Θεωρώ υποχρέωσή μου να αναδημοσιεύσω την παρακάτω επιστολή. Τα αναφερόμενα σ' αυτήν είναι απολύτως τεκμηριωμένα, περιλαμβάνουν την σημερινή πραγματικότητα στον Οργανισμό, καθώς και την πολύχρονη εμπειρία του ΕΚΑΒίτη από την λειτουργία της Υπηρεσίας.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΥΓΕΙΑΣ
Έξι σημεία για μια συμφωνία
1. Σκληρός πυρήνας της δημόσιας και δωρεάν περίθαλψης.
Σε συνθήκες όπως αυτές στις οποίες βρέθηκε η χώρα μας, με αποτέλεσμα να τεθεί υπό την επιτροπεία των δανειστών της, το κράτος πρόνοιας αποτελεί τον συνήθη στόχο.
Η συρρίκνωση του ξεκινά από τις συντάξεις και κατόπιν έρχεται η σειρά της περίθαλψης και των προνοιακών δομών.
Ασχέτως του πόσο αποτελεσματικό ή δίκαιο υπήρξε αυτό το κράτος πρόνοιας μέχρι τώρα, η υπεράσπιση του αποτελεί εξ ορισμού στόχο του συνδικαλιστικού κινήματος και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για χώρο εργαζομένων στο ΕΣΥ.
Στην περίπτωση του ΕΚΑΒ, το οποίο έχει ως κύριο αντικείμενο του την επείγουσα προνοσοκομειακή περίθαλψη και την αντιμετώπιση των καταστροφών, θα λέγαμε ότι βρισκόμαστε στο σκληρό πυρήνα της δημόσιας και δωρεάν περίθαλψης.
Δεδομένου ότι πρόσφατα η επείγουσα νοσοκομειακή περίθαλψη έγινε στόχος όχι μόνο περικοπών αλλά και επιβολής οικονομικών φραγμών στην ελεύθερη πρόσβαση στις υπηρεσίες επειγόντων, η επισήμανση αυτή ίσως να αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα.
2. Η συζήτηση πρέπει να γίνεται πάνω από το τραπέζι και με ανοικτά χαρτιά.
Το ΕΚΑΒ με πολλά προβλήματα στον τρόπο που αναπτύχθηκε αλλά και στον τρόπο που διοικείται έχει σίγουρα σοβαρότατα περιθώρια βελτιώσεων.
Ωστόσο είναι διαφορετική η προσέγγιση από την πλευρά του χρήστη και των εργαζομένων σε όσα αυτοί εντοπίζουν και που ξεκινούν από διάφορες αδυναμίες, ατέλειες, καθυστερήσεις, αγκυλώσεις, για να φθάσουν σε φαινόμενα κακοδιοίκησης ή ακόμη και καραμπινάτων σκανδάλων και τελείως διαφορετική η προσέγγιση όσων θεωρούν ότι η επείγουσα προνοσοκομειακή περίθαλψη αποτελεί μια υπερβολική πολυτέλεια υπό τις παρούσες δημοσιονομικές συνθήκες.
Άρα δεν είναι όλες οι γενόμενες επισημάνσεις, αποκαλύψεις, προτάσεις και μεταρρυθμιστικές ιδέες για το …καλό μας.
Όσο λάθος θα ήταν η τυχόν καθήλωση μας σε ότι συμβαίνει σήμερα και η συντηρητική άρνηση κάθε αλλαγής άλλο τόσο θα ήταν λάθος να υποβαθμίζεται η πολιτική σε μια αθώα αναζήτηση τεχνικών καινοτομιών χωρίς να διασαφηνίζεται δηλαδή η κατεύθυνση της κάθε πολιτικής καθώς και τα συμφέροντα τα οποία αυτή προτάσσει!
Ακόμη λοιπόν και όταν υπάρχουν κοινοί τόποι & συμπτώσεις απόψεων καθόλου δεν αποκλείεται να έχουμε συναντηθεί σε αυτούς ερχόμενοι από αντίθετα ρεύματα, οπότε οι επιμέρους συμφωνίες δεν αποκλείουν την σύγκρουση, ακόμη και την μετωπική.
Για το λόγο αυτό η διαφάνεια και η διαβούλευση είναι απαραίτητες όσο ποτέ και πάντως είναι απολύτως απαράδεκτη κάθε σκέψη πολιτικού αιφνιδιασμού όλων των εμπλεκόμενων και ιδιαίτερα των εργαζομένων.
3. Δέσμευση όλων στην προάσπιση της ακεραιότητας του ΕΚΑΒ και στην ενίσχυση του χαρακτήρα του ως εθνικής υπηρεσίας.
Η αποσπασματική ανάπτυξη του ΕΚΑΒ αλλά και μια σειρά αντικειμενικών δυσκολιών έχουν οδηγήσει σε μεγάλη ανομοιογένεια και σε διοικητική χαλαρότητα που φθάνει συχνά σε φαινόμενα εγκατάλειψης των παραρτημάτων του.
Προφανώς ο οργανισμός πρέπει να αποκτήσει επειγόντως status εθνικής υπηρεσίας ωστόσο αυτό δεν νομιμοποιεί απόψεις υπέρ του διαμελισμού του σε περιφέρειες είτε σε ΔΥΠΕ είτε ακόμη και σε νοσοκομεία.
Πίσω από τέτοιες απόψεις κρύβεται αφενός η επιθυμία ξεφορτώματος στην περιφέρεια του οικονομικού και πολιτικού κόστους και αφετέρου η προθυμία ανάληψης μιας τέτοιας ευθύνης από ανθρώπους που βλέπουν το ΕΚΑΒ ως ένα προνομιακό πεδίο παραγοντισμού, όπως συμβαίνει σήμερα στις αεροδιακομιδές αλλά και σε συγκεκριμένα νησιά του Αιγαίου.
Δεν αντιλαμβάνονται προφανώς ότι το κύριο έργο του ΕΚΑΒ δεν είναι η επιδεχόμενη ρουσφετολογικές παρεμβάσεις διαχείριση των χρονίων περιστατικών αλλά η υψηλών απαιτήσεων και συνήθως άχαρη δουλειά των επειγόντων και των καταστροφών.
Παρομοίως, διάφοροι παντογνώστες που στελεχώνουν την ιεραρχία του ΕΣΥ, αφού τάχα επέλυσαν όλα τα προβλήματα του υπόλοιπου ΕΣΥ, προθυμοποιούνται να αναλάβουν επιχειρησιακά κάτι το οποίο αγνοούν παντελώς.
Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους που δεν έχουν επί δεκαετίες καταφέρει να λειτουργήσουν τα ΤΕΠ των νοσοκομείων και εχθρεύονται την ύπαρξη επείγουσας νοσοκομειακής περίθαλψης.
Αγνοούν λοιπόν τις σοβαρές ανάγκες τεχνογνωσίας της επείγουσας προνοσοκομειακής αφού θεωρούν το ΕΚΑΒ κάτι σαν εταιρεία μεταφορών με δύστροπους και απείθαρχους ‘οδηγούς’.
4. Δέσμευση όλων στην προτεραιότητα και στην μη αποδυνάμωση της επείγουσας, στα πλαίσια της ανάπτυξης των δραστηριοτήτων του ΕΚΑΒ.
Λίγοι γνωρίζουν ότι δεν είναι όλα τα κρατικά ασθενοφόρα ΕΚΑΒίτικα αφού περίπου το 1/3 εξ αυτών ανήκει σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας, που εξυπηρετούν αφενός τις δικές τους ανάγκες διακομιδών ωστόσο καλύπτουν και ανάγκες της επείγουσας περίθαλψης σε σημαντικό μέρος της ελληνικής επικράτειας.
Αυτά τα ασθενοφόρα, που παρέχουν πολύ κατώτερες υπηρεσίες από πλευράς στελέχωσης και εκπαίδευσης, διαμορφώνουν μια παράδοξη εικόνα του τύπου της παλιάς διάκρισης Αστυνομίας – Χωροφυλακής.
Ωστόσο μια ετσιθελική λύση ενοποίησης χωρίς την αναγκαία ενίσχυση και χωρίς πολλές άλλες αναγκαίες ρυθμίσεις θα έθετε σε θανάσιμο κίνδυνο τον πυρήνα των παρεχομένων από το ΕΚΑΒ υπηρεσιών, δηλαδή των υπηρεσιών επειγόντων!
Είναι απορίας άξιο το πως αγνοείται ένα από τα πλέον στοιχειώδη μαθήματα του management για το πόσο εύκολα μπορεί να καταρρεύσει ακόμη και η πιο επιτυχημένη εταιρεία από την απότομη διεύρυνση του αντικειμένου της στα πλαίσια ενός κακώς προετοιμασμένου εγχειρήματος επέκτασης.
5. Απόκρουση σεναρίων στρατιωτικοποίησης του ΕΚΑΒ
Συχνά η Ελλάδα έγινε πεδίο εφαρμογών μεταρρυθμίσεων με την μέθοδο copy & paste.
Η μηχανιστική αντιγραφή μοντέλων επιτυχημένων αλλού μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικά σφάλματα.
Είναι γεγονός ότι στη χώρα μας υπολείπεται σημαντικά ο συντονισμός υπηρεσιών που εμπλέκονται στην Πολιτική Προστασία.
Από την άλλη σε πολλές χώρες λειτουργούν ενοποιημένα οι υπηρεσίες έκτακτων αναγκών που συνήθως ανήκουν στους δήμους.
Στην Ελλάδα όμως η Πυροσβεστική υπάγεται στα Σώματα Ασφαλείας και δεν σχετίζεται καθόλου με την επείγουσα προνοσοκομειακή περίθαλψη.
Οι σκέψεις περί τυχόν ενοποίησης όλων των υπηρεσιών εκτάκτων αναγκών θα έπρεπε να αναφέρονται σε μια εκ βάθρων αναδιάρθρωση πολλών εμπλεκόμενων υπηρεσιών και όχι στην αυθαίρετη εκχώρηση του σημερινού ΕΚΑΒ στην σημερινή Πυροσβεστική!
Πώς θα μπορούσε εξάλλου να διοικηθεί το ΕΚΑΒ από μια ιεραρχία που σε όλη της την επαγγελματική ζωή της δεν έχει δει το χρώμα του αίματος;
Ποια είναι άραγε η εμπειρία από την αντίστοιχη ενοποίηση της με τη Δασική Υπηρεσία, όπου η συνάφεια του αντικειμένου ήταν πολύ μεγαλύτερη;
Παρά την όποια γοητεία διαθέτουν τέτοιες λύσεις σε καιρούς θρυλούμενων ιδιωτικοποιήσεων ή και αμφισβήτησης της μονιμότητας…
6. Δέσμευση όλων στη προσπάθεια αναβάθμισης του ρόλου του διασώστη, στη βάση τόσο του νέου εκπαιδευτικού επιπέδου του όσο και της σχετικής διεθνούς εμπειρίας για το ρόλο του.
Η παραδοσιακή λογική του διασώστη - συνοδού του ιατρού έχει ξεπεραστεί από τα πράγματα οπότε πρέπει να είμαστε ανοικτοί σε νέου τύπου δραστηριότητες, στη θεσμοθέτηση της δια βίου εκπαίδευσης και στην ενσωμάτωση των εκπαιδευτικών κριτηρίων στη διαμόρφωση μιας νέας εκαβίτικης ιεραρχίας.
Η συμπλήρωση δε των 25 χρόνων του ΕΚΑΒ, για το οποίο οι εργαζόμενοι του υπήρξαμε πάντα περήφανοι, ας γίνει η αφετηρία για την αναζήτηση μιας ανανεωμένης μορφής του Οργανισμού κατάλληλης για να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις των πολιτών. Αυτό θα ήταν η καλύτερη άμυνα και έναντι όσων τυχόν φροντίζουν πριν από εμάς για εμάς…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
Πρόεδρος εργαζομένων ΕΚΑΒ
6944427851 – konstantinou@ymail.com
Κατ' αρχήν αξίζουν συγχαρητήρια στον συντάκτη της επιστολής, άσχετα αν μας είναι συμπαθής, ή όχι και άσχετα αν συμφωνούμε πολιτικά μαζί του, ή όχι. Για το ΕΚΑΒ μιλάμε τώρα και αυτή η επιστολή έπρεπε να είχε σταλεί 20 χρόνια πριν.
Βέβαια, σημεία διαφωνίας και σημεία προς συζήτηση υπάρχουν. Για παράδειγμα, σε μία ελεύθερη κουβέντα μεταξύ μας, θα θεωρούσα διαπραγματεύσιμη την περίπτωση της ένταξης του ΕΚΑΒ στην Π.Υ. Όπως επίσης την αυτόνομη ανάπτυξη των Παραρτημάτων, μέσω της υπαγωγής των στις περιφέρειες.
Θεωρώ όμως απολύτως σωστό και δεσμευτικό το επιχείρημα του Προέδρου του Σωματείου μας ότι σ' αυτήν την χρονική στιγμή, αυτές οι ενέργειες θα ήταν καταστροφικές και θα ισοδυναμούσαν με πισωγύρισμα. Όπως επίσης ότι, η Ελλάδα δεν είναι Αμερική, ή Μ. Βρετανία.
Συμμερίζομαι επίσης την ανησυχία του, για το ποιος θα αναλάβει την υλοποίηση αυτών των μεταβολών.
Αυτό που έχει σημασία αυτήν την ώρα, είναι η συνεχής επιμονή μας στα αναφερόμενα στην επιστολή, έτσι ώστε το Υπουργείο να κατανοήσει ότι, δεν αποτελούν απλά κραυγή αγωνίας, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν ότι βαθιά γνώση του χώρου τους έχουν μόνο οι ΕΚΑΒίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου