Τα εξιτήρια των Νοσοκομείων

Δημόσια και δωρεάν Υγεία. Ζήτω η επανάσταση των Σαντινίστας. Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών.

Δεν έχουν σχέση μεταξύ τους, αλλά είναι όλα εύηχα συνθήματα που το μόνο που προσφέρουν είναι ευκαιρία για καυγάδες στο καφενείο. Και μια και η Χούντα και οι Σαντινίστας έπαψαν να μας απασχολούν εδώ και μισό αιώνα, ας γράψω για την Υγεία, με αφορμή τον καυγά για την εκχώρηση των εξιτηρίων των Νοσοκομείων, σε ιδιωτικές Εταιρίες ασθενοφόρων.

1. Νόμος της αγοράς: 'Ότι έχει κόστος δεν μπορεί να είναι δωρεάν". Αν δεν πληρώσει κάποιος, θα μοιραστούν το κόστος οι υπόλοιποι. Αν δεν πληρώνει εισφορές ο φοροφυγάς, το κόστος νοσηλείας του πάει στους υπόλοιπους. Αν δεν πληρώνει το μέλος της ευπαθούς ομάδας, ντόπιας ή εισαγόμενης, το κόστος μοιράζεται στους φορολογούμενους. Τα έσοδα του Κράτους, για όσους δεν το γνωρίζουν, προέρχονται αποκλειστικά από την φορολογία, ειδικά από την εποχή που ο Σόιμπλε ξερίζωσε τα λεφτόδεντρα.

2. Το ΕΣΥ θα ήθελε να είναι ενιαίο σύστημα υγείας, αλλά στην πράξη αυτό δεν μπορεί να εφαρμοστεί, αφού δεν εφαρμόζεται σε κανένα Κράτος του Πλανήτη, ούτε καν εφαρμόστηκε στα πρώην Κομμουνιστικά. Αποτελείται από Νομικά Πρόσωπα που δεν θα συνεργαστούν μεταξύ τους, αφού δεν μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους ούτε οι κλινικές του ίδιου Νοσοκομείου. Ειδικά στην Ελλάδα του "ξέρεις ποιος είμαι εγώ", όπου οι Διοικητές των ΝΠΔΔ που συνθέτουν το ΕΣΥ, διορίζονται για να μαζεύουν ψήφους για την Κυβέρνηση.

3. Η σχέση του ΕΚΑΒ με τα εξιτήρια των Νοσοκομείων, είναι σχέση μεσάζοντα και νταβατζή. "Θα τα κάνω, αν θέλω και όποτε θέλω". Σαν να θέλει ο αγρότης να δώσει τα πορτοκάλια του και να έρχεται ο έμπορος να του λέει "θα τα δώσεις σε μένα, θα τα πάρω όποτε θέλω και θα σε πληρώσω όσο θέλω". Το ίδιο συμβαίνει και με τις διανοσοκομιακές διακομιδές βαρέως πασχόντων και μη. Από το πρωί έχουν μιλήσει τα 2 Νοσοκομεία και έχουν συνεννοηθεί, το βράδυ στις 8 στέλνει Κ. Μονάδα το ΕΚΑΒ. Αντί ο συνοδός γιατρός να σχολάσει στις 3 το μεσημέρι, σχολάει στις 11 το βράδυ, επειδή έτσι γουστάρει το ΕΚΑΒ. Νταβατζηλίκι. Αγνοεί το ΕΚΑΒ, έναν άλλο νόμο της αγοράς: "Όταν υπάρχει ζήτηση, υπάρχει και προσφορά". Έτσι αναπτύχθηκαν οι ιδιώτες πειρατές. Πάμε πίσω, για να το εμπεδώσουμε. Τα εξιτήρια είναι του Νοσοκομείου, ενός ΝΠΔΔ ανεξάρτητου από το ΕΚΑΒ και τα κάνει ότι γουστάρει.

4. Ποιος είναι ο ρόλος του ΕΚΑΒ και ποια η αποστολή του; Δεν πρόκειται να αναφερθώ, το έχω γράψει πενήντα φορές μέχρι τώρα. Γιατί λοιπόν τα θέλουμε τα εξιτήρια; Για να απασχολούνται οι υπάλληλοι του ΕΚΑΒ, που δεν έπρεπε καν να προσληφθούν.

5. Αυξάνεται το κόστος για το Δημόσιο με την σύμβαση αυτή; Όχι, μειώνεται στο 1/5. Το κόστος ενός εξιτηρίου που πραγματοποιείται από το ΕΚΑΒ ξεπερνάει τα 250€ ανά περιστατικό, με πρόχειρους υπολογισμούς. Μπορεί να είναι και παραπάνω. Γιατί εκτός από το κόστος χρήσης του ασθενοφόρου και την μισθοδοσία του προσωπικού, πρέπει να συνυπολογίσεις και να διαιρέσεις, το κόστος τεχνικής και διοικητικής υποστήριξης, Συντονιστικού Κέντρου, αποσπασμένων σε αλλότρια καθήκοντα, παρκαρισμένων και δενδροφυλλάκων. Επιπλέον με την σύμβαση, χρήμα που έπαιρναν μαύρο οι πειρατές από τους ασθενείς, γίνεται νόμιμο και φορολογούμενο. Ξηλώνεται το κύκλωμα νοσοκόμων, τραυματιοφορέων, χρονιάδων του ΕΚΑΒ, που επίσης επιβάρυνε τον ασθενή.

6. Είναι σωστός ο τρόπος που έγινε; Όχι 100%. Κατ' αρχήν δεν έγινε σε όλη την Επικράτεια, αλλά με χρήση "λαγού" την 1η ΥΠΕ. Όπως γίνονται όλα. Αν περάσει θα το επεκτείνουμε. Αν όχι, πάμε πίσω. Είναι σωστό σαν μέτρο; Όχι απόλυτα, γιατί είναι διαφορετικές οι ανάγκες του κάθε Νοσοκομείου και ότι είναι σωστό για το ένα, μπορεί να είναι λάθος για το άλλο. 

7. Τι έπρεπε να γίνει; Να δοθεί εντολή σε κάθε Νοσοκομείο να αξιολογήσει τις ανάγκες του και να επιλέξει τον τρόπο διαχείρισης. Έτσι, κάποιο μπορεί να αποφάσιζε να συνάψει σύμβαση με ιδιώτη, κάποιο άλλο όμως, να έβλεπε ότι το συνέφερε να αγοράσει ασθενοφόρα και να προσλάβει Διασώστες.

8. Είναι σωστό να εκχωρούνται κομμάτια της Δημόσιας Υγείας σε ιδιώτες; Ναι και το κάνουμε ήδη εδώ και δεκαετίες. Γιατί οι ιδιώτες προσφέρουν ίδιες, ή και καλύτερες υπηρεσίες με χαμηλότερο κόστος.

9. Και ποιος είναι ο ρόλος του Κράτους; Εποπτικός. Βάζει τους όρους του παιχνιδιού. Καθορίζει την ποιότητα των υπηρεσιών και ελέγχει την εφαρμογή.

10. Είναι θετικό αυτό που έγινε για το ΕΚΑΒ; Οπωσδήποτε είναι ένα βήμα να πετύχουμε σε 4 με 5 δεκαετίες, αυτό που τα πολιτισμένα Κράτη έχουν τυποποιήσει από την δεκαετία του '80.

11. Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί νοιώθω την υποχρέωση να πω στον κόσμο και στους συναδέλφους την αλήθεια. Γιατί δεν ψαρεύω ψήφους. Γιατί θεωρώ ανήθικο να βγάζω σκελετούς από τα ντουλάπια για να κάνω αντιπολίτευση. Γιατί νοιώθω συμπόνια για την δεξιά συνδικαλιστική παράταξη, της οποίας η Οθωμανοσοβιετική δημοσιοϋπαλληλίστικη νοοτροπία, την κρατάει δέσμια συγκεκριμένου τρόπου πολιτεύσθαι.

ΥΓ. Με μια τελευταία τροπολογία, το Υπουργείο βγάζει εντελώς από το παιχνίδι το ΕΚΑΒ, αφαιρώντας του την διαχείριση, έτσι για να φύγουμε απ' την ζωή του και να βγουν από την δύσκολη θέση οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές.

