Ανοίγοντας σήμερα τον υπολογιστή, έπεσε το μάτι μου σε μία παρουσίαση στην επιφάνεια εργασίας, με θέμα "Σεισμοί για παιδιά" και ήρθε στο μυαλό μου το ζόρι που τράβηξα με αυτή.
Ήταν πριν λίγο καιρό, όταν με φώναξε η δασκάλα του νηπιαγωγείου και μου είπε:
- "Έχω μιλήσει στα παιδιά για τον σεισμό και θέλω να έρθετε μία μέρα να τους κάνετε μία παρουσίαση".
- "Κοιτάξτε, είμαι ειδικός στην διαχείριση των θυμάτων, αλλά σχετικά με τους ίδιους τους σεισμούς είμαι άσχετος".
- "Μπορεί, αλλά σε σχέση με τους άλλους γονείς είστε ότι πιο κοντινό έχουμε".
- "Καλά, θα δω τι μπορώ να κάνω".
Δεν είχα προλάβει να τελειώσω την φράση μου και η δασκάλα είχε ορίσει ημερομηνία και ώρα. Έχω ετοιμάσει δεκάδες παρουσιάσεις και έχω μιλήσει σε αρκετά συνέδρια, ακόμη και στο εξωτερικό. Αλλά αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Τι να πεις στα πεντάχρονα; Αν δεν είναι ενδιαφέρον, θα παίζουν κυνηγητό στην τάξη και θα σε αφήσουν να μιλάς μόνος σου.
Άφησα και πέρασαν οι μέρες και κάθισα την παραμονή να ετοιμάσω την παρουσίαση. Μετά από δύο ώρες, δεν είχα γράψει ούτε εισαγωγή. Είδα κάποιες ειδήσεις, χάζεψα στο facebook, έπαιξα δύο πασιέντζες, καμία έμπνευση. Τότε μπήκε στο γραφείο η κόρη μου.
- "Μπαμπά τι γράφεις;"
- "Προσπαθώ να γράψω κάτι για τους σεισμούς, άσε με".
- "Να σου πω εγώ που τα ξέρω όλα".
- "Μπα, για λέγε να δούμε τι ξέρεις".
- "Λοιπόν, η επιφάνεια της γης αποτελείται από πλάκες και μέσα στη γη ζει ένας τεράστιος γίγαντας, ο εγκέλαδος. Αυτός χτυπάει τις πλάκες με το ρόπαλό του και έτσι γίνονται οι σεισμοί".
Αυτό ήταν. Από κει το έπιασα και σε μισή ώρα, έτοιμη η παρουσίαση. Πόσο δίκιο είχε ο Σαββόπουλος, όταν τραγουδούσε για τα παιδιά, πως "έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα".
Το επόμενο πρωί το παρουσίασα στο νηπιαγωγείο με μεγάλη επιτυχία. Για να είμαι ειλικρινής, εγώ άλλαζα τις διαφάνειες και τα παιδάκια εν χορώ, περιέγραφαν τον σεισμό και τα μέτρα αυτοπροστασίας. Ήταν μια εργασία διαφορετική και την ευχαριστήθηκα περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου