Νύχτα Χριστουγέννων

Τι επίδραση έχει το πνεύμα των Χριστουγέννων στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου; Για να το δει αυτό ένας Διασώστης πρέπει να δουλέψει νυχτερινή βάρδια, κατά προτίμηση σε ασθενοφόρο του Κέντρου. Δεν θα θέλει να σχολάσει (λέμε τώρα). Όσα είδε όλη τη χρονιά θα τα δει σ' ένα βράδυ.

Στο "Γεννηματάς" που εφημέρευε τους είχα προειδοποιήσει από το πρωί. -"το βράδυ θα γονατίσετε". Και έγινε. Τα φορεία στο χειρουργικό, στις 5 το πρωί, έκαναν τραινάκι στο διάδρομο.

Το πιο σημαντικό είναι να ανακαλύψεις, πως επηρεάζει το πνεύμα τους αλλοδαπούς. Είναι όλοι έξω, πίνουν του σκασμού, είναι πρωταγωνιστές στα περισσότερα τροχαία (φωτό: Αλβανός με Vectra στην Αχαρνών 03.30). Από ένα σημείο και μετά, χάνουν τον έλεγχο και αρχίζουν να μαχαιρώνονται και να πυροβολεί ο ένας τον άλλον.

Και δεν τελείωσε ακόμη. Ακολουθεί η νυχτερινή βάρδια της παραμονής, με εφημερία ΝΕΕΣ.

Opel Vivaro

Καιρό τώρα κοιτάω τη φωτογραφία και δεν μπορώ να καταλάβω τι μ' ενοχλεί. Ποιο είναι το λάθος που έκανε ο Πρόεδρος του ΕΚΑΒ;

Μήπως ότι, από τόσους άνδρες Διασώστες διάλεξε δύο κοπέλες για τη φωτογράφηση;

Τελικά το βρήκα. Μ' ενοχλεί ότι η φωτογραφία θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη επιτυχία. Πως; Αν για παράδειγμα χρησιμοποιούσε περισσότερες Διασώστριες και μάλιστα με φούστα και γόβες. Ή καλύτερα ακόμη, ένα μπαλέτο Ρωσίδες, ντυμένες Διασώστριες.

Ημερίδα Επείγουσας Ιατρικής

Πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο στα Τρίκαλα Ημερίδα με θέμα την άσκηση της Επείγουσας Ιατρικής στο σύγχρονο ΤΕΠ. Όλοι προσήλθαν με ενδιαφέρον, να ακούσουν τις απόψεις πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, ανθρώπων που δεν είναι απλώς γιατροί, αλλά γράφουν ιστορία στο χώρο τους. Όπως η καθηγήτρια αναισθησιολογίας κα Ασκητοπούλου, η πρόεδρος της Αναισθησιολογικής Εταιρίας κα Μαυρομάτη, η πρόεδρος της Εταιρίας Αναισθησιολογίας και Εντατικής Ιατρικής Β. Ελλάδος κα Κατσίκα, ο καθηγητής Επείγουσας Ιατρικής κος Αγγουριδάκης και πολλοί άλλοι. (http://www.anaesthesiology.gr/pages/Trikala2008.pdf)

Όλες οι παρουσιάσεις, με θέματα παθήσεις και επείγουσες καταστάσεις στο ΤΕΠ, είχαν μεγάλο εκπαιδευτικό ενδιαφέρον, αλλά οι θεατές "κόλλησαν" κυριολεκτικά στην πρώτη ομιλία - παρουσίαση της κας Ασκητοπούλου, με θέμα "Οργάνωση και Άσκηση της Επείγουσας Ιατρικής στο σύγχρονο ΤΕΠ". Πως είναι το ΤΕΠ σήμερα στην Ελλάδα, πως είναι στις πολιτισμένες χώρες, τι μπορεί και πρέπει να γίνει. Η εισήγηση έγινε απόλυτα δεκτή ακόμη και από εκπροσώπους της Κυβέρνησης, όπως ο Διοικητής του Γ.Ν. Τρικάλων. Ανθρώπων με ανοιχτό μυαλό, όχι σαν κάτι άλλους που ασχολούνται μόνο με την καρέκλα και εμείς στο ΕΚΑΒ γνωρίζουμε καλά.
Η λειτουργία του σύγχρονου ΤΕΠ, αποτελεί διέξοδο και για τον προνοσοκομειακό χώρο, αφού η αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας του ΤΕΠ, θα υποχρεώσει το ΕΚΑΒ σε αναβάθμιση.

Ασύμμετρη βλακεία

Πέντε μέρες τώρα όλη η Ελλάδα ασχολείται με την Αστυνομία και τους κουκουλοφόρους. Κανείς δεν ξέρει όμως κι ούτε πρόκειται να μάθει ποτέ, ότι ανάμεσα σ' αυτούς παλεύουν να κάνουν τη δουλειά τους τα Πληρώματα των ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ. Η Αστυνομία πίσω από τις μάσκες, οι κουκουλοφόροι πίσω από τις φωτιές και οι Διασώστες πνιγμένοι στα δακρυγόνα. Ποιος όμως να ενδιαφερθεί γι' αυτούς, όταν η ίδια η Διοίκηση του ΕΚΑΒ όχι μόνο αδιαφορεί για την υγεία τους, αλλά τους στέλνει επίτηδες απροστάτευτους στη μάχη;

Εκατοντάδες μάσκες αντιασφυξιογόνες βρίσκονται στην αποθήκη. Και εκατοντάδες φίλτρα με ημερομηνία λήξης. Γιατί δεν δόθηκαν στα Πληρώματα; Γιατί δεν δόθηκαν, ούτε όταν ζητήθηκαν δια ασυρμάτου; Ακούστε άποψη: Γιατί η εμφάνιση των πληρωμάτων με μάσκες, θα ήταν προκλητική για τους κουκουλοφόρους!!!!

Ποιοι το αποφάσισαν αυτό; Αυτοί που κάθονται σε γραφείο. Τι λέτε ρε; Μήπως αν πέθαινε και κανένας Διασώστης θα σας βόλευε καλύτερα; Εσάς και την ηλίθια προπαγάνδα σας. Με το ίδιο σκεπτικό, η ηλίθια κυβέρνησή σας άφησε τους αναρχικούς και τους Πακιστανούς να κάψουν και να λεηλατήσουν όλα τα καταστήματα του Κέντρου.

Και το αποτέλεσμα περιγράφεται με ένα παράδειγμα: Κάτοικος της Πατησίων και Μάρνης με χρόνιο αναπνευστικό πρόβλημα, σε κρίση λόγω των δακρυγόνων, ειδοποιήθηκε από το Κέντρο του ΕΚΑΒ να κατέβει από το σπίτι του και να περπατήσει δύο τετράγωνα για να παραληφθεί από άλλο ασθενοφόρο, γιατί το Πλήρωμα του ασθενοφόρου που πήγε να τον παραλάβει, αντιμετώπιζαν και οι ίδιοι πρόβλημα!

Τι εξηγήσεις να ζητήσεις από τη Διοίκηση του ΕΚΑΒ;

• Γιατί εκθέτει τους υπαλλήλους σε κίνδυνο;
• Γιατί αφήνει να σαπίζουν υλικά που οι πολίτες πλήρωσαν με χιλιάδες ευρώ;
• Γιατί αφήνει τους πολίτες αβοήθητους;
• Γιατί δεν έχει σχέδια δράσης;
• Γιατί έχει εγκαταλείψει την αποστολή του ΕΚΑΒ και έχει αφοσιωθεί αποκλειστικά σ' ότι έχει σχέση με την καρέκλα;

Τίποτα από όλα αυτά. Το ερώτημα είναι ένα: Τι έχουν μέσα στο κεφάλι τους;

Κι αν θέλεις να τους κάνεις να χάσουν ακόμη περισσότερο την μπάλα, ρώτησέ τους: πόσοι και ποιοι από τους Διασώστες έχουν εκπαιδευτεί στη χρήση της μάσκας;
Τέλος.

GSR 600

Είναι όπως την θέλεις. Street, γυμνό, κορυφαίο design, ταυτόχρονα απλό. Την θέλεις. Πριν κάνεις την κίνηση, σκέφτεσαι ότι είναι καλύτερα να πάρεις γνώμες, από ανθρώπους που ξέρουν περισσότερα από σένα για μηχανές. Μετά από μερικές συζητήσεις, καταλαβαίνεις ότι χάνεις τον καιρό σου.

- Πάρε κανένα V-strom καλύτερα....

- Άντε από δω κωλόγεροι. Αν ήταν να πάρω tourer, δεν θα σας ρώταγα, θα το 'παιρνα μόνος μου.

Τελευταία σου ελπίδα, φίλος που ασχολείται επαγγελματικά με τα δίτροχα, από κάθε άποψη.

- Λέω να πάρω μηχανή..

- Να πάρεις, σου χρειάζεται..

- Για το GSR, λέω..

- Δεν κάνει για σένα!

Τα παίρνεις και παύεις να ασχολείσαι. Μετά από καιρό, σηκώνεσαι ένα πρωί, πας στο μαγαζί και τη φέρνεις σπίτι. Την πιάνεις από το τιμόνι, να την σηκώσεις από το stand - θεόβαρη είναι γαμώτο. Ανεβαίνεις και τα 183 κιλά γίνονται 5. Δεν έχεις χρόνο να πας καμιά βόλτα της προκοπής, μόνο σπίτι - δουλειά - σπίτι. Ο φίλος ανησυχεί, σε παίρνει τηλέφωνο:

- Πως πας με τη μηχανή;

- Ίσα που τσουλάω, 6-7000 στροφές.

- Καλά κάνεις, γιατί αυτό από κει και πάνω δουλεύει.

- Άει στο διάολο, ρε μαλάκα.

Κάποια στιγμή φτάνει η ώρα να πας προς τα έξω, να βγεις από την κίνηση. Start engine - μίζα και ο ήχος του 4κύλινδρου μοναδικός. Μπορείς να τον ακούς χρόνια και κάθε φορά να είναι σαν την πρώτη. Καθαρός ήχος κινητήρα, όχι εξατμίσεις και μαλακίες. Βέβαια από την αρχή, σε βάζει σε υποψίες. Είναι σαν να σου λέει "ετοιμάσου". Βουλιαγμένης - Βάρη και με διάφορες σκέψεις τα χιλιόμετρα φεύγουν και βρίσκεσαι σταματημένος στη Βάρκιζα στο φανάρι.

Άδεια η ευθεία - 1η,2η με όλα, το πίσω μέρος στο πλάι, καμιά ανησυχία. Φοβερό στήσιμο η μηχανή, κέντρο βάρους, ανάρτηση, φρένα. Ο μπροστινός τροχός στα 10εκ. από το έδαφος - ευτυχώς δεν σηκώνεται, αυτά τα φοβάσαι. 3η, εκτόξευση και ένα κωλοπειραγμένο S2000, που κάνει δοκιμές, νομίζει ότι το χτύπησε κεραυνός. Τέλος η ευθεία, όλα τα φρένα, ξερό κατέβασμα, όλο το βάρος στο πλάι και μπήκες στη δεξιά, ανάποδη ανηφορική. Ο συνδυασμός GSR - Bridgestone την έχει χαλαρά, αλλά εσύ σκέφτεσαι τις πάνες ακράτειας σαν απαραίτητο αξεσουάρ. Το ενάμιση δευτερόλεπτο σου φάνηκε ώρα, αλλά πέρασε. Σιγουρεύσαι ότι δεν πήγες στα βράχια, την φέρνεις όρθια, το άγχος γίνεται θυμός, απότομο σπάσιμο του δεξιού καρπού προς τα πίσω, αλλαγή ήχου και σηκώνεται για πλάκα, "-κάποιο κουμπί έχει και το κάνει, ή το κάνει όποτε θέλει αυτή". Κλείνεις, την κατεβάζεις με τη μία, δεν λες ότι τρόμαξες, λες ότι έκοψες γιατί έμπαινες σε στροφή.

Δεξιά - αριστερά τις στροφές, cruising να σπάσει η ταχυκαρδία και να μια τεράστια ευθεία, ελαφρά κατηφορική. "-Εδώ το 'χω". 4η, 5η και ο ήχος αλλάζει διαρκώς. Τα 98 άλογα δεν είναι μόνο πολλά, είναι και τρελά. Την άλλη φορά, 2 stedon στο καύσιμο ίσως τα φέρουν στα μέτρα σου. Έχεις συνηθίσει το χτύπημα του αέρα στο στήθος, μάλλον αναισθητοποιήθηκε, αλλά το Nolan δεν ήταν τόσο εφαρμοστό, όσο νόμιζες. Θα πρέπει να ρίξεις νερό στο τζάμι, για να το ξεκολλήσεις από τη μούρη σου. Η 6η δεν μπήκε ποτέ, η "τεράστια" ευθεία τελείωσε και κλείνεις γκάζι. Αλλαγή ήχου - "σ' αυτά τα δρομάκια εσύ θα τερματίσεις, εγώ όχι", σου λέει. Έπρεπε να πάω Εθνική οδό σκέφτεσαι.

Επιστροφή σε ρυθμούς "κάνω οικονομία στο καύσιμο" και δεν της αρέσει με τίποτε. Ο ήχος ξινός, οι ταχύτητες σκαλώνουν, δυστροπεί - "για fazer με πέρασες ρε φίλε;" Βουλιαγμένης και 2η - 3η στις 12000, δύο τρία σπασίματα μέσης, να περάσεις κάτι "οικογενειάρχες" και τέλος. Αριστερά στην Παπαναστασίου, περνάς τους Καλογήρους φρόνιμα, γιατί έχει νερά και γλιστράει και κάτι νοικοκυρές με Avensis και κάτι Αλβανοί με Tigra και Civic κάνουν ότι να 'ναι. Σπίτι - kill engine και τα κλειδιά στην τσέπη.

Πας προς την πόρτα και παίζεις το τελευταίο σου χαρτί. Γυρίζεις και την κοιτάζεις με ύφος 'I'll be back'. Έχει ρίξει τα μούτρα αριστερά, σαν δεκάχρονο bulldog που τεμπελιάζει και μόνοι ήχοι που ακούγονται κάτι τριξίματα από τα μεταλλικά, που επανέρχονται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. 'Any time'

Καλό μήνα. Αν ασχολείσαι μόνο με θέματα δουλειάς, κινδυνεύεις να χάσεις τη σοβαρότητά σου.

Κοντός ψαλμός....

Το σημερινό σημείωμα έχει δύο σκέλη. Στο πρώτο, αποσπάσματα από την ανακοίνωση του εκπροσώπου των εργαζομένων στο Υ.Σ. του ΕΚΑΒ.

ΑΘΗΝΑ 26-11-2008

Συναδέλφισσες - Συνάδελφοι,

......................................................................................................

Σας υπόσχομαι ότι το Υπηρεσιακό Συμβούλιο, ...................................

................, δεν πρόκειται να απαξιωθεί θεσμικά από τις επιχειρούμενες παρεμβάσεις του Προέδρου του ΕΚΑΒ, .................................

............ σας δηλώνω ότι η επιχειρούμενη προσπάθεια του περαστικού από το ΕΚΑΒ Προέδρου να επιβάλλει τις απόψεις του και να καταστήσει υποχείριό του ένα ανώτερο όργανο, όπως το Υπηρεσιακό Συμβούλιο, δεν θα περάσει.

Σας ευχαριστώ

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΝΑΚΑΚΗΣ

(οι επισημάνσεις με έντονους χαρακτήρες του ιδίου)

Ναι με την ΔΑΚΕ εκλέγεται ο συνάδελφος. Είναι γνωστό ότι πολλά στελέχη της ΔΑΚΕ, τον αλατίζουν καιρό τον Πρόεδρο, αλλά αφού φτάσαμε και στα γραπτά, μάλλον τον έχουν έτοιμο για φάγωμα.

Στο δεύτερο σκέλος, μία παρατήρηση δική μου που αφορά στην ίδια την ανακοίνωση. Συμφωνώ με το περιεχόμενό της, διαφωνώ όμως με τον τρόπο και το ύφος. Με αυτόν τον τρόπο μπορεί να απευθύνεται κάποιος στον Πρόεδρο, μόνο ως απλός υπάλληλος, ή ως συνδικαλιστής - εκπρόσωπος του Σωματείου. Όχι ως μέλος του Υπηρεσιακού Συμβουλίου. Κάπου τα έμπλεξε ο Λευτέρης.

Τέλος και οι μοτοσυκλέτες του ΕΚΑΒ

Αναδημοσιεύω από συνέντευξη των συναδέλφων στο περιοδικό 2 Τροχοί (τεύχος 158 - Ιανουάριος 2007):

"Χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση δεκατρείς μοτοσυκλέτες . Η κάθε μία είναι χρεωμένη σε έναν αναβάτη, ο οποίος τη χρησιμοποιεί αποκλειστικά. Και κάθε μια έχει τουλάχιστον 30.000 km, δείγμα του πόσο καλά δουλεύει το πρόγραμμα."

Και πιο κάτω:

"Αυτήν τη στιγμή είμαστε δεκατρείς διασώστες - οδηγοί και επτά γιατροί. Θα θέλαμε να είμαστε περισσότερα άτομα, να γεμίσουμε όλη την Ελλάδα με μοτοσυκλέτες του ΕΚΑΒ."

Και ακόμη:

"Στην Αττική υπάρχουν τέσσερις μοτοσυκλέτες το πρωί και τέσσερις το απόγευμα, όσοι δηλαδή και οι τομείς ευθύνης."

Και το καλύτερο:
"Η διοίκηση του ΕΚΑΒ, αλλά και το υπουργείο είναι πολύ ευχαριστημένοι με την αποτελεσματικότητα του τμήματος. Για αυτό έχουμε και πλήρη στήριξη σε ό,τι χρειαστούμε. Είμαστε μια μάχιμη ομάδα και αυτό φαίνεται να το εκτιμούν."

Τα πίστευαν όταν τα έλεγαν οι συνάδελφοι, γι' αυτό μιλούσαν με τόσο ενθουσιασμό. Για προσωπική διαφήμιση τους χρησιμοποίησε ο Πρόεδρος και τους γέμισε ψέματα. Και στην τιτάνια προσπάθεια που καταβάλει, σύσσωμη η Διοίκηση για διάλυση του ΕΚΑΒ, ξεκινά από το τμήμα αυτό.

Από τον άλλο μήνα, μόνο κάποιες μέρες θα βλέπουμε κάποια μοτοσυκλέτα να κυκλοφορεί. Έτσι θα καλύπτεται ιατρικά η Αττική. Με μισή μηχανή και δυόμιση Κινητές Μονάδες. 4 μηχανές, 13 Μονάδες και δύο οχήματα παρέδωσε ο κος Κεκερής στον διάδοχό του. Και αυτός έκανε έργο.

Άντε να κλείσουν και μερικά ασθενοφόρα ακόμη να ησυχάσουμε.

Και αν είναι η πολιτική του Υπουργείου, αυτή που οδηγεί το ΕΚΑΒ στη διάλυση, η Διοίκηση δεν έχει νόημα να παραμένει και να διοικεί ένα φάντασμα. Οφείλει να παραιτηθεί.

Για να ξέρουμε τι λέμε

Σε σημερινό πηγαδάκι, στο οποίο μετείχαν και συνάδελφοι μέλη, ή οπαδοί της παράταξης που κυβερνά τη χώρα και διοικεί το ΕΚΑΒ, μου ζητήθηκε ο μετριασμός των σχολίων, ή έστω η αλλαγή ύφους των σχολίων μου, για τη Διοίκηση, προς το ηπιότερο. Συμφώνησαν απόλυτα μαζί μου στα καταγγελλόμενα, παραδέχτηκαν δημοσίως ότι "οι άνθρωποι δεν παίζονται" και ότι "δεν ντρέπονται", αλλά προφανώς δεν θέλουν να τους "παίρνει όλους η μπάλα".

Κατ' αρχή, θέλω να τους ευχαριστήσω που, πριν την εκδήλωση της σε βάρος μου δίωξης, για μεγάλο διάστημα προσπάθησαν να με προστατεύσουν, προειδοποιώντας με για τις προθέσεις της Διοίκησης και τις μεθοδεύσεις στελεχών της ΔΑΚΕ. Δεν τους άκουσα, γιατί είχα κάνει τις επιλογές μου.

Αυτό όμως δεν αλλάζει ότι:

1. Στήθηκε σε βάρος μου, συκοφαντικός μηχανισμός τύπου Γκέμπελς, που είχε σκοπό να δικαιολογήσει προειλημμένη απόφαση, για μετακίνησή μου από τις αεροδιακομιδές. Δεν διεκδίκησα ποτέ δικαιώματα ιδιοκτησίας στο Τμήμα, αλλά αν έκαναν μία σκέψη, για το πως δημιουργήθηκε και πως κρατήθηκε μέχρι σήμερα, θα έπρεπε να αλλάξουν σχέδια. Δεν κατανόησαν ποτέ ότι διώκουν έναν Υπάλληλο που φοράει 19 χρόνια στολή και ποτέ δεν ζήτησε κάτι άλλο. Όπως για παράδειγμα, να φοράει κοστούμι, να πουλάει εξουσία για να εντυπωσιάζει κοριτσάκια.

2. Μετακινήθηκα με Ημερήσια ανακοίνωση απ' ευθείας στην Μονάδα ΟΚΑΝΑ, κατ' επιλογή του Προέδρου του ΕΚΑΒ "για να μην με κάνει ήρωα", όπως εξήγησε σε στενό κύκλο.

3. Αμέσως μετά στέλεχος της ΔΑΚΕ, που μετείχε σε συνδικαλιστική συνάντηση στη Θεσσαλονίκη, όταν κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις για την δίωξή μου, από στελέχη της παράταξής του, απάντησε ψυχρά "του την είχαμε φυλαγμένη".

4. Η Διεύθυνση του ΕΚΑΒ πραγματοποίησε κρίσεις, για τη θέση μου στις Αεροδιακομιδές και ως μοναδικό πτυχιούχο Αεροπορικής Νοσηλευτικής, με χιλιάδες ώρες προϋπηρεσίας, με 19 χρόνια στο ΕΚΑΒ, με κατέταξε τελευταίο, βάζοντας κριτήρια, "το χρώμα των ματιών" και το "μήκος των μαλλιών".

5. Ζήτησα από 15 Ιανουαρίου την μετακίνηση μου σε ασθενοφόρο κοντά στο σπίτι μου, για να εισπράξω την απάντηση "υπάρχει εντολή Προέδρου να μείνεις στην Ομόνοια". Ο δε Πρόεδρος να αναφέρει ότι "το Γραφείο Πληρωμάτων είναι ελεύθερο να τον εξυπηρετήσει". Για να ενημερωθώ αργότερα "να μην κουράζομαι, γιατί τα έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους".

Δεν γράφω άλλα... κουράστηκα.

Όσο για τα σχόλια σ' αυτή τη σελίδα, όταν διαπιστωθεί ότι κάπου είμαι λάθος και δεν ήταν έτσι, στο ίδιο σημείο θα υπάρξει και ανακοίνωση με την συγνώμη μου και την αποκατάσταση της αλήθειας.

Που τελειώνει ο κατήφορος;

Αυτή είναι σημερινή χειρόγραφη ανακοίνωση, στο γραφείο εξοπλισμού ασθενοφόρων του ΕΚΑΒ. Τι λέει; Ότι δεν υπάρχουν βασικά είδη για να εξοπλισθούν τα ασθενοφόρα. Χωρίς ντροπή. Έτσι απλά.

Γιατί ξεμείναμε από υλικά; Δεν υπάρχουν χρήματα; Όχι. Η συνταγή είναι άλλη.

Βάζουμε στη διαχείριση ημέτερους, με μοναδικά προσόντα την ανεπάρκεια και την ασχετοσύνη προς το αντικείμενο και έτοιμο το αποτέλεσμα: γραφειοκρατία! Ένα μικροσημείωμα κάνει βόλτες 6 μήνες, από γραφείο σε γραφείο, από 2 φορές σε κάποια γραφεία.

Πως θα δουλέψουν τα ασθενοφόρα χωρίς υλικά;

Πως σταματά η αιμορραγία, χωρίς γάζες;

Πως χορηγείται οξυγόνο, χωρίς μάσκες;

"Σας παρακαλώ, αντικαταστήστε μου τα υλικά που χρησιμοποίησα στον ασθενή και αν μπορείτε να μου δώσετε και κάποια επιπλέον". Ποιος το λέει αυτό; Ο ζητιάνος Διασώστης, στη Νοσηλεύτρια του Νοσοκομείου. Εκεί καταντήσαμε.

Γιατί το Σωματείο δεν δίνει εντολή να κλείσουν τα ασθενοφόρα; Πως θα ανταποκριθούν χωρίς υλικά; Δεν τους νοιάζει. Ως αριστεροί, ίσως σκέφτονται ότι οι Ρώσοι τα κατάφεραν στο Στάλινγκραντ με πολύ λιγότερα.

Ήθελα να ήξερα, αν γνωρίζει ο Υπουργός τι μπουμπούκια ταΐζει. Δεν μπορεί να ασχολείται μόνο με υψηλή πολιτική υγείας. Και αν είναι στα σχέδιά του να κλείσει το ΕΚΑΒ, ας το κάνει ο ίδιος. Δεν χρειάζεται να πληρώνει μισθούς σε ανίκανους. Ικανούς μόνο να μετατοπίζουν τις ευθύνες τους σε άλλους, επειδή είναι στο Δημόσιο. Αν ήταν στον Ιδιωτικό τομέα, θα είχαν φύγει με την μία.

Και ας το κάνει γρήγορα. Ο κόσμος δεν φταίει σε τίποτα.

Και πάλι Πάρος

Λέμε και ξαναλέμε για την κατάσταση της υγείας στην Αθήνα, αλλά όταν βλέπουμε τι γίνεται στην επαρχία, είναι να χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο. Δείτε ασθενοφόρο που έστειλαν στην Πάρο και τα σχόλια δικά σας.
http://fileleutheros.pblogs.gr/tags/blog.html
http://troktiko.blogspot.com/2008/11/blog-post_7358.html

Και συνεχίζουν

Ένα τμήμα ευαίσθητο όπως οι Αεροδιακομιδές, θα περίμενε κανείς πως ακόμη και μια Διοίκηση σαν κι αυτή δεν θα το πείραζε. Το τι έγινε το προηγούμενο διάστημα θα το συζητήσουμε σε λίγες ημέρες. Το θέμα είναι ότι συνεχίζουν. Βγήκε καινούρια ανακοίνωση - πρόσκληση ενδιαφέροντος για Διασώστες που θέλουν να γίνουν ιπτάμενοι.

Μήπως υπάρχουν κενές θέσεις; Όχι βέβαια. Κάποιους θα αντικαταστήσουν. Κάποιους με πτυχία, με χιλιάδες ώρες πτήσης, κάποιους που έδωσαν ένα κομμάτι από τη ζωή τους, σ' αυτή τη δραστηριότητα του ΕΚΑΒ, κάποιους που έχασαν συναδέλφους και φίλους πάνω στο καθήκον.

Πολλοί θα κάνουν αιτήσεις. Και οι περισσότεροι από αυτούς το αξίζουν. Δεν πρόκειται όμως να επιλεγούν ποτέ. Αυτοί που θα πάνε, έχουν ήδη επιλεγεί πριν βγει η ανακοίνωση.

Ευτυχώς που αυτή η Διοίκηση και πολύ περισσότερο αυτή η κυβέρνηση που ορίζει τέτοιες Διοικήσεις, με μοναδικό έργο ρουσφέτια και διώξεις, δεν έχουν πολύ ζωή μπροστά τους και σύντομα θα αποκατασταθεί η νομιμότητα στο χώρο.

crash

Δεν θέλω να κάνω κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο, απλώς να δημοσιεύσω τις φωτογραφίες από ένα τροχαίο που έγινε χθες το μεσημέρι. Και να σημειώσω ότι: 1. το αυτοκίνητο και η μηχανή, είναι ίδιας μάρκας. 2. Δεν κάνεις περίεργες κινήσεις με τη μηχανή, όταν από απέναντι έρχεται γυναίκα με αυτοκίνητο. Θα σε πατήσει σίγουρα. 3. Ο οδηγός της μηχανής φορούσε πλήρη εξοπλισμό, αλλά το κράνος στο χέρι. Αποτέλεσμα: δεν έπαθε τίποτα, εκτός από μία ωραία ΚΕΚ.

Κινητή Μονάδα Νεογνών

Πέρυσι έγινε χαμός, όταν ένα νεογνό πέθανε επειδή δεν υπήρχε διαθέσιμη Κινητή Μονάδα Νεογνών, να το μεταφέρει. Η μία ήταν με βλάβη και η άλλη σε άλλο περιστατικό. Τότε βγήκε ο Υπουργός Υγείας και υποσχέθηκε, ότι άμεσα το ΕΚΑΒ ''θα προμηθευτεί πέντε (5) νέες Μονάδες για Νεογνά''.

Οι Διασώστες βέβαια και μάλιστα οι παλαιότεροι, είμαστε συνηθισμένοι όταν ακούμε ''άμεσα'', να μεταφράζουμε ''ποτέ''. Ξέρουμε καλά, τι σημαίνει Υπουργός, τι σημαίνει Πρόεδρος και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς. Μετά από τόσα χρόνια, το ψέμα μας διασκεδάζει. Για τους πολίτες το αναφέρω που πίστεψαν πως μπορεί να χάθηκε ένα νεογνό, αλλά θα αποτελούσε αφορμή να σωθούν όλα τα επόμενα.

Που να ξέρουν, ότι στο ΕΚΑΒ, ''άμεσα'' γίνονται μόνο τα ρουσφέτια και οι διώξεις. Που να ξέρουν ότι δόγμα του ΕΚΑΒ είναι πως ''οι ασθενείς υπάρχουν, για να είμαστε εμείς Δημόσιοι Υπάλληλοι''.

Πως ''υλοποιήθηκε'' λοιπόν η υπόσχεση του Υπουργού; Πήραν ένα αυτοκίνητο 20 ετών, το έβαψαν κίτρινο, έγραψαν στο πλάι "Μονάδα Νεογών" και ορίστε αποκτήσαμε μία επιπλέον. Βέβαια και αυτό που είχαμε, είναι ακόμη πιο παλιό. Και μάλιστα από δωρεά.

Ξέρω βέβαια, πως μπορεί να βγει κάποιος συνάδελφος και να μου πει: "και τι να τα κάνουν τα επιπλέον αυτοκίνητα; ποιός θα τα δουλέψει; εδώ δεν υπάρχουν Διασώστες για τα ασθενοφόρα". Δεν μπορώ να απαντήσω. Που να ξέρω ποιός θα τα δουλέψει. Ας περνάμε κάθε μέρα από την Ομόνοια, να παίρνουμε λαθρομετανάστες με την ώρα. Τουλάχιστον ας κόψουν το ψέμα και την κοροϊδία. Τι φταίει ο κόσμος;

Άντε καλό μήνα.

Madona

Και βέβαια δεν πρόκειται να αναφερθώ στην παρουσία της Madona στο ΟΑΚΑ. Λίγη σοβαρότητα μας έχει μείνει. Έτσι κι αλλιώς για δουλειά πήγαμε. Στους Σαμαρείτες του ΕΕΣ θα αναφερθώ.

Δεν τους είχαμε και δεν τους έχουμε σε υπόληψη, θεωρώντας ότι δεν έχουν σχέση με αυτό που κάνουν και πως όλη η ιστορία παίζεται για την προβολή κάποιων και για τα χρήματα των επιδοτήσεων, που κάποιοι μπορεί να τσεπώνουν. Έτσι λέγεται.

Εχθές παρουσιάστηκαν στο ΟΑΚΑ με πλήρη δύναμη, πολύ καλή οργάνωση και εξοπλισμό.

Από την άλλη εμείς σαν ΕΚΑΒίτες, έχουμε την τάση να αφορίζουμε οτιδήποτε έξω από τον Οργανισμό, γνωρίζοντας τις αδυναμίες μας και φοβούμενοι τον ανταγωνισμό. Σε καιρούς σαν τους σημερινούς, με δεδομένη την πλήρη αποτυχία μας, σε όλους τους τομείς, η άποψή μου είναι, ότι η αξιοποίηση τέτοιων Οργανώσεων, μπορεί να μην βοηθήσει το ΕΚΑΒ, σίγουρα όμως θα βοηθήσει τον κόσμο. Εξάλλου, οι παλαιότεροι από μας, θυμούνται πολύ καλά, ότι το ΕΚΑΒ στο ξεκίνημά του στηρίχθηκε και σε αποσπασμένα Πληρώματα ασθενοφόρων του Ερυθρού Σταυρού.

Πελάτης 2

Τώρα τελευταία, οι κλασικοί πελάτες έχουν αραιώσει. Δεν νομίζω να πήγανε στο εξοχικό τους. Μάλλον άλλαξαν περιοχή. Αυτός είναι καινούργιο φρούτο. Αποφυλακίστηκε πρόσφατα, από την Πάτρα και είναι φοβερός. Ασχολείται με κλοπές, στην ευρύτερη περιοχή του Κέντρου, αλλά είναι άτυχος, γιατί πέφτει πάνω στην Αστυνομία συνέχεια.

Τότε πέφτει κάτω και 'παθαίνει' μια τρομερή κρίση, κάνοντας τους πάντες να φοβηθούν και να καλέσουν ασθενοφόρο. Ταυτόχρονα 'παθαίνει' και μια κρίση άσθματος, κρατώντας μια συσκευή εισπνοών, άδεια και ληγμένη από μήνες.

Δεν ξέρω πως θα γλιτώσω απ' αυτόν. Αν πω στους Αστυνομικούς ότι κάνει θέατρο, θα τον τσακίσουν. Μάλλον θα τον πάω προς το Δαφνί την επόμενη φορά, μήπως και ξεμείνει προς εκείνες τις περιοχές.

LAPD

Βρεθήκαμε τυχαία στα γυρίσματα της νέας σειράς (του Mega νομίζω), LAPD. Από αυτά που είδαμε, πρέπει να έχει μεγάλη πλάκα.

Απώλεια

Πάει και το Α1. Μας άφησε χρόνους, σε σύγκρουση έξω από το Ιπποκράτειο.

Ο Πρόεδρος του ΕΚΑΒ και η Πάρος

Διαβάζοντας ένα άρθρο, σε Παριανό blog, για τον Πρόεδρο του ΕΚΑΒ, μου λύθηκε μια απορία που είχα χρόνια τώρα. Γιατί πιέζει τόσο πολύ ο Πρόεδρος του ΕΚΑΒ να μεταφέρονται όλα τα περιστατικά της Πάρου με Ελικόπτερο; Τόσο αγάπη; Τελικά το αντίθετο συμβαίνει. Επειδή τον τρέχουν στα δικαστήρια, προσπαθεί να τους πάρει με το καλό. Προς επιβεβαίωση: http://fileleutheros.pblogs.gr/2008/07/300100.html

Νέο Ογκολογικό Κηφησιάς ''Άγ. Ανάργυροι''

Έχει ανοίξει πριν 5-6 μέρες και είμαι το πρώτο ασθενοφόρο που το επισκέφτηκε. Τόσους κοπρίτες μαζεμένους, δεν έχω ξανασυναντήσει.

Οι πόρτες εισόδου φορείων κλειδωμένες στις 09.30' το πρωί.

Η ράμπα ασθενοφόρων κατειλημμένη από αυτοκίνητα προσωπικού. Ο ασθενής (ογκολογικό περιστατικό) στο δρόμο μισή ώρα. Μετά από 10' (!) χρήσης της σειρήνας εμφανίζονται κάποιοι από το προσωπικό, οι οποίοι μου ανακοινώνουν:

1. Αυτοί που έχουν παρκάρει δεν έρχονται να πάρουν τα αυτοκίνητά τους (!)

2. Δεν μπορούν να βρουν τα κλειδιά της πόρτας εισόδου των φορείων (!)

Μας έπιασε απελπισία. Χωρίς άλλη συζήτηση, βάλαμε την ασθενή από μία άλλη πόρτα στα ιατρεία και φύγαμε γρήγορα, για να μην κάνουμε κανένα φόνο.

Δεν χρειάζεται να κάνω κανένα σχόλιο για τον Υπουργό Υγείας, την ηγεσία του Υπουργείου και τους Διοικητές που έχει διορίσει. Το πόσο άχρηστοι είναι, το έχουν αποδείξει και το αποδεικνύουν κάθε στιγμή που περνάει.

Χαιρετίσματα στον Πρόεδρο του ΕΚΑΒ κο Ν. Παπαευσταθίου

Πέρασαν, ή κοντεύουν να περάσουν (δεν θυμάμαι και δεν με ενδιαφέρει) 3 χρόνια, με τον σημερινό Πρόεδρο στην καρέκλα του απόλυτου άρχοντα του ΕΚΑΒ. Τρία χρόνια φιέστες, συνεντεύξεις, τηλεοπτικές παρεμβάσεις, όπου εξηγεί ‘τι καλά πάνε τα πράγματα και πόσο προσπαθεί ο ίδιος να πάνε καλύτερα’. Δεν θα με απασχολούσε ιδιαίτερα – για την καρέκλα παλεύει ο άνθρωπος – και εξ’ άλλου το ίδιο έκαναν και οι προηγούμενοι. Αυτή είναι η δουλειά του Προέδρου, έτσι που καταντήσαμε.
Ρουσφέτια, εξυπηρετήσεις ημετέρων και τσάτσων των ημετέρων, διώξεις των ‘μη συμμορφούμενων προς τας υποδείξεις’ και παραμύθι προς τους από πάνω. Έτσι κι αλλιώς το μαγαζί είναι γωνία και μονοπώλιο. Δεν υπάρχει άλλο ΕΚΑΒ. Μπορεί η παροχή υπηρεσιών στον πολίτη να βρίσκεται στο χειρότερο επίπεδο, από ιδρύσεως του Οργανισμού, μπορεί τα πάντα να βρίσκονται υπό διάλυση, αλλά τι να κάνει ο κόσμος; Ένα είναι το 166.
Ο ίδιος βέβαια νομίζει ότι παράγει έργο. Φυσικό και επόμενο για όποιον πιστεύει ότι το βύσμα μπορεί να αντικαταστήσει τις γνώσεις και την ικανότητα διοίκησης ενός Οργανισμού και μάλιστα υγειονομικού.
Με τους προηγούμενους είχαμε πρόβλημα, γιατί δεν μπορούσαν να βάλουν τον Οργανισμό σε τροχιά ανάπτυξης, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και απλώς διαχειρίζονταν την κρίση – που στο φινάλε, οι ίδιοι δημιούργησαν και η πολιτική των προϊσταμένων τους Υπουργών. Αυτός ούτε διαχείριση της κρίσης μπορεί να κάνει, καθ’ όσον δεν αντιλαμβάνεται ότι αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία της και κυρίαρχο συστατικό της.
Ασχολούμαι λοιπόν μαζί του, γιατί τελευταία επιδίδεται σε κυνήγι εργαζομένων. Όχι αυτούς που έχει βολέψει και κάθονται σε 4 καρέκλες ο καθένας, αλλά μάχιμους Διασώστες, Πληρώματα Ασθενοφόρων. Μ’ αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να δείξει ότι ενδιαφέρεται για την παροχή υπηρεσιών, να αντισταθμίσει την έλλειψη έργου και να χρεώσει στους εργαζόμενους το κατρακύλισμα του ΕΚΑΒ. Στήνει λοιπόν ενέδρες στα ασθενοφόρα και ελέγχει τι ρούχα φοράει ο κάθε Διασώστης, αν καπνίζει και αν ο συνοδηγός κάθεται μπροστά, ή πίσω με τον ασθενή.
Αυτό το τελευταίο είναι το καλύτερο. Έχει ξεθάψει ένα πανάρχαιο άρθρο του εσωτερικού κανονισμού που λέει ότι, ο συνοδηγός υποχρεούται να κάθεται πίσω μαζί με τον ασθενή. Πολύ σωστό ήταν την εποχή που συντάχθηκε, αλλά τότε δεν υπήρχαν πτυχιούχοι Διασώστες. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να υποχρεώσουν το πλήρωμα του ασθενοφόρου να μην εγκαταλείπει τον ασθενή στη μοίρα του, κατά τη μεταφορά.
Ο πτυχιούχος Διασώστης έχει τις γνώσεις να κρίνει πότε και ποιες υπηρεσίες πρέπει να προσφέρει και δεσμεύεται προς αυτές, μόνο από το Πτυχίο του. Όπως συμβαίνει άλλωστε με όλους τους πτυχιούχους υγειονομικούς, είτε Διασώστες, είτε Νοσηλευτές, είτε Γιατρούς. Φανταστείτε έναν Γιατρό σε ένα Νοσοκομείο, να μην τον ελέγχει ο Διευθυντής του για τις ιατρικές πράξεις, αλλά να τον τιμωρεί γιατί καθόταν σ’ αυτήν την καρέκλα και όχι στην άλλη. Θα πέθαιναν οι ασθενείς, αλλά ο γιατρός θα ήταν εντάξει, γιατί καθόταν στην καρέκλα που έπρεπε.
Ο πρόεδρος του ΕΚΑΒ λοιπόν δεν ενδιαφέρεται, αν με τις πράξεις, ή την παράλειψη πράξεων του πληρώματος του ασθενοφόρου, δεν αποφεύχθηκαν προβλέψιμοι θάνατοι, ή προβλέψιμες βλάβες στον ασθενή. Ενδιαφέρεται σε ποια καρέκλα κάθονταν ο Διασώστης και ας άφησε τον ασθενή να πεθάνει.
Αντίθετα μπορεί κάποιος άλλος Διασώστης να έχει δώσει μάχη με τον θάνατο, να έχει κρατήσει τον ασθενή μέχρι το Νοσοκομείο και στο επόμενο περιστατικό, που μπορεί να είναι μία μεταφορά για επανεξέταση ενός ορθοπεδικού περιστατικού, να τιμωρηθεί γιατί δεν καθόταν πίσω, μαζί με τον ασθενή, επειδή έκρινε ότι δεν χρειάζεται. Γιατί είναι πιο χρήσιμος μπροστά, να τελειώσει την γραφειοκρατία, ή πολύ απλά να δείχνει τον δρόμο στον οδηγό, ο οποίος είναι από επαρχία και δεν ξέρει ούτε την πλατεία Ομονοίας.
Αν ενδιαφέρονταν για τις παρεχόμενες υπηρεσίες ο Πρόεδρος του ΕΚΑΒ, θα έλεγχε τα αποτελέσματα του κάθε Διασώστη, με τους ασθενείς. Θα έλεγχε και θα μάθαινε αν στο τάδε περιστατικό, ανάλογα με την πάθηση, έγιναν οι ενέργειες που προβλέπεται, κατά περίπτωση. Θα έβλεπε τότε, ότι κακώς τα ασθενοφόρα έχουν σανίδες ακινητοποίησης, αφού κανείς τραυματίας δεν ακινητοποιείται σ’ αυτές. Λέτε το ΕΚΑΒ να μην παίρνει τραυματίες; Άχρηστες και οι αναρροφήσεις, αφού τα περιστατικά του ΕΚΑΒ δεν χρειάζονται αναρρόφηση. Άχρηστες και οι ambu, άχρηστος και ο ιματισμός, αφού οι ασθενείς παραδίδονται στα ΤΕΠ γυμνοί και σε κοινή θέα. Άχρηστοι οι αερονάρθηκες και πάει λέγοντας. Θα ξεχώριζε φωτεινές εξαιρέσεις Διασωστών, που κάνουν άριστα τη δουλειά τους, προς επιβεβαίωση όμως, του κανόνα της αδιαφορίας.
Για να τα κάνει όμως αυτά, έπρεπε να ξεκινήσει ανοίγοντας την συρόμενη πόρτα, ενός ασθενοφόρου. Ποτέ δεν έχει μπει σε ασθενοφόρο ο πρόεδρος. Αν είχε μπει αιφνιδιαστικά και παρατηρούσε τις συνθήκες υγιεινής, θα έδινε εντολή να μην μεταφέρουν, όχι ασθενείς, αλλά ούτε ψόφιες γάτες. Θα έβλεπε την βρώμα στους τοίχους, στις συσκευές, στα συρτάρια, στα υλικά με τις σχισμένες συσκευασίες, στα σωληνάκια και τα δοχεία των αναρροφήσεων. Στους ορούς και τα λευκοπλάστ. Τους ξεραμένους από καιρό εμέτους και τα αίματα, στις μάσκες των ambu.
Ίσως γνωρίζει βέβαια, ότι το ΕΚΑΒ είναι ο μόνος υγειονομικός οργανισμός, χωρίς πρωτόκολλο όχι αποστείρωσης και απολύμανσης, ούτε καν καθαρισμού. Όταν ανοίχθηκε η αναρρόφηση της φωτογραφίας, πέντε άτομα στο γραφείο εξοπλισμού κόντεψαν να πεθάνουν από τη βρώμα. Ο δε φλεβοκαθετήρας βρίσκονταν κάτω από το κάθισμα, παρ’ ότι στο ασθενοφόρο υπήρχε δοχείο απόρριψης αιχμηρών.

Σε κάποια ασθενοφόρα όμως, χαίρεσαι να μπαίνεις μέσα και πολύ περισσότερο να εργάζεσαι σ’ αυτά. Τι δείχνει αυτό; Ότι κάποιοι Διασώστες επιμένουν να είναι επαγγελματίες. Ότι κάποιοι αντιστέκονται στη διάλυση. Χωρίς να τους υποχρεώνει κανείς. Έ λοιπόν, είναι σίγουρο ότι σ’ αυτούς θα βρει παράπτωμα ο πρόεδρος και αυτούς θα τιμωρήσει.
Χαιρετίσματα.

Παπάκια

Μετά από τόσα χρόνια στο δρόμο, έχω καταλήξει ότι τα παπάκια, είναι τα καλύτερα εργαλεία, γι' αυτή την πόλη. Το κακό είναι ότι αν ξανοιχτείς λίγο παραπάνω, δεν είναι και πολύ ασφαλή.

Επιγραφές

Μερικές ανακοινώσεις, σε Κλινικές και Νοσοκομεία, έχουν πολύ γέλιο. Ιδιαίτερα αυτές που αναφέρονται σε πολύ σοβαρά θέματα. Αυτή από κλινική, στον Πειραιά.

Χειρουργείο στην Κουμουνδούρου

Χειρουργείο στο δρόμο έχουμε στήσει για λαθρομετανάστες που φοβούνται να πάνε στο Νοσοκομείο. Τι άλλο θα κάνουμε, σε λίγο. Έχουν πολλά να δούνε τα μάτια μας.

Εδώ αφαίρεση γυαλιού από χέρι Σομαλού λαθρομετανάστη.

Λάθος

Πεδίο Άρεως - Στέγαση ασθενοφόρων ΕΚΑΒ. Την περιοχή ελέγχει συμμορία σκύλων. Η γάτα που έκανε το λάθος να περάσει, θα μείνει πολλή ώρα εκεί.

Εκδήλωση Εκπαιδευτών ΕΚΑΒ

Πολύ ωραία και με επιτυχία, η ετήσια συγκέντρωση των εκπαιδευτών συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, του ΕΚΑΒ. Μπράβο στα παιδιά που έτρεξαν για την εκδήλωση. Πολύ καλή η επιλογή της ταβέρνας στη Ν. Φιλαδέλφεια, για το φαγητό και το περιβάλον. Πεθάναμε βέβαια στη ζέστη, αλλά ποιός δίνει σημασία.
Μεγάλη πρωτοτυπία, οι χιουμοριστικοί έπαινοι που απένειμαν, με ταυτόχρονη προβολή φωτογραφιών των βραβευθέντων.
Και του χρόνου να είμαστε καλά.

Πελάτες

Κάποτε θα εκδόσω ένα άλμπουμ με τους 'πελάτες' των ασθενοφόρων. Αυτούς δηλαδή, που μας καλούν κάθε μέρα και προφασιζόμενοι ασθένεια, μας ζητούν να τους μεταφέρουμε στο εφημερεύον Νοσοκομείο. Μέχρι τότε θα τους παρουσιάζω έναν - έναν.

Αυτή είναι μία ηληκιωμένη από την Καισαριανή. Κάθε μέρα πάει Νοσοκομείο για την μέση της. Θα πεθάνει από καρκίνο, με τις τόσες ακτινογραφίες, κάθε βδομάδα. Χαρακτηριστικό της, ότι μιλάει Τούρκικα όταν της κάνεις πολλές ερωτήσεις.

Τα ασθενοφόρα πλένονται κάθε βδομάδα, όταν πάνε συνεργείο. Αν λερωθεί ενδιάμεσα, πρέπει να πλυθεί από το Πλήρωμα και μόνο πρωϊνές ώρες. Τα απογεύματα και τις αργίες το πλυντήριο κλειδώνεται και το δοχείο με το σαπούνι είναι άδειο. Δεν μας πτοούν κάτι τέτοια. Το πλένουμε στην αυλή, με σαπούνι που αγοράζουμε.

Χρήστες ουσιών

Τομέας ευθύνης του ασθενοφόρου μου, είναι η περιοχή του Κέντρου της Αθήνας. Οι χρήστες ουσιών, αποτελούν μεγάλο μέρος των περιστατικών μου. Ένα πράγμα που εξακολουθεί να με εκνευρίζει, μετά από τόσα χρόνια, είναι ότι τους βρίσκουμε σε κώμα, μόνους και χωρίς να τους ξέρει κανείς.

Όλοι τους γνωρίζουν πριν. Οι έμποροι, οι φίλοι και οι γνωστοί. Μόλις κάτι στραβώσει δεν τους γνωρίζει κανένας. Τους κλέβουν, λες και είναι ήδη πεθαμένοι και τους αφήνουν στη μοίρα τους.

Όταν αντιλαμβάνονται ότι θα την βγάλουν (από τις κινήσεις του πληρώματος του ασθενοφόρου), ξαναεμφανίζονται. Αυτό το πράγμα θα μου την δίνει, όσο καιρό θα κάνω αυτήν την δουλειά.

Καλή Αρχή

Στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο έχουν τοποθετήσει πολύ όμορφα παγκάκια για τους επισκέπτες. Μόνο που σ' αυτό της φωτογραφίας δεν μπορεί να καθήσει κάποιος, γιατί εκεί έχει παρκάρει το ασθενοφόρο τους.

memories 1

Τις ημέρες της απραξίας (ρεπό, άδειες κλπ), λέω να κάνω κάποιες ιστορικές αναδρομές. Και θα ξεκινήσω σήμερα από πολύ νωρίς. Από τη Σχολή.

Το Πρόγραμμα Επαγγελματικής Κατάρτισης Πληρωμάτων Ασθενοφόρων (ΠΕΚΠΑ), ξεκίνησε το 1989, με σκοπό την παραγωγή των πρώτων εκπαιδευμένων - πτυχιούχων Διασωστών, με Ευρωπαϊκή επιδότηση.

Τελικά αν δεν υπήρχαν αυτές οι επιδοτήσεις, θα χάναμε τουλάχιστον μία Δεκαετία. 9 μήνες θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης. Ανατομία, Φυσιολογία, κλπ.

Χρειάζονταν όλα αυτά; Όχι βέβαια. Απλώς, το πρόγραμμμα ανέλαβαν να υλοποιήσουν Γιατροί και προσπάθησαν να συμπιέσουν την ύλη που αυτοί διδάχτηκαν, από 6 χρόνια σε 9 μήνες. Για να λέμε την αλήθεια, εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο.

Το κακό βέβαια είναι, ότι και πολύ αργότερα, όταν το ΠΕΚΠΑ μετασχηματίστηκε σε ΙΕΚ το ίδιο έγινε.

Ίσως στο μέλλον κάνω μια αναφορά και στη σημερινή εκπαιδευτική κατάσταση, στο χώρο των ασθενοφόρων και γενικότερα των Ιατρικών Επειγόντων, ως Εκπαιδευτής. Και την αυτοκριτική μου.

Τι βλέπουν τα μάτια μας

Και τι ακούνε τ' αυτιά μας. Κάθε μέρα, σε έναν πολύ μεγάλο χώρο. Μέσα από ένα ασθενοφόρο, στους δρόμους της Αθήνας, αλλά και πιο έξω. Για τη δουλειά μας.

Στα Νοσοκομεία και σε κάθε χώρο που επισκεπτόμαστε. Με φωτογραφίες τις περισσότερες φορές.

Και με τις προσωπικές μου απόψεις και κριτικές, μετά από 19 χρόνια στο χώρο, με σπουδές, ειδικεύσεις και εξειδικεύσεις. Σε μία δουλειά που μου αρέσει.