Να μην χάσουμε κι αυτά που έχουμε!

Χρόνια Πολλά να ευχηθώ σε όλους κατ' αρχήν και ευτυχισμένος ο καινούριος Χρόνος, αφού αυτή θα είναι η τελευταία ανάρτηση του 2011.

Και είναι συνέχεια της προηγούμενης, μιας και οι συζητήσεις για το καινούριο Οργανόγραμμα του ΕΚΑΒ βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους. Μας πιέζει κι ο χρόνος άλλωστε, αφού η Διοίκηση, πρέπει μέσα στην επόμενη βδομάδα, να καταθέσει την πρότασή της στο Υπουργείο.

Γιατί τόση βιασύνη; Γιατί πιέζει η τρόικα. Το κόλπο που έκαναν τα Υπουργεία παρουσιάζοντας τους συνταξιούχους ως απολυμένους, δεν το έφαγαν οι Γερμανοί και επανήλθαν ζητώντας αναμόρφωση των Οργανισμών, με κατάργηση τμημάτων και διευθύνσεων, ώστε να περισσέψουν υπάλληλοι, οι οποίοι θα πάνε αλλού που τους έχουν ανάγκη.

Μέχρι εδώ καλά για τους Διασώστες, αφού πάντα φωνάζαμε ότι έχουν μαζευτεί πολλοί μέσα και κάθονται χωρίς να κάνουν και καμιά δουλειά.

Τι πρόταση παρουσίασε η Διοίκηση;

Δεν είναι καλής ποιότητας η φωτογραφία που δημοσιεύω, αλλά μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Αφήνει τις Διοικητικές Υπηρεσίες όπως έχουν (με το σχετικό ανακάτεμα) και δημιουργεί άλλη μια Διεύθυνση, αυτή των Ιατρικών Υπηρεσιών.

Και οι Διασώστες; Εκεί που ήταν, στην Νοσηλευτική Υπηρεσία.

Δώστε προσοχή στον τίτλο της Διεύθυνσης: ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗΣ.

Ούτε μικρό παιδάκι δεν θα έκανε τέτοια πατάτα. Ο ένας όρος αναιρεί τον άλλον. Μια υπηρεσία, ή νοσηλευτική θα είναι, ή προνοσοκομειακή. Και τα δυο δεν γίνεται. Αυτοί που σκέφτηκαν τέτοια βλακεία, με την οποία θα γελάει όλος ο πλανήτης και θα γίνουμε διεθνώς ρεζίλι, διοικούν τον οργανισμό και πληρώνονται χιλιάδες ευρώ κάθε μήνα.

Τι αλλάζει για μας, για να επανέλθουμε στο θέμα μας, αφήνοντας αυτούς που σκέφτονται τέτοια πράγματα να αυτογελοιοποιούνται. Αυτό είναι το ζητούμενο. Δεν αλλάζει τίποτα. Τόσα χρόνια φωνάζαμε να αλλάξει ο Οργανισμός, ο οποίος κατά γενική ομολογία (και της ίδιας της Διοίκησης, με δηλώσεις του Προέδρου) ήταν απαρχαιωμένος. Τώρα που αλλάζει, μένει ο ίδιος.

Στις διαπραγματεύσεις με την Διοίκηση είχαμε τρεις δρόμους να ακολουθήσουμε.

1. Δική μας Διεύθυνση.
2. Να παραμείνουμε στην Νοσηλευτική.
3. Να ενταχθούμε στην Ιατρική Διεύθυνση.

Πολλοί συνάδελφοι (και γω μαζί τους) υποστηρίξαμε την πρώτη επιλογή. Αυτή κάηκε γρήγορα (απ' όσο μπορώ να καταλάβω) αφού δεν υπήρξε διάθεση να υποστηριχθεί μέχρι τέλους και να οδηγηθούμε σε αντιπαραθέσεις και ρήξεις. Το εμπόδιο της εκπαιδευτικής βαθμίδας των Διασωστών παρουσιάστηκε ως ανυπέρβλητο.

Να μείνουμε στην Νοσηλευτική λοιπόν, ή να ενταχθούμε στην Ιατρική.

Δεν υπάρχει πραγματικό δίλημμα και θα δούμε γιατί.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ ΣΤΟ ΕΚΑΒ.

Ποιο το όφελος του Οργανισμού και των Διασωστών; Κανένα. Ήρθαν να πάρουν το μεροκάματο και βρέθηκαν να κάνουν Διοίκηση.

Αρνήθηκαν, με απόφαση του Συλλόγου τους, να εργαστούν στα ασθενοφόρα.

Δεν έχουν σχέση με τα επείγοντα.

Δεν υπάρχει προνοσοκομειακή Νοσηλευτική. Μόνο εξωνοσοκομειακή (νοσηλεία κατ' οίκον). Αντίθετα διεθνώς, υπάρχει προνοσοκομειακή φροντίδα (prehospital care) και προνοσοκομειακή ιατρική (prehospital medicine).

Από το 1995 πίεζαν σε κυβερνητικό επίπεδο να μην δημιουργηθεί ΙΕΚ ΕΚΑΒ, αλλά να προσλαμβάνονται νοσηλευτές διετούς για τα ασθενοφόρα. Γι' αυτούς δεν υπήρχε ο περιορισμός του φορείου και οι νοσηλευτές ΤΕΙ θα έκαναν διοίκηση. Μέχρι το 2006 πίεζαν να κλείσει το ΙΕΚ. Και πάντα με την ίδια αιτιολογία, την ανεργία στον κλάδο τους. Και να διευκρινίσω ότι λέγοντας νοσηλευτές, δεν εννοώ τα 10 -20 άτομα που είναι στο ΕΚΑΒ. Αυτοί έναν μισθό θέλουν, όπως και μεις. Υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα πίσω και πάνω από αυτούς.

Εντάσσοντας την εκπαίδευσή μας στο ΤΕΙ νοσηλευτικής, αφήνουμε κερκόπορτα ανοιχτή. Ελέγχοντας και την εκπαίδευση, θα επιβάλλουν μόνιμη διοίκηση στα ασθενοφόρα. Και με πλήρη υποστήριξη εκ των έσω, αφού θα είναι εύκολο να αλλοιώσουν την σύνθεση του προσωπικού, περνώντας διατάξεις που θα υποχρεώνουν το ΕΚΑΒ να προσλαμβάνει και νοσηλευτές.

Τέλος, δεν έχουμε να κερδίσουμε επιστημονικά, αφού είναι άσχετοι με το αντικείμενο.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΣΤΟ ΕΚΑΒ

Το ΕΚΑΒ δεν το έφερε ο Άγιος Βασίλης για να παίζουν τα παιδάκια.

Το ΕΚΑΒ το δημιούργησαν οι Γιατροί. Τζαγκαράκης, Παπαστρατής, Τσίπρας, κ.ά. Στην δημιουργία του δεν είχαν συμμετοχή, ούτε οι οδηγοί, ούτε οι τραυματιοφορείς, ούτε οι ΙΚΑτζήδες, ούτε οι Ερυθροσταυρίτες. Αυτοί πάλεψαν για τα επιδόματα και για την μονιμοποίηση των συμβασιούχων.

Οι Γιατροί έχουν ρόλο διεθνώς στα επείγοντα (prehospital medicine).

Δεν μπορεί να υπάρχει υπηρεσία επειγόντων χωρίς επιστημονικό έλεγχο. Και οι γιατροί περιορίζονται εκεί. Δεν απειλούν την δουλειά μας. Και άνεργος να μείνει ένας γιατρός δεν ζητάει να γίνει Διασώστης.

Το σημαντικότερο. Ο Γιατρός περιορίζεται στον επιστημονικό έλεγχο (κάτι που το θέλουμε όλοι) και δεν μπερδεύεται στις επιχειρήσεις. Θα έχουμε πλήρη ελευθερία να ρυθμίζουμε εμείς τα ζητήματα της καθημερινότητας.

Όταν ήρθαν οι πρώτοι γιατροί στο ΕΚΑΒ, κάναμε άλματα μπροστά. Γιατροί από διάφορα πόστα (ΙΕΚ, Ιατρική Υπηρεσία, ΕΤΙΚ) πέτυχαν σημαντικά πράγματα προς όφελος των Διασωστών, όσο εμείς τρωγόμασταν μεταξύ μας. Σ' αυτούς στηρίχθηκε το ΕΚΑΒ σε δεκάδες περιπτώσεις. Σε διεθνείς αποστολές, σε εκδηλώσεις, στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι νοσηλευτές έρχονται πάντα κατόπιν εορτής και ζητάνε μερίδιο.

Έκαναν και πολλά στραβά, για τα οποία έχω γράψει δεκάδες αναρτήσεις και σχόλια. Αλλά στραβό, είναι ολόκληρο το Ελληνικό Κράτος.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Το να πάμε στην Ιατρική Υπηρεσία είναι πιο δύσκολο από το να μείνουμε στ' αυγά μας. Αν όμως σκοπεύουμε να αναβαθμίσουμε το επάγγελμά μας, δεν υπάρχει δίλημμα.

Αν σκοπεύουμε να προσφέρουμε ένα άλλο μέλλον στο ΕΚΑΒ. Αν θέλουμε αυτοί που θα έρθουν μετά από μας να έχουν πτυχία που θα αναγνωρίζονται σε όλον τον κόσμο. Αν δεν θέλουμε να μας ελέγχουν για πάντα, άνθρωποι που δεν βγήκαν από το γραφείο τους.

Να φύγουμε λοιπόν από τα νοσηλευτικά επαγγέλματα και να πάμε στα παραϊατρικά. Να μην μας κυριεύει ο φόβος της απώλειας επιδομάτων. Αυτά που πήραμε, αποδείχτηκε ότι μπορούν να μας τα πάρουν πίσω με μια απόφαση. Να πάμε στα παραϊατρικά επαγγέλματα και να πάρουμε άλλα επιδόματα. Και μεγαλύτερα είναι και δεν τα κόβει και κανείς.

Και αφού πάρουμε την απόφαση να κάνουμε το επόμενο βήμα. Αναβάθμιση της εκπαίδευσης, ώστε στην επόμενη αναθεώρηση του Οργανισμού να μην έχουμε κανένα δίλημμα σε ποια Διεύθυνση να ενταχθούμε.