Καλή σχολική χρονιά!

Στο ΙΕΚ αναφέρομαι βεβαίως, αυτό του ΕΚΑΒ όπως μάθαμε να το αποκαλούμε, ή αλλιώς αυτό που απονέμει την ειδικότητα "Διασώστης - Πλήρωμα Ασθενοφόρου".

Η κατοχή αυτού του τίτλου είναι βασική προϋπόθεση πρόσληψης στο ΕΚΑΒ και όχι μόνο. Πάντα βέβαια υπάρχουν εξαιρέσεις - στην Ελλάδα ζούμε, μην ξεχνιόμαστε!

Το ΙΕΚ στο παρελθόν γνώρισε μέρες δόξας, αφού οι απόφοιτοι ήταν με το ένα πόδι στο Δημόσιο, σε εποχές που δεν έμπαινες ούτε από το παράθυρο. Σε ένα - δύο - τρία το πολύ χρόνια ήσουν μέσα. Και με κάποιες προϋποθέσεις (πολύτεκνοι κ.ά), με τη μία. Με έναν καλό βαθμό πιστοποίησης, το είχες σίγουρο. Αν ο βαθμός δεν ήταν πολύ καλός, δούλευες 2 -3 χρόνια ιδιωτικά, μάζευες την απαραίτητη προϋπηρεσία και το αποτέλεσμα ήταν ίδιο.

Και μετά; Μετά αποκτούσες έναν τίτλο πολύ ανώτερο. Αυτόν του Δημόσιου Υπάλληλου, αλλά αυτά δεν είναι της παρούσης.

Τι γίνεται σήμερα όμως με το ΙΕΚ; Σήμερα που ούτε το πτυχίο της Ιατρικής δεν σου εξασφαλίζει μεροκάματο; Σήμερα που το ΕΚΑΒ έχει κάτι χρόνια να κάνει προσλήψεις και οι απόφοιτοι είναι εκατοντάδες; Σήμερα που με την βοήθεια της τρόικας ανακαλύψαμε αυτό που ξέραμε ήδη, αλλά δεν το λέγαμε; Ότι στην πραγματικότητα περισσεύουμε;

Δεν γίνεται τίποτα, η ζωή συνεχίζεται, τα παιδιά συνεχίζουν να έρχονται ελπίζοντας. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν επιλογή. Τι να κάνουν με το απολυτήριο λυκείου, εκτός από το να μοιράζουν φυλλάδια; Έτσι κι αλλιώς και δουλειά να βρεις, πρέπει να δουλέψεις. Κι αυτό είναι εκτός των αρχών με τις οποίες ο νεοέλληνας μεγάλωσε τα παιδιά του. Το Δημόσιο είναι μονόδρομος και θα είναι για αρκετά χρόνια ακόμη, μέχρι να μας προσγειώσει η κρίση. Γιατί όσο και να πιστεύουμε το αντίθετο αυτό δεν έχει γίνει ακόμη.

Υπάρχει όμως και το άλλο ΙΕΚ, το ταχύρυθμο των δύο εξαμήνων, για ήδη υπηρετούντες υπαλλήλους. Τι γίνεται μ' αυτό; Αυτού του ΙΕΚ, τώρα είναι η σειρά του να γνωρίσει δόξες. Έβγαλε μια - δυο φουρνιές πριν 7 - 8 χρόνια και μετά δεν συμπλήρωνε τμήμα. Τέτοιο ήταν το ενδιαφέρον των συναδέλφων για μόρφωση και πρόοδο.

Βέβαια μην τα ρίχνουμε όλα στους συναδέλφους, γιατί υπήρχαν και αντικειμενικές δυσκολίες. Έπρεπε να πας στη δουλειά το πρωί, ή την νύχτα και κάθε απόγευμα 5 - 9 να κοιμάσαι όρθιος, ενώ ο εκπαιδευτής παρέδιδε τα "κινέζικα" μαθήματα της φυσιολογίας, ανατομίας και τα ιερογλυφικά της οξεοβασικής ισορροπίας. Και πότε να διαβάσεις; Και τι να έκαναν ορισμένοι που είχαν και οικογένειες; Και κάποιοι άλλοι που αντιμετώπιζαν και οικονομικά προβλήματα και έκαναν και δεύτερη δουλειά; Τόσο ενδιαφέρθηκε το ΕΚΑΒ για την μόρφωση των υπαλλήλων του! Στην πραγματικότητα σου έδινε την δυνατότητα, αλλά από την άλλη σου έλεγε "κόψε τον λαιμό σου".

Τέλος πάντων, αρκετοί τον έκοψαν αλλά συνέχεια δεν υπήρξε. Και ο κύριος λόγος ήταν άλλος: Η κοροϊδία από τους ίδιους τους συναδέλφους. Το τι ακούσαμε τότε δεν λέγεται. Σαν να πηγαίναμε στο κρυφό σχολειό ήταν. Όποιος δήλωνε ότι θα πάει στο ΙΕΚ, ήταν ή βλάκας αφού δεν θα είχε οικονομικό όφελος, ή ψώνιο που ήθελε το πτυχίο για να πουλάει μούρη.

Η κρίση έδωσε λύση και στο θέμα του ταχύρυθμου ΙΕΚ. Μόλις άρχισαν οι συζητήσεις περί αξιολόγησης, έπεσε πανικός και αυτοί που λοιδορούσαν το ΙΕΚ, μόνο που δεν σφάχτηκαν για το ποιος θα γραφτεί πρώτος.

Έστω και έτσι όμως, είναι πρόοδος. Έστω και έτσι κάποιοι θα μορφωθούν. Έστω και έτσι κάποιοι, ύστερα από πολλά χρόνια υπηρεσίας θα αντιληφθούν ποιος είναι ο ρόλος του ΕΚΑΒ.

Εμείς τους στηρίζουμε και τους ευχόμαστε "καλή πρόοδο".