Χρόνος

Η έλλειψη χρόνου ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα που είχα όλα μου τα χρόνια στο ΕΚΑΒ. Συνήθως έκανα δύο δουλειές (όχι από χόμπι) και για μεγάλο διάστημα τρεις. Όχι ελεύθερος χρόνος δεν έμενε, αλλά ούτε για ύπνο πολλές φορές. Αυτό ενοχλούσε πολλούς και δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τον λόγο. Σίγουρα δεν ζήλευαν τα πλούτη που αποκόμιζα. Ούτε ήταν σοβαρά αυτά που ισχυρίζονταν κάποιοι συνδικαλιστές του προηγούμενου αιώνα, ότι δήθεν μετέφερα τεχνογνωσία από το ΕΚΑΒ στους ιδιώτες. Το αντίθετο γίνονταν. Εκτός αν εννοούσαν τις μεθόδους εκβίασης των ασθενών για να πάρεις φιλοδώρημα, αλλά σ' αυτό ήμουν κακός μαθητής.
Πέρασα αρκετά χρόνια μελετώντας "συστήματα ανάπτυξης και διαχείρισης υπηρεσιών ασθενοφόρων" (έχω συγκεντρώσει περίπου 220), "συστήματα διαχείρισης των συνεπειών μαζικών καταστροφών", "ανάπτυξης εναέριων μέσων" και άλλα άχρηστα πράγματα. Αυτά μήπως και χρειαστούν στο μέλλον, γιατί σήμερα η πραγματικότητα είναι άλλη:

Σπουδάζω στο ΙΕΚ για να γίνω Δημόσιος Υπάλληλος - Διασώστης δεν είναι αυτός που έχει πτυχίο Διασώστη, αλλά αυτός που είναι στο ΕΚΑΒ. Σαν να λέμε Γιατρός δεν είναι αυτός που έχει πτυχίο Ιατρικής, αλλά αυτός που έχει θέση σε Δημόσιο Νοσοκομείο - Αποκαλούμε συναδέλφους, όχι αυτούς που έχουν το ίδιο πτυχίο με μας, αλλά τους υπαλλήλους του ΕΚΑΒ, άσχετα αν είναι τεχνικοί, διοικητικοί κλπ. - επιτυχημένος Διασώστης είναι αυτός που θα καταφέρει να φύγει από το ασθενοφόρο, είτε για να πάει μέσα με κάποιο "πρόβλημα υγείας", είτε για να γίνει συνδικαλιστής, οπότε πάλι θα πάει μέσα για να κάνει συνδιοίκηση.

Όταν λοιπόν ασχολείσαι με τη δουλειά σου και το πως μπορεί να γίνει καλύτερη και τι κάνουν στον πολιτισμένο κόσμο, τουλάχιστον δεν πρέπει να μιλάς και να θεωρηθείς ότι κάνεις τον έξυπνο, γιατί τότε εμπίπτεις στις διατάξεις του νόμου του κάμπου (οι Θεσσαλοί συνάδελφοι γνωρίζουν): "όταν το καλαμπόκι μεγαλώσει, θέλει κόψιμο".

Όταν σε κόψουν λοιπόν μια - δυο φορές, τους παρατάς και συ να κόψουν το λαιμό τους, αντιλαμβάνεσαι ότι δεν τους έχεις και καμιά ανάγκη, παραιτείσαι από κάθε δραστηριότητα ιπτάμενη, επίγεια, εκπαιδευτική, τους χαρίζεις όλη τη δόξα και ξαφνικά έχεις χρόνο απεριόριστο. Τόσο που δεν ξέρεις τι να τον κάνεις.

Πηγαίνεις ταξίδια, ασχολείσαι με το αυτοκίνητο, τη μηχανή, φτιάχνεις τα υδραυλικά του σπιτιού, τα ηλεκτρολογικά, αλλά πάλι περισσεύει χρόνος. Τι να κάνεις; να δεις τηλεόραση; Αυτή έχει γίνει αποκλειστικά εκπαιδευτική. Από το πρωί μέχρι το βράδυ έχει το ίδιο μάθημα: για να προκόψεις στη ζωή σου αν είσαι άντρας πρέπει να γίνεις πούστης, αν είσαι γυναίκα πρέπει να γίνεις πουτάνα. Και απ' ότι βλέπω γύρω μου, πολύς κόσμος παρακολουθεί αυτά τα μαθήματα.

Έβαλα λοιπόν στόχο να πραγματοποιήσω επιθυμίες πολλών ετών πριν. Πρώτα απ' όλα να φτιάξω ένα μπαρ στο σπίτι. Δυόμιση μήνες δουλειά, αχούρι το σπίτι, αλλά το Paramedic Bar έγινε πραγματικότητα. Όταν το επιτρέπουν οι βάρδιες ανοίγει και μαζευόμαστε, άλλες φορές λίγοι, άλλες φορές πολλοί (έως δεν χωράμε) συνάδελφοι και συζητάμε πίνοντας τα ποτά που θέλουμε με την μουσική που θέλουμε. Που θέλω εγώ δηλαδή και όσο και να χτυπιέστε, σκυλάδικα και καψουροτράγουδα δεν έχει. Ποτά έχουμε πει δεν ξαναφέρνει κανείς, γιατί θα πέσουν τα ράφια και από δω και πέρα θα έχει σωματικό έλεγχο στην είσοδο.

Και για να μην μας κόβει το ποτό στήθηκε στη συνέχεια και μια μικρή ψησταριά στο μπαλκόνι, χωρίς να προκληθεί μεγάλη αναστάτωση, γιατί αυτή αγοράστηκε προκατασκευασμένη. Δεν είμαι καλός ψήστης, αλλά πολλοί συνάδελφοι είναι. Και μία γάστρα που αγοράστηκε στη Βουλγαρία, μαγειρεύει σαν την μάνα μου. Τι διαφορά έχουν οι γάστρες της Βουλγαρίας από τις δικές μας; Καμία. Έχουν καλύτερα σχέδια απ' έξω.

Μια άλλη επιθυμία ήταν να αποκτήσω μία ταινιοθήκη. Στήθηκε λοιπόν ένας καινούριος υπολογιστής με ελάχιστα χρήματα (550e), γιατί ο παλιός έκαιγε κάρβουνα και έπρεπε να περιμένω μιάμιση ώρα για την επεξεργασία ενός βίντεο. Για λογισμικό δεν υπήρχαν χρήματα, γι' αυτό αποφάσισα να πειραματιστώ με linux, αποφεύγοντας πειρατικά windows. Κατέβασα λοιπόν την έκδοση Ubuntu 8.10 από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και αφού έλιωσα για να τα μάθω γιατί ήμουν τελείως άσχετος, μπόρεσα να έχω ένα τέρας που κάνει θαύματα. Μία ταινία 1.5 GB, χρειάζεται 15 λεπτά για επεξεργασία, προσαρμογή υποτίτλων και μετατροπή σε DVD. Έτσι έφτασα στον εντυπωσιακό αριθμό των 450 ταινιών τις οποίες με τη σειρά μου διαθέτω μέσω του emule σε όλους, έτοιμες για προβολή.

Και μια και από σήμερα, η Διεύθυνση διόρθωσε μια αδικία σε βάρος μου και με μετακίνησε σε ασθενοφόρο κοντά στο σπίτι μου θα έχω ακόμη περισσότερο χρόνο και να δούμε τι θα τον κάνω.

Σε κάθε περίπτωση και μια και ανέφερα την τηλεόραση, λίγο πριν τις 9 κάθε βράδυ οι δραστηριότητες σταματούν, για να ενημερωθούμε για τον καιρό στο star.