Ναι πήγα Ερατεινή και φέτος όπως είχα πει. Δεν τόλμησα την Αθηνών – Πατρών, αλλά προτίμησα την διαδρομή από Κάστρο. Πολύ στροφιλίκι, αλλά το Lancer με την ανάρτηση πολλαπλών συνδέσμων τις έχει χαλαρά. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Άλλοι επενδύουν σε αυτοκίνητα, για να κάνουν το κέφι τους και άλλοι σε ακίνητα, για να μεγαλώσουν την περιουσία τους και να τα πάρουν μαζί τους. Θα μου πεις τώρα, μπορείς ρε κακομοίρη με 20000 να χτίσεις μεζονέτες; Όχι βέβαια, αλλά ένας μισθωτός με υποχρεώσεις, δεν μπορεί να μαζέψει περισσότερα. Εκτός αν μπλεχτεί στην διοίκηση και βρει τρόπους να έχει ‘επιπλέον εισοδήματα’. Ξέρετε τι λέω.
Στην Ερατεινή δεν είχε αλλάξει τίποτα. Το ίδιο όμορφα με πέρυσι, λογικές τιμές, καλό φαγητό, ηρεμία. Μόνο μου φάνηκε, ότι είχε περισσότερο κόσμο. Άλλο όμως ήταν το ‘κακό’. Μέσα σε 150 μέτρα χωριό, συνάντησα έξι (6) Εκαβίτες!!! (Τελικά είμαστε πολλοί, αλλά σκόρπιοι). Οπότε πώς να χαλαρώσεις. Πάλι οι ίδιες συζητήσεις. Κάποιοι πρέπει να φταρνίζονταν, γιατί τους μελετούσαμε συνέχεια.
Έμαθα και τα κατορθώματα της Διοίκησης, σε τοπικό επίπεδο. Ο Τομέας στελεχώνεται από 20 άτομα – 18 Εκαβίτες και 2 νοσοκομειακούς οδηγούς. Η Διοίκηση έκανε και δω το θαύμα της, για να δημιουργήσει αναταραχή και να μην δουλεύει τίποτα. Τοποθέτησε υπεύθυνο Τομέα, νοσοκομειακό οδηγό!!! Ακολούθησαν διαμαρτυρίες και πολύμηνες διαπραγματεύσεις, μέχρι να βρεθεί λύση: προτάθηκε στους συναδέλφους να καταγγείλουν (να ρουφιανέψουν δηλαδή) τον υπεύθυνο, ώστε να βρεθεί πάτημα για την αντικατάστασή του. Οι συνάδελφοι αρνήθηκαν και η πετυχημένη, σε πολλές άλλες περιπτώσεις, συνταγή απέτυχε στη Φωκίδα. Το λέω αυτό, γιατί ακριβώς αυτή η μέθοδος, με απόλυτη επιτυχία, εφαρμόστηκε για να διωχτώ εγώ και άλλοι συνάδελφοι από τις αεροδιακομιδές και φαντάζομαι και αλλού. Στην Αθήνα περισσεύουν οι ρουφιάνοι. Ίσως πρέπει να στείλουμε και στην Φωκίδα, για να διευκολύνουν το έργο της Διοίκησης.
Τελικά ο υπεύθυνος αντικαταστάθηκε με Εκαβίτη και αποκαταστάθηκε η ηρεμία, για να παραμείνουν τα άλλα γνωστά σε όλους προβλήματα, τα οποία όμως απασχολούν το σύνολο σχεδόν της επαρχίας.
Μια και ανοίξαμε όμως το θέμα, θα κάνω μια παρένθεση για να δούμε τι σημαίνει, ‘υπεύθυνος’ στο ΕΚΑΒ; Ως γνωστόν ο Έλληνας ψοφάει για εξουσία. Και η δίψα του γι’ αυτή, είναι αντιστρόφως ανάλογη της επάρκειάς του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα γνωστή προϊσταμένη: -‘εγώ διοικώ’, -‘εγώ κάνω διοίκηση’, -‘δεν είναι δική σου αρμοδιότητα’, -‘εσύ δεν είσαι τίποτα’ και πάει λέγοντας, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κανέναν δεν θεωρεί ικανό συνεργάτη, αφού έχει ταυτίσει την ικανότητα των άλλων με την αμφισβήτηση της εξουσίας της. Ποιος είναι καλός; Αυτός που έχει την ιδέα ενός σχεδίου, έχει σκεφτεί ταυτόχρονα τον τρόπο υλοποίησης, αλλά πάει και το αναφέρει αποκλειστικά σ’ αυτήν. Οπότε, ή θα παρουσιάσει το σχέδιο ως δικό της, ή αν δεν μπορεί να το υλοποιήσει, θα το κάψει επιτόπου λέγοντας ‘μ’ αυτό έχω ασχοληθεί ΕΓΩ πριν χρόνια, αλλά δεν γίνεται’. (Αφιερωμένο εξαιρετικά στους συναδέλφους σε κάποιο γραφείο, που δήλωσαν φανατικοί αναγνώστες της ιστοσελίδας).
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στους ‘υπεύθυνους’. Ποιος είναι λοιπόν, ο ορισμός του υπεύθυνου; Υπεύθυνος ονομάζεται ο μαλάκας, ο οποίος ορίζεται από την Διοίκηση του ΕΚΑΒ, για να οργανώσει την δουλειά, σε ένα τμήμα ή σε έναν τομέα. Αυτός ο μαλάκας εργάζεται νυχθημερόν, μαλώνει με τους συναδέλφους του και μόλις τελειώσει τη δουλειά και έρθει η ώρα για τα ρουσφέτια συκοφαντείται και πετιέται στα σκουπίδια. Και βέβαια δεν υπάρχει και καμιά αντίδραση από τους συναδέλφους του, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα τους είχε πιέσει και δεν τον γουστάρει κανείς. Άσε που πάντα υπάρχει έτερος μαλάκας, που περιμένει στη γωνία να οριστεί αυτός ως ‘υπεύθυνος’. Μαλάκας στη θέση του μαλάκα, δηλαδή. Σ΄ αυτά που γράφω δεν δέχομαι αντίλογο, γιατί τέτοιος μαλάκας έχω υπάρξει, όχι μία αλλά δύο φορές. Την πρώτη φορά το ’98 (επί των ημερών ανεκδιήγητου προέδρου που θεωρούσε το ΕΚΑΒ ιδιοκτησία του), στάλθηκα από τις μονάδες για παραθέριση στην Ομόνοια. Και έγινε φωτοτυπία και το ’07.
Θα μου πεις τώρα και με το δίκιο σου, ‘καλά και συ δεν έβαλες μυαλό την πρώτη φορά; Οπότε καλά να πάθεις’! Δεν είναι ακριβώς έτσι. Την δεύτερη φορά είχα πλήρη επίγνωση. Δεν είχα καμία αμφιβολία, ότι θα με πουλούσαν. Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ ότι κάποιοι θα έφταναν στο σημείο να καταστρέψουν την δουλειά που είχαμε κάνει. Πόσο μάλλον να φανταστώ, ότι θα βρίσκονταν διοίκηση που δεν είχε πρόβλημα να καταστρέψει, όχι το έργο σε έναν τομέα, αλλά ολόκληρο το ΕΚΑΒ. Αυτοί όμως μόλις ανέλαβαν, το πρώτο που έκαναν ήταν να πουλήσουν τον πρόεδρο, που η κυβέρνησή τους είχε διορίσει. (Δεν μπόρεσαν να χωνέψουν οι κακομοίρηδες, ότι κάποιος ήρθε στο ΕΚΑΒ με Mercedes και δεν είχε ανάγκη να 'φάει'. Το σωστό στο ΕΚΑΒ είναι, πρώτα να χωθείς σε κάποιο πόστο στη διοίκηση και στην πορεία να αποκτήσεις Mercedes, Jeep, ή μεζονέτες).
Και στη συνέχεια εφάρμοσαν ανενόχλητοι το project ‘ρουσφέτια και διώξεις’. Συνταγή που είχε απορρίψει ένας από τους ελάχιστους τίμιους πολιτικούς που έβγαλε η παράταξή τους, ο Γ. Ράλλης το 1980. Τον οποίο επίσης πούλησαν. Για να έρθει ο Αντρέας και να τους βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Για να έρθουν, μέσα από γνωστές καταστάσεις και συνθήκες, πάλι στο προσκήνιο. Και το μυαλό τους να μην έχει φτάσει, ούτε στο 1980. Ακόμη την ΕΡΕ ονειρεύονται.
Ξέφυγε τελείως το θέμα. Από την Ερατεινή το πήγα στην ΕΡΕ. Το αφήνω εδώ.
Καλό χειμώνα σε όλους.
Στην Ερατεινή δεν είχε αλλάξει τίποτα. Το ίδιο όμορφα με πέρυσι, λογικές τιμές, καλό φαγητό, ηρεμία. Μόνο μου φάνηκε, ότι είχε περισσότερο κόσμο. Άλλο όμως ήταν το ‘κακό’. Μέσα σε 150 μέτρα χωριό, συνάντησα έξι (6) Εκαβίτες!!! (Τελικά είμαστε πολλοί, αλλά σκόρπιοι). Οπότε πώς να χαλαρώσεις. Πάλι οι ίδιες συζητήσεις. Κάποιοι πρέπει να φταρνίζονταν, γιατί τους μελετούσαμε συνέχεια.
Έμαθα και τα κατορθώματα της Διοίκησης, σε τοπικό επίπεδο. Ο Τομέας στελεχώνεται από 20 άτομα – 18 Εκαβίτες και 2 νοσοκομειακούς οδηγούς. Η Διοίκηση έκανε και δω το θαύμα της, για να δημιουργήσει αναταραχή και να μην δουλεύει τίποτα. Τοποθέτησε υπεύθυνο Τομέα, νοσοκομειακό οδηγό!!! Ακολούθησαν διαμαρτυρίες και πολύμηνες διαπραγματεύσεις, μέχρι να βρεθεί λύση: προτάθηκε στους συναδέλφους να καταγγείλουν (να ρουφιανέψουν δηλαδή) τον υπεύθυνο, ώστε να βρεθεί πάτημα για την αντικατάστασή του. Οι συνάδελφοι αρνήθηκαν και η πετυχημένη, σε πολλές άλλες περιπτώσεις, συνταγή απέτυχε στη Φωκίδα. Το λέω αυτό, γιατί ακριβώς αυτή η μέθοδος, με απόλυτη επιτυχία, εφαρμόστηκε για να διωχτώ εγώ και άλλοι συνάδελφοι από τις αεροδιακομιδές και φαντάζομαι και αλλού. Στην Αθήνα περισσεύουν οι ρουφιάνοι. Ίσως πρέπει να στείλουμε και στην Φωκίδα, για να διευκολύνουν το έργο της Διοίκησης.
Τελικά ο υπεύθυνος αντικαταστάθηκε με Εκαβίτη και αποκαταστάθηκε η ηρεμία, για να παραμείνουν τα άλλα γνωστά σε όλους προβλήματα, τα οποία όμως απασχολούν το σύνολο σχεδόν της επαρχίας.
Μια και ανοίξαμε όμως το θέμα, θα κάνω μια παρένθεση για να δούμε τι σημαίνει, ‘υπεύθυνος’ στο ΕΚΑΒ; Ως γνωστόν ο Έλληνας ψοφάει για εξουσία. Και η δίψα του γι’ αυτή, είναι αντιστρόφως ανάλογη της επάρκειάς του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα γνωστή προϊσταμένη: -‘εγώ διοικώ’, -‘εγώ κάνω διοίκηση’, -‘δεν είναι δική σου αρμοδιότητα’, -‘εσύ δεν είσαι τίποτα’ και πάει λέγοντας, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Κανέναν δεν θεωρεί ικανό συνεργάτη, αφού έχει ταυτίσει την ικανότητα των άλλων με την αμφισβήτηση της εξουσίας της. Ποιος είναι καλός; Αυτός που έχει την ιδέα ενός σχεδίου, έχει σκεφτεί ταυτόχρονα τον τρόπο υλοποίησης, αλλά πάει και το αναφέρει αποκλειστικά σ’ αυτήν. Οπότε, ή θα παρουσιάσει το σχέδιο ως δικό της, ή αν δεν μπορεί να το υλοποιήσει, θα το κάψει επιτόπου λέγοντας ‘μ’ αυτό έχω ασχοληθεί ΕΓΩ πριν χρόνια, αλλά δεν γίνεται’. (Αφιερωμένο εξαιρετικά στους συναδέλφους σε κάποιο γραφείο, που δήλωσαν φανατικοί αναγνώστες της ιστοσελίδας).
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στους ‘υπεύθυνους’. Ποιος είναι λοιπόν, ο ορισμός του υπεύθυνου; Υπεύθυνος ονομάζεται ο μαλάκας, ο οποίος ορίζεται από την Διοίκηση του ΕΚΑΒ, για να οργανώσει την δουλειά, σε ένα τμήμα ή σε έναν τομέα. Αυτός ο μαλάκας εργάζεται νυχθημερόν, μαλώνει με τους συναδέλφους του και μόλις τελειώσει τη δουλειά και έρθει η ώρα για τα ρουσφέτια συκοφαντείται και πετιέται στα σκουπίδια. Και βέβαια δεν υπάρχει και καμιά αντίδραση από τους συναδέλφους του, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα τους είχε πιέσει και δεν τον γουστάρει κανείς. Άσε που πάντα υπάρχει έτερος μαλάκας, που περιμένει στη γωνία να οριστεί αυτός ως ‘υπεύθυνος’. Μαλάκας στη θέση του μαλάκα, δηλαδή. Σ΄ αυτά που γράφω δεν δέχομαι αντίλογο, γιατί τέτοιος μαλάκας έχω υπάρξει, όχι μία αλλά δύο φορές. Την πρώτη φορά το ’98 (επί των ημερών ανεκδιήγητου προέδρου που θεωρούσε το ΕΚΑΒ ιδιοκτησία του), στάλθηκα από τις μονάδες για παραθέριση στην Ομόνοια. Και έγινε φωτοτυπία και το ’07.
Θα μου πεις τώρα και με το δίκιο σου, ‘καλά και συ δεν έβαλες μυαλό την πρώτη φορά; Οπότε καλά να πάθεις’! Δεν είναι ακριβώς έτσι. Την δεύτερη φορά είχα πλήρη επίγνωση. Δεν είχα καμία αμφιβολία, ότι θα με πουλούσαν. Δεν μπορούσα όμως να φανταστώ ότι κάποιοι θα έφταναν στο σημείο να καταστρέψουν την δουλειά που είχαμε κάνει. Πόσο μάλλον να φανταστώ, ότι θα βρίσκονταν διοίκηση που δεν είχε πρόβλημα να καταστρέψει, όχι το έργο σε έναν τομέα, αλλά ολόκληρο το ΕΚΑΒ. Αυτοί όμως μόλις ανέλαβαν, το πρώτο που έκαναν ήταν να πουλήσουν τον πρόεδρο, που η κυβέρνησή τους είχε διορίσει. (Δεν μπόρεσαν να χωνέψουν οι κακομοίρηδες, ότι κάποιος ήρθε στο ΕΚΑΒ με Mercedes και δεν είχε ανάγκη να 'φάει'. Το σωστό στο ΕΚΑΒ είναι, πρώτα να χωθείς σε κάποιο πόστο στη διοίκηση και στην πορεία να αποκτήσεις Mercedes, Jeep, ή μεζονέτες).
Και στη συνέχεια εφάρμοσαν ανενόχλητοι το project ‘ρουσφέτια και διώξεις’. Συνταγή που είχε απορρίψει ένας από τους ελάχιστους τίμιους πολιτικούς που έβγαλε η παράταξή τους, ο Γ. Ράλλης το 1980. Τον οποίο επίσης πούλησαν. Για να έρθει ο Αντρέας και να τους βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Για να έρθουν, μέσα από γνωστές καταστάσεις και συνθήκες, πάλι στο προσκήνιο. Και το μυαλό τους να μην έχει φτάσει, ούτε στο 1980. Ακόμη την ΕΡΕ ονειρεύονται.
Ξέφυγε τελείως το θέμα. Από την Ερατεινή το πήγα στην ΕΡΕ. Το αφήνω εδώ.
Καλό χειμώνα σε όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου