του.

Το κράτος πρέπει να καθορίσει τους όρους και να λειτουργούν όπως σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

Τα λέω όλα αυτά, για να ξαναγυρίσω στην κάλυψη των χωριών και των κωμοπόλεων. Και να ξαναγράψω αυτά που γράφω και λέω συνέχεια.

Να πιεστεί η Διοίκηση να μοριοδοτήσει την Εθελοντική εργασία σε ασθενοφόρο. Με όρους και προϋποθέσεις. Όχι όπως να ναι. Με όριο προσφοράς και όριο μορίων ανά μήνα. Γιατί ένας πλούσιος μπορεί να προσφέρει 30 βάρδιες και να μαζεύει μόρια. Και ένας που έχει οικογένεια να συντηρήσει, να μην μπορεί. Και όχι μόνο στις μεγάλες πόλεις. Όπου γουστάρει ο καθένας. Στο χωριό του.

Ασθενοφόρα υπάρχουν. Ένα Ford 20 χρόνων αν του δώσεις, θα το βλέπει Ferrari. Έτσι γίνεται δουλειά. Αλλά σε ποιον τα λέω!

Εργατοπατερισμός και ασχετοσύνη

Αυτός είναι ο χειρότερος συνδυασμός. Και στο ΕΚΑΒ έχουμε επάρκεια και από τα δύο.
Τροχαίο σοβαρό χθες στην Ημαθία με 3 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες, το οποίο μεταδόθηκε από όλα τα μέσα και όλα τα blog:
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=185759
http://www.newsbeast.gr/society/arthro/19835/thanatifora-sugrousi-fortigou-me-touristiko-leoforeio/
Ο Τριανταφυλλόπουλος όμως δημοσιεύει δύο ρεπορτάζ. Ένα το αρχικό με την περιγραφή του συμβάντος: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=158611&cid=4 και άλλο ένα στο καπάκι: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=158791&cid=4, όπου σχολιάζει:
"Την ανεπάρκεια του Εθνικού Συστήματος Υγείας, που έχει απαξιωθεί πλήρως από τη χρόνια πολιτική και παραπολιτική κατάσταση της χώρας, αποκάλυψε το δυστύχημα στην περιοχή Γιδά της Βέροιας."

Πως του ήρθε αυτό; Σιγά να μην άφηνε την ευκαιρία να πάει χαμένη, αφού γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής, έκανε δηλώσεις για τις ελλείψεις του ΕΚΑΒ στην Ημαθία.

Και ποιο ήταν το πρόβλημα; Ότι η Ημαθία έχει μόνον 3 ασθενοφόρα. Γι' αυτό στο τροχαίο πήγαν ασθενοφόρα από την Θεσσαλονίκη και συνάδελφοι εκτός βάρδιας εθελοντικά.

Τι αγνοεί ο συνδικαλιστής των βορείων προαστίων του ΕΚΑΒ;

Ότι ένα συμβάν με 50 θύματα στην επαρχία, δεν λέγεται τροχαίο, αλλά καταστροφή. Δεν αντιμετωπίζεται με ασθενοφόρα μεταφοράς ουρολογικών περιστατικών, αλλά με Τμήματα Αντιμετώπισης Καταστροφών. Αυτό σ' όλο τον Κόσμο, εκτός από την Ελλάδα που τα πάντα αντιμετωπίζονται με προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων.

Αυτός ήταν ο συνδικαλισμός του 1974, αυτός παραμένει και το 2011.

Αν τα ασθενοφόρα στην Ημαθία δεν ήταν 3, αλλά 10, πάλι το ίδιο αποτέλεσμα θα είχαμε. Πάλι θα έρχονταν από την Θεσσαλονίκη. Έτσι γίνεται σε όλον τον κόσμο. Οι γειτονικοί νομοί βοηθούν. Τα πλησιέστερα ασθενοφόρα αντιμετωπίζουν τα πιο επείγοντα από τα θύματα.

Και ξαναρωτώ: Αν η Ημαθία είχε 10 ασθενοφόρα, θα ήταν διαθέσιμα; Ή θα ήταν απασχολημένα σε μεταφορές πονοκεφάλων και φαγούρας του πρωκτού;

Όσο για την εθελοντική προσφορά των συναδέλφων, η απάντηση είναι η ίδια: Έτσι γίνεται σε όλον τον Κόσμο σε τέτοιες περιπτώσεις.

Όταν ο συνδικαλιστής συνομίλησε με την Υπουργό Υγείας κα Ξενογιαννακοπούλου, όπως περήφανα δηλώνει, ποια ζητήματα της έθεσε; Να ανοίξει τομέας στην Πτολεμαΐδα; Αυτό ήταν το πρόβλημά του;

Άραγε της μίλησε για διαχωρισμό επειγόντων και μη; Για κατηγοριοποίηση των ασθενοφόρων; Για καθιέρωση πρωτοκόλλων διαλογής στο συντονιστικό κέντρο και αντίστοιχων αντιμετώπισης στα ασθενοφόρα;

Γιατί έτσι όπως δουλεύουμε σήμερα, στην Αθήνα των 50 ασθενοφόρων και 200 να βγάλουμε δεν φτάνουν. Πάλι τα επείγοντα θα πεθαίνουν.

Και τέλος ελπίζω να έριξε μια ματιά στη φωτογραφίες που δημοσίευσε το zougla.gr μαζί με την συνέντευξή του. Και να είναι σε θέση να κάνει και ένα σχόλιο για την εμφάνιση των συναδέλφων. Να μπορεί να μας εξηγήσει γιατί δουλεύουν με τα πουκάμισα έξω. Τόσο πολύ χόντρυνε ο κώλος τους και θέλουν να κρύψουν την περιφέρειά τους; Είδε την εμφάνιση των πυροσβεστών στο συμβάν; Ή μήπως εκείνοι δεν ίδρωσαν;

Και για τον άλλον με το τζιν τι θα μας πει; Δεν πήρε το επίδομα στολής; Ή θεωρεί ότι με τα πολιτικά είναι πιο όμορφος; Για γκόμενες πήγε στο περιστατικό;

Ημερολόγιο - συνέχεια.

Φεύγοντας από Ερατεινή, πήρα τον Μπράλο για να συναντήσω την Εθνική οδό με κατεύθυνση το Βόλο, όπου θα περνούσα τις υπόλοιπες 5 μέρες.

Πριν φύγω, έκανα και μια "ανακάλυψη", που αφορά στην κάλυψη του Νομού από το ΕΚΑΒ. Τα 2 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο Νομό, σταθμεύουν στις δύο μεγαλύτερες πόλεις (Άμφισσα και Ιτέα), οι οποίες όμως βρίσκονται και οι δύο, στο Ανατολικό άκρο του Νομού. Αν συμβεί οτιδήποτε (τροχαίο) στον υπόλοιπο Νομό και ειδικά στον άξονα Ιτέας - Ναυπάκτου, που το καλοκαίρι ειδικά έχει την περισσότερη κίνηση, τι γίνεται;

Φεύγουν τα ασθενοφόρα και για να φτάσουν στο συμβάν, πρέπει να καλύψουν δύο "ειδικές διαδρομές". Με τα Citroen δεν γίνεται δουλειά. Να τους αγοράσουμε οχήματα WRC. Δεν είναι πιο λογικό το ένα τουλάχιστον να σταθμεύει στο κέντρο του Νομού; Όχι να πάει να λαμβάνει εκεί, γιατί έτσι χάνονται 6 ώρες το 24ωρο με τα πήγαινε - έλα. Να έχει αλλαγή στο κέντρο της Φωκίδας.

Η Μαγνησία τα ίδια χάλια με τη Φωκίδα. Μηδέν τουρισμός. Η καλύτερή μου. Σε 20 λεπτά από Ν. Ιωνία στη Μπούφα χαλαρά, μέσω περιφερειακού. Ή μάλλον, μέσω μισού περιφερειακού. Ο δρόμος ξεκινάει από την είσοδο του Βόλου και καταλήγει σε... μια τρύπα στο Πήλιο. Δηλαδή κάνανε, μια τρύπα στο βουνό. Δύο χρόνια δεν προχωράει τίποτα. Δεν τα βρήκανε φαίνεται στο φαγοπότι οι Δήμαρχοι με τους εργολάβους και τους Υπουργούς και κόλλησε η δουλειά. Μόλις ξεκολλήσει, θα αρχίσουν οι οικολόγοι τις προσφυγές για την καταστροφή του οικοσυστήματος των Κενταύρων και θα πάει άλλα τόσα χρόνια πίσω.

Και βέβαια ο Περιφερειακός δεν έχει εισόδους - εξόδους και ανισόπεδους κόμβους. Έχει ισόπεδες διασταυρώσεις με φανάρια. Μέχρι να ξεκολλήσεις από το ένα και να φτάσεις στο άλλο, σε περνάνε και τα ποδήλατα. Μιλάμε για μεγάλο φαγοπότι.

Ημερολόγιο

Καταφέραμε την 1η του μήνα να συνδυαστούμε με την γυναίκα, οπότε πήραμε την μικρή και φύγαμε για ένα δεκαήμερο. Και μια και είμαι στη λιτότητα (όχι από φέτος με ΔΝΤ, αλλά τα τελευταία 46 χρόνια), ξεκίνησα για το πατρικό μου στο Βόλο. Προηγείται πάντα ένα τετραήμερο στην Ερατεινή, έτσι για να κάνουμε κάτι διαφορετικό.

Όπως έχω περιγράψει και τα προηγούμενα χρόνια, το μέρος είναι ήσυχο και ιδανικό για ξεκούραση, ιδίως όταν έχεις μωρό. Υπάρχουν κι άλλα βέβαια, αλλά αυτό πέφτει κοντά. Φτάνοντας έπαθα, γιατί δεν υπήρχε ψυχή. Κανένας τουρίστας, ούτε για τριήμερο. Μόνο ο Κούγιας κατέβαινε από την Άμφισσα, όπου έχει την γνωστή δίκη, για να διαβάσει εφημερίδα με την ησυχία του. Σωστό τον βρίσκω. Έκανα και μια βόλτα στη Φωκίδα, παντού τα ίδια. Ιούλιος και ακόμη και στο Γαλαξίδι μπορούσες να παρκάρεις μπροστά στην καφετέρια που έπινες καφέ.

Ο Έλληνας είναι μεγάλος χέστης. Έχει τρομοκρατηθεί με τα μέτρα και δεν πάει πουθενά. Κάθεται σπίτι και κοιτάει μη γίνει καμιά στραβή και χαλάσουν οι προθεσμιακές καταθέσεις και χάσει τους τόκους.

Άσε που από το '99 έχει γίνει και οικονομικός αναλυτής. Αλλά μαλάκας αναλυτής. Δεν κατάλαβε πως έγινε το κόλπο και του πήρε το χρήμα το κράτος. Και δεν αναφέρομαι στα μικρά ψάρια, που πήρανε δάνειο 1 εκατ. και το έχασαν στο χρηματιστήριο. Αναφέρομαι στα λαμόγια που έβγαζαν μαύρο χρήμα. Όσα μάζεψαν σε 20 χρόνια, τα έχασαν σε ένα μήνα. Θυμάμαι γείτονα, προϊστάμενο ΔΟΥ, να παραπονιέται για τα 110 εκατ. που έχασε στο χρηματιστήριο. Ποτέ όμως δεν μας είπε που τα είχε βρει. Από το μισθό του;

Μετά το '99 λοιπόν, ξαναρίχτηκαν στον αγώνα να ξαναφτιάξουν τις περιουσίες που χάθηκαν. Και έρχεται τώρα η Κυβέρνηση και τους ρωτάει που τα βρήκαν. Εγώ και η πλειοψηφία του λαού, δεν έχουμε να φοβηθούμε. Γιατί και πριν τα μέτρα, μέσα μπαίναμε κάθε μήνα.

Μόλις οργανωθήκαμε, έψαξα να βρω λύση με το ίντερνετ. Όλα τα ασύρματα δίκτυα που εντόπισα, ήταν κλειδωμένα. Πρόοδος στη Φωκίδα, αλλά δεν με συνέφερε καθόλου. Άφησα τον υπολογιστή να τρέχει ένα πρόγραμμα, που βρίσκει κωδικούς και κατέβηκα για βόλτα στο χωριό. Στα δέκα μέτρα, έξω από καλοκαιρινό μπαράκι, βλέπω μια ταμπέλα με τεράστια γράμματα: "Δωρεάν Ίντερνετ". Πίσω στο ξενοδοχείο, παραλαβή υπολογιστή και πίσω στη θάλασσα. Ουισκάκι και laptop, μαζί στο τραπέζι. Αυτά που κοροϊδεύω.

Και τι να δεις; Από τη μια τους φίλους και τους συναδέλφους και να τους στείλεις κανένα μήνυμα και από την άλλη, αυτούς που ασχολούνται ακόμη με τις μηχανές του ΕΚΑΒ. Και το 'χουν κάνει και θέμα συζήτησης στο facebook. Και κανείς να μην αναφέρει στοιχεία και δεδομένα, παρά μόνο να επιμένει να λέει την "άποψή του". Ότι είναι καλύτερες οι μηχανές με γιατρό, γιατί αν αρρωστήσει κάποιος δικός σου, θα ήθελες να πάει μηχανή με γιατρό. Δεν λέει βέβαια ότι εκεί παίζεις λόττο. Γιατί δεν διαλέγεις γιατρό. Όπου κάτσει. Κι αν κάτσει εκεί που ξέρω, αλλά που ξέρει πολύ καλά κι αυτός που ζητάει γιατρούς, τότε την έκατσες. Έχεις πάει άκλαφτος.

Τέλος πάντων, όπως είπε και ο μεγάλος Eastwood "οι απόψεις είναι σαν τις κωλοτρυπίδες. Όλοι έχουν από μία".

Η μεγάλη πλάκα είναι με τους συνδικαλιστές. Είναι με όλες τις απόψεις, μέχρι να δουν που θα κάτσει η μπίλια. Και μετά να βγουν να λένε, ότι το υποστήριζαν από την πρώτη στιγμή.

Ο ένας ο ντόπιος, αναφέρει: "το θέμα το έθεσα στον Αντιπρόεδρο, με κάθε σοβαρότητα"(!).

Δηλαδή για πες μας ρε φίλε: μπορούσες να του το θέσεις για πλάκα; Εσύ πηγαίνεις στο γραφείο του, για να του πεις ανέκδοτα; Και αυτός κάθεται και σε ακούει;

Θα σας πω εγώ τι γίνεται. Όποιος μπαίνει σε κείνα τα γραφεία (και εγώ), σούζα κάθεται. Όταν βγαίνει το παίζει μάγκας (τζάμπα).

Ο άλλος συνδικαλιστής (εκ των βορείων συμμάχων), συμφωνεί να υπάρχουν γιατροί, αλλά δεν μπορεί να αποκρύψει ότι στην πόλη του οι μηχανές δουλεύουν μόνο με Διασώστη. Τι κάνει λοιπόν; Αναφέρεται σε μια ιδιαίτερη κατηγορία Διασωστών, με ιδιαίτερες ικανότητες (!). Γι' αυτό δουλεύουν μόνοι τους.

Δηλαδή ρε μεγάλε, όταν αυτοί πάρουν σύνταξη, τι γίνεται; Όλοι οι άλλοι είναι άχρηστοι; Και το δέχονται να τους το λες κατάμουτρα; Και σε ψηφίζουν;

Δεν τον ξανάνοιξα τον υπολογιστή, μέχρι που έφυγα από την Ερατεινή. Στην μαλακία υπάρχει όριο.

Το Αεροδρόμιο στο Ελληνικό και η μάχη των λαμόγιων

Το αεροδρόμιο του Ελληνικού, είναι ένας χώρος του οποίου η τύχη ενδιαφέρει και το ΕΚΑΒ, αφού για πολλά χρόνια από εκεί επιχειρούσαν τα εναέρια μέσα του. Δημιουργήσαμε δύο βάσεις διαδοχικά, πρώτα στο Δυτικό και μετά στο Ανατολικό. Η απόφαση για το κλείσιμό του (!) συνέπεσε με αυτήν για την ανάθεση του πτητικού έργου του ΕΚΑΒ, στην Π.Α.
Από τότε μέχρι σήμερα, η μάχη των λαμόγιων για την "αξιοποίηση" του Ελληνικού, καλά κρατεί.
Την δική του μάχη, για να μην μετατραπεί σε τσιμέντο, περιγράφει ο Κώστας Καβαθάς στο "Πρώτο Θέμα"

http://www.protothema.gr/Ebook/?file=106

σελίδα 53

Το ALTER για την άσκηση του ΕΤΙΚ στο Μαρούσι

Ε.Τ.Ι.Κ. 2010

Το Ε.Τ.Ι.Κ., άσχετα με αυτά που γράφουν τα χαρτιά, δεν υπήρχε πριν το '95. Ήταν ένα όνομα, δύο στοίβες υλικά και δυο κουτιά αναλώσιμα. Λειτουργούσε κι αυτό, όπως τα πάντα στο ΕΚΑΒ, με το σύστημα μπουλούκι.

Μετά την αποστολή στο Αίγιο και το Dinar της Τουρκίας, αποφασίσαμε ότι πρέπει να οργανωθούμε. Να αποκτήσουμε σχέδιο δράσης και να εκπαιδευτούμε πάνω σ' αυτό, στην αντιμετώπιση καταστροφών και μαζικών ατυχημάτων.

Το '99, στην δεύτερη αποστολή στην Τουρκία, διαπιστώσαμε ότι είμαστε 50 χρόνια πίσω, όχι μόνο από τους Δυτικούς, αλλά απ' όλο τον Κόσμο. Καινούρια σχέδια, εκπαιδευτικά προγράμματα, προδιαγραφές οχημάτων και υλικών. Μας πρόλαβε ο σεισμός της Αθήνας και αμέσως μετά η τότε Διοίκηση, τα έριξε όλα στο συρτάρι.

Σε πείσμα αυτής της αντίδρασης, μια ομάδα ανθρώπων αποφασίσαμε να κρατήσουμε το ΕΤΙΚ ζωντανό. Βλέπαμε εξ' άλλου τι γίνεται σ' όλον τον κόσμο και τι απαιτούσαν οι σύγχρονες συνθήκες. Αντίδραση μεγαλύτερη υπήρχε εκ' των έσω, αφού η πλειοψηφία των συναδέλφων πίστευε (και πιστεύει), πως "δουλειά μας είναι το κουβάλημα και πρόοδος οι προσλήψεις και η αγορά ασθενοφόρων".

Το 2003, ήρθε η 'προίκα' των Ολυμπιακών Αγώνων και είδαμε στην πόρτα μας τα οχήματα και τα υλικά που είχαμε ζητήσει το 1999.

Μετά τους Ο.Α., η Διοίκηση Κεκερή, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για την παραπέρα ανάπτυξη του ΕΤΙΚ. Το 2005 προσγειωθήκαμε ανώμαλα στην πραγματικότητα, αντιλαμβανόμενοι ότι δεν θα υπήρχε καμία συνέχεια, αφού η διοίκηση Παπαευσταθίου είχε σκοπό να ασχοληθεί αποκλειστικά με ρουσφέτια, εγκαταλείποντας κάθε δραστηριότητα. ΕΤΙΚ, Μονάδες, Μηχανές, το ένα μετά το άλλο τα κομμάτια του ΕΚΑΒ, πέρασαν στο τίποτα.

Εχθές πραγματοποιήθηκε στο Μαρούσι, σε χώρο που μας παραχώρησε ο Δήμος στο άλσος Συγγρού, άσκηση του ΕΤΙΚ, σε μια προσπάθεια επανασύνταξης. Ανάπτυξη, καταγραφή και εξοικείωση με τα υλικά και το Σχέδιο Δράσης.

Κρίνοντας από τα αποτελέσματα, είμαστε απολύτως σε θέση να ξαναφτιάξουμε σύντομα, αυτό που χάλασαν τα προηγούμενα χρόνια. Να εκσυγχρονίσουμε τον εξοπλισμό που πάλιωσε στις αποθήκες, να εντάξουμε νέους συναδέλφους, να προχωρήσουμε στην εκπαίδευση και να αποκεντρώσουμε την λειτουργία του τμήματος, αναπτύσσοντας αντίστοιχες δραστηριότητες στα παραρτήματα.

Η Διοίκηση, με την παρουσία του Αντιπροέδρου στο χώρο, έδειξε το ενδιαφέρον της και προσφέρθηκε να βοηθήσει.

Παρούσα ήταν και η φίλη μου η Σοφία, κερνώντας γλυκά τον κόσμο, δηλώνοντας όμως ότι αυτό δεν έχει σχέση με επικείμενη αποχώρησή της από το ΕΚΑΒ.

Στο αμφιθέατρο του ΕΚΑΒ, στη θέση των φωτογραφιών από την καταστροφή του 'Ήλιος', όπου δεν είχαμε να κάνουμε και κάτι, θα έπρεπε να βρίσκονται φωτογραφίες από τις καταστροφές στα Τέμπη και τον Μαλιακό, όπου το ΕΤΙΚ απουσίαζε και το ΕΚΑΒ περιορίστηκε σε ενέργειες 1960.

Τα δίκυκλα θα καθορίσουν το μέλλον. Διασώστης, υπηρέτης, ή χαμάλης;

Στην τελική ευθεία βρίσκονται οι προετοιμασίες για την επαναλειτουργία του Τμήματος των Δικύκλων του ΕΚΑΒ. Κορυφώνεται και το ενδιαφέρον των συναδέλφων, με συζητήσεις για το θέμα. Πως και έτσι; Αιτία είναι ο διαφορετικός σχεδιασμός, σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο λειτουργίας και ο διαφορετικός προσανατολισμός, αυτής της δραστηριότητας του ΕΚΑΒ.

Συμμετοχή δήλωσα κι εγώ, γι' αυτό και γράφω σχετικά. Όχι πως αν δεν συμμετείχα θα το άφηνα χωρίς σχόλιο. Ο λόγος θα φανεί παρακάτω. Γιατί μαζί με το ενδιαφέρον των συναδέλφων, κορυφώνονται και αντιδράσεις με συγκεκριμένο στόχο.

Τι θα προσφέρει το δίκυκλο στην καθημερινή δουλειά; Καταρχήν είναι γνωστό το μοναδικό πλεονέκτημα που διαθέτει. Και μάλιστα όχι ένα, αλλά δύο. Γρήγορη πρόσβαση στο συμβάν και συνεχής διαθεσιμότητα.

Γρήγορη πρόσβαση, όχι λόγω ταχύτητας, αλλά λόγω ευελιξίας στην κίνηση. Διαθεσιμότητα γιατί δεν παραλαμβάνει ασθενή, οπότε παραμένει συνεχώς στον τομέα του. Η χρήση μάλιστα δικύκλων χωρίς γιατρό, αυξάνει κατακόρυφα την διαθεσιμότητα, γιατί ο Διασώστης δεν θα καθυστερήσει την παραλαβή από το ασθενοφόρο, για να μπορέσει να "παίξει" με τον ασθενή. Άλλωστε διεθνώς θεωρείται απαράδεκτο να "παίζεις" με τον άρρωστο, όταν αυτός βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 20 λεπτών από το Νοσοκομείο.

Λειτουργία λοιπόν, με ζευγάρια Διασωστών, τα οποία:

Θα φτάνουν σύντομα στο σημείο του συμβάντος, λόγω ευελιξίας και διαθεσιμότητας.

Θα ενημερώνουν για την κατάσταση του ασθενούς, αφού όλοι ξέρουμε πως σε πολλές περιπτώσεις τα στοιχεία και οι πληροφορίες, είναι ελλιπή, ή παραπλανητικά. Λιγότερο άγχος για τους συναδέλφους του ασθενοφόρου, αφού και ακριβείς πληροφορίες θα έχουν και θα υπάρχουν και άλλοι συνάδελφοι στο συμβάν.

Θα προσφέρουν βοήθεια στον ασθενή, σε περιπτώσεις κρίσιμων περιστατικών.

Θα βοηθούν το πλήρωμα του ασθενοφόρου, σε περιπτώσεις υπέρβαρων και δεν θα αποστέλλεται άλλο ασθενοφόρο γι' αυτό τον σκοπό.

Θα βοηθούν στην ακινητοποίηση πολυτραυματιών, αφού στο ΙΕΚ διδάσκουμε, ότι ακινητοποίηση με δύο άτομα δεν γίνεται.

Θα βοηθούν στη διαχείριση πολλαπλών θυμάτων σε ατυχήματα.

Οι συνάδελφοι που θα μετακινηθούν στα Δίκυκλα, αντίθετα με ότι πιστεύεται, δεν θα λείψουν από τα ασθενοφόρα, αφού με την χρήση Δικύκλων θα μειωθεί σημαντικά ο φόρτος δουλειάς των ασθενοφόρων, για ευνόητους λόγους. Μόνο τα "δεν βρέθηκε", τα "ΙΜ" και τα "ελλιπή στοιχεία", τα οποία ένα δίκυκλο θα μπορεί να διευκρινίζει στο μισό χρόνο και λιγότερο από ένα ασθενοφόρο αν υπολογίσεις, το κέρδος είναι τεράστιο.

Βάλε τώρα και τις "αρνήσεις", που ένας Διασώστης με μοτοσυκλέτα, μπορεί να αποσπάσει πολύ πιο εύκολα και δεν χρειάζεται να μιλάμε για όφελος.

Οι συνάδελφοι που λειτούργησαν το Τμήμα των Δικύκλων την προηγούμενη περίοδο, είναι ήρωες και πρέπει κατά την γνώμη μου να τιμηθούν από την Διοίκηση για προσφορά πέρα από τις υποχρεώσεις τους. Χρόνια ολόκληρα τράβηξαν κουπί (κυριολεκτικά), χάριν ενός αναποτελεσματικού σχεδιασμού. Κατ΄αρχήν ο πιο άπειρος αναβάτης μπορεί να σε πληροφορήσει, τι σημαίνει να οδηγείς μοτοσυκλέτα στην Αθήνα με δεύτερο άτομο και τρεις βαλίτσες, επί 6 ώρες. Και να κινδυνεύεις όταν κινείσαι γρήγορα, γιατί δεν έχεις τιμόνι. Από κει και πέρα, όπως προανέφερα, η χρήση Ιατρικού Προσωπικού δίπλα στα Νοσοκομεία κρίνεται διεθνώς ως ΣΠΑΤΑΛΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΠΟΡΩΝ.

Οικονομία λοιπόν από την χρήση του δικύκλου (αγορά - συντήρηση - καύσιμα), οικονομία από τον περιορισμό χρήσης των ασθενοφόρων, οικονομία από την μισθοδοσία του Ιατρικού προσωπικού.

Ποιοι αντιδρούν λοιπόν και γιατί. Αντιδρούν συνάδελφοί μας. "Για να μας προστατέψουν, αφού όταν πάμε στο περιστατικό και αργεί το ασθενοφόρο, ο κόσμος θα μας λιντσάρει, γιατί δεν θα έχουμε να κάνουμε τίποτα".

Τι απαντάει σε όλους αυτούς, ο επαγγελματίας Διασώστης; ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΟΥΝ ΕΞ' ΙΔΙΩΝ. Δύο χρόνια στο ΙΕΚ ο Διασώστης διδάσκεται ακριβώς αυτό: ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. Διδάσκεται να ελέγχει τον ασθενή, να τον υποστηρίζει αιμοδυναμικά και αναπνευστικά, αλλά πριν από αυτά να αποκτά τον έλεγχο της σκηνής του συμβάντος.

Λιντσάρεται το πλήρωμα του ασθενοφόρου που φτάνει λόγω έλλειψης, μετά από μία ώρα στο επείγον. Που προκαλεί με την εμφάνισή του. Που προκαλεί με τις αθλητικές και τους φραπέδες στο ταμπλό του οχήματος. Που προκαλεί εν τέλει με την ανεπάρκειά του, σε κάθε επίπεδο διαχείρισης του συμβάντος.

Αυτή βέβαια είναι η αμαρτωλή πρόφαση. Ποιος είναι ο σκοπός της αντίδρασης;

ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΙΞΕΙ Ο ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ.

Αυτό παλεύουν τόσα χρόνια. Γιατί όταν γίνει αυτό, αυτοί θα χάσουντον έλεγχο του ΕΚΑΒ.

Και δεν τους ενδιαφέρει αν δουλεύουν δίκυκλα σ' όλη την Ελλάδα. Στην Αθήνα δεν πρέπει να γίνει. Θα θυσίαζαν ακόμη και συγγενικά τους πρόσωπα, για να πετύχουν το σκοπό τους.

Από την άλλη ο στόχος του επαγγελματία Διασώστη πρέπει να είναι ακριβώς ο αντίθετος: Να δείξει τις δυνατότητές του.

Και αυτή η ευκαιρία, ίσως είναι και μοναδική.

Προτάσεις Σωματείου προς τη Διοίκηση 6 - Αεροδιακομιδές

"ΑΕΡΟΔΙΑΚΟΜΙΔΕΣ
Πλήρης ανάπτυξη με δημιουργία νέων βάσεων με στόχο την καλύτερη κάλυψη όλης της χώρας.. "

Αυτό ζητούν οι συνάδελφοι από την Διοίκηση του ΕΚΑΒ, αλλά πως να αναπτύξεις κάτι που δεν υπάρχει.

Πολύ σωστή είναι η απαίτηση για κάλυψη όλης της χώρας και μάλιστα της δικής μας, με όλες τις ιδιαιτερότητες που σχετίζονται με την μορφολογία του εδάφους.

Μιλάμε δηλαδή για πρωτογενείς αεροδιακομιδές, άμεση επέμβαση εναέριου μέσου (ελικοπτέρου) στο σημείο του συμβάντος και όχι δευτερο-τριτογενείς (αεροταξί). Απαραίτητες θα μου πείτε κι αυτές, αλλά όχι από ΕΚΑΒ. Ας δούμε ένα απόσπασμα από την γνωστή σειρά TRAUMA, δίνοντας προσοχή στο ελικόπτερό τους, για να ασχοληθούμε παρακάτω με το πως δουλεύει ο μάγκας ο Έλληνας και πως το κορόιδο το Αμερικανάκι.

Θέλουμε λοιπόν να αγοράσουμε ελικόπτερα (Ε/Π για συντομία).

Εδώ τα λεφτά τα δίνει το κράτος, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορούμε να ξοδέψουμε άνετα. Ορίζεται μια επιτροπή από πιλότους και γιατρούς και φτιάχνουν προδιαγραφές. Κανείς δεν ρωτάει, τι θέλουμε να κάνουμε μ' αυτά. Η απάντηση είναι δεδομένη: Τα πάντα. Πρέπει να είναι ταχύτατα, να πάνε μέχρι το Ιράκ και να γυρίσουν χωρίς ανεφοδιασμό, να το κάνουν νύχτα με μηδενική ορατότητα, να προσθαλασσώνονται και να επιπλέουν επ' αόριστον και να είναι "παντός καιρού", για να εντυπωσιάζουμε τους δημοσιογράφους. Να έχουν συστήματα επικοινωνίας με το υπερπέραν και συστήματα πτήσης νεώτερα από του F-16.

Αποτέλεσμα: αγοράζουν κάτι Ιταλικά σκούτερ, από τα οποία πέφτουν τα τρία και τα υπόλοιπα δεν πετάνε νύχτα, γιατί δεν τα εμπιστεύονται αυτοί που τα αγόρασαν. Και όλα καλά και κανένας δεν πάει φυλακή, ούτε για αυτούς που πέθαναν, ούτε για τους ιδιώτες που κονόμησαν, ούτε για τα λεφτά που πήγανε χαμένα, αφού τα Ε/Π θεωρούνται επικίνδυνα.

Στα Αμερικανάκια, τα λεφτά τα δίνει ο Δήμαρχος και ο πιο ασφαλής τρόπος να τον κάνεις να πεθάνει από τα γέλια, είναι να του ζητήσεις σύγχρονα Ε/Π. Γιατί τα λεφτά για την αγορά και συντήρηση των μέσων θα τα πάρει από τους δημότες. Και αν δεν τα διαχειριστεί σωστά, την επόμενη φορά δεν θα εκλεγεί ούτε σύμβουλος. Δίνει λοιπόν στον επικεφαλής του τοπικού παραρτήματος ένα ποσό, το οποίο αντιστοιχεί στην αξία ενός πολύ καλού αυτοκινήτου.

Εκείνος είναι υποχρεωμένος: να είναι αποτελεσματικός, γιατί αλλιώς θα χάσει την δουλειά του και θα μετακομίσει σε άλλη Πολιτεία, για να ξεκινήσει από την αρχή ως Διασώστης. Να μην χάσει ούτε δολάριο, γιατί εκτός του παραπάνω αποτελέσματος, θα πάει και φυλακή.

Πηγαίνει λοιπόν ο άνθρωπος και δίνει τα μισά λεφτά για να αγοράσει μεταχειρισμένα Ε/Π (πχ από τα αποθέματα του στρατού). Δίνει και τα άλλα μισά για αναβάθμιση και η δουλειά έγινε. Το Ε/Π που πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά TRAUMA, είναι ένα Bell 212, μοντέλο του 1973, το οποίο ξεκίνησε την καριέρα του στο Βιετνάμ, πολέμησε στον περσικό και τώρα δοξάζεται ανά την επικράτεια των ΗΠΑ και το θαυμάζουμε κι εμείς. Τα δικά μας τα βλέπετε πουθενά;

Πριν όμως το αγοράσει ο Αμερικάνος συνάδελφος, έκανε στον εαυτό του την ερώτηση: "τι θέλω να κάνω μ' αυτό;". "Να καλύψω το Λεκανοπέδιο", ή "τον νομό Ιωαννίνων". Έτσι το πήρε.

Πως πετάνε τώρα τα Ε/Π; Στο Ελλάντα τα δίνουμε σε ιδιωτική εταιρία και προσλαμβάνουμε και δύο συμβούλους να την παρακολουθούν πληρώνοντάς τους αμοιβές διπλάσιες από αυτές Διευθυντή ΕΣΥ. Τα Ε/Π πέφτουν, τα δίνουμε στην Πολεμική Αεροπορία, που όλα τα σφάζει, βάζουμε μέσα και τα C130, τα C27, τα S. Puma, πληρώνουμε 10000 ευρώ την ώρα πτήσης και περιμένουμε να μας πάρουν είδηση οι ελεγκτές του ΔΝΤ. Όταν γίνει αυτό, από την επόμενη μέρα, οι άρρωστοι θα έρχονται κολυμπώντας.

Έχουμε φροντίσει βέβαια, να κατασκευάσουμε καινούρια Βάση κόστους 100 εκατ δρχ (πριν 10 χρόνια). Αν εκεί μέσα στέγαζες λαθρομετανάστες, θα έτρωγες καταγγελία από τον ΟΗΕ. Για το προσωπικό του ΕΚΑΒ είναι μια χαρά. Έτσι κι αλλιώς ο στόχος ήταν να γίνει η δαπάνη.

Αν ζητάμε να γίνουν πρωτογενείς αεροδιακομιδές, θα πρέπει να περιμένουμε πολλά χρόνια. Ο λόγος είναι απλός. Ποιοι είπαμε ότι συμμετέχουν στις επιτροπές που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις; Πιλότοι και Γιατροί, γύρω στα 55 χρόνια τους. Σιγά μην κάνουν τους καουμπόυδες. Μήπως θα πάρουν περισσότερα; Μια χαρά είναι και το αεροταξί. Ζητούν λοιπόν σε κάθε σημείο προσγείωσης να υπάρχει πιστοποιημένο ελικοδρόμιο, με υποστήριξη εδάφους και ραδιοβοηθήματα αεροπλανοφόρου. Για λόγους ασφαλείας βρε αδερφέ. Και φυσικά δεν γίνεται τίποτα.

Ο Αμερικάνος δεν είναι τόσο πονηρός. Βάζει το Ε/Π σε μία βάση ασθενοφόρων που έχει χώρο. Προσλαμβάνει δύο πιλοτάκια, τους περνάει και βασική εκπαίδευση (ΕΜΤ) και τους έχει ευτυχισμένους να δουλεύουν 12ωρα, ή και 48ωρα σε ορισμένες περιοχές. Εκπαιδεύει το προσωπικό των ασθενοφόρων στο αντικείμενο "καθορισμός ζώνης προσγείωσης Ε/Π" και γενικότερα στη συνεργασία με το προσωπικό του Ε/Π. Ο πιλότος, που είναι βλάκας και δεν αγαπάει την ζωή του, πετάει VFR (εξ όψεως) και την νύχτα με τα φώτα της πόλης. Έχει προτεραιότητα παντού και δεν χρειάζεται να ζητήσει άδεια απογείωσης, γιατί το Ε/Π εκπέμπει ειδικό σήμα. Βλέπετε στη ΝΥ γίνεται χαμός από πτήσης Ε/Π. Σε μας προτεραιότητα έχουν τα τσάρτερ.

Γιατί όμως το κάνουν αυτοί και εμείς κωλώνουμε; Τα πάντα είναι θέμα νοοτροπίας και ηλικίας. Το μυαλό του μεγάλου αναπαράγει εικόνες και καταστάσεις, οι οποίες άμεσα ανταγωνίζονται το θάρρος. Αναγκάστηκα να το παραδεχτώ κι εγώ, βλέποντας κατ' επανάληψη τον γιο μου, οδηγώντας ένα καρούλι της περασμένης δεκαετίας, να στρίβει γρηγορότερα από μένα με το σύγχρονο αυτοκίνητο, το οποίο είναι φορτωμένο με 4 συστήματα ευστάθειας.

Το συμπέρασμα το ίδιο όπως και σε άλλους τομείς. Κάποιοι με πολύ λίγα χρήματα, αγοράζουν και λειτουργούν υπηρεσίες, τις οποίες εμείς χρυσοπληρώνουμε και τελικά δεν έχουμε.

Στον εισαγγελέα τα διπλά παραστατικά του Γ.Ν. Νίκαιας

http://www.ant1online.gr/Society/Justice/Pages/20106/083c3cbe-5c64-4255-b072-8f0c2283f6fa.aspx

Συσκευές GPS στα Ασθενοφόρα

Που αναφέρεται αυτό; Στην περιοδική ανακοίνωση Απριλίου Μαΐου, των πεπραγμένων του ΔΣ του Σωματείου μας.

[και εδώ πρέπει να κάνω μία παρένθεση, για να αναφέρω την μεγάλη ικανοποίηση όλων των συναδέλφων, για αυτές τις περιοδικές ενημερώσεις των πεπραγμένων του ΔΣ του συλλόγου μας. Είτε με την μορφή αναρτήσεων στον πίνακα ανακοινώσεων, είτε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, σε όσα μέλη το έχουν δηλώσει. Και το μυαλό μας δεν μπορεί, παρά να τρέξει σε προηγούμενες εποχές, όπου ασφαλώς δεν υπήρχε καμία ενημέρωση, γιατί μοναδική ενασχόληση των πλειοψηφιών, ήταν το εν κρυπτώ κουκούλωμα των ανομιών τους. Ελπίζουμε σύντομα να δούμε και ιστοσελίδα του Σωματείου μας, όπου κάθε συνάδελφος θα καταθέτει την άποψή του, όταν έχει κάτι να πει].

Διάβασα λοιπόν για τους πλοηγούς στα οχήματα:

"Πετύχαμε την έγκριση δαπάνης, από το ΔΣ του ΕΚΑΒ, για την άμεση εγκατάσταση συστήματος πλοήγησης (GPS) σε όλα τα ασθενοφόρα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα τοποθετηθούν σε όλα τα οχήματα".

και άκουσα μάλιστα σε μια συζήτηση, τον Πρόεδρο του συλλόγου μας να αναφέρει, πολύ σωστά, ότι δεν επιτρέπεται στην σημερινή εποχή το ΕΚΑΒ να είναι η μοναδική υπηρεσία που ψάχνεται με χάρτες.... (πολλά ασθενοφόρα βέβαια, χρησιμοποιούν πλοηγούς που έχουν πληρώσει συνάδελφοι από την τσέπη τους).

Δεν είχα όμως την ευκαιρία να διευκρινίσω τις δυνατότητες της συσκευής. Αποκλειστικά πλοηγός, ή/και συσκευή εκπομπής της θέσης του οχήματος;

Για την Διοίκηση θα είναι 2 σε μία δαπάνη. Για το συντονιστικό κέντρο είναι πάγιο αίτημα. Τι είναι όμως για τα ασθενοφόρα; Και αναφέρομαι σε ασθενοφόρα που τα λειτουργούν επαγγελματίες συνάδελφοι. Όχι κοπρίτες, πειρατές και λοιποί, που έτσι κι αλλιώς τους γνωρίζουμε όλοι.

Το σημερινό Σύστημα λειτουργίας των ασθενοφόρων, έχει οδηγήσει την δουλειά των συναδέλφων σε τέτοιο σημείο εντατικοποίησης, που αρκετοί έχουν αρχίσει να εμφανίζουν σημάδια ψυχασθένειας, μη μπορώντας να διαχειριστούν την πίεση και το άγχος.

Και λέω το Σύστημα, παρ' ότι μόνο περί συστήματος δεν πρόκειται. Είναι χύμα στο κύμα, ότι νάναι - όπως νάναι, γιούργια, καμιά 50ριά ασθενοφόρα ατάκτως ερριγμένα στο Λεκανοπέδιο και ο σώζων εαυτόν σωθήτω.

Η λειτουργία μιας συσκευής εκπομπής θέσης του ασθενοφόρου, χωρίς διόρθωση της λειτουργίας του Συντονιστικού Κέντρου, θα οδηγήσει υποχρεωτικά σε παραπέρα εντατικοποίηση της εργασίας μας και σύντομα ένας - ένας οι συνάδελφοι θα αρχίσουν να σπάνε.

Τι τους κρατάει μέχρι σήμερα; Οι μισοί περιμένουν να φύγουν στην επαρχία, για να γλυτώσουν. Οι άλλοι μισοί έχουν φάει (προσωρινά) το παραμύθι των πιθανών προσλήψεων, οι οποίες θα φέρουν κόσμο και θα μοιραστεί η δουλειά.

Με το σημερινό 'σύστημα λειτουργίας' και 200 ασθενοφόρα να ρίξεις στην Αθήνα, σε σύντομο διάστημα θα είναι λίγα. Και νέους να φέρεις, σύντομα θα έχεις καταφέρει να συγκεντρώσεις καινούρια ψυχιατρικά περιστατικά.

Τι πρέπει να περιλαμβάνει η διόρθωση του συστήματος;

Νομοθετικά κατοχυρωμένα πρωτόκολλα διαλογής στο τηλεφωνικό κέντρο. (οι μισοί εκεί μέσα δεν έχουν την επάρκεια να τα δουλέψουν, οπότε πρέπει να φύγουν).

Διαχωρισμός των ασθενοφόρων, σε επειγόντων και μη.

Διώξιμο των διακομιδών, στα νοσοκομεία αναφοράς τους.

Όταν γίνουν αυτά (κι άλλα σε δεύτερη φάση), τότε το σύστημα εκπομπής θέσης στο ασθενοφόρο, μετατρέπεται σε πολύτιμο εργαλείο.

Μετακινήσεις προσωπικού στο ΕΚΑΒ

Ναι θα γράψω και γι' αυτό, αφού τελείωσαν τα προβλήματα του ΕΚΑΒ και όλη η Ελλάδα ασχολείται με το ποιοι συνάδελφοι θα πάνε στο Γρ. Πληρωμάτων. Το ζήτησε και συνάδελφος με σχόλιό του στην προηγούμενη ανάρτηση.

Και βρέθηκε και ένας αρχιπαπάρας και έστειλε και επιστολή στο troktiko (και κείνοι το δημοσίευσαν με τη γνωστή τακτική τους να δημοσιεύουν κάθε αερολογία, αρκεί να γίνεται χαβαλές), όπου διαμαρτύρεται γιατί να πάει στο Κινήσεως ο τάδε, που έχει δουλέψει μόνο δύο χρόνια έξω και γιατί να βγάλουν έξω τον δείνα στην Κρήτη, που έχει οικογενειακά προβλήματα.

Αν θέλει να είναι από πάνω και όχι τζάμπα μάγκας, να μας πει πως τον λένε και που δουλεύει. Μήπως αποδειχτεί, ότι το 2004 έφαγε την καρέκλα κάποιου για να βολέψει τον κώλο του και τώρα του την παίρνουν.

Και τι πάει να πει έχω οικογενειακά προβλήματα και πρέπει να είμαι μέσα. Όλοι έχουμε προβλήματα και θέλουμε να είμαστε κοντά στα παιδιά μας συνέχεια. Έτσι όπως έγινε όμως η ζωή, οι περισσότεροι κάνουμε δυο δουλειές και τα βλέπουμε μόνο κοιμισμένα. Και δεν κατάλαβα; Όταν είσαι σε γραφείο, σε διευκολύνει η Υπηρεσία σε περίπτωση προβλήματος υγείας του παιδιού σου, ενώ όταν είσαι σε ασθενοφόρο σου λέει όχι; Αυτά είναι μαλακίες.

Με τι πρέπει να ασχοληθούμε; με ένα και μοναδικό πράγμα: Ο Οργανισμός του ΕΚΑΒ είναι λάθος. Είναι Οργανισμός Νοσοκομείου. Και πρέπει να αλλάξει "χθες". Δεν υπάρχει ιεραρχία βασισμένη σε κανόνες. Δεν υπάρχουν θέσεις διοίκησης, μόνο θέσεις διορισμένων υπευθύνων.

Θα μου πεις, αν υπήρχε ιεραρχία θα τελείωναν τα προβλήματα; Και βέβαια όχι.

Εδώ βλέπουμε υπηρεσίες με στρατιωτική ιεραρχία και άκρη δεν έχουν βρει με το βύσμα και τη διαπλοκή. Θέλει το Υπουργείο να κάνει Αρχηγό στην Αστυνομία τον νεώτερο υποστράτηγο και αποστρατεύει όλους τους αρχαιότερους πριν την ώρα τους. Και μετά τους ταΐζει για 30 χρόνια, χωρίς να προσφέρουν τίποτα. Κατά τα άλλα φταίει το ασφαλιστικό.

Τουλάχιστον όμως δεν μπορούν να πάρουν έναν νέο υπαστυνόμο και να τον διορίσουν Αττικάρχη. Στο ΕΚΑΒ γίνεται.

Αν λοιπόν δεν διαμαρτυρόμαστε για την έλλειψη ιεραρχίας, θα περάσουμε μια ζωή ασχολούμενοι με τα πρόσωπα.

Γιατί λοιπόν πρέπει να φύγουν αυτοί και να έρθουν άλλοι; Γιατί κι αυτοί κάποιους έδιωξαν για να τους πάρουν την θέση.

Και η Διοίκηση δεν έχει άλλη επιλογή. Θα βάλει άτομα της εμπιστοσύνης της, για να είναι ήσυχη ότι θα περνάει η πολιτική της. Δεν μπορεί να αφήσει τους δεξιούς. Από κει και μετά, πιστεύω ότι αυτοί που θα μπουν, θα αξιολογούνται διαρκώς. Και αυτούς που θα βάλουν κουστούμια, θα πουλάνε εξουσία και θα ψαρεύουν γκομενίτσες, θα τους δώσει δρόμο.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι πηγαίνοντας στο γραφείο, δεν παίρνεις προαγωγή και δεν αποκτάς εξουσία. Σου παραχωρείται, ένα μικρό ποσοστό εξουσίας, μόνο και μόνο για να γλυτώσει η Διοίκηση τη ζαλούρα με τα ρεπό και τις άδειες. Και πάντα κρέμεσαι από μια Ημερήσια.

Και πρέπει να είναι ευχαριστημένοι και οι συνάδελφοι στα ασθενοφόρα, γιατί κι αυτοί θα σε κρίνουν.

Και μια και το 'φερε η κουβέντα, το απερχόμενο Γραφείο δεν κρίνεται ως το χειρότερο. Αν μάλιστα κάνουμε και μια ψηφοφορία και οι συνάδελφοι απαντήσουν αντικειμενικά, ίσως βγει και το καλύτερο. Γιατί μπορεί πολλοί ημέτεροι να ευνοήθηκαν, αλλά το σύνολο δεν αδικήθηκε.

Και προσωπικά κρίνοντας, αυτό το συμπέρασμα βγαίνει. Μπορεί να απέρριψαν κάποιες αιτήσεις μου, για αλλαγή ομάδας, ή για να δουλέψω με τον τάδε συνάδελφο, αλλά δεν μπορώ να τους κατακρίνω, γιατί ήμουν και κακό παιδί και μπορεί να είχαν τέτοιες εντολές από την Διοίκηση. Αλλά κάποια άλλα αιτήματα, αν δεν μπορούσαν αμέσως, τα ικανοποιούσαν σε 2 - 3 μέρες.

Και για τελικό σχόλιο πρέπει να πω, ότι πρέπει να σταματήσουν και κάποιοι από τους απ' έξω, από τη μία να βρίζουν τους μέσα και από την άλλη να πάνε να τους γλύφουν και να καρφώνουν συναδέλφους τους, για να πάρουν βραβείο.