Το χρήμα κρύβει την ανεπάρκεια. Η έλλειψή του την βγάζει στον αφρό.

Πήγα πριν κάτι μήνες στον εξοπλισμό να ζητήσω μία Ventouri και μου απάντησαν ότι τελείωσαν. Ξαναπήγα μετά από κάτι εβδομάδες και μου είπανε ότι "δεν πρόλαβα, γιατί ήρθε μία παρτίδα, αλλά τις πήρανε όλες".

Εντάξει δεν κολλάω σε κάτι τέτοια, ούτε το κάνω θέμα, επειδή σαν παλιός ΕΚΑΒίτης είμαι εκπαιδευμένος στην ανεύρεση υλικών. Μία επίσκεψη στο εφημερεύον και το πρόβλημα λύθηκε.

Το καλοκαίρι βέβαια, τα πράγματα δυσκολεύουν. Δεν φοράς μπουφάν για να χώνεις πράγματα μέσα. Οπότε αλλάζεις τακτική. Παίρνεις χαζοχαρούμενο ύφος, προσεγγίζεις παλιά νοσοκόμα και αρχίζεις τα γνωστά: -"όσο περνάνε τα χρόνια ομορφαίνεις", -"ρε, να μην σε παντρευτώ και να προλάβει άλλος" και άλλα τέτοια.

Ως γνωστόν, οι γυναίκες αυτά τα καταπίνουν αμάσητα, γουστάρουν τρελά και σε φτιάχνουν αναλόγως. Φορτώνεσαι μία κούτα υλικά, περνάς από την εκκλησία του Νοσοκομείου, ρίχνεις μία εξομολόγηση, κάνεις τον σταυρό σου πριν και μετά και καθάρισες γι' αυτόν τον μήνα. Τον επόμενο βλέπουμε.

Οξυζενέ είχα ενάμιση χρόνο να πάρω από το ΕΚΑΒ, γιατί μου τελείωνε στα μισά της βάρδιας και αγόραζα από το πρώτο φαρμακείο. Κάποια στιγμή μου τελείωσε στο τελευταίο περιστατικό, οπότε πηγαίνοντας για κλείσιμο, πήγα στον εξοπλισμό να πάρω.

-"Τελείωσε", η απάντηση.

Μετά από λίγες μέρες "τελείωσαν" τα γάντια.

-"Γιατί αυτά τα προβλήματα;" ρωτάω.

-"Δεν υπάρχουν λεφτά"!

Όποιον ρωτήσεις στον ΕΚΑΒ, για οποιοδήποτε ζήτημα, παίρνεις την ίδια απάντηση και αναρωτιέσαι στο τέλος, πόσους Διευθυντές Οικονομικών έχουμε! Και πως γίνεται όλοι να ξέρουν τα οικονομικά του ΕΚΑΒ, εκτός από σένα!

Η "μόδα" με τις ελλείψεις υλικών, άρχισε το 2005, όταν "λεφτά υπήρχαν" και μάλιστα με το τσουβάλι! Σταμάτησαν οι ελλείψεις το 2010, όταν άρχισε η κρίση!!! Έχουν σχέση οι ελλείψεις με τα λεφτά; Μάλλον όχι.

Τεράστιο πρόβλημα με τις προμήθειες είχαμε και στις μοτοσυκλέτες. Περίμενε η κάθε μηχανή, 6 μήνες να έρθουν τακάκια. Κάποιοι τα πλήρωναν από την τσέπη τους, κάποιοι έβαζαν μεταχειρισμένα που βρίσκαμε σε διάφορα συνεργεία!

-"Πότε θα έρθουν τα τακάκια;"

-"Δεν υπάρχουν λεφτά"!

Τρία χρόνια κράτησε αυτή η ταλαιπωρία, οπότε αλλάξαμε σύστημα. Αναλάβαμε οι ίδιοι τον έλεγχο διαθεσιμότητας ανταλλακτικών και τον προγραμματισμό των παραγγελιών. Έχουμε καταγράψει τις ανάγκες κάθε μηχανής σε αναλώσιμα, παρακολουθούμε το απόθεμα και 6 μήνες πριν την ημερομηνία που υπολογίζουμε ότι θα εξαντληθεί, προχωράμε σε παραγγελία. Συνεργαζόμαστε με τους αποθηκάριους του Συνεργείου (ήρωες) και την επιτροπή ανταλλακτικών. Κάποιες φορές τους πιέζουμε (ζητώ προσωπικά συγνώμη), αλλά έχουμε και μεις άγχος! Εδώ και μήνες κανένα πρόβλημα.

Καμία έλλειψη ανταλλακτικών για τις μηχανές. Κανείς δεν μας είπε δεν σας αγοράζουμε ανταλλακτικά. Βέβαια κανείς δεν μας είπε πάρτε εκατομμύρια και αγοράστε ότι γουστάρετε. Έχουμε και μεις το νου μας και παραγγέλνουμε τα απολύτως απαραίτητα. Την δουλειά μας την κάνουμε όμως μια χαρά!

Από όσο ξέρω, η Διοίκηση δίνει καθημερινή μάχη για εξεύρεση χρημάτων, για διάφορους σκοπούς. Αυτοί που διαχειρίζονται τα χρήματα και προγραμματίζουν τις προμήθειες, πρέπει να σέβονται αυτή την προσπάθεια και να κάνουν την δουλειά τους. 

Όχι να δίνουμε μάχη για την καρέκλα, να φέρνουμε μία σακούλα χαρτιά ότι είμαστε οι καλύτεροι και μόλις στρογγυλοκαθίσουμε να αρχίσουμε τα ..... "δεν υπάρχουν λεφτά" .... "δεν εγκρίθηκε από το ΔΣ" και άλλα παραμύθια!

Όποιος δεν μπορεί, να αδειάζει την θέση. Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε σ' αυτά που έγραφα 6 χρόνια πριν: http://hellas-medic.blogspot.gr/2008/11/blog-post_12.html