Άδεια νωρίς και φέτος, λόγω μωρού. Δεν γίνεται να το τρέχεις στις παραλίες μέσα σε καύσωνες. Λεφτά δεν υπάρχουν, ότι και να λέει ο Γιώργος, γι’ αυτό πάμε να την βγάλουμε φτηνά. Είπαμε να ξεκινήσουμε με ένα πενθήμερο στην Κυπαρισσία, πόλη καταγωγής της γυναίκας, αφού υπάρχει σπίτι και γλυτώνουμε τα έξοδα διαμονής.
Τα προηγούμενα χρόνια το απέφευγα, για συγκεκριμένους λόγους. Αν μένεις απόκεντρα είσαι εντάξει. Εμείς όμως που μένουμε πάνω στην πλατεία, είναι σαν να πάμε διακοπές στην Ομόνοια. Ή και χειρότερα. Φορτηγά, νταλίκες, παπάκια με ελεύθερες εξατμίσεις, δεν σε αφήνουν να ησυχάσεις ούτε μια στιγμή. Χώρια τα turbo diesel να προσπαθούν να καβαλήσουν το πεζοδρόμιο της Καλατζάκου, για να μπορέσει ο αγρότης να πιει το ουίσκι του, χαλβαδιάζοντας την αλλοδαπή σερβιτόρα, κατάλοιπο της εποχής του ‘προσεχώς Ρωσίδες’. Αυτή η εποχή πέρασε βέβαια και σ’ όλη την διαδρομή μέχρι τους Γαργαλιάνους, δεν συναντάς παρά μόνο ένα κωλόμπαρο, το οποίο δεν ξέρω αν δουλεύει κιόλας, γιατί δεν έτυχε να περάσω νύχτα.
Το άλλο πρόβλημα ήταν, που να πας για μπάνιο. Το λιμάνι χρόνια κλειστό από μπάζα που είχαν χορταριάσει, μιας και τα έργα που είχαν ξεκινήσει από την εποχή της Ενετοκρατίας, είχαν βαλτώσει χωρίς κανείς να είναι υπεύθυνος και να λογοδοτήσει, όπως συνήθως συμβαίνει στην Ελλάδα. Την έβγαζα συνήθως στο Καλόνερο, όπου περισσότερο κολυμπούσα στο τσίπουρο, παρά στη θάλασσα, αφού δεν εμπιστευόμουν τις διαβεβαιώσεις, ότι τα βοθρολύματα της Κυπαρισσίας δεν βολτάριζαν προς τα κει.
Τον χειμώνα πηγαίνω συχνά, αφού τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα. Κλεισμένος μέσα δεν σε ενοχλεί η φασαρία, βγαίνεις μόνο μέχρι την παλιά πόλη για γουρνοπούλα. Υπάρχουν βέβαια προβλήματα τεσσάρων εποχών. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι χαντάκια. Έχει σκαφτεί και το τελευταίο στενό. Η Μεσσηνία θα έπρεπε να είναι ο κατ’ εξοχήν τόπος κραξίματος πολιτικών, αφού σε υποδομές πρέπει να είναι η χειρότερη της Ευρώπης. Τόσοι βουλευτές και υπουργοί, δεν κατάφεραν να φτιάξουν πέντε δρόμους. Βέβαια δεν είχαν και καμιά ανάγκη, αφού οι ψήφοι είναι σίγουροι. Φιλοδοξούν να βγάλουν και πρωθυπουργό οι Μεσσήνιοι. Ήθελα να ‘ξερα ο Αντώνης πως πάει στον τόπο του. Με ελικόπτερο; Δεν τον ενοχλούν οι δρόμοι; Έχει περάσει από τα Φιλιατρά; Έχει πάει μέχρι την Κυπαρισσία;
Άλλο πρόβλημα ήταν οι τιμές στα μαγαζιά. Ούτε στη Μύκονο να ήσουν. Αυτό διορθώθηκε τα τελευταία χρόνια, αφού τον τουρίστα τον κοιτάνε πλέον με το κιάλι. Και μιλάω για τον Έλληνα τουρίστα, γιατί αυτός θα αφήσει τα λεφτά. Προτιμούσαμε λοιπόν τα Φιλιατρά, πόλη του γαμπρού μου (εγώ και η αδερφή μου, μεγάλη επιτυχία. Ούτε σε ενυδρείο να ψαρεύαμε).
Φέτος τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Οι νταλίκες ακόμη περνάνε από την πλατεία, αλλά έφυγαν τα μπάζα από την παραλία. Αναβαθμίστηκε και η πλαζ, η οποία γέμισε ψάθινες ομπρέλες μπροστά από το Τουριστικό, το οποίο επίσης ανακαινίστηκε.
Το πρόβλημα του μπάνιου το είχα λύσει από πέρυσι, όταν ανακάλυψα το Βρωμονέρι, μια παραλία 35 χιλ. νότια, λίγο μετά την διασταύρωση των Γαργαλιάνων. Για την ακρίβεια δεν το ανακάλυψα, αλλά μου το έδειξε ο Μπίτσικας. Όπως και να το κάνουμε, οι ντόπιοι ξέρουν περισσότερα από τους γαμπρούς. Καμία σχέση η επωνυμία. Ωραία νερά, εξυπηρετική καντίνα, δωρεάν ξαπλώστρες.
Κατέβηκα το Σάββατο 2 Ιουλίου, για να φύγω την Πέμπτη 7, σίγουρος ότι δεν θα έλειπα σε κανέναν στο ΕΚΑΒ. Την Τετάρτη προσπάθησαν να μου ανεβάσουν την πίεση, ενημερώνοντάς με ότι εμφανίστηκαν φαντάσματα στο ΕΚΑΒ, θέτοντας το προαιώνιο ερώτημα περί κότας και αυγού, 'αν οι μηχανές πρέπει να έχουν γιατρό, ή όχι'. Δύο τετράγωνα κάτω από την πλατεία, μπήκα σε μια ταβέρνα, έφαγα έναν ψητό μπακαλιάρο και μου πέρασε.
Έτσι κι αλλιώς, το θέμα της επικαιρότητας δεν είναι οι μηχανές, αλλά ο τομέας Φιλιατρών του ΕΚΑΒ. Πήρα μέρος σε συζητήσεις, ψάχνοντας ευκαιρία για χαβαλέ και διατυπώνοντας ερωτήματα του τύπου ‘πως είναι δυνατόν να παρακαμφθεί η πρωτεύουσα της Τριφυλίας και να ανοίξει τομέας σε παρακατιανή πόλη’. Ή, ‘δικαιωματικά ο Τομέας πάει στα Φιλιατρά, όπου το ΠΑΣΟΚ παίρνει ένα σοβαρό ποσοστό, ενώ οι Κυπαρίσσιοι ακόμη και την Ν.Δ. με βαριά καρδιά την ψηφίζουν’. Κάποιοι άλλοι το πήραν στα σοβαρά και έγραψαν μέχρι και αναρτήσεις, κατηγορώντας τον αντιπρόεδρο, την ΔΑΚΕ και όποιον άλλον έχει καταγωγή από την Τριφυλία. Ευτυχώς που είμαι γαμπρός στην περιοχή και δεν με συμπεριέλαβαν στους συνωμότες.
Το ίδιο βράδυ, παραμονή της γιορτής μου, κατέβηκα στο λιμανάκι της Αγίας Κυριακής, να παρακολουθήσω την πανηγυρική δοξολογία στην ομώνυμη εκκλησία. Πολύ καλή εκδήλωση, αφού το πρόγραμμα είχε και περιφορά της εικόνας, με συνοδεία μπάντας του 'Συλλόγου Φιλοπρόοδων Φιλιατρών'.
Την Πέμπτη το πρωί ετοιμάστηκα για αναχώρηση. Έξω από την Εθνική Τράπεζα συνάντησα τον κύριο Θανάση, συνταξιούχο συνάδελφο (5 χρόνια), ο οποίος μένει σε ένα χωριό της Κυπαρισσίας. Αυτός με ενημέρωσε ότι την επομένη έχει σόου. Εγκαίνια του Τομέα Φιλιατρών. Θα κατέβει σύσσωμη η Διοίκηση με αρκετούς παρατρεχάμενους. Τα πήρα, γιατί το χω ξαναπεί: ‘Δεν μου αρέσουν οι φιέστες’.
Έφυγα μετά από λίγο με κατεύθυνση την Ερατεινή. Πριν τη διασταύρωση της Αμαλιάδας, προσπέρασα ασθενοφόρο (336), του οποίου ο συνοδηγός σε μια επίδειξη οικολογικής ευαισθησίας, ανακύκλωνε χαρτιά τσαλακώνοντάς τα και πετώντας τα από το παράθυρο.
Το Σάββατο το πρωί ψάχτηκα στο διαδίκτυο, να δω τι έγινε και τι ειπώθηκε στα Φιλιατρά. Λες και υπήρχε αμφιβολία. Είτε εγκαινιάστηκε τομέας ΕΚΑΒ, είτε βιβλιοθήκη, είτε υδατοδεξαμενή, ένα και το αυτό. Τα ίδια κούφια λόγια. Ο Μητροπολίτης, ο περιφερειάρχης, οι δήμαρχοι, οι βουλευτές και οι λοιποί. Και χάντρες και καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. ΕΣΠΑ και καινούρια ασθενοφόρα. Και κάπου στη γωνία, κάποιοι Διασώστες να φωτογραφίζονται με τα πουκάμισα έξω.
Θα ήμουν άδικος να μην τους κράξω τους δικούς μου. Επί 5 χρόνια έκραζα τους Δεξιούς που από τη μία διέλυαν το ΕΚΑΒ και από την άλλη παρίσταναν τους Πατακούς.
Ο Τομέας στα Φιλιατρά ήταν απαραίτητος και καλά έκαναν και τον άνοιξαν. Από κει και πέρα ο Διασώστης περιμένει άλλα πράγματα. Το μόνο που δεν τον ενδιαφέρει είναι, αν η διαχείριση της κρίσης του ΕΚΑΒ είναι καλή ή κακή. Με διαφάνεια, ή χωρίς. Τον ενδιαφέρει να ακούσει και να δει ένα πλάνο για το πώς θα βγει από την κρίση. Και τέτοιο δεν υπάρχει. Μόνο εγκαίνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου