Translate

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015

Έξω πάμε καλά.

Μπορεί να είμαι ένας από τους ελάχιστους που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά είμαι σχεδόν ενθουσιασμένος με την πορεία των διαπραγματεύσεων. Αντίθετα, πολλοί ψηφοφόροι της Κυβέρνησης, άρχισαν την γκρίνια. Κάνουμε λένε, υποχωρήσεις. Σιγά να μην τους δέρναμε κιόλας. Τι ζητάνε δηλαδή. Να μας ζητήσουν συγνώμη που τους χρωστάμε; Να μας στείλει ο Σόιμπλε από μία Μερσέντες δώρο; Και ο Ολάντ από μία Γαλλίδα για σκλάβα; Και εμείς να γκρινιάζουμε ότι δεν είναι το μοντέλο που θέλαμε και η Γαλλίδα δεν είναι κοκκινομάλλα;
Εγώ αντίθετα είμαι ευχαριστημένος, όχι για τα αποτελέσματα, αφού αν δεν μπούνε υπογραφές, ο κίνδυνος ατυχήματος είναι υπαρκτός και κινδυνεύουμε να βρεθούμε στο δρόμο, όσο κι αν δεν το πιστεύουν μερικοί (οι περισσότεροι Έλληνες). Μου άρεσε το σκηνικό, όπως το έστησε ο Αλέξης και η παρέα του. Τι έχω καταλάβει, από αυτά που άκουσα και από αυτά που διάβασα;
Σωστά κατάλαβαν ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος ότι ο Αλέξης θα παίξει την Χώρα στα ζάρια. Αυτό που δεν κατάλαβαν και οι μέσα και οι ξένοι είναι, πως δεν τον νοιάζει αν χάσει. Ή μάλλον κάτι υποψιάζονταν, γι' αυτό προεκλογικά ρωτούσαν επίμονα "ποιο είναι το Plan B". Σε κάθε περίπτωση δεν περίμεναν να το τραβήξουν στα άκρα. Έτσι ξεκίνησε και η προηγούμενη Κυβέρνηση τις διαπραγματεύσεις, σε κάποια στιγμή έδιωξαν και την τρόικα, αλλά μόλις έμπηξε τις φωνές ή Άγκελα, κάθισαν κότες. Το ίδιο περίμεναν οι Γερμανοί ότι θα γίνει και με τους σημερινούς.
Ο Αλέξης έστησε το σκηνικό όμορφα από την αρχή. Έδωσε τα Υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας σε δύο ακραίους Εθνικιστές φιλορώσους (έναν Δεξιό και έναν κομμουνιστή, δεν έχει σημασία) και αυτοί πριν καν πάρει ψήφο εμπιστοσύνης η Κυβέρνηση, άρχισαν τις δηλώσεις και τις φιλοφρονήσεις με την παρέα του Πούτιν.
Η Άγκελα βέβαια, δεν μασάει από κάτι τέτοια, οπότε ξηγιέται από την αρχή: 
- Αφήστε τα λόγια και συνεχίστε όπως συμφωνήσαμε, αλλιώς θα πάρετε δρόμο.
- Πες μας πότε θα γίνει αυτό, να ετοιμάσουμε τα χαρτιά.
Οι Γερμανοί δεν μάσησαν, αλλά μάσησαν οι Αμερικάνοι:
- Βρείτε τα με τους Έλληνες, μη γίνει καμιά στραβή και τρέχουμε.
- Δεν γίνεται τίποτα, είναι κότες, θα πάρουν δρόμο από την ΕΕ και μετά θα παρακαλάνε. Θα τους διώξω, γιατί είπαν πως θα μου παίζουν τον ζουρνά και θα χορεύω.
- Κοίτα καλύτερα να σου παίζουν εσένα τον ζουρνά, παρά εμένα μπαλαλάικες. Οπότε βρείτε τα είπα.
Έτσι ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις. Οι δικοί μας ατάραχοι βέβαια, γιατί είχαν (και έχουν) έτοιμο Plan B. Αν δεν υπάρξει συμφωνία θα κάνουν δημοψήφισμα. "Μέσα, ή έξω από το ευρώ;". Αν η απάντηση είναι "μέσα", προκηρύσσουν εκλογές. Αν κερδίσουν, με φρέσκια εντολή, πάνε σε Εθνικό νόμισμα. Εύκολα. Βγάζεις Βαρουφάκη, βάζεις Λαπαβίτσα που έχει έτοιμο το σχέδιο και πάμε μόνοι μας.Μόνοι μας δεν γίνεται. Με Αμερικάνους, ή Ρώσους.
Εμείς βέβαια ελπίζουμε να υπάρξει συμφωνία, για πολλούς λόγους. Ο κυριότερος, ότι είμαστε καλομαθημένοι και δεν μπορούμε να αντέξουμε τις συνέπειες της αλλαγής νομίσματος, ούτε για μία μέρα. Να τριπλασιαστούν οι τιμές των κινητών και των τάμπλετ και να πάθουμε κατάθλιψη.
Αυτό που ξέρουν και οι προηγούμενοι και οι σημερινοί, είναι πως η συμφωνία και οι όροι, δεν έχουν καμία σημασία. Σημασία έχουν τα μέτρα που θα πάρεις. Αναδιάρθρωση, ανάπτυξη, διαφθορά, φοροδιαφυγή. Οι προηγούμενοι απέτυχαν σε όλα, επειδή ήταν διαπλεκόμενοι. Προσπαθούσαν να κοροϊδέψουν την τρόικα, ότι κάνουν αναδιάρθρωση στο Δημόσιο επειδή απέλυσαν τις καθαρίστριες, τους φύλακες και επειδή κατάργησαν την Δημοτική Αστυνομία. Αν δεν αλλάξεις τον τρόπο λειτουργίας του Δημόσιου, όσους και να απολύσεις δουλειά δεν γίνεται.
Ενώ οι σημερινοί, επειδή δεν χρωστάνε σε κανέναν, ίσως τα καταφέρουν. Θα δυσαρεστήσουν όμως και πολλούς ψηφοφόρους τους, οι οποίοι τους ψήφισαν για να μην κάνουν αλλαγές. Επειδή λαμόγια υπάρχουν σε όλα τα επίπεδα. Πολυεπίπεδη επίσης, είναι και η διαφθορά. Γι' αυτό οι Σαμαράς - Βενιζέλος, από την μία φοβούνται ότι ο Αλέξης θα τα καταφέρει και αυτοί θα μείνουν για πάντα στην απ' έξω, από την άλλη ελπίζουν ότι θα υπάρξουν διαρροές και διάσπαση στην Κυβέρνηση και θα επιστρέψουν να μας ξανασώσουν.
Προσωπικά, όλα αυτά δεν με αφορούν. Το μόνο που ελπίζω είναι να βρεθεί μία Κυβέρνηση, να μετατρέψει την Χώρα σε σύγχρονο Δυτικό Κράτος. Να αλλάξει το Δημόσιο, να αλλάξει και η Υπηρεσία μου και να μπορέσω τα υπόλοιπα χρόνια, να εργαστώ σε συνθήκες που βλέπω και ζηλεύω.

Δεν υπάρχουν σχόλια: