Πέρασε πάνω από μήνας, από τότε που έγραφα για Το λεωφορείο των προσφύγων και ζητούσα να δώσει λύση το ΕΚΕΠΥ. Λες και με διάβαζε ο Υπουργός, δύο μέρες μετά ανακοίνωσε αυξημένες αρμοδιότητες για τον κο Παπαευσταθίου, ώστε να επιτευχθεί καλύτερος συντονισμός και να αντιμετωπιστούν τα υγειονομικά προβλήματα των καταυλισμών. Μέχρι σήμερα δεν είδαμε κάτι διαφορετικό και η βόλτα με το ασθενοφόρο παραμένει ως η κορυφαία θεραπευτική μέθοδος. Και όταν φτάνουν στο Νοσοκομείο τι γίνεται; Ίωση λέει ο γιατρός, θα πάρεις αντιπυρετικά 3 μέρες και θα σου περάσει. Πίσω στον καταυλισμό.
Όσοι είναι υπό απέλαση, είναι οι καλύτεροι πελάτες. Τρέχουν στο Νοσοκομείο παριστάνοντας τους άρρωστους και αν δεν γίνει εισαγωγή, γυρίζουν πίσω και περιμένουν να αλλάξει η εφημερία για να πάνε σε άλλο. Το είδα με τα μάτια μου προχτές σε νοσοκομείο που εφημέρευε και από την γραμματεία των ΤΕΠ, συνεχώς καλούσαν την Αστυνομία να μαζέψει τους "ασθενείς", της παραπάνω περίπτωσης. Δεν λέω ποιο Νοσοκομείο, για να μην έχουν μπλεξίματα με τους "ακτιβιστές" επειδή τους χαλάνε την συνταγή.
Ο κος Παπαευσταθίου αργεί πολύ. Δεν ξέρω αν αργεί, ευρισκόμενος σε δύσκολη θέση ως στέλεχος της Διοίκησης, προερχόμενο από αντίπαλη Παράταξη. Ή αν αργεί επειδή η ηγεσία, του έχει δεμένα τα χέρια, ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Σε τέτοια ζητήματα, τα οποία απειλούν με κατάρρευση, βασικές δομές του Συστήματος, πρέπει να αρχίσουμε να κινούμαστε επιχειρησιακά και να αφήσουμε την πολιτική στην άκρη. Και όταν σταθούμε στα πόδια μας, θα έχουμε πολύ χρόνο να ξαναρχίσουμε το παραμύθι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου