Άδεια 2η περίοδο φέτος και η διαδρομή γνωστή. Κυπαρισσία - Ερατεινή - Βόλος, ή αντίστροφα, ανάλογα με την εποχή. Γιατί αν πας να βουτήξεις αρχές Ιούλη στην Δυτική Πελοπόννησο, ότι μπει στο νερό θα σου ξεραθεί και θα κάνεις μέρες να το ξαναχρησιμοποιήσεις.
Δυστυχώς (!) το σπίτι στην Κυπαρισσία δεν ήταν διαθέσιμο φέτος και με μεγάλη μου "λύπη", έχασα την επίσκεψη στα "άγια χώματα". Πάμε από Βόλο λοιπόν και παντού είμαστε μόνοι μας. Στην Εθνική οδό, στην πόλη, στην παραλία, στο ουζερί. Ωραίο πράγμα η κρίση. Σε γλυτώνει από μεγάλη ταλαιπωρία. Εμένα η κρίση (το 'χω ξαναπεί) δεν με άγγιξε. Εμένα και όλους όσους ήμασταν σε κρίση χρόνια πριν. Άγγιξε δύο κατηγορίες. Αυτούς που την παλεύανε ίσα - ίσα και τώρα θα αρχίσουν να χρωστάνε. Εναλλακτικά θα κάνουν το σκατό τους παξιμάδι. Και αυτό τους συμβουλεύω να κάνουν. Εγώ που διάλεξα άλλο δρόμο, παλεύω με τις τράπεζες από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Ειδικά οι νέοι, είναι η καλύτερή τους, αρκεί να μην κάνουν σφάλματα. Να μην παντρευτούν μικροί, για παράδειγμα. Ο γάμος για τον νέο είναι σαν να έχει κάνει φόνο. Χάνει 20 χρόνια από τη ζωή του, με την διαφορά ότι στο γάμο έχει την ψευδαίσθηση ότι είναι ελεύθερος.
Γάμο μπορείς να κάνεις, αν σου κάτσει η εγγονή του Μητσοτάκη, ή η κόρη του Πολύδωρα. Όχι " έχει σπίτι η νύφη και την πήρα", γιατί τώρα έχει χαράτσια. Και μόλις περάσουν οι γλύκες θα σου τη λέει συνέχεια: "ο πατέρας μου έκανε ολόκληρο σπίτι και συ άχρηστε δεν μπορείς να το συντηρήσεις".
Αντίθετα, αν μείνει ελεύθερος και βρει μια δουλίτσα με 800 ευρώ (και μια δεύτερη να πάει πιο ψηλά), είναι όλα για πάρτη του. Τσάμπα σπίτι, τσάμπα φαΐ. Αγοράζει Porsche με 300 το μήνα (άλλο καλό της κρίσης) και έχει 6 γκόμενες. Την Κυριακή ρεπό να πάει κανένα γήπεδο.
Θα μου πεις "και τα κορίτσια τι θα κάνουν;". Ότι έκαναν πάντα. Το παραπάνω σύστημα το εφαρμόζουν αιώνες τώρα. Μένουν με τους δικούς τους, αγοράζουν αυτοκινητάκι, ότι περισσεύει τράπεζα. Όταν κανονίζουν έξοδο, ανάληψη 20 ευρώ για την περίπτωση που τσακωθούν με τον μαλάκα και πάρουν ταξί. Οι μισές αυτό. Οι άλλες μισές σπουδάζουν.
Η δεύτερη κατηγορία που την έφαγε από την κρίση είναι οι "μαζί τα φάγαμε". Οι φοροφυγάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, οι μιζαδόροι του Δημοσίου, οι μισθωτοί των 3500 το μήνα, οι Γιατροί και οι δικηγόροι. Τους τα μάζεψε μία φορά με το Χρηματιστήριο. Θα τους τα μαζέψει και τώρα. Από την μία τα χαράτσια, από την άλλη το "πόθεν έσχες", σκούζει ο λαμαρινάς με τα 14 διαμερίσματα ότι είναι φτωχός, αφού δηλώνει μόνο 7000 το χρόνο.
Το φετινό καλοκαίρι είναι ιδιαίτερο. Δεν πήγαν διακοπές οι πολιτικοί, δεν σταμάτησε ούτε μέρα η ειδησεογραφία, έχουμε και τους Ολυμπιακούς.
Δεν πήγε καλά η Ελλάδα. Μάλλον τελείωσαν οι ομογενείς από Ρωσία και οι Βορειοηπειρώτες.
Στον πάτο και οι Βούλγαροι, μέχρι να ανακαλύψουν κανένα καινούριο φάρμακο.
Δεν έβγαλα τον υπολογιστή από το αυτοκίνητο και έτσι έμεινα μακριά από το ΕΚΑΒ, όσο ήμουν στο Βόλο. Έκανα κάτι βουτιές στη Μπούφα και μερικές επισκέψεις στα ουζερί. Σε ένα από αυτά δεν βρήκα εμφιαλωμένο "Αποστολάκη" και προκειμένου να ξεπέσω στο "Θεσσαλικό", παρήγγειλα χύμα. Είκοσι χρόνια είχα να το κάνω αυτό και τα πράγματα είναι χειρότερα από τότε. Χημεία σκέτη. Καπάκι μία μπύρα για να ξεπλυθεί από τον οργανισμό.
Την πέμπτη μέρα κατηφόρισα την Εθνική, πήρα τον Μπράλο για να πέσω Φωκίδα. Η Ερατεινή με περίμενε σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από πέρυσι. Άραξα στο MISTRAL όπως πάντα και κάθε μέρα περνούσα την ίδια "ταλαιπωρία". Από το ξενοδοχείο 9 μέτρα μέχρι την ομπρέλα και από κει άλλα 4 μέχρι τη θάλασσα. Και το μεσημέρι άλλα 4 μέχρι τον "Βαλιάνο" για φαγητό. Το απόγευμα επανάληψη.
Το μεσημέρι τρώγαμε ψαρικά, το βράδυ μαγειρευτά, ή το μεσημέρι μαγειρευτά και το βράδυ κρέας. Κάποια στιγμή ένας ξιφίας 15 κιλά, έκανε το λάθος να περάσει μπροστά από τα καΐκια που ψάρευαν στα ανοιχτά και κατέληξε ψητός μόλις βγήκε από την θάλασσα. Την επόμενη συνέλαβα τον ταβερνιάρη να αγοράζει κάτι ζωντανές καραβίδες και έγιναν επιτόπου με μακαρόνια.
Το φαγητό 50 ευρώ τη μέρα, οπότε ο προϋπολογισμός τηρήθηκε χωρίς υπερβάσεις και χωρίς να χρειαστεί να πάρω ισοδύναμα μέτρα.
Έκανα δύο - τρεις αναγνωριστικές βόλτες και διαπίστωσα ότι δεν υπήρχε ΕΚΑΒίτης στο χωριό. Ακόμη κι Αντρέας που είναι μόνιμος κάτοικος, πήγε διακοπές στο χωριό της γυναίκας. Την τρίτη μέρα πέρασε από μπροστά μου ο Φώτης. Πιάσαμε την κουβέντα για το ΕΚΑΒ, αλλά δεν με χάλασε, γιατί μ' αρέσει να μιλάω μαζί του για το οτιδήποτε. Χώρια οι μπύρες που ήπιαμε.
Οι μπύρες, άλλη θλιβερή ιστορία. Είμαι και αδύνατος και δεν μου πάει η κοιλιά με τίποτα. Έχω λιώσει αφότου επέστρεψα για να την εξαφανίσω.
Κάπου εκεί κόλλησε και το κινητό και αναγκάστηκα να πεταχτώ Ναύπακτο να πάρω άλλο. Μποτιλιάρισμα στη Ναύπακτο, κόλαση. Καλύτερα στην Ομόνοια. Έτσι πέρασα στη νέα εποχή, αποκτώντας smartphone. Τα κινητά κρατάνε όλο και λιγότερο και κάθε φορά πρέπει να διαβάζω τόμους ολόκληρους, για να το κάνω να δουλέψει.
Στο internet λοιπόν από το κινητό και για να δούμε τι γίνεται. Μία από τα ίδια, από όσους έμειναν πίσω. Η γκρίνια περιορισμένη λόγω διακοπών, αλλά στο ίδιο μοτίβο. Ακόμη αρνούμαστε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει. Ακόμη μας φταίνε οι άλλοι. Δεν πειράζει καλά να είμαστε, να βγάλουμε το Χειμώνα και φέτος χωρίς εκπλήξεις. Τα μέτρα που θα παρθούν δεν μας φοβίζουν, γιατί έτσι κι αλλιώς όποιος έχει πληρώνει. Όσο και να σκούζει.
Καλή επιστροφή στους αδειούχους της 2ης περιόδου και καλά να περάσουν όσοι φεύγουν. Του χρόνου με υγεία. Από Δευτέρα στην Ομόνοια, να διαπιστώσω τι δουλειά έκανε η Αστυνομία όσο έλειπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου