GSR 600

Είναι όπως την θέλεις. Street, γυμνό, κορυφαίο design, ταυτόχρονα απλό. Την θέλεις. Πριν κάνεις την κίνηση, σκέφτεσαι ότι είναι καλύτερα να πάρεις γνώμες, από ανθρώπους που ξέρουν περισσότερα από σένα για μηχανές. Μετά από μερικές συζητήσεις, καταλαβαίνεις ότι χάνεις τον καιρό σου.

- Πάρε κανένα V-strom καλύτερα....

- Άντε από δω κωλόγεροι. Αν ήταν να πάρω tourer, δεν θα σας ρώταγα, θα το 'παιρνα μόνος μου.

Τελευταία σου ελπίδα, φίλος που ασχολείται επαγγελματικά με τα δίτροχα, από κάθε άποψη.

- Λέω να πάρω μηχανή..

- Να πάρεις, σου χρειάζεται..

- Για το GSR, λέω..

- Δεν κάνει για σένα!

Τα παίρνεις και παύεις να ασχολείσαι. Μετά από καιρό, σηκώνεσαι ένα πρωί, πας στο μαγαζί και τη φέρνεις σπίτι. Την πιάνεις από το τιμόνι, να την σηκώσεις από το stand - θεόβαρη είναι γαμώτο. Ανεβαίνεις και τα 183 κιλά γίνονται 5. Δεν έχεις χρόνο να πας καμιά βόλτα της προκοπής, μόνο σπίτι - δουλειά - σπίτι. Ο φίλος ανησυχεί, σε παίρνει τηλέφωνο:

- Πως πας με τη μηχανή;

- Ίσα που τσουλάω, 6-7000 στροφές.

- Καλά κάνεις, γιατί αυτό από κει και πάνω δουλεύει.

- Άει στο διάολο, ρε μαλάκα.

Κάποια στιγμή φτάνει η ώρα να πας προς τα έξω, να βγεις από την κίνηση. Start engine - μίζα και ο ήχος του 4κύλινδρου μοναδικός. Μπορείς να τον ακούς χρόνια και κάθε φορά να είναι σαν την πρώτη. Καθαρός ήχος κινητήρα, όχι εξατμίσεις και μαλακίες. Βέβαια από την αρχή, σε βάζει σε υποψίες. Είναι σαν να σου λέει "ετοιμάσου". Βουλιαγμένης - Βάρη και με διάφορες σκέψεις τα χιλιόμετρα φεύγουν και βρίσκεσαι σταματημένος στη Βάρκιζα στο φανάρι.

Άδεια η ευθεία - 1η,2η με όλα, το πίσω μέρος στο πλάι, καμιά ανησυχία. Φοβερό στήσιμο η μηχανή, κέντρο βάρους, ανάρτηση, φρένα. Ο μπροστινός τροχός στα 10εκ. από το έδαφος - ευτυχώς δεν σηκώνεται, αυτά τα φοβάσαι. 3η, εκτόξευση και ένα κωλοπειραγμένο S2000, που κάνει δοκιμές, νομίζει ότι το χτύπησε κεραυνός. Τέλος η ευθεία, όλα τα φρένα, ξερό κατέβασμα, όλο το βάρος στο πλάι και μπήκες στη δεξιά, ανάποδη ανηφορική. Ο συνδυασμός GSR - Bridgestone την έχει χαλαρά, αλλά εσύ σκέφτεσαι τις πάνες ακράτειας σαν απαραίτητο αξεσουάρ. Το ενάμιση δευτερόλεπτο σου φάνηκε ώρα, αλλά πέρασε. Σιγουρεύσαι ότι δεν πήγες στα βράχια, την φέρνεις όρθια, το άγχος γίνεται θυμός, απότομο σπάσιμο του δεξιού καρπού προς τα πίσω, αλλαγή ήχου και σηκώνεται για πλάκα, "-κάποιο κουμπί έχει και το κάνει, ή το κάνει όποτε θέλει αυτή". Κλείνεις, την κατεβάζεις με τη μία, δεν λες ότι τρόμαξες, λες ότι έκοψες γιατί έμπαινες σε στροφή.

Δεξιά - αριστερά τις στροφές, cruising να σπάσει η ταχυκαρδία και να μια τεράστια ευθεία, ελαφρά κατηφορική. "-Εδώ το 'χω". 4η, 5η και ο ήχος αλλάζει διαρκώς. Τα 98 άλογα δεν είναι μόνο πολλά, είναι και τρελά. Την άλλη φορά, 2 stedon στο καύσιμο ίσως τα φέρουν στα μέτρα σου. Έχεις συνηθίσει το χτύπημα του αέρα στο στήθος, μάλλον αναισθητοποιήθηκε, αλλά το Nolan δεν ήταν τόσο εφαρμοστό, όσο νόμιζες. Θα πρέπει να ρίξεις νερό στο τζάμι, για να το ξεκολλήσεις από τη μούρη σου. Η 6η δεν μπήκε ποτέ, η "τεράστια" ευθεία τελείωσε και κλείνεις γκάζι. Αλλαγή ήχου - "σ' αυτά τα δρομάκια εσύ θα τερματίσεις, εγώ όχι", σου λέει. Έπρεπε να πάω Εθνική οδό σκέφτεσαι.

Επιστροφή σε ρυθμούς "κάνω οικονομία στο καύσιμο" και δεν της αρέσει με τίποτε. Ο ήχος ξινός, οι ταχύτητες σκαλώνουν, δυστροπεί - "για fazer με πέρασες ρε φίλε;" Βουλιαγμένης και 2η - 3η στις 12000, δύο τρία σπασίματα μέσης, να περάσεις κάτι "οικογενειάρχες" και τέλος. Αριστερά στην Παπαναστασίου, περνάς τους Καλογήρους φρόνιμα, γιατί έχει νερά και γλιστράει και κάτι νοικοκυρές με Avensis και κάτι Αλβανοί με Tigra και Civic κάνουν ότι να 'ναι. Σπίτι - kill engine και τα κλειδιά στην τσέπη.

Πας προς την πόρτα και παίζεις το τελευταίο σου χαρτί. Γυρίζεις και την κοιτάζεις με ύφος 'I'll be back'. Έχει ρίξει τα μούτρα αριστερά, σαν δεκάχρονο bulldog που τεμπελιάζει και μόνοι ήχοι που ακούγονται κάτι τριξίματα από τα μεταλλικά, που επανέρχονται σε θερμοκρασία περιβάλλοντος. 'Any time'

Καλό μήνα. Αν ασχολείσαι μόνο με θέματα δουλειάς, κινδυνεύεις να χάσεις τη σοβαρότητά σου.