Αυτή η βδομάδα πέρασε ωραία. Για μια δυο μέρες παίζαμε με το ΠΑΜΕ, το οποίο ανακάλυψε τον διαχωρισμό επειγόντων - χρονίων περιστατικών, τον ονόμασε "ξεπούλημα της δημόσιας και δωρεάν υγείας, προδοσία στη Νικαράγουα, καπιταλιστική παρέμβαση στο Κέρας της Αφρικής" και καλούσε τον κόσμο σε επανάσταση.
Ήρθε η Παρασκευή, για να ασχοληθούμε με τον Γονίδη, τον Οικονομόπουλο και την Στικούδη και να κλείσει όμορφα η βδομάδα. Και κει χάλασε η δουλειά. Έφτασε στα γραφεία του Σωματείου ένα ΦΕΚ, το οποίο αναφέρεται στην σύσταση ιδιωτικής εταιρίας υπηρεσιών ασθενοφόρων και άλλων.
Και είχαμε την γνωστή αντίδραση, με τους ιθαγενείς να χορεύουν τον χορό της βροχής! Θα μας κλείσουν, θα μας πάρουν την δουλειά, θα μας ιδιωτικοποιήσουν. Να τους κλείσουμε, να τους εξορίσουμε, να τους αφαιρέσουμε την ιθαγένεια. Τα ίδια και τα ίδια.
Το κακό είναι ότι οι συνάδελφοι αγχώνονται. Όσο και να μην δίνουν σημασία στις κραυγές, όταν έχεις το αρκούδι και χορεύει συνεχώς μπροστά σου, αρχίζεις και αναρωτιέσαι μήπως υπάρχει και φωτιά.
Γιατί όπως και να το κάνουμε, καπνός χωρίς φωτιά δεν γίνεται. Ποια είναι η αλήθεια όμως;
Πάμε να γράψω πάλι τα ίδια από την αρχή.
Ο ιδιώτης δεν μπορεί να πάρει τίποτα, αν δεν του το δώσουμε. Και τα χρόνια εμείς του τα δίνουμε. Δεν φταίει η Διοίκηση, δεν φταίει το Υπουργείο.
Όσο επιμένουμε ότι ο ασθενής είναι αναγκαίο κακό για να είμαστε εμείς δημόσιοι υπάλληλοι, τόσο θα χάνουμε!
Όσο επιμένουμε ότι είναι υποχρεωμένος να περιμένει 2 μέρες στο διάδρομο του Νοσοκομείου για να πάει σπίτι, τόσο θα στρέφεται στον ιδιώτη.
Όσο αρνούμαστε την ανάπτυξη, την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό, τόσο θα γνωρίζουμε την απαξίωση.
Και τα χρόνια να χάσουμε, μην ελπίζετε ότι οι εκπρόσωποι του χτες θα βάλουν μυαλό. Αντίθετα θα βγουν κι από πάνω. Φταίει η τρόικα θα λένε. Προσλήψεις θα λένε. Τρεις να δουλεύουν και δέκα να κάθονται.
Τα έλεγα 20 χρόνια. Να πάμε μπροστά, να γίνουμε επαρκείς στην αντιμετώπιση του επείγοντος. Να εκπαιδευτούμε για να μην φοβόμαστε την αντιμετώπισή του. Να σταματήσουμε να κατεβάζουμε τρέχοντας τις ανακοπές από τους ορόφους.
Και για τα χρόνια έλεγα. Και τα έγραφα πριν χρόνια, ότι υπάρχει τρόπος να τα κρατήσουμε. Να μία ανάρτηση του 2009 που βρήκα:
Υπάρχουν κι άλλες.
Υπάρχει κι αυτό που έλεγε ο Γιώργος: "Ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου