Συνέλευση σήμερα

Κάποιο είδος διαστροφής με οδηγεί στο αμφιθέατρο του ΕΚΑΒ, για να παρακολουθήσω τις γενικές συνελεύσεις. Δεν ξέρω καν τι περιμένω να ακούσω. Ίσως κάποιο κρυφό μήνυμα ότι κάτι θ' αλλάξει. Στα μυαλά μας εννοώ. Γιατί εκεί είναι το πρόβλημα. Και είναι τέτοιου μεγέθους το πρόβλημα, ώστε έχω εναποθέσει τις ελπίδες μου στην οικονομική κρίση και στην τρόικα. Δεν ξέρω, ίσως σε λίγο αρχίσω να παρακαλάω να γίνουμε επαρχία της Γερμανίας, για να μας κυβερνάνε απ' ευθείας.

Το θέμα ήταν η έναρξη κινητοποιήσεων, με σκοπό να πιέσουμε μήπως και πληρωθούμε καμιά φορά, αυτά που μας χρωστάνε από πέρυσι το Δεκέμβριο.

Η συμμετοχή ικανοποιητική. Έτσι λέμε όταν συμμετέχουν 150 άτομα, αφού άλλες φορές δεν γεμίζουμε λεωφορείο. Γιατί ήρθαν οι συνάδελφοι; Άλλοι για να ακούσουν αν και πότε θα πληρωθούμε, άλλοι για να ψηφίσουν υπέρ της επίσχεσης, μια και όλοι έχουμε κουραστεί από την γενικότερη κατάσταση και τουλάχιστον, αφού δεν πληρωνόμαστε να χαλαρώσουμε λίγο.

Μπήκαν και άλλα θέματα, με το ανθυγιεινό να επικρατεί τελικά, αφού ελάχιστοι έχουν καταλάβει τι έχει συμβεί. Οι περισσότεροι το πήραν εξ αρχής, αλλά κάποιοι έμειναν απ' έξω. Κάποιοι προστέθηκαν εκ των υστέρων και κάποιοι το έχασαν εκ των υστέρων. Πολλοί ανέβηκαν στο βήμα και άλλοι δια βοής είπαν την άποψή τους. Ξεχώρισαν αυτοί που υποστηρίζουν ότι πρέπει να το παίρνουν μόνο οι μάχιμοι, αλλά επικράτησε η άποψη ότι δεν πρέπει να ξεχωρίζουμε τους υπαλλήλους "στους μέσα και στους έξω", αφού όταν θεσμοθετηθούν κριτήρια και οι έξω θα μπορούν να πάνε μέσα, ενώ μέχρι σήμερα αυτό το προνόμιο ανήκει στα λαμόγια.

Η άποψη αυτού του ιστότοπου είναι ξεκάθαρη και έχει διατυπωθεί σε πολλές αναρτήσεις. Οι υπάλληλοι του ΕΚΑΒ, δεν χωρίζονται στους μέσα και στους έξω. Χωρίζονται σε εργαζόμενους και κοπρίτες. Κοπρίτες υπάρχουν και μέσα και έξω. Έξω έχει περισσότερους, γιατί είναι πιο εύκολο να είσαι κοπρίτης έξω, απ' ότι είναι, όταν είσαι μέσα.

Ποια είναι η λύση;

Άλλος Οργανισμός. Αυτός όχι μόνο έχει γεράσει, αλλά έχει πεθάνει ήδη. Το ΕΚΑΒ εδώ και 20 χρόνια, έχει αναπτύξει δραστηριότητες, οι οποίες δεν προβλέπονται (!). Αεροδιακομιδές και Μοτοσυκλέτες, για παράδειγμα. Έχει στην ιδιοκτησία του μέσα τα οποία δεν προβλέπονται: Ελικόπτερα, μοτοσυκλέτες, διασωστικά οχήματα, ιατρικά οχήματα (!). Τι άλλο χρειάζεται να πούμε;

Άλλος Εσωτερικός κανονισμός.

Επανακαθορισμός αντικειμένου. Να καθορίσουμε τι υπηρεσίες πρέπει και μπορούμε να προσφέρουμε και πόσοι πρέπει να είμαστε. Με ποιον τρόπο θα ελέγχεται η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Αν δεν γίνουν αυτά μία είναι η λύση. Να προσχωρήσουμε στην άποψη των αριστερών και αριστεριζόντων συναδέλφων, την οποία προβάλλουν ως φάρμακο σε κάθε ασθένεια: "Όλοι οι εργαζόμενοι ενωμένοι, ενάντια στην ΕΕ, ενάντια στην Κυβέρνηση, ενάντια στα πάντα, να γκρεμίσουμε τα πάντα". Να φέρουμε και τον κομμουνισμό, λέω εγώ, να μας διορίζουν έναν κομισάριο  ο οποίος θα μας λέει πως θα δουλεύουμε και να μας αξιολογεί, αν είμαστε μέσα στο πνεύμα της επανάστασης.

Μάλλον δεν έχει πολλούς οπαδούς αυτή η πρόταση. Ούτε εκείνη που διατύπωσα στην αρχή της ανάρτησης, να γίνουμε Γερμανικό προτεκτοράτο.

Να αλλάξουμε λοιπόν. Δεν υπάρχει άλλη λύση.