Translate

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2019

Νέος Πρόεδρος.

Παλιός γνώριμος, αλλά επιφυλακτικές οι Συντεχνίες, κρατούν στάση αναμονής. Περιμένουν να δουν τι θα τους προκύψει. Θα τους καλέσει στο πάρτι, ή θα συνεχίσει στα χνάρια του προηγούμενου, με τον οποίο την πάτησαν άσχημα και ενώ πανηγύριζαν για τον δικό μας άνθρωπο που ανέλαβε, ήρθαν τα πάνω κάτω. Έκοψε με τη μία τα προνόμια Μπέηδων και Δραγουμάνων και έφερε Κομισάριους  να κάνουν Διοίκηση, εφαρμόζοντας όχι το Κομμουνιστικό Μανιφέστο, αλλά το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο "...και οι τελευταίοι έσονται πρώτοι....". Απέτυχαν αυτοί, φάνηκαν λίγοι αντικρίζοντας την Ιστορία, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Παραπλανητικός ο τίτλος, δεν θα γράψω για τον κο Παναγιώτη Τζανετή, παρ' ότι οι γνωρίζοντες την δουλειά μου στο ΕΚΑΒ, ξέρουν ότι νιώθω ιδιαίτερη (επαγγελματική) ικανοποίηση για την τοποθέτησή του.
Για τον άλλον θα γράψω, τον προηγούμενο. Στον οποίον έγραφαν λιβέλους καθημερινά και μόλις έφυγε σιωπή. Τίποτα. Καμία κριτική για το έργο, καμία αποτίμηση. Μόνο δύο - τρεις σπόντες για τους λόγους που έφυγε. Έτσι για να υπάρξει σύγχυση. Δεν είμαι κουτσομπόλης και δεν ασχολήθηκα. Αν έφυγε μόνος του, θα είχε λόγο. Αν τον έδιωξαν εξ αιτίας της καταστροφής στο Μάτι, έκαναν λάθος. Επειδή τους δούλεψε σκληρά τρία χρόνια και δεν μπορεί να θυσιαστεί στον βωμό του επικοινωνιακού παιχνιδιού που λέει, διώχνουμε τους επικεφαλείς των εμπλεκόμενων Υπηρεσιών και φεύγουν οι ευθύνες από την Κυβέρνηση. Λάθος βέβαια έκανε και αυτός. Ποιοι είναι υπεύθυνοι των επιχειρήσεων των ασθενοφόρων; Αυτοί στους οποίους υπάγονται τα ασθενοφόρα. Ξήλωμα την επόμενη της καταστροφής. Μα, δεν φταίνε θα μου πεις, γιατί τα ασθενοφόρα υπάγονται σε κάτι Νοσηλεύτριες, οι οποίες δεν γνωρίζουν από επιχειρήσεις ασθενοφόρων. Μπράβο, το ίδιο λέμε.
Κλείνει η παρένθεση. Θα γράψω κριτική για το έργο του κου Καρακατσιανόπουλου. Το είδος της κριτικής όμως, εξαρτάται από την οπτική που το βλέπει κάποιος. Του ΕΚΑΒίτη, ή του Διασώστη.
Κρίνοντας ως ΕΚΑΒίτες, ο πρώην Πρόεδρος παίρνει άριστα και το χειροκρότημα όλων, ανεξάρτητα Παράταξης και ιδεολογίας. Μέσα σε ελάχιστο διάστημα από την στιγμή που ανέλαβε, έσωσε το ΕΚΑΒ από την κατάρρευση. Και πολύ σύντομα, έλυσε τα μισά από τα προβλήματα που είχαν συσσωρευτεί 30 χρόνια και δρομολόγησε την λύση των υπόλοιπων. Τα αναφέρει στην ανοιχτή επιστολή του. Και άλλα τόσα που δεν αναφέρει, σχετιζόμενα με την καθημερινότητα. Η πιο επιτυχημένη Προεδρία όλων των εποχών στο ΕΚΑΒ, από την σύστασή του.
Από την οπτική του Διασώστη, απέτυχε οικτρά.
Τριάντα χρόνια πίσω πήγαν το ΕΚΑΒ οι προηγούμενες Διοικήσεις και δεν έκανε τίποτα για να αναστρέψει αυτήν την πορεία. Κανένα όφελος για τον Πολίτη. Καμία βελτίωση της ανταπόκρισης, σε ταχύτητα και σε ποιότητα. Ώρες περιμένουν τα επείγοντα και όταν φτάσει το ασθενοφόρο, δεν ξέρεις τι θα σου κληρώσει. Αυτοί που ήρθαν μπορούν και θέλουν να σε σώσουν, ή απλώς φορούν μια μπλούζα που γράφει "Διασώστης", επειδή δεν κυκλοφορούν άλλες που γράφουν "άσχετος", ή "επικίνδυνος";
Και πως να αλλάξει κάτι, όταν στα τρία (3) χρόνια της θητείας του δεν είδαμε Οργανισμό. Σύγχρονο, αντίστοιχο των Δυτικών Πολιτισμένων Χωρών; Δεν είδαμε Πρωτόκολλα. Κατηγοριοποίηση περιστατικών. Ασθενοφόρων. Προσωπικού. Ιεραρχία. Εθελοντισμό. Εξωστρέφεια. Τίποτα.
Χρειάζεται να γράψω τι περιμένουμε από τον νέο Πρόεδρο και που θα κριθεί το έργο του; Νομίζω όχι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: