Ελάχιστα γνώριζα τον συνάδελφο που σκοτώθηκε σήμερα στην Κρήτη και δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτόν. Θα το κάνουν άλλοι. Γνώριζα, όχι χρόνια, αλλά δεκαετίες τον Δημήτρη Βουρβαχάκη και νοιώθω την ανάγκη να πω και γω δυο λόγια, μαζί με άλλους.
Αν κάποτε γραφτεί η ιστορία του Οργανισμού, πολλά κεφάλαια θα αφιερωθούν σ' αυτόν υποχρεωτικά, ακόμα κι αν ο συγγραφέας τον γνώριζε και δεν τον συμπαθούσε. Γιατί ο Δημήτρης είναι ιδιοκτήτης ενός μεγάλου τμήματος του σύγχρονου ΕΚΑΒ. Όλης της Κρήτης και ενός κομματιού του υπόλοιπου ΕΚΑΒ, αφού είχε ασχοληθεί με οποιαδήποτε δραστηριότητα αναφέρεται σ' αυτό. Από την απλή μεταφορά, έως πρωτόκολλα και επικοινωνίες.
Μελετούσε τα διεθνώς ισχύοντα στο χώρο μας και προσπαθούσε να τα εισάγει στο ΕΚΑΒ. Όταν δεν του το επέτρεπαν, το έκανε στην Κρήτη.
Τον πείραζα, λέγοντάς του ότι, αυτός και το νησί έχουν αυτονομηθεί από τον υπόλοιπο Οργανισμό. Όλα αυτά τα χρόνια, συναντηθήκαμε αμέτρητες φορές. Σε εκπαίδευση, συνέδρια, εκδηλώσεις, ιδιωτικά. Στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Διασκεδάσαμε μαζί, δουλέψαμε μαζί, συνεργαστήκαμε, διαφωνήσαμε, συγκρουστήκαμε μέχρι τελικής πτώσης.
Τον εκτιμούσα αφάνταστα και πιστεύω πως το ίδιο ίσχυε και από την πλευρά του.
Τελευταία συναντηθήκαμε στην Κύπρο πριν λίγο καιρό. Εγώ ήμουν εκεί για προσωπικούς λόγους, αυτός με άλλους Κρητικούς, για τον Κυπριακό διαγωνισμό ασθενοφόρων.
Οι Κύπριοι είναι στα πρώτα τους βήματα, στις υπηρεσίες ασθενοφόρων. Ο Δημήτρης τους δίδαξε, τους μίλησε, τους τραγούδησε. Και γι' αυτούς το σοκ θα είναι μεγάλο.
Ακόμη και τώρα που γράφω αυτά τα λόγια μου φαίνεται απίστευτο. Νιώθω την ανάγκη να τον δω και να βεβαιωθώ ότι έφυγε, πριν ανεβάσω το σχόλιο. Γιατί μπορεί σε λίγο να εμφανιστεί ολοζώντανος και να γίνω ρεζίλι.
Ας του ευχηθώ καλό ταξίδι και να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, από μένα, το ΕΚΑΒ, όλους τους Έλληνες. Πολλοί του οφείλουν τη ζωή τους. Και χάθηκε σε συνθήκες, από τις οποίες είχε σώσει πολλούς. Ο ίδιος, ή οι μαθητές του.
Εκτός από σπουδαίος επιστήμονας, ήταν και άνθρωπος με χιούμορ. Θα δημοσιεύσω μια φωτογραφία που το αποδεικνύει. Εδιμβούργο, Μάιος 2005, δοκιμάζει Σκωτσέζικο κιλτ και έχουμε ξεραθεί στα γέλια. Και πάλι στο καλό φίλε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου