Ωραία πράγματα

Είχα μέρες να ασχοληθώ με τα δικά μας, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων και ομολογώ ότι έχασα. Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, τι άλλο; Οι μετακινήσεις προσωπικού. Βέβαια την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, αυτό είναι το τελευταίο που την νοιάζει. Έχουν άλλα σοβαρά προβλήματα.

Αυτοί όμως που ασχολούνται με τις μετακινήσεις κάνουν την περισσότερη φασαρία. Γιατί προφανώς είναι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Είτε γιατί η μετακίνηση αφορά τους ίδιους, είτε κομματικούς φίλους.

Απ΄ότι έμαθα η πλειοψηφία των μετακινούμενων (από μέσα προς τα έξω), είναι γυναίκες. Οι οποίες, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δεν φταίνε. Έτσι τις έμαθαν. Έτσι εκπαιδεύτηκαν πριν από το ΙΕΚ. "Θα πάτε δύο χρόνια στο ΙΕΚ, μετά θα διοριστείτε σαν Διασώστες, μετά θα πάτε μέσα και στο τέλος θα κάνετε μετάταξη"!

Τα ίδια έλεγαν και στα παιδιά που έφεραν από την επαρχία: "Θα διοριστείτε στην Αθήνα και μετά θα βρείτε ένα πολιτικό μέσον για να πάτε στο χωριό σας"

Αυτοί που τους έλεγαν αυτά, πρέπει να απολογηθούν. Όχι η Διοίκηση. Η Διοίκηση κάνει τη δουλειά της και οφείλει να μην ακούει κανέναν. Και θα κριθεί από το αποτέλεσμα. Αν γινόταν ότι ήθελα εγώ, θα ήμουν εγώ Πρόεδρος. Τώρα είναι άλλος και γίνεται ότι θέλει αυτός.

Η πλειοψηφία των συναδέλφων, όχι μόνο αδιαφορεί, αλλά χαίρεται με τέτοιου είδους μετακινήσεις. Δεν λυπάται κανέναν. Και ξέρει πολύ καλά, ότι ο καβγάς είναι για το πάπλωμα. Γιατί εγώ κι όχι αυτός. Και τι με νοιάζει εμένα, αναρωτιέται ο συνάδελφος που είναι 20 χρόνια στο δρόμο; Βγάλτους έξω όλους.

Ένας από τους "άμεσα ενδιαφερόμενους", έστειλε και ανάρτηση σε blog: http://www.tromaktiko.net/2010/08/23/%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%b5%cf%83-%ce%b4%ce%b9%cf%89%ce%be%ce%b5%ce%b9%cf%83-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%ba%ce%b1%ce%b2/

Γράφει για διώξεις, για τα γαλάζια παιδιά, για την καταστροφή του τηλεφωνικού κέντρου και άλλα πολλά. Τρικυμία εν κρανίω, καταλαβαίνουμε ότι ξέχασε να πάρει τα χάπια του, οπότε δεν ασχολούμαστε μαζί του.

Ά ναι, καταγγέλλει και το Πρόεδρο του Σωματείου, ότι δεν εργάζεται. Εδώ θέλω να πω την άποψή μου (από το '98 το έχω προτείνει): Ο Πρόεδρος του Σωματείου δεν πρέπει να εργάζεται! Πρέπει να είναι στο γραφείο του. Αυτή πρέπει να είναι η δουλειά του, προς όφελος όλων μας. Αν εργάζεται, πότε θα είναι Πρόεδρος; Στα ρεπό του, ή στον ύπνο του;

Ο επόμενος "άμεσα ενδιαφερόμενος" σε ανάρτηση στο ίδιο blog: http://www.tromaktiko.net/2010/08/26/%ce%bf-uri-geller-%cf%84%ce%bf%cf%85-ekab/

αναφέρει, ότι: σε ορθή επανάληψη της πρώτης ημερήσιας με την οποία μετακινούνται 30 άτομα, αφαιρούνται οι 11. Και αφήνει υπόνοιες για χρήση βύσματος κλπ.

Τώρα τι παίχτηκε εκεί δεν έχω μάθει. Το σίγουρο είναι ένα: βύσμα δεν παίχτηκε, γιατί όπως λέει και ο πρώτος διαμαρτυρόμενος, όλοι γαλάζια παιδιά είναι.

Κάποια τρικλοποδιά υποψιάζομαι. Μάλλον άλλες εντολές δόθηκαν και αλλιώς έφτασαν στο χαρτί. Μάλλον κάποιοι έκαναν του κεφαλιού τους. Αν είναι έτσι, κάποιος πρέπει να τους το κόψει.

Τι μένει απ' όλα αυτά; Το Ελληνικό Δημόσιο. Έτσι δούλευε το ΕΚΑΒ, έτσι δουλεύει. Πως πήγαν "μέσα" όλοι αυτοί; Υπάρχουν διαδικασίες; Γιατί σε μένα, ή σε άλλους παλιότερους δεν έχει προταθεί κάτι αντίστοιχο; Γιατί οι υπάλληλοι των 5 χρόνων δηλώνουν κουρασμένοι έξω;

Εικοσιένα χρόνια φοράω στολή και βλέπω συναδέλφους στα ασθενοφόρα που έχουν εικοσιπέντε και ντρέπομαι.

Αν δεν αλλάξει ο Οργανισμός, το ΕΚΑΒ θα παραμείνει "Δημόσιο". Αυτή την κατάσταση βρήκε η προηγούμενη Διοίκηση, την εκμεταλλεύτηκε και δημιούργησε το Πανελλαδικό μπάχαλο του ΕΚΑΒ. Κάποιοι απ' αυτούς που σήμερα διαμαρτύρονται, συμμετείχαν σε συσκέψεις διώξεων τα προηγούμενα χρόνια. Και πρότειναν και ονόματα. Τώρα ήρθε η σειρά τους.

Εγώ προσωπικά δεν χαίρομαι, ούτε ζητάω εκδίκηση. Αυτά είναι για τους βλάκες. Ούτε αποκατάσταση. Ζητάω μαζί με τους συναδέλφους "του δρόμου", το αυτονόητο: Το ΕΚΑΒ για να ανταποκριθεί στην αποστολή του πρέπει να πάψει να είναι "Δημόσιο". Πρέπει να γίνει Μάχιμη Υπηρεσία του Δημοσίου.