Γιατροί λοιπόν...

Μπαίνω απ' ευθείας στο θέμα, για να μιλήσω σοβαρά.

Όταν πιάνουμε αυτή την συζήτηση, κατ' αρχήν πρέπει να αποφεύγουμε την λακκούβα περί καλών και κακών Γιατρών. Δεν μας αφορά. Τελεία.

Η ερώτηση: Χρειάζονται γιατροί επειγοντολόγοι;

Η απάντηση: Ναι αλλά όχι στο ΕΚΑΒ. Είναι απαραίτητοι στα ΤΕΠ των Νοσοκομείων. Και δώστε λίγο προσοχή σ' αυτό. Γιατροί με Τίτλο Ιατρικής Ειδικότητας στην επείγουσα ιατρική. Όπως στα Πολιτισμένα Κράτη. Όχι μαϊμού επειγοντολόγοι, που ψάχνουν επί κάτι μήνες στο αμφιθέατρο του ΕΚΑΒ από που κλάνει το μπαρμπούνι και μόλις πάρουν το χαρτί δεν έχουν αντικείμενο.

Και σκεφτείτε σκηνικό: Γιατρός εκπαιδευτής ΕΠΙ, που έχει 10 χρόνια να μπει σε χειρουργείο, να κάνει αναφορές στην ανατομία και φυσιολογία του αναπνευστικού και να μιλάει για φαρμακολογία, σε εκπαιδευόμενο της ΕΠΙ που μόλις βγήκε από το χειρουργείο. Να πάω κι εγώ να δείξω στον Σουμάχερ πως να στρίβει στην Μόντζα.

Για την Ειδικότητα της Επείγουσας Ιατρικής και για την δουλειά στα ΤΕΠ, δεν θα κάνω καμία αναφορά, γιατί θα ήταν προσβλητικό για τους πολύ σοβαρούς επιστήμονες που ασχολούνται πολλά χρόνια με το θέμα. Και είμαι σίγουρος, παρακολουθώντας τις εξελίξεις, πως σύντομα θα τα καταφέρουν. Αλλά κι αν δεν τα καταφέρουν, θα έρθει η Ευρωπαϊκή Ένωση με μια από τις σφαλιάρες που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, να μας το επιβάλει νταβατζιλίκι. Και καλά θα κάνει.

Αφού δεν μας αφορά το θέμα, γιατί το κουβεντιάζουμε; Δεν είπε κανείς ότι δεν μας αφορά.

Χρειαζόμαστε Επιστημονικό Συμβούλιο, το οποίο θα ορίζει το "ιατρικώς αποδεκτό", σε οτιδήποτε κινείται στο ΕΚΑΒ. Για να μην έρχονται κάτι τυχαίοι Διοικητές και βγάζουν κατευθύνσεις σύμφωνα με τα συμφέροντά τους.

Θα καθορίζει και θα υπογράφει τα Πρωτόκολλα. Θα ελέγχει την εφαρμογή τους και πολλά άλλα.

Επιστημονικό Συμβούλιο αποτελούμενο από Γιατρούς Επείγουσας Ιατρικής.

Μας αφορά για να γίνει η περίφημη επικοινωνία με το ΤΕΠ, να ενημερώνουμε και να παίρνουμε ιατρικές οδηγίες πέρα από τα πρωτόκολλα.

Τώρα μπορεί κάποιος να βάλει 100 ερωτήματα. Η απάντηση είναι σε όλα η ίδια: Όπως γίνεται στα Πολιτισμένα Κράτη.

Παραδείγματα:

Χωρίς κινητές Μονάδες, ποιος θα κάνει τις διακομιδές; Οι Κινητές Μονάδες των Νοσοκομείων. Είναι δική τους δουλειά.

Ποιος θα κάνει τις αεροδιακομιδές; Ίδια απάντηση.

Ποιος θα στελεχώσει τα ιατρεία που έχει εγκαταστήσει το ΕΚΑΒ σε διάφορα σημεία; Δεν με αφορά. Να τα ξεεγκαταστήσει και όποιος θέλει ιατρείο να προσλάβει προσωπικό και να το πληρώνει.

Και πάει λέγοντας.

Και ξαναπάει η Μαριλίζα στο Γιώργο, με άλλα τόσα εκατομμύρια οικονομία. Και άσε τα λαμόγια και τους υπερασπιστές του δικαιώματος στην τεμπελιά, να μιλάνε για εκχώρηση αρμοδιοτήτων και να φωνάζουν συνθήματα του Μάη του '68. Και για την ταμπακιέρα να μην λένε κουβέντα.

Καλή Πρωτοχρονιά και εδώ είμαστε.

Πως Γίνεται Αυτό 2

Για να κάνουμε προτάσεις για το μέλλον του ΕΚΑΒ, πρέπει να παραδεχτούμε και να συνομολογήσουμε ορισμένα βασικά:

1. Όσοι υπηρετούμε σήμερα, δεν ανήκουμε στο μέλλον του ΕΚΑΒ.

2. Όσοι επιθυμούν να ανήκουν στο μέλλον του ΕΚΑΒ, πρέπει να κοπιάσουν.

3. Όσοι σήμερα υπηρετούμε, οφείλουμε να εργαστούμε και να προετοιμάσουμε το μέλλον του ΕΚΑΒ, άσχετα αν δεν θα ανήκουμε σ' αυτό.

Διασώστες -Πληρώματα Ασθενοφόρων.

Το κακό ξεκινάει από τα δυο καρπούζια που το ΕΚΑΒ έχει βάλει σε μια μασχάλη. Επείγοντα και Διακομιδές. Δύο χρόνια σπουδές για να έχεις ταξιτζήδες με γνώσεις φαρμακολογίας. Τις Διακομιδές μπορεί να τις κάνει προσωπικό με 6μηνη εκπαίδευση στην ασφαλή μεταφορά. Τι έχουμε λοιπόν; Πεταμένα εκατομμύρια στην εκπαίδευση.

Εκπαίδευση η οποία είναι επαρκής, όταν το περιστατικό είναι επείγον (Emergency). Τα πράγματα αλλάζουν, όταν το περιστατικό ανήκει στην κατηγορία των κρίσιμων (Critical). Εκεί χρειάζεται προσωπικό με ALS ικανότητες (skills) και αρμοδιότητες.

Αρμοδιότητες συνάδελφοι, που καμία Πανεπιστημιακή κοινότητα δεν πρόκειται να παραχωρήσει σε μη επιστημονικό προσωπικό. Και ειδικά στον τσοπάνη που αυτοβαφτίστηκε γιατρός, επειδή για 2 χρόνια έπινε καφέ στο Verde.

Πως γίνεται λοιπόν;

Τα ασθενοφόρα επειγόντων θα στελεχώνονται από απόφοιτους Ακαδημαϊκής εκπαίδευσης, κατά προτίμηση Παραγωγικής Σχολής, κατά το πρότυπο της Αστυνομικής Ακαδημίας (τόσους χρειαζόμαστε - τόσους παίρνουμε). Και λύθηκαν όλα τα προβλήματα.

Και επειδή ξέρω τι λέτε από μέσα σας, θα σας απαντήσω αμέσως. "και μεις τι θα γίνουμε; Θα ρθει ο μπούλης από την Ακαδημία να μας το παίζει μάγκας; Σε μένα που είμαι κομάντο;" Αυτό το πρόβλημα υπάρχει σε πολλές υπηρεσίες της Ελλάδας και όλου του κόσμου. Λύση:

Ειδική διάταξη της Ακαδημίας θα επιτρέπει την είσοδο στη σχολή, ποσοστού ήδη υπηρετούντων που επιθυμούν. Και ειδική διάταξη στον Οργανισμό του ΕΚΑΒ θα υποχρεώνει, στη στελέχωση του ασθενοφόρου από έναν απόφοιτο Ακαδημίας και έναν ΙΕΚ.

Άλλες απορίες: Πως θα πάω "μέσα"; Και πως θα γίνεται η δουλειά;

Αυτά είναι εύκολα. Απλώς αντιγράφεις τον κανονισμό μιας υπηρεσίας Πολιτισμένου Κράτους. Ένας που κοιτούσα πρόσφατα, προβλέπει 15ετή μάχιμη υπηρεσία και ολοκλήρωση του σχολείου συντονιστή (dispatch).

Το κέντρο δουλεύει με πρωτόκολλα, βάσει των οποίων καθορίζεται ποιο περιστατικό είναι επείγον και ποιο όχι.

Πόσα ασθενοφόρα χρειάζονται στη βάρδια για επείγοντα και κρίσιμα περιστατικά; Το πολύ 20 για το Λεκανοπέδιο. Πόσοι Εκφωνητές; Ένας (1). Πόσοι τηλεφωνητές; Μη ρωτάς. Πόσα εκατομμύρια γλυτώνει το κράτος; Απίστευτα.

Και ποιος θα κάνει τις Διακομιδές;

Εδώ θα πέσει ξύλο. Εγώ σας δίνω όλες τις λύσεις και διαλέγει ο καθένας ότι θέλει, ή ότι τον βολεύει.

1. Η πιο ανώδυνη, η οποία προσωπικά δεν μου αρέσει. Ξεχωριστή διεύθυνση μέσα στο ΕΚΑΒ, υπηρεσιών ασθενοφόρων (ambulance services), χωρίς ομφάλιο λώρο με την Διεύθυνση Επειγόντων (EMS). Αυτό για τους πονηρούς που θα θελήσουν να τελειώσουν την Ακαδημία, να πληρώνονται ως ΠΕ και να κάνουν χρόνια.

2. Δημοτικά Ασθενοφόρα. Ο κάθε Δήμος να βγάλει ένα - δύο, ή όσα θέλει και να εξυπηρετεί τους δημότες του. Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο. Διαγράφονται τεράστια κονδύλια από τον προϋπολογισμό του ΕΚΑΒ και οι δαπάνες μοιράζονται στους Δήμους. Και πάει η Μαριλίζα στον Γιώργο και δείχνει αποτελέσματα με τη μία.

3. Συμβάσεις των Ταμείων με Ιδιώτες. Όχι ιδιωτικά να πληρώνονται από τον κοσμάκη, επειδή το ΕΚΑΒ είναι δημόσιο καφενείο.

Τι εκπαίδευσης πρέπει να είναι το προσωπικό; Το είπαμε. 6μηνο ΚΕΚ. Και όποιος θέλει να δουλεύει σε ασθενοφόρο, να πηγαίνει στον Δήμο του. Όχι να ξενιτεύεται στην Αθήνα. Και αν δεν έχει θέσεις ο Δήμος του; Τι να κάνουμε; Και γω ήθελα να γίνω αστροναύτης αλλά δεν με πήρανε.

Και ποιος θα κάνει τα περιστατικά των Νοσοκομείων; Όταν η διακομιδή είναι διανοσοκομεική, θα γίνεται από ασθενοφόρο του Νοσοκομείου. Οι άλλες, από ασθενοφόρο της προηγούμενης κατηγορίας.

Γιατρούς χρειάζεται το ΕΚΑΒ; Και πως γίνεται; Στην επόμενη ανάρτηση.

Χρόνια Πολλά σε όλους.

Πως Γίνεται Αυτό;

Κάθε φορά που κάποιος συνάδελφος εκθέτει τις απόψεις που, σχετικά με ζητήματα της δουλειάς μας, εμφανίζεται ο φίλος και συνάδελφος Βασίλης, ο οποίος μέσω του γραφικού καφετζή του χωριού του, ρωτά: "καλά όλα αυτά, αλλά πως γίνεται αυτό;"

Η απάντηση, κατ' αρχήν, φαντάζει εύκολη: Μαζεύουμε τα στοιχεία, κάνουμε προτάσεις προς την πολιτική ηγεσία και γίνεται. Δεν γίνεται όμως έτσι. Και δεν γίνεται, γιατί είναι λάθος η ερώτηση του καφετζή.

Η σωστή ερώτηση είναι: "που γίνεται αυτό;". Όχι στην Ελλάδα πάντως. Γιατί εδώ κανείς δεν είναι σε θέση να κάνει προτάσεις. Για τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει μια πρόταση, αναφέρθηκα σε προηγούμενη ανάρτηση. Αυτά ισχύουν διεθνώς. Στην Ελλάδα, μια πρόταση πρέπει να έχει και δύο επιπλέον χαρακτηριστικά: Να περιλαμβάνει και αυτόν που προτείνει και μάλιστα σε πόστο από το οποίο θα διοικεί, ή τουλάχιστον θα επηρεάζει τις εξελίξεις στο χώρο.

Παραδείγματα:

1. Ζητάς από έναν Γιατρό (πρώην looser, νυν "βρήκα πεδίο να παίξω μπάλα και βλάχους να πουλήσω επιστήμη") προτάσεις για το ΕΚΑΒ. Τα στοιχεία τα ξέρει και τα συμπεράσματα είναι κοινά για όλους. Τι να προτείνει λοιπόν; Να μην έχει Γιατρούς το ΕΚΑΒ; Οπότε πλακώνεται στις εργασίες για να μαϊμουδίσει τα στοιχεία. Έχω κρατημένη εργασία πολύ καλής Γιατρού και φίλης, η οποία αποδεικνύει το αυτονόητο: Ότι σε μια αεροδιακομιδή από τη Ρόδο στην Αθήνα, ο ασθενής που έχει ως πάθηση όλη την ιατρική βιβλιογραφία και υποστηρίζεται με 40 φάρμακα και 5 μηχανήματα, πρέπει να συνοδεύεται από γιατρό. Σε ποιο συμπέρασμα όμως καταλήγει; Ότι στο ΕΚΑΒ πρέπει να υπάρχουν Γιατροί.

Καμία αναφορά στην διεθνή εμπειρία, ότι τις δευτερογενείς και τριτογενείς αεροδιακομιδές, δεν τις πραγματοποιούν οι οργανισμοί Άμεσης Βοήθειας και ότι στις πρωτογενείς δεν χρησιμοποιούνται Γιατροί, αλλά Paramedics. Αυτό την συνέφερε, αυτό το συμπέρασμα έβγαλε. Το Παρουσίασε σε Πανελλήνιο Συνέδριο και δεν βρέθηκε ούτε ένας χάνος, από αυτούς που άκουγαν με ανοιχτό στόμα, να ρωτήσει τι σχέση έχουν οι τακτικές αεροδιακομιδές με τα επείγοντα στο δρόμο.

Άλλος περίεργος τύπος παρουσίασε μία εργασία του 1974 σύμφωνα με την οποία "Αμερικανός καθηγητής παρουσίασε στοιχεία για την εγκληματική ανεπάρκεια των Paramedics και την ανάγκη αντικατάστασής τους με Γιατρούς". Ούτε ανέφερε βιβλιογραφία, ούτε τι έχει γίνει στην Αμερική από το 1974 μέχρι σήμερα. Απλώς χρησιμοποίησε την μέθοδο, σύμφωνα με την οποία κι εγώ μπορώ να διαδίδω ότι βάσει κάποιων στοιχείων είναι αδερφή και ψαρεύει ναύτες.

2. Ζητάς από έναν πτυχιούχο Διασώστη (πρώην looser, νυν "βρήκα πεδίο να παίξω μπάλα και βλάχους να αλληλοκοροϊδευόμαστε") προτάσεις για το ΕΚΑΒ. Κι αυτός γνωρίζει τα στοιχεία. Και την πραγματικότητα. Και έχει ήδη βαπτιστεί σε Paramedic. Και επειδή δεν μπορεί να κατεβάσει τον Paramedic στο επίπεδό του, έχει ανεβάσει το ρεζίλι του σε επίπεδο Paramedic. Και προτείνει ότι το ΕΚΑΒ χρειάζεται μόνο άτομα του δικού του επιπέδου εκπαίδευσης και κανέναν άλλο.

Και αγνοεί (κρύβει) ότι μια σειρά από επείγοντα, χρειάζονται ALS αντιμετώπιση.

3. Ζητάς από άλλο πτυχιούχο Διασώστη ("εγινα Δημόσιος Υπάλληλος") προτάσεις για το ΕΚΑΒ. Προτείνει: Πότε θα προσληφθούμε ρε παιδιά; Να έχουμε και 100 Γιατρούς, δεν ξέρω το λόγο, αλλά είναι καλύτερα.

4. Ζητάς από μη πτυχιούχο Διασώστη προτάσεις για το ΕΚΑΒ. Προτείνει: Όλα αυτά που λέτε είναι καλά, αλλά εγώ πρέπει να κάνω επείγοντα γιατί με βολεύει το αυτοκίνητο και η αλλαγή. Πρέπει να προσλάβουμε 3000 άτομα για να μειωθεί η δουλειά και φέρτε και γιατρούς για να κάνουν τα επείγοντα. Κατά περίεργη σύμπτωση, αριστεροί και δεξιοί έχουν την ίδια φρασεολογία και καταδικάζουν, τα περί υπαλλήλων δύο ταχυτήτων, ξορκίζουν την ιδιωτικοποίηση και δεν έχουν πρόβλημα με το πόσοι θα πεθάνουν, αρκεί τα πράγματα να μείνουν ως έχουν. Και να μπορώ να παίρνω καρέκλες στη Διοίκηση και στο Σωματείο.

[Αν τώρα γράψω για τον τηλεφωνητή, τον εκφωνητή, τον "θέλω να γίνω διοικητικός", τον "δώστε μου μετάθεση και κάνω όποια στάση μου ζητήσετε, γράφομαι και στην ΔΑΚΕ", τι μένει; Κάτι ψιλά. Κάτι λίγοι.]

Όπως ο συνάδελφος ο Τάσος, που γράφει πως γίνεται αλλού, αλλά δεν τολμάει να απαντήσει πως γίνεται στην Ελλάδα.

5. Ζητάς από έναν ανεξάρτητο αλλοδαπό μαλάκα προτάσεις για το ΕΚΑΒ. Εκεί θα απαντηθεί Βασίλη το ερώτημα του καφετζή. Σε λίγο.

Είμαι κακός συνάδελφοι; ΝΑΙ. Δεν είστε φίλοι μου πια;

Όποιος αντέξει. Να είστε σίγουροι, ότι εγώ θα αντέξω.

Προτάσεις, που λέγαμε

Προχτές είμαστε τρεις και ο κούκος στη βάρδια. Τα 9 στα 10 αυτοκίνητα κάνουν το ΤΑΧΙ και κάθε που βγαίνει επείγον, ψάχνει το κέντρο ασθενοφόρο να στείλει. Τα ίδια παντελάκη μου....

Και μέσα στο χαμό, έχουμε και τις καλύψεις. Ένα αυτοκίνητο στον Κορυδαλλό στη δίκη, ένα στο γήπεδο, ένα στο κλειστό.

Τόσα χρόνια η ίδια μαλακία. Έρχεται στην Ελλάδα ο Πρόεδρος της τάδε χώρας, μια Μονάδα του ΕΚΑΒ να τρέχει ξοπίσω του, σε ξενοδοχεία και ταβέρνες.

Σε όλους τους αγώνες και σε όλες τις αθλητικές εκδηλώσεις, ένα ασθενοφόρο. Λες και περισσεύουν και δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε.

Πως ξεκίνησε αυτή η μαλακία δεν ξέρω. Προφανώς πριν από χρόνια, κάποιος υπεύθυνος κάποιας διοργάνωσης, ζήτησε ασθενοφόρο για να καλύψει τον κώλο του και κάποιος στο υπουργείο ανακάλυψε το pampers ΕΚΑΒ. Θα είχε δει στο Εξωτερικό ασθενοφόρα στα γήπεδα και θα νόμισε ότι έτσι γίνεται.

Πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο δεν γίνεται έτσι. Πουθενά δεν τραβάνε ασθενοφόρο από το δίκτυο επειγόντων, για να το στείλουν στο γήπεδο, ή στον μαλάκα τον επίσημο. Μόνο στην Ελλάδα γίνεται αυτό, γιατί κανένας δεν ζορίζει το μυαλό του, αλλά πάντα ψάχνουμε τις εύκολες λύσεις, χωρίς βέβαια να σκεφτόμαστε τις συνέπειες.

Κατ' αρχήν πουθενά δεν υπάρχει το "τζάμπα". Όλοι οι διοργανωτές στο Εξωτερικό, είτε μιλάμε για κράτος, είτε για ιδιώτη, πληρώνουν. Και το κονδύλι μπαίνει στα έξοδα της διοργάνωσης. Θέλεις κύριε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ να καλύψει τον αγώνα; Δίνεις τόσα και έρχονται δύο συνάδελφοι, εκτός υπηρεσίας, με ένα ασθενοφόρο και σε καλύπτουν.

Δεν γουστάρεις το ΕΚΑΒ; Αγόρασε ένα δικό σου και πλήρωνε δύο Διασώστες να έρχονται να το στελεχώνουν, όταν γίνεται η διοργάνωση.

Έτσι δουλεύει το σύστημα παντού. Έτσι δημιουργούνται θέσεις εργασίας για Διασώστες.

Είναι δυνατόν ο Κόκκαλης να βάζει 500 χιλιάδες στο παντελόνι, κάθε φορά που ο γαύρος παίζει στο "Καραϊσκάκη" και το ασθενοφόρο να είναι "τζάμπα". Είναι.

Είναι, γιατί και στο ΕΚΑΒ δεν βρίσκεται ένα Σωματείο, ή ένας μάγκας Πρόεδρος να πει όχι. Ναι σε όλα, να περνάει ο καιρός και να πέφτουν τα μηνιάτικα.

Εδώ όταν απέτυχαν να φτιάξουν εναέρια μέσα και τους έπεφταν τα ελικόπτερα, το ένα μετά το άλλο, αντί να πάνε έξω να δούνε πως γίνεται, έδωσαν την διαχείριση στην Πολεμική Αεροπορία, για να φύγουν οι ευθύνες από πάνω τους. Και από τότε κανείς δεν ξανακούμπησε το θέμα. Στα παπάρια τους το κόστος λειτουργίας και οι συνθήκες μεταφοράς των ασθενών.