Μέχρι να έρθουν οι Γάλλοι να μας αξιολογήσουν και να μας αναμορφώσουν, εμείς συνεχίζουμε να παίζουμε. Με τον Οργανισμό και το Οργανόγραμμα. Και δεν λέμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και αναφέρομαι στην τρόικα και το μνημόνιο και τον μισθό μας, που πήρε την κατηφόρα.
Φτάσαμε εδώ, γιατί το ΕΚΑΒ προσφέρει υπηρεσίες ασθενοφόρου κλινικής. Ούτε καν ιδιωτικού νοσοκομείου.
Όσον αφορά στα κρίσιμα και επείγοντα περιστατικά: Καμία δυνατότητα άμεσης επέμβασης και καμία δυνατότητα υποστήριξης ζωής. Βασικής,ή εξειδικευμένης. Είναι σε όλους γνωστό ότι στα κρίσιμα περιστατικά, έχεις 5 λεπτά να επέμβεις. Το ΕΚΑΒ, με τον τρόπο που διαχειρίζεται τα μέσα του, σε όποιο σημείο της Ελληνικής Επικράτειας (ακόμη και μέσα στο κτήριο της ΚΥ) να εκδηλωθεί κρίσιμο περιστατικό, τέτοια δυνατότητα δεν έχει. Όσο καλούς Διασώστες και να έχεις, όταν φτάνουν στο σημείο του συμβάντος μισή ώρα μετά, το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι το ίδιο. Τρεις δεκαετίες μετά την ίδρυση του Οργανισμού, ακόμη κατεβάζουμε τρέχοντας τις ανακοπές, για να σώσουμε το τομάρι μας από τους συγγενείς. Συμπέρασμα: Το ΕΚΑΒ δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε. Δεν είναι Κέντρο Άμεσης Βοήθειας. Πρέπει να αλλάξει όνομα. Και εφ' όσον ισχύουν τα παραπάνω, όλοι εμείς κακώς πληρωνόμαστε.
Ας αφήσουμε τα επείγοντα να πεθαίνουν με την ησυχία τους και ας πάμε στις διακομιδές. Αυτό που θέλει να κάνει το 80% του προσωπικού. Να είναι δηλαδή, Πληρώματα ασθενοφόρου και όχι Διασώστες. Αυτό που θέλει και το ίδιο το ΕΚΑΒ. Γι' αυτό δίνει σε όλους ένα μπλουζάκι που γράφει Διασώστης και αυτός μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε: Από πτυχιούχος ΙΕΚ, με πιστοποίηση BLS, PHTLS, πολλοί με ALS, έως ΕΘΕΛ. Στις διακομιδές αυτό που μετράει είναι η ποιότητα των υπηρεσιών. Από την εμφάνιση του πληρώματος, του αυτοκινήτου, τον τρόπο που φέρεσαι στον ασθενή και τους συγγενείς, τον τρόπο χρησιμοποιείς τον εξοπλισμό, τον τρόπο που ολοκληρώνεις την διαδικασία μεταφοράς, από το ένα σημείο στο άλλο. Δεν χρειάζεται σ' αυτά να κάνουμε κανένα σχόλιο.
Τι θα δει ο τροϊκανός ελεγκτής; Μία δημόσια υπηρεσία που (όπως όλες στην Ελλάδα), στήθηκε για να εξυπηρετεί, όχι τον άρρωστο, αλλά του υπαλλήλους. Έναν προϋπολογισμό Λονδίνου για την Αθήνα, χωρίς η μία υπηρεσία να έχει σχέση με την άλλη. Ούτε σε προσωπικό, ούτε σε οχήματα, ούτε σε εξοπλισμό, ούτε σε υπηρεσίες.
Μία Διοίκηση η οποία δεν έχει σχέση με το αντικείμενο. Διοικητικές υπηρεσίες τελείως αποκομμένες από τις επιχειρήσεις. Τεχνικές υπηρεσίες επίσης. Υπαλλήλους να δουλεύουν όποτε θέλουν, όπως θέλουν. Και οι μέσα και οι έξω.
Η αναμόρφωση που θα προτείνουν οι Γαλλογερμανοί για το ΕΚΑΒ, θα έχει έναν και μόνο σκοπό. Την μείωση του κόστους. Θα αναρωτηθούν λοιπόν: Για ποιο λόγο πρέπει να έχουμε Διοίκηση δική μας, αφού έχει μηδενική προσφορά στην ανάπτυξη του Οργανισμού. Για ποιο λόγο θα πρέπει να έχουμε διοικητικές υπηρεσίες, αφού αυτές οι δουλειές (προσωπικό, μισθοδοσία, οικονομικά κλπ), μπορούν να γίνουν και κεντρικά (στο υπουργείο). Το ίδιο για τις προμήθειες, το ίδιο για το συνεργείο. Και στη συνέχεια θα αναρωτηθούν για τις υπηρεσίες των ασθενοφόρων.
Θα επαναλάβω λοιπόν για χιλιοστή φορά, ότι πρέπει να αναμορφωθούμε, πριν μας αναμορφώσουν. Να κάνουμε την αυτοκριτική μας με κάθε ειλικρίνεια και να παραδεχτούμε ότι "μαζί τα φάγαμε". Άλλοι πολύ, άλλοι λίγο. Και στην συνέλευση που θα γίνει γι' αυτό το θέμα θέλω όλοι να παρατηρήσουμε κάτι: Με ποιο σκοπό θα μιλήσουν, όσοι μιλήσουν; Τι θεωρούν καλό για το ΕΚΑΒ; Το καλό του ασθενούς, ή το καλό το δικό τους;
Τα περιθώρια στενεύουν και πρέπει σύντομα να αποφασίσουμε, αν θα αλλάξουμε, ή αν θα βουλιάξουμε. Όσο για το ποιοι πρέπει να μας διοικούν, αφού τόσα χρόνια φροντίσαμε να μην μπορούμε να ορίζουμε την τύχη μας, έχω αναφερθεί σε προηγούμενη ανάρτηση:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου