Translate

Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Συνέδριο για ... τον πόνο του άλλου!

Ο τίτλος δεν είναι άσχετος, αλλά θα γράψω έναν πρόλογο πρώτα και πολλά άλλα μετά. Ολοκλήρωσε τις εργασίες του το 2ο Συνέδριο της ΕΕΕΠΦ. Χαρακτηρίστηκε ως μοναδικό επιστημονικό γεγονός, όχι από τους διοργανωτές για να ευλογήσουν τα γένια τους, αλλά από τους συμμετέχοντες και κυρίως από τους εκατοντάδες γιατρούς που το παρακολούθησαν, επειδή τώρα πια, ούτε αυτοί έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούν αντίστοιχες εκδηλώσεις, είτε λόγω κρίσης, είτε επειδή οι εταιρίες σταμάτησαν τις τεράστιες χορηγίες στα ιατρικά συνέδρια, ταυτόχρονα με την διακοπή της ροής μαύρου χρήματος στην υγεία!
Ξένοι εισηγητές με μοναδικές διαλέξεις, άρτια οργανωμένα φροντιστήρια, εντυπωσιακές εκδηλώσεις. Στο επίκεντρο βέβαια ο προνοσοκομειακός χώρος και ο Διασώστης. Εκατοντάδες συνάδελφοι απ' όλη την Ελλάδα, το παρακολούθησαν και είχαν την ευκαιρία να ακούσουν (και να δακρύσουν) για την εξέλιξη του επαγγέλματος στις πολιτισμένες Χώρες.
Το προηγούμενο διάστημα έτρεξε μία προσπάθεια κάποιων να το μποϋκοτάρουν και να αποτρέψουν συναδέλφους να το παρακολουθήσουν. Απέτυχαν βέβαια, αφού δεν ασχολήθηκε κανένας μαζί τους. Έχουν στιγματιστεί, ως εκπρόσωποι του χτες, του μηδενισμού, της ισοπέδωσης και την εξίσωσης προς τα κάτω. Περισσότερο ασχοληθήκαμε για να εκφράσουμε τον θαυμασμό μας, για εκείνους που σήκωσαν στους ώμους τους μια τέτοια διοργάνωση. Πολύμηνη προσπάθεια, από άτομα που ούτως ή άλλως δεν ήταν ξεκούραστοι. Είχαν την δουλειά τους και την οικογένειά τους. Είναι οι καλύτεροι στον τομέα που εργάζονται, όμως δεν ζητούν να δοξαστούν, αλλά να κάνουν τους υπόλοιπους καλύτερους από τους ίδιους. Δεν προσπαθούν να τρυπώσουν σε κάποιο γραφείο, αλλά παλεύουν καθημερινά πάνω από τον ασθενή. Δεν βγάζουν, αλλά βάζουν χρήματα. Δικαιώθηκαν και μόνο από την παρουσία ομιλητών παγκόσμιας εμβέλειας, επιστημόνων που δεν είχαν μπορέσει να φέρουν μεγάλα ιατρικά συνέδρια.
Και βέβαια στεναχωρηθήκαμε για τους συναδέλφους που δεν κατάφεραν να το παρακολουθήσουν, είτε λόγω υποχρεώσεων, είτε λόγω του κόστους. Δεν είναι λίγα τα έξοδα ενός ταξιδιού, της διαμονής και της διατροφής. Πιο τυχεροί οι Θεσσαλονικείς, αφού δεν επιβαρύνθηκαν με τίποτα από τα παραπάνω.
Στα διαλείμματα και στο τέλος της κάθε μέρας, ατέλειωτες οι συζητήσεις. Όλοι ήθελαν να πουν τον πόνο τους. Να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για τις τριτοκοσμικές συνθήκες στην Χώρα μας. Δεν μας στεναχώρησαν οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί, αλλά οι Τούρκοι και οι Νοτιοαφρικανοί. Και κει κατέληξα στον τίτλο της ανάρτησης. Χρήσιμα και απαραίτητα τα επιστημονικά συνέδρια, αλλά περισσότερο χρειαζόμαστε συνέδρια ως ευκαιρίες μάζωξης για να λέμε τον πόνο μας, ο ένας στον άλλον. Κάτι σαν ψυχοθεραπεία και σε σύντομα διαστήματα, κάθε 6 μήνες, όχι κάθε 4 χρόνια. Και αυτό επειδή δεν κάνουμε κάτι για να απαλλαγούμε από τους δυνάστες του επαγγέλματος. Της αριστεράς, της δεξιάς και του κέντρου, αφού το χτες εκπροσωπείται οριζόντια.
Τρομερές εντυπώσεις (και δάκρυα) προκάλεσε η παρουσίαση του Τάσου Σφέτσιου, ενός συναδέλφου που σπουδάζει και εργάζεται στην Μ. Βρετανία. Ενός συναδέλφου στον οποίον το ΕΚΑΒ δείχνει την πόρτα της εξόδου, αρνούμενο να του χορηγήσει εκπαιδευτική άδεια. Έχει χορηγήσει δεκάδες τέτοιες, για ανοιχτά πανεπιστήμια, κλειστά λούνα παρκ κλπ, αλλά ποτέ σε Διασώστη για αναβαθμισμένες σπουδές. Απορρίφθηκε η αίτησή του από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο με ψήφους 4 προς 1. Ποιοι ψήφισαν κατά; Ένας προϊστάμενος της διεύθυνσης επισκευής αποχετεύσεων, μία προϊσταμένη περιφερόμενη σε διοικητικές διευθύνσεις, μία προϊσταμένη άνευ αντικειμένου και άσκησης οποιασδήποτε ειδικότητας και ένας εκπρόσωπος εργαζομένων, ακριβώς ποιων δεν γνωρίζουμε. Δεν γνωρίζω αν εκπροσωπεί την διαπλοκή και την κακοδιαχείριση, αλλά σίγουρα δεν εκπροσωπεί την πρόοδο και την ανάπτυξη στο ΕΚΑΒ. Ο έτερος εκπρόσωπος ψήφισε θετικά και να πω ένα μπράβο στον Συνάδελφο. Δεν ξέρω αν εκπροσωπεί το χτες, ή το αύριο στο ΕΚΑΒ, αλλά σίγουρα έχει στο παντελόνι του, αυτά που πρέπει να έχουν όλοι οι άντρες, αλλά κάποιοι το παίζουν άντρες, χωρίς να τα έχουν.
Θα τελειώσω τις σκέψεις μου για το συνέδριο αγανακτισμένος, προσχωρώντας στις απόψεις γνωστών δημοσιογράφων διαπλεκόμενου καναλιού και δεν ξέρω αν κάποια στιγμή φτάσω κι εγώ στο σημείο, να αναφωνήσω μαζί τους "βάστα Σόιμπλε"!

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Εύγε για το άρθρο σου, Μικρό με τεράστιες ΑΛΗΘΕΙΕΣ!!! Εάν μιλούσαμε όλοι απο κοινού τη γλώσσα του ΔΙΑΣΩΣΤΗ τοτε το ΕΚΑΒ θα ήταν έτη φωτός μπροστά, αλλα δυστηχώς στην εποχή του πολιτισμού κυριαρχούν οι ΠΑΡΑΓΚΕΣ!!! ΚΡΙΜΑ111