Όταν στο ΕΚΑΒ είσαι στέλεχος, προϊστάμενος, διευθυντής κλπ, είσαι άρχοντας. Δούκας. Σε διορίζει μία φιλική Διοίκηση και σου λέει, παίξε μπάλα στον Τομέα σου, στο Παράρτημά σου. Εσύ στήνεις την δουλειά όπως γουστάρεις, φτιάχνεις την αυλή σου να σε στηρίζει και προειδοποιείς όποιον έχει αντίρρηση. Ντύνεις το συνολικό πακέτο με επιστημονικό περιτύλιγμα, βάζεις και λίγο απαρχαιωμένο εσωτερικό κανονισμό να φυλάει σκοπιά και είσαι έτοιμος. Περιμένεις να περάσουν τα χρόνια, να πάρεις την σύνταξη με δόξα και τιμή και να διηγείσαι στα εγγόνια σου, πως αν δεν ήσουν εσύ, ο πλανήτης θα είχε καταστραφεί.
Βάστα μόνο, μην αλλάξουν τα πράγματα και έρθει κάποια Διοίκηση, η οποία θέλει να έχει λόγο και αρχίσει να ρωτάει, "πως αυτό και γιατί εκείνο". Εκεί έχεις πρόβλημα και οι επιλογές είναι περιορισμένες. Η πρώτη επιλογή, είναι να συνεργαστείς με την Διοίκηση, να την βοηθήσεις να εφαρμόσει την πολιτική της και να κρατήσεις την καρέκλα. Έτσι όμως θα χάσεις τα προνόμια και θα ξεπουλήσεις τους αυλικούς σου. Τι σόι Δούκας θα είσαι χωρίς αυλή;
Η δεύτερη επιλογή, είναι να πας σε διαπραγματεύσεις και να προσπαθήσεις να σώσεις, ότι μπορεί να σωθεί. Φέρνεις κάποιες αντιρρήσεις, απειλείς με παραίτηση και ανένδοτο αγώνα, αλλά το ρίσκο είναι μεγάλο. Οι παραιτήσεις ενίοτε γίνονται δεκτές και οι δίκες δεν κερδίζονται όλες.
Αν βέβαια, φοράς παντελόνια και πιστεύεις ότι έχεις δίκιο και η Διοίκηση άδικο, τότε ένας δρόμος υπάρχει. Της αξιοπρέπειας. Παραιτείσαι και φεύγεις κύριος, με το κεφάλι ψηλά.
Ένα πράγμα πρέπει να αποφύγεις. Να κάνεις τον Κινέζο και να δουλεύεις πίσω από την πλάτη της Διοίκησης. Γιατί η κατάληξη θα είναι μία. Θα βρεθείς στην λαιμητόμο και θα καρατομηθείς δημόσια. Ακόμη και οι αυλικοί σου θα έρθουν να απολαύσουν το θέαμα και να περιμένουν τον καινούριο Δούκα, να του προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου