Τριήμερο στην Αργολίδα.

Είχα μήνες να φύγω ένα τριήμερο, γι' αυτό ψαχνόμουν σοβαρά μέσα στον Μάη να μπορέσω να το κάνω. Αν περιμένεις από τις 10 ημέρες καλοκαιρινή άδεια να ξεκουραστείς, στο τέλος καταλήγεις ψυχασθενής (περισσότερο απ'ότι συνήθως είσαι).

Τριήμερο δεν είναι να πας να βοηθήσεις τον πατέρα σου, ούτε να πας στο χωριό να αλλάξεις το θερμοσίφωνο. Πρέπει να είσαι σε άγνωστο τόπο, να ξεφύγει το μυαλό. Το μελέτησα την βδομάδα που πέρασε, να βρω το μέρος. Έπρεπε να είμαι κοντά, για να γλιτώσω χρόνο, αλλά και έξοδα από την μετακίνηση. Ταυτόχρονα, μακριά από την Αθήνα, για να μην νοιώθω την ανάσα της. Τυχαία επιλέχθηκε η Αργολίδα και ένα κατάλυμα που μας νοίκιασε ο πεθερός ενός συναδέλφου στο Βιβάρι, ένα παραθαλάσσιο χωριό, λίγο πιο βόρεια από το Τολό. Φανταστικό μέρος για φαγητό - τσίπουρο. Από θάλασσα δεν λέει, αφού από την μία είναι οι βάρκες και από την άλλη οι αχινοί. Μπάνιο λοιπόν σε πιο πέρα παραλίες. Φανταστικός και ο ιδιοκτήτης, ο οποίος εκτός του ότι νοικιάζει υπέροχα δωμάτια, εξαφανίστηκε και ψάχνω τρόπο να τον πληρώσω.

Πήγα και μια βόλτα στο Τολό, επίσης φοβερό μέρος, αλλά μόνο για βόλτα. Αν καθίσεις για φαγητό και δεν έχεις κάποια άκρη την πάτησες. Πρώτη φορά στη ζωή μου, μου σέρβιραν σε ποικιλία κρεάτων, φτερούγα και λαιμό κότας.

Προσπάθησα να μείνω μακριά από το ΕΚΑΒ, αλλά αυτό σε κυνηγάει όπου κι αν πας. Το Σάββατο το πρωί πήγα βόλτα με το τραινάκι στο Ναύπλιο. Στα μισά της διαδρομής, η κόρη μου πετάχτηκε όρθια φωνάζοντας "ασθενοφόρο", οι συνάδελφοι με εντόπισαν, χαιρετηθήκαμε, αλλά ευτυχώς δεν συναντηθήκαμε.

Γυρίζοντας τα διάφορα μέρη τριγύρω, αναρωτιόμουν πως καλύπτονται σε περίπτωση επείγοντος. Σε πόση ώρα και με τι είδους κάλυψη. Εκτός, αλλά κυρίως εντός τουριστικής περιόδου. Η απάντηση έρχεται μόνη της. Δεν υπάρχει κανενός είδους κάλυψη. Γιατί δεν μπορούμε να θεωρήσουμε ως τέτοια, το ασθενοφόρο που θα αφιχθεί σε μισή ώρα και με την προϋπόθεση ο οδηγός να έχει εμπειρία WRC.

Την Κυριακή το μεσημέρι καθίσαμε στην εικονιζόμενη ψαροταβέρνα να φάμε κάτι κουτσομούρες που μόλις είχαν φτάσει. Είχαμε παραγγείλει, όταν έφτασαν 3 πούλμαν και αποβίβασαν 150 ηλικιωμένους, από τους οποίους το 85%, δικαιούται να πάθει καρδιακό επεισόδιο. Και αναρωτιέμαι ξανά: "πως καλύπτονται;". Και να το κάνω ακόμη χειρότερο. Ο οδηγός ενός από τα πούλμαν, χάνει τον έλεγχο στους ζιμπάμπουε δρόμους της Αργολίδας και καταλήγει σε κτήμα με μανταρινιές και τραυματίζονται οι μισοί επιβάτες. Καλύπτονται; Σε καμία περίπτωση.

Το καλοκαίρι λοιπόν η Αργολίδα χρειάζεται 8 ασθενοφόρα, για να καλύψει όλες τις περιπτώσεις και όλες τις αποστάσεις σε περίπτωση επείγοντος. Και αφού δεν γίναμε ακόμη paramedics και ανεπαρκούμε στην αντιμετώπιση των κρίσιμων περιστατικών, τουλάχιστον 2 ιατρικά οχήματα.

Παραμύθι λοιπόν οι ανάγκες στα νησιά. Όλη η Ελλάδα έχει πρόβλημα. Και το ΕΚΑΒ έχει τεράστιες ευθύνες, για έναν και μόνο λόγο.

Επειδή δεν παραδέχεται ότι όλα αυτά τα καρπούζια δεν χωράνε στην μασχάλη του!

Αν το παραδεχόταν, οι κατά τόπους Δημοτικοί άρχοντες θα έβρισκαν άκρη, επειδή θα είχαν το μπαλάκι στα χέρια τους. Τώρα στέλνουν αιτήματα και βγάζουν την ουρά τους απ' έξω.

Καλά λοιπόν τα συνδικαλιστικά παιχνίδια με τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις, "θα μου κάτσεις και θα σε φτιάξω", αλλά όπου συμβαίνει το επείγον, το θύμα πεθαίνει. Εξ' αιτίας μας. Όχι εξ' αιτίας του Σαμαρά, του Τσίπρα και του Σόιμπλε. Για να ξέρουμε τι λέμε.