Σάββατο χωρίς βάρδια και με λιακάδα = ευκαιρία να βγει η μηχανή για βόλτα. Το αυτοκίνητο δεν λέει, γιατί τρως μποτιλιάρισμα τις αργίες, αφού βγαίνουν οι οδηγοί του Σαββατοκύριακου και σχηματίζουν κοπάδια.
Όλη τη βδομάδα συζητούσαμε για μηχανές και άρχισα να ψήνομαι για βόλτα με κάτι μεγαλύτερο από το GSR. Όπως το τέρας του Κώστα, συνάδελφου και φίλου. Όταν το λες είναι καλά, όταν όμως έρχεται η ώρα να ανέβεις στο θηρίο, με τους αντικόφτες και τη μονή Yoshimura, σου έρχεται κάπως. Πήρα μαζί και τον μικρό, για να μην κάνω παλαβομάρες. Κριτικές δεν θα γράψω, γιατί θα φανώ γελοίος. Μόνο ότι μετά από αυτό, το GSR μου φαινόταν παπί.
3 σχόλια:
kosta gia soy , megaloses exo xronia na se do..na eise kala agori moy ,xeretismoys ston leonida,,,,,,,oso gia sena kyriako sa amerikanos mpatsos eise.....vasilis almiros
Πάλι καλά που δεν έγραψες ότι είμαι σαν Έλληνας μπάτσος.
Όσο για τα παιδιά, πράγματι έχεις χρόνια να τα δεις. Αυτός είναι ο Λεωνίδας. Ο μεγάλος σε σηκώνει με το ένα χέρι, αν δεν έχεις πάρει κι άλλα κιλά, εκεί στην επαρχία.
Δημοσίευση σχολίου