Παραμύθι κινητοποίηση.

Έντεκα και δέκα την νύχτα μου ήρθε το μήνυμα από το Σωματείο, για έκτακτη συνέλευση, λόγω τροπολογίας που κατατέθηκε και ανοίγει τον δρόμο για ιδιωτικοποίηση των αεροδιακομιδών. Επειδή για τους συνδικαλιστές, ο μπαμπούλας της ιδιωτικοποίησης, είναι κάτι σαν το Χάλογουιν για τους Αμερικάνους, δεν έδωσα σημασία. Σιγά μην πάω. Καλύτερα να πάω να συμπαρασταθώ στον παντρεμένο Σύμβουλο Επικρατείας, που πηδούσε παντρεμένη συνάδελφό του και της έδωσε και τα θέματα των εξετάσεων, ενώ οι άλλες οι χαζές νόμιζαν ότι, Δικαστής γίνεσαι με το διάβασμα!

Το πρωί, καφεδάκι χαλαρά λόγω ρεπό και προσπαθώ να διαβάσω για την "αμαρτωλή" τροπολογία. Θα επιτρέπεται λέει στο ΕΚΑΒ, να κάνει συμβάσεις με ιδιωτικές εταιρείες, όταν δεν επαρκούν τα δικά του μέσα. Και γι' αυτό ξεσηκώθηκαν τα Σωματεία. Κουνάω με δύναμη το κεφάλι μου και πίνω κι άλλον καφέ να ξυπνήσω καλύτερα, γιατί ως πρώην ιπτάμενος, ξέρω πολύ καλά ότι αυτός είναι νόμος που ισχύει από το 1999!

Βάσει αυτού υπογράφηκε η σύμβαση με την Helitalia και η σύμβαση για χρήση ιδιωτικών αεροπλάνων πριν την παραχώρηση του έργου στην Π.Α. Βάσει αυτού το ΕΚΑΒ, μισθώνει ιδιωτικά αεροπλάνα, για μεταφορά ασθενών στο εξωτερικό. Μισθώνει ασθενοφόρα στο εξωτερικό για μεταφορά του ασθενούς, από και προς το αεροδρόμιο. Μισθώνει πλωτά στα νησιά, χρόνια τώρα.

Ξανακοιτάω την τροπολογία και υποθέτω ότι τροποποιεί απλώς τον νόμο, για να δώσει την δυνατότητα στο ΕΚΑΒ, να αποζημιώνεται από τα ταμεία και τις ιδιωτικές ασφαλιστικές. Τα εξήγησαν αυτά οι συνδικαλιστές πριν καλέσουν σε κινητοποίηση; Δεν νομίζω, αυτοί τραγουδάνε αλλού. Ιδιωτικοποίηση, υποβάθμιση, απαξίωση και πάει λέγοντας. Με τέτοιους συνδικαλιστές, υποβαθμίζουμε και απαξιώνουμε τους εαυτούς μας ως επαγγελματίες.

Παραμύθι Ομοσπονδία.

Για την ΠΟΕΔΗΝ θα γράψω, η οποία έχει ως κεντρικό θέμα τα χάλια του ΕΚΑΒ, σε όλες τις ανακοινώσεις και κινητοποιήσεις της, με αγροτικά, μπουλντόζες και μουλάρια να μεταφέρουν ασθενείς. Τον λόγο θα τον δούμε παρακάτω, τώρα ας δούμε το ΕΚΑΒ, το οποίο ανέκαθεν είχε χάλια και σήμερα εξακολουθεί να έχει.

Είναι ολοφάνερο ότι και ο Υπουργός και η Διοίκηση του ΕΚΑΒ, απέτυχαν και θα συνεχίσουν να αποτυγχάνουν, μέχρι την λήξη της θητείας τους. Αυτό συμβαίνει, επειδή έχουν περιοριστεί αυστηρά στην διαχείριση της κρίσης (του χώρου, δεν έχει σχέση η οικονομική), όπως και όλες οι προηγούμενες Διοικήσεις και Υπουργοί. Προσωπικά απορώ, για ποιο λόγο πιστεύουν, ότι εφαρμόζοντας την ίδια συνταγή θα έχουν διαφορετικά αποτελέσματα.

Είναι προφανές ότι αγνοούν, ή αρνούνται (για δικούς τους λόγους) να αποδεχθούν, δύο πράγματα. Ότι ο Οργανισμός του ΕΚΑΒ, είναι γενεσιουργός αιτία της κρίσης και ο σχεδιασμός της δράσης του και η νοοτροπία του προσωπικού, βασικά συστατικά της. Παλεύεις μήνες να βουλώσεις μια τρύπα και ανοίγουν δύο. Παλεύεις να κλείσεις ένα ζήτημα και παρουσιάζονται πέντε. Μάχη με την Λερναία Ύδρα. Δεν είναι ακαμάτηδες οι άνθρωποι, δουλεύουν σκληρά. Τσάμπα κόπος, αφού δεν αντιλαμβάνονται ότι, τα προβλήματα που παλεύουν να λύσουν, τα γεννάει το ίδιο το ΕΚΑΒ. Αυτοί συνεχίζουν να παριστάνουν τους επειγοντολόγους και να προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό τον ασθενή. Εμείς όμως, δεν τους φέραμε γι' αυτό, τους φέραμε για θεράποντες, να τον κάνουν καλά. Δεν θα επανέλθω στο τι πρέπει να γίνει, το έχουμε πει.

Πάμε πίσω στην ΠΟΕΔΗΝ. Παραμύθι συνδικαλιστές. Τους έχει συντρίψει επικοινωνιακά ο Πολάκης. Ανοίγει ένα Νοσοκομείο εδώ, κρεβάτια ΜΕΘ εκεί, τεχνητό νεφρό παραπέρα. Κάθε τόσο ανακοινώνει προσλήψεις. Τίποτα από αυτά που κάνει δεν λύνουν το πρόβλημα της Δημόσιας Υγείας, τους χτυπάει όμως αλύπητα. Κλωτσοσκούφι οι συνδικαλιστές, από την εποχή του Άδωνι. Και σε κείνον πήγαιναν κόντρα αλλά πιο χαλαρά, με τον Πολάκη έχουν λυσσάξει. Το τωρινό δεν το περίμεναν. Αριστερή Κυβέρνηση και να τους έχει στην απέξω; Θυμούνται τις χρυσές εποχές και δακρύζουν, τότε που ήταν στα μέσα και στα έξω. Αλλά ας θυμηθούμε και μεις εκείνες τις εποχές. Συνεχείς προσλήψεις και τεράστιες δαπάνες για την υγεία. Αλλά στα Νοσοκομεία τεράστιες ουρές, εισαγωγές σε ράντζα, γιατρό και νοσηλευτή δεν εύρισκες πουθενά. Λεφτά υπήρχαν όμως, έχωνες φακελάκι και έκανες την δουλειά σου. Και το ΕΚΑΒ, τα ίδια προβλήματα είχε με σήμερα, αλλά καμία αναφορά από την ΠΟΕΔΗΝ. Παραμύθι Ομοσπονδία.

Ας υποθέσουμε ότι την ρίχνουν την Κυβέρνηση και έρχεται άλλη, η οποία διορίζει μία Διοίκηση στο ΕΚΑΒ, με εντολή τον εκσυγχρονισμό. Αρχίζει λοιπόν αυτή, επενδύσεις σε τεχνολογία και εξοπλισμό, κατηγοριοποίηση περιστατικών και προσωπικού, ιδιωτικοποίηση, ή μεταφορά σε άλλους Φορείς δραστηριοτήτων. Θα βγει η ΠΟΕΔΗΝ να χειροκροτήσει; Όχι βέβαια, θα βγάλει ανακοίνωση για υποβάθμιση, απαξίωση, εντατικοποίηση, ξεπούλημα κλπ. Παραμύθι συνδικαλιστές.

Κάποιος τους σφύριξε, ότι με το ΕΚΑΒ θα χτυπήσουν τον Υπουργό και γελοιοποιούνται. Προτείνουν (οι αμόρφωτοι, μία συνταγή έχουν για τα πάντα) προσλήψεις προσωπικού και αγορά ασθενοφόρων. Εκεί βρίσκονται από την δεκαετία του '70. Στην πραγματικότητα προτείνουν να έρθουν οι ίδιοι στα πράγματα. Αν τους γίνει το χατίρι, θα τα ξεχάσουν όλα.

Παραμύθι Ομοσπονδία.

Ιδιωτικοποίηση Υπηρεσιών. Ερωτήσεις - Απαντήσεις.

Όποτε ακούγεται αυτή η λέξη, συνοδεύεται από κραυγές που μας καλούν στα όπλα. Και δεν έρχεται μόνη της, αλλά πακέτο με την "απαξίωση", "υποβάθμιση", "ξεπούλημα" κλπ, ώστε εξαρχής να πάρει κακιά σημασία. Και γιατί εμείς τσιμπάμε; Επειδή φοβόμαστε να μην χάσουμε την δουλειά μας. Αυτό υπονοούν οι κραυγές. Επίτηδες όλα αυτά τα χρόνια, κανένας δεν εξήγησε ότι, ο Δημόσιος Υπάλληλος είναι πάνω από νόμους και κυβερνήσεις. Ο Δ.Υ. είναι πάνω από τον Πρωθυπουργό. Ακόμη και να καταργηθεί η Υπηρεσία, το Κράτος πρέπει να βρει κάπου να τον βολέψει, με ίδια καθήκοντα και ίδια αμοιβή. Κανείς ποτέ δεν απολύθηκε και ούτε πρόκειται, εκτός αν κάποιο Κόμμα βρει τους βουλευτές και αλλάξει το Σύνταγμα.

Ας αφήσουμε τα γενικά και ας δούμε την δική μας Υπηρεσία. Ίδιες κραυγές, τα ίδια συνθήματα, ο ίδιος φόβος. Κανείς βέβαια δεν αναφέρει ότι, πουθενά στον Πλανήτη δεν υπάρχει ιδιωτικό ΕΚΑΒ. Για ευνόητους λόγους. Όπως πουθενά δεν υπάρχει ιδιωτική Πυροσβεστική, Αστυνομία, Στρατός. Τι μπορεί να ιδιωτικοποιηθεί λοιπόν; ίσως κάποιες υπηρεσίες διακομιδών. Και εδώ υπάρχουν ερωτήσεις και απαντήσεις.

Συμφέρει οικονομικά; Απολύτως, το κόστος θα πέσει στο 10% του σημερινού.

Ο Πολίτης θα έχει χειρότερες υπηρεσίες; Το αντίθετο, αφού οι σημερινές είναι οι χείριστες. Καλύτερα οχήματα, με ίδιο, ή και καλύτερο προσωπικό από εμάς. Πιο γρήγορη εξυπηρέτηση, χωρίς επιβάρυνση. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των Εταιριών θα φέρει καλύτερη ποιότητα.

Τι θα γίνουν οι Δημόσιοι Υπάλληλοι; Όσοι προσλήφθηκαν να κάνουν επείγοντα, θα κάνουν αυτό για το οποίο προσλήφθηκαν. Για τους υπόλοιπους θα βρεθεί δουλειά. Ξεκαθαρίσαμε ότι κανείς δεν απολύεται.

Εγώ όμως που προσλήφθηκα να κάνω επείγοντα, αλλά δεν γουστάρω; Δεν είναι λογική ερώτηση, οπότε δεν υπάρχει λογική απάντηση.

Ο ιδιώτης όμως θα εκμεταλλεύεται το σύστημα για να πλουτίσει. Το Κράτος θα βάλει κανόνες και θα ελέγχει την αναγκαιότητα των διακομιδών πριν πληρώσει. Σήμερα δεν ελέγχει τίποτα, γι' αυτό δουλεύουμε 90% ταξί.

Αν λοιπόν το ΕΚΑΒ επικεντρωθεί στα επείγοντα, αυτά θα αναβαθμιστούν; Ας μην κοροϊδευόμαστε. Με το σημερινό καθεστώς, θα υπάρξει απλά μια μικρή βελτίωση. Για να μιλήσουμε για πραγματική αναβάθμιση των υπηρεσιών, πρέπει να υπάρξει ιεραρχία, παραγωγή στελεχών, κατάργηση της μονιμότητας. Αμερική δηλαδή. Ούτε προκηρύξεις, ούτε διαγωνισμοί. Μαθαίνεις ότι υπάρχει κενή θέση σε κάποια πόλη, παίρνεις τα χαρτιά σου και πας στον προϊστάμενο. Ούτε καν στον Διευθυντή. Αυτός τα κοιτάει και σου κάνει πέντε ερωτήσεις, να δει αν είσαι ψυχάκιας. Αν είσαι ακόμη καλύτερα. Αύριο, σου λέει, εργάζεσαι με τον κύριο τάδε στο 5-3W1, δηλαδή το 3ο όχημα του 5ου Τομέα, Paramedic Unit (W), πρωινή βάρδια. Και γράφει ένα υπηρεσιακό να μπεις μισθοδοσία. Αν είσαι άχρηστος, σε φωνάζει μέσα, σου λέει thank you - fuck you, άντε αγόρι μου στην μαμά σου να μην ανησυχεί η γυναίκα και γράφει άλλο υπηρεσιακό να βγεις από την μισθοδοσία. Απλά πράγματα.

Γιατί εμείς δεν θέλουμε εκσυγχρονισμό και επιμένουμε στην συγκέντρωση αλλότριων καθηκόντων; Επειδή έχει ρουσφέτι, διαπλοκή, πελατιακές σχέσεις, παραδιοίκηση.

Και με τι θα ασχολούνται τα Σωματεία, αν δεν έχει βόλεμα, αποσπάσεις, μεταθέσεις; Πριν κάποια χρόνια, η Πολιτεία της Καλιφόρνια πτώχευσε και οι μισθοί των υπαλλήλων έπεσαν 40%. Οι Πυροσβέστες (στους οποίους ανήκουν τα ασθενοφόρα) πήραν αύξηση. Ρωτήσαμε τον Διευθυντή Ιατρικών Επειγόντων, πως έγινε αυτό. Μας απάντησε ότι, "έχουμε ισχυρό Σωματείο".

Αφού όμως κανείς δεν θέλει, θα γίνουν όλα αυτά; Και με ποια Κυβέρνηση; Νομοτελειακά ναι και σε όλες τις Υπηρεσίες, έστω και με καθυστέρηση χρόνων, έστω και μετά την Αλβανία. Και θα γίνουν με όποια Κυβέρνηση. Τα Κόμματα που είναι στην αντιπολίτευση, δεν καταγγέλλουν τις ιδιωτικοποιήσεις, αλλά τον τρόπο με τον οποίο γίνονται. Όταν έρχονται στην εξουσία, κάνουν αυτό που έκαναν και οι προηγούμενοι. Αν δεν το κάνουν, η Χώρα θα φουντάρει, επειδή έτσι δουλεύει η ελεύθερη οικονομία.

Υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει άλλο παράδειγμα σε κάποια Χώρα; Ναι, ο Κομμουνισμός, σε μία Χώρα του Πλανήτη. Αλλά εκεί αν δεν είσαι σωστός, σε εκτελούν με αντιαεροπορικό. 

Η σημασία της πληροφορίας.

Όσοι έχουν ασχοληθεί, γνωρίζουν ότι οι μεγαλύτερες και πιο αποφασιστικές μάχες στους πολέμους, κερδήθηκαν από αυτόν που είχε τις πληροφορίες και όχι την δύναμη πυρός. Γι' αυτό και η CIA δεν λέγεται Υπηρεσία ειδικών επιχειρήσεων, σούπερ πρακτόρων κλπ, αλλά Υπηρεσία Πληροφοριών. Από κει ξεκινάνε όλα. Από το Τηλεφωνικό Κέντρο. Από τους αναλυτές. Από αυτόν που παίρνει την Πληροφορία και όσες περισσότερες και πιο έγκυρες πάρει, τόσο πιο αποτελεσματική επέμβαση θα επιτύχει η Υπηρεσία μας.

Πάλι για το Κέντρο θα γράψεις; Για να φρικάρεις τον Χάρη; Όχι δεν έχω τέτοιον σκοπό, αφού αποδέχτηκα πλήρως την έγγραφη  τοποθέτησή του και σέβομαι την προσπάθεια που γίνεται για αναβάθμιση του Συντονιστικού. Θα γράψω για την πληροφορία, επειδή μου έκατσε περιστατικό.

Σήμερα πρωί στην Κυψέλη, καθηγητής έκοψε το χέρι του με κοπίδι και έπεσε λιπόθυμος. Η κλήση σημάνθηκε ως κρίσιμη και πανικόβλητα διαβιβάστηκε στο γραφείο του Γιατρού, όπου άρχισε η αναζήτηση Ιατρικής βοήθειας. Κάποιος εκεί θυμήθηκε το Ιατρικό Όχημα, μέχρι να τον πληροφορήσουν ότι αυτό δεν υπάρχει εδώ και δύο Διοικήσεις. Ένας περαστικός πρότεινε Μοτοσυκλέτες και εκεί κλήρωσε.

Άφιξη στο σχολείο και το θύμα σε ύπτια θέση, με κάποιον να του κρατάει τα πόδια σε γωνία. Προφανώς προσπαθούσαν να στείλουν περισσότερο αίμα στην τομή. Δεν φταίνε οι άνθρωποι, κάποιος τους είπε ότι έτσι κάνουν στις λιποθυμίες.

Πάμε λοιπόν, Γλασκώβη 15, ζωτικά άριστα, έλεγχος επίδεσης που έκαναν οι συνάδελφοί του αξιοπρεπής, με πολύ καλή επαναπλήρωση. Ιστορικό ελεύθερο. Σήκω καλέ μου να καθίσεις στην καρέκλα και ερώτηση στους παριστάμενους. - " Πόσο αίμα έχασε;" Ένα λίτρο; Μπα, λιγότερο. Ένα ποτήρι του νερού; Μπα, λιγότερο. Ένα φλυτζάνι του καφέ; Ούτε. Ο άνθρωπος έχασε μερικές σταγόνες αίμα, φοβήθηκε λιποθύμησε. Μόλις του είπαμε ότι θα ζήσει, σηκώθηκε χαρούμενος, πήρε έναν συνάδελφό του για παρέα και πήγανε στον Ευαγγελισμό να βάλει δύο ράμματα.

Την πληροφορία δεν την δίνει ο καλών, την παίρνει ο τηλεφωνητής.

Η λύση στο πρόβλημα του τηλεφωνικού Κέντρου.

Αυτό λοιπόν, πρέπει να βρίσκεται στην χειρότερη κατάσταση της ιστορίας του. Πρέπει να τους έχει πιαστεί το χέρι να γράφουν κάρτες. Και των εκφωνητών έχει κλείσει η φωνή να διαβιβάζουν συνέχεια. Σε τι περιστατικά έχω πάει αυτόν τον Αύγουστο δεν λέγεται. Μέσα σε 15 μέρες έχω βρίσει περισσότερους από όλο το προηγούμενο 6μηνο.

Άνευροι και ευθυνόφοβοι δημόσιοι υπάλληλοι κάθονται στις καρέκλες του ΤΚ και έχουν φέρει το Σύστημα στα όριά του. Κάθε φορά που διαβιβάζεται περιστατικό, η ίδια ερώτηση γεννιέται αυτόματα: "Μα καλά, ποιος πήρε αυτή την κάρτα"; Τον Σεπτέμβρη, που θα επιστρέψουν όλοι, τι θα γίνει άραγε; Η χαρά του συνδικαλιστή, που θα φωνάζει πάλι "προσλάβετε κόσμο, αγοράστε ασθενοφόρα"!

Στην αρχή, σκέφτηκα την δημόσια διαπόμπευση των τηλεφωνητών που γράφουν ότι να 'ναι. Μαζί με το περιστατικό, ο εκφωνητής να αναφέρει και το όνομα του τηλεφωνητή που πήρε την κλήση, ώστε να μπορούμε να τον κράζουμε ονομαστικά: "Κέντρο, πείτε στην κυρία τάδε να πάει να κάνει καμιά άλλη δουλειά, που την ξέρει καλύτερα"! Δεν θα είχε όμως πρακτικό αποτέλεσμα, αφού όταν κάποιος δεν μπορεί να κάνει μια δουλειά, δεν μπορεί όσο και να τον κράξεις, όσο και να τον βρίσεις. Και από την στιγμή που θα δοθεί το περιστατικό, αρχίζει τον γαϊτανάκι της ευθυνοφοβίας. Το πλήρωμα του ασθενοφόρου σου λέει, "σιγά μην το κόψω εγώ, ας το έκοβαν από μέσα". Και κατεβαίνει ο συνοδηγός, ή ο οδηγός για να μην διακόψει το ταίρι του που μιλάει στο κινητό με την μαμά της, ανοίγει την πόρτα, περάστε κύριε και γεια σας μάγκες για το επόμενο δίωρο.

Δεν χρειάζεται λοιπόν, κάποιος να είναι Διασώστης για να είναι τηλεφωνητής, αφού καμία γνώση δεν χρησιμοποιεί κατά την λήψη της κλήσης. Μόνο κάρτες γράφει. Στις φυλακές έχουν επαγγελματικά προγράμματα για κρατούμενους με καλή διαγωγή. Μπορούμε να μεταφέρουμε λοιπόν το ΤΚ στον Κορυδαλλό και με ένα σεμινάριο 6ωρο, να αποκτήσουμε δεκάδες δωρεάν τηλεφωνητές. Και κάτι μου λέει ότι θα έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Μπορούμε μάλιστα να κατοχυρώσουμε τα δικαιώματα των τηλεφωνικών διαλόγων, να τους ανεβάζουμε στο youtube και να μην έχουμε ανάγκη καμία Κρατική χρηματοδότηση: "Άντε ρε μπούλη που μου θες και ασθενοφόρο για να πας στο Νοσοκομείο, επειδή έκανες μιμί. Για χαζούς μας περνάς; Εφημερεύει η Παμμακάριστος, αν θες πάρε το λεωφορείο και τράβα. Άντε γεια"!

Υπάρχει βέβαια και η λύση να κάνουμε ότι γίνεται σε όλον τον Κόσμο, αλλά μάλλον δεν γίνεται, επειδή οι άλλες Χώρες έχουν επαγγελματίες, όχι δημόσιους υπάλληλους.