Ο Πόλεμος με την ματιά του Διασώστη

 Απασχολεί τους πάντες στην Χώρα μας αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία, ακόμη και τους πλέον αδιάφορους. Ίσως γιατί συμβαίνει στην γειτονιά μας. Όλοι έχουμε πάρει μέρος σε συζητήσεις, καταθέτοντας άποψη μάλιστα, για το ποιος έχει την ευθύνη. Οι πολεμοχαρείς Ρώσσοι, ή οι Νατοϊκοί που τους προκάλεσαν. Άσχετα με το τι πιστεύει ο καθένας, σε ένα πράγμα οι απόψεις ταυτίζονται. Στις συνέπειες του πολέμου στα αθώα θύματα της σύγκρουσης. Στους άμαχους. Χιλιάδες νεκροί, τραυματίες, εκτοπισμένοι. Χωρίς δουλειές, με κατεστραμμένες περιουσίες.

Παρακολουθώντας τις επιχειρήσεις, ο καθένας ανάλογα με την ιδιότητά του, βλέπει τα γεγονότα από την δική του σκοπιά. Ένας στρατιωτικός βλέπει τον εαυτό του να μάχεται, ένας πυροσβέστης να απεγκλωβίζει θύματα από ερείπια και να σβήνει φωτιές που ανάβουν οι οβίδες και οι ρουκέτες. Ένας υγειονομικός βλέπει την μάχη στα Νοσοκομεία που έχουν στηθεί και ένας Διασώστης την μάχη για την περισυλλογή και διακομιδή των θυμάτων.

Με έναν μεγάλο αριθμό ασθενοφόρων να έχει καταστραφεί και τα εναπομείναντα να τρέχουν και να μην φτάνουν, βλέπουμε να έχουν επιστρατευτεί κλειστά φορτηγάκια για την μεταφορά των τραυματιών. Και βέβαια ο Διασώστης αντιλαμβάνεται τις συνθήκες για τον ασθενή και την επίπτωση στην εξέλιξη της υγείας του. Γιατί γνωρίζει ότι ο τραυματίας πρέπει να διακομίζεται αποκλειστικά και μόνο με ασθενοφόρο και οτιδήποτε άλλο είναι κακοποίηση.

Η Ελληνική Κυβέρνηση πήρε θέση στον πόλεμο. Έστειλε όπλα - γιατί κάποιος της το πρότεινε και το αποδέχτηκε. Έστειλε τον Ερυθρό Σταυρό με ανθρωπιστική βοήθεια - γιατί κάποιος της το πρότεινε και το αποδέχτηκε. Ας βρεθεί κάποιος να της προτείνει, να στείλουμε ασθενοφόρα και προσωπικό να βοηθήσουν στην διακομιδή των τραυματιών. Όχι στην ζώνη των συγκρούσεων, αλλά σε ασφαλείς περιοχές. Και αυτός που θα το προτείνει δεν μπορεί να είναι άλλος από την Διοίκηση του ΕΚΑΒ. Και αν η Κυβέρνηση κατηγορήθηκε, από μια μεγάλη μερίδα Ελλήνων για την αποστολή όπλων, για την αποστολή ασθενοφόρων σίγουρα θα επαινεθεί. 

Η ώρα της κρίσης

 Για την υποχρέωση εμβολιασμού των υγειονομικών μιλάω και για την απόφαση της Κυβέρνησης να βγάλει σε αναστολή εργασίας τους ανεμβολίαστους.

Ώρα της κρίσης για την Διοίκηση.

Για την Διοίκηση του τίποτα λέμε. Δύο χρόνια τίποτα. Μηδέν. Κουλούρι. Έχει αράξει στον καναπέ και τρώει από τα έτοιμα. Έχει εμπειρία σ' αυτό. Στην προηγούμενη θητεία της, μέσα σε μια τετραετία, καταβρόχθισε την προίκα των Ολυμπιακών Αγώνων. Αποχώρησε αφήνοντας το ΕΚΑΒ χωρίς ασθενοφόρα και χωρίς προσωπικό, παρά τις χιλιάδες προσλήψεις. Με τι ασχολείται; Με βόλεμα ημετέρων και με κανένα ρουσφετάκι δεξιά και αριστερά. Με συγκέντρωση αρμοδιοτήτων, με καρέκλες και γραφεία. Δεν ασχολείται με ασθενοφόρα, τα οποία λιγοστεύουν καθημερινά. Έχει αμολήσει προπέτασμα καπνού τον κορωνοϊό και τον έχει δικαιολογία για κάθε της αποτυχία. Κάνει ευχέλαια να κρατήσει για πάντα, για να συνεχίσει να περνάει ζωάρα, κάνοντας τίποτα. Μία στο τόσο βγάζει μία προκήρυξη για επικουρικούς, έτσι για να βγει από την υποχρέωση. Για να κάνει τον καλό στο Υπουργείο, στέλνει μία εισήγηση για 1500 τριμηνήτες, ενώ ξέρει ότι δεν θα πατήσει ψυχή. Βάζει την Διεύθυνση να βγάλει έγγραφο "εντέλλεσθε να καταθέσετε πιστοποιητικό" και όποιος πήγαινε να το καταθέσει, ανακάλυπτε ότι δεν υπήρχε στην ΚΥ Διευθυντής, ή Προϊστάμενος. Άλλοι ήταν σε άδεια, οι αναπληρωτές είχαν δηλώσει ασθένεια και κανα δυο που ξέμειναν κρύβονταν σε γραφεία και αποθήκες. Τελικά ο κορωνοϊός ίσως δεν είναι ευλογία, αλλά κατάρα.

Ώρα της κρίσης για τους συνδικαλιστές. 

Δύσκολες εποχές να είσαι συνδικαλιστής της κυβερνητικής παράταξης. Πρέπει να βρεις τρόπο να πετύχεις αυτό που δεν πέτυχε κανένας στο παρελθόν. Να είσαι "και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ". Τι μπορείς να κάνεις; Να στηρίξεις την κυβερνητική πολιτική; Να πεις στα μέλη σου εμβολιαστείτε αλλιώς θα πάτε σε αναστολή; Δεν γίνεται, κοστίζει ψήφους. Να εναντιωθείς στην πολιτική της Παράταξής σου; Ούτε αυτό γίνεται. Πρέπει να βρεις μία μέση λύση, ώστε να περάσεις την κρίση "αβρόχοις ποσίν". Ίσως κάνοντας μια κινητοποίηση, έτσι για να δείξεις αντίσταση, έτσι για να ρίξεις στάχτη στα μάτια των προβάτων. Εκεί θα πάνε, να δούμε αν τους βγει. 

Ώρα της κρίσης για τους ανεμβολίαστους.

Εδώ δεν είναι μία κατηγορία, αλλά πολλές.

• Οι πονηροί. Αυτοί που είπαν "άσε τους άλλους να το κάνουν και αν δεν πάθουν τίποτα βλέπουμε και μεις". Επίσης είπαν " αν το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι δεν θα το ζητήσουν από μας". Αυτοί την πάτησαν και τρέχουν να κλείσουν ραντεβού. 
• Οι αναποφάσιστοι. Αν το έκαναν τον Γενάρη, ή τον Φλεβάρη δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα. Το άφησαν για αργότερα και έμπλεξαν. Διάβασαν τόσα αντικρουόμενα άρθρα, άκουσαν τόσες αντικρουόμενες ανακοινώσεις που έγινε το μυαλό τους σαλάτα και δεν ξέρουν προς τα που να κάνουν.
• Αυτοί που φοβούνται. Απολύτως θεμιτό συναίσθημα ο φόβος και δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς. Δεν είναι όλοι ατρόμητοι. Απλά αυτοί που φοβούνται δεν μπορούν να κάνουν κάποιες δουλειές. Δεν μπορείς να ποστάρεις στο facebook παριστάνοντας τον μάχιμο για να βρεις γυναίκα και ταυτόχρονα να μην κάνεις το εμβόλιο από φόβο.
• Οι εμβολιομάχοι. Κατά το μακεδονομάχοι. Πίστεψαν ότι θα δοξαστούν σηκώνοντας επαναστατική σημαία εκ του ασφαλούς και χωρίς συνέπειες. Την πάτησαν κι αυτοί, γιατί έχουν εκτεθεί. Έχουν κάνει αμέτρητα ποστ. Αν πάνε να εμβολιαστούν θα γίνουν ρόμπα. 
• Οι ψεκασμένοι. Η πιο συμπαθής ομάδα. Θέλουμε να υπάρχουν γιατί διασκεδάζουμε μαζί τους. Δεν θέλουμε να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και να πληρώνονται από τους φόρους του Ελληνικού Λαού.

Και οι εμβολιασμένοι τι κάνουν; Αυτοί που πιστεύουν ότι ζούμε σε συντεταγμένη κοινωνία με υποχρέωση να διαφυλάττει το δημόσιο συμφέρον και έσπευσαν να εμβολιαστούν, τι κάνουν; Πιστεύω ότι δηλώνουν Θεσσαλονικείς. Έχουν φτιάξει φραπέ σε ποτήρι 300 ml, έχουν απλωθεί σε τέσσερεις καρέκλες και παρακολουθούν ευχάριστα τις εξελίξεις.

Σκουπιδιαρέοι

 Το 1998 με βρήκε στο Α10. Χαρακτηρισμένος ως Τομέας ανεπιθύμητων, πήγαινες εκεί για να στρώσεις χαρακτήρα. Έτσι κι εγώ, αφού τόλμησα να κάνω εσωτερική αντιπολίτευση στην κυρίαρχη τότε συνδικαλιστική παράταξη, τερμάτισα την καριέρα μου στις Κ. Μονάδες και πήγα να δοξαστώ στην Ομόνοια. Για ζευγάρι, μου έβαλαν έναν νέο, σειρά αυτοκτονίας, τον Κώστα Π., για να μου δυσκολέψουν την ζωή περισσότερο. Τα βρήκαμε γρήγορα, αφού ήταν (και είναι) εντάξει παιδί και περνούσαμε καλά στην βάρδια. Ταυτόχρονα, επειδή δεν ήμουν απ' αυτούς που ήρθαν στο ΕΚΑΒ με Mercedes, Audi ή Saab, έκανα και δεύτερη δουλειά στα ασθενοφόρα του Ιατρικού Κέντρου. Τότε το μεροκάματο είχε αξία, γι' αυτό όχι μόνο μου έφταναν τα χρήματα να ζει η οικογένεια αξιοπρεπώς, αλλά περίσσευαν και για εξόδους. Λόγω δεύτερης δουλειάς, το μόνο βράδυ που βόλευε ήταν στο δεύτερο απογευματινό. Έντεκα το βράδυ έξοδος και ξενύχτι μέχρι τις τρεις. Το πρόβλημα ήταν, ότι την επομένη είμασταν πρωί και πιάναμε 6 παρά τέταρτο. Ο Κώστας, όσο και να ξενυχτούσε, όσο και να έπινε, πάντα τυπικός στην ώρα του. Εγώ ποτέ, ούτε μία φορά. Στις 6 παρά τέταρτο, αντί να βρίσκομαι στο "Ελπίς" στην αλλαγή, εγώ κατέβαινα τα σκαλιά του σπιτιού μου στο Παγκράτι. Και πάντα ο ίδιος "κακός" στον ασύρματο. Ο Γιάννης Φ. Ο Γιάννης, βίος και πολιτεία ο ίδιος, στους άλλους όμως δεν χάριζε. Αν δεν σε ήξερε, ή αν δεν σε συμπαθούσε, δεν φώναζε δεύτερη φορά. Σε "ζωγράφιζε" στο βιβλίο και έτρεχες να ξεμπλέξεις. Δεν ήταν χαζός και γρήγορα κατάλαβε ότι αργούσα. Με το που καθόταν στην καρέκλα, φώναζε Α10. "Κατά το ήμισυ" απαντούσε ο συνάδελφος. Δεύτερη, τρίτη φορά, του λέει όταν έρθει, τηλεφωνικώς μαζί μου. Τον παίρνω τηλέφωνο και μου λέει, κανόνισε την πορεία σου, θα μπλέξεις. Δεν χρειαζόταν να μου το πει, το ήξερα και μόνος μου. Δεν υπήρχε όμως λύση, αφού ούτε τα ξενύχτια θα έκοβα, ούτε στην ώρα μου θα ήμουν. Επένδυσα λοιπόν ένα ποσό και αγόρασα έναν φορητό ασύρματο. Πέρασα όλες τις συχνότητες του ΕΚΑΒ πανελλαδικά, από μία κατάσταση που μου έδωσε φίλος ηλεκτρονικός. Πρωί λοιπόν, έξι παρά τέταρτο, εγώ φοράω παπούτσια και ο Γιάννης φωνάζει "Α10". Δεν είχε περιστατικό, ή αν είχε κανέναν χρήστη που είχε ξεμείνει στην Αθηνάς και τον βρήκαν οι πρωινοί. "Διαβίβασε" του απαντάω από τον φορητό, κόκκαλο ο Γιάννης, δεν το περίμενε. Μας καλημέρισε, ευχήθηκε καλή βάρδια, μας δοκίμασε άλλη μία στο επόμενο πρωινό και αυτό ήταν, δεν ξανασχολήθηκε.

Ότι έγραψα μέχρι τώρα είναι άσχετο, μου ήρθε συνειρμικά, άλλο είναι το θέμα. Ο φορητός που αγόρασα είχε 100 θέσεις για κανάλια, οπότε εκτός του ΕΚΑΒ, έβαλα τα κανάλια της Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής, μέχρι τους ταξιτζήδες του Βόλου και τα απορριμματοφόρα του Δήμου Αθηναίων. Τα απορριμματοφόρα ήταν το αγαπημένο μου κανάλι, ειδικά την νύχτα. Το τι μπινελίκι έπεφτε, το τι άγιους κατέβαζαν, τι ο ένας την μάνα του άλλου, δεν λέγεται. Άκουγα με τις ώρες. Σίγουρα δεν είναι έτσι σήμερα, δεν ξέρω καν αν εξακολουθούν να χρησιμοποιούν ασυρμάτους.

Η λειτουργία των ασύρματων επικοινωνιών του ΕΚΑΒ, είναι στα χειρότερά της. Δεν βρίζει κανείς, αλλά αυτό δεν λέει κάτι. Ο ένας μιλάει τραγουδιστά, ο άλλος βάζει τραγούδια, ένας τρίτος χαιρετάει με νάζι μια συνάδελφο και κάποιος άλλος, ανοίγει συζήτηση με άλλον συνάδελφο, αν συνάντησε τον κουνιάδο του στο χωριό, μια ανεξήγητη ενέργεια ψυχιατρικού ενδιαφέροντος, όπου ο γιατρός θα πρέπει να αναζητήσει την ανάγκη που τον οδηγεί να το κάνει, αφού μπορεί να τον πάρει τηλέφωνο και να πουν ότι θέλουν. Υπάρχουν κι άλλα. Συζητήσεις επί συζητήσεων με το Κέντρο, για ένα και μόνο περιστατικό, ανάγνωση ολόκληρων ιατρικών γνωματεύσεων, διευκρινήσεις επί διευκρινήσεων. Όλα αυτά θα μπορούσαν να διευθετηθούν τηλεφωνικά και η συχνότητα να μένει ελεύθερη για οτιδήποτε επείγον, ή μόνο για τα τυπικά. Γιατί ο ασύρματος δεν είναι μέσο ψυχοθεραπείας. Δεν είναι facebook. Δεν είναι για να φαινόμαστε. Δεν είναι για να νιώθουμε κάποιοι. Γιατί ταυτόχρονα, κάποιοι άλλοι είναι σε ανακοπή και προσπαθούν να διαβιβάσουν και κάποιοι άλλοι σε σοβαρό τροχαίο. Κάποιοι μπορεί να κινδυνεύουν και να μην μπορούν να ζητήσουν βοήθεια. Όσο για τους άλλους που ασχημονούν στον αέρα, είναι δυο φορές γαϊδούρια. Γιατί δεν είμαστε μεταξύ μας όπως οι σκουπιδιάρηδες. Ακούνε οι ασθενείς, οι συγγενείς και όλοι οι παριστάμενοι. Όσες σέλφι και να ανεβάσουμε με φόντο το ασθενοφόρο, όσα βίντεο με αναταχθείσες ανακοπές, εικόνα δεν φτιάχνουμε, γιατί κάποιοι χαλάνε σε δευτερόλεπτα, όσα κάποιοι άλλοι έχτισαν σε διάρκεια χρόνων.

Και ποιος φταίει για την συμπεριφορά των ψυχικά άρρωστων συναδέλφων; Φυσικά και φταίνε οι ίδιοι, αλλά δεν είναι αυτοί οι θεματοφύλακες της εύρυθμης λειτουργίας του συντονιστικού Κέντρου. Είναι οι εκφωνητές, οι υπεύθυνοι βάρδιας, οι υπεύθυνοι Συντονιστικού, η προϊσταμένη ΤΑΕ, η προϊσταμένη της Διεύθυνσης. Έτσι πάει η ιεραρχία.

Το 2003 κάναμε συσκέψεις για να κωδικοποιήσουμε τις επικοινωνίες, μεταφράζοντας τους αμερικάνικους κώδικες. Τους κώδικες του 10 για τις ενέργειες και του Ε για τα περιστατικά και τις παθήσεις. Και το 2021 είμαστε ακόμη καφενείο. Ακούς ασύρματο Αστυνομίας και αισθάνεσαι τσομπάνος. 

Πειρατείες σε άλλες εποχές.

Κοινοποίησε ένα άρθρο το EKABnews, σχετικά με ασθενοφόρο στο Manchester, το οποίο ο οδηγός χρησιμοποίησε για να πάει την οικογένειά του για ψώνια:

 Πήγε την οικογένειά του για ψώνια με ασθενοφόρο: Είχε ανοίξει και τους φάρους

Έγραψα και γω στα σχόλια αστειευόμενος, ότι είναι πίσω οι Άγγλοι, γιατί εμείς πριν 30 χρόνια κουβαλούσαμε ελιές με τα ασθενοφόρα. Ήταν όμως πράγματι αστείο;

Ήμουν λίγων μηνών υπάλληλος όταν πήγα μία Δευτέρα για δουλειά, στο πρώτο απογευματινό στο Δαφνί. Μπαίνω μπροστά στην "ασπρούλα" να γράψω βιβλίο και ο συνάδελφος πίσω να ελέγξει την καμπίνα. Κοιτάω τα χιλιόμετρα και από το τελευταίο κλείσιμο την Παρασκευή, είχαν προστεθεί πάνω από 700. Ταυτόχρονα, με ενημερώνει ο συνάδελφος, ότι κάτω από το φορείο είχε φύλλα από ελιές. Πρώτη κίνηση να ενημερωθεί ο "Τομεάρχης", δηλαδή ο παλιός της περιοχής. Τότε δεν ενημέρωνες το γραφείο, ούτε τον ασύρματο και πολύ περισσότερο δεν έγραφες αναφορά. Αν το έκανες, είχε τελειώσει η καριέρα σου και η ζωή σου η ίδια. Τα θέματα λύνονταν αλλιώς, μέσω αμοιβαίων υποχρεώσεων και "υπογεγραμμένων γραμματίων" που κάποια στιγμή θα εξοφλούνταν.

-"Άσε τα χιλιόμετρα ανοιχτά" μου είπε "θα σου πω τι θα γίνει". Αυτό έκανα και σε κάθε σήμα τα σημείωνα στο πρόχειρο. Μετά από κάποιες ώρες πήγα περιστατικό στην Νίκαια. Εκεί ήρθε άλλος παλιός και μου μετέφερε την απόφαση του "Τομεάρχη": -"Κάθε βάρδια, θα γράφει 50 χιλιόμετρα παραπάνω, μέχρι την Παρασκευή που θα πάει για σέρβις να τα καλύψουμε". Δεν έκανες ερωτήσεις, ούτε ζητούσες εξηγήσεις. Απλά εκτελούσες. Πράγματι όσο περνούσαν οι μέρες, έβλεπα τα χιλιόμετρα στο βιβλίο να μαζεύονται.

Την Πέμπτη δεν είχε δουλειά και μαζευτήκαμε 3 ασθενοφόρα σε γνωστό καφενείο στο Αιγάλεω. Παρών και ο "Τομεάρχης". Δεν έγινε καμία συζήτηση, ειδικά αφού είμασταν 4 νέοι παρόντες. Σε ανύποπτο χρόνο, γυρίζει ο ένας παλιός και λέει στον άλλον: - "Μα καλά ο ηλίθιος, δεν ήξερε να βάλει το χέρι κάτω από το ταμπλό και να ξεβιδώσει την ντίζα του κοντέρ;" Και του απαντάει ο άλλος: - "Να λες πάλι καλά, που έβαλε καύσιμα από την τσέπη του".

Κάτι που, με απίστευτο θράσος, δεν έκαναν 2 συνάδελφοι των χρονίων, οι οποίοι έκοψαν δύο δελτία καυσίμων, σε συνεργαζόμενο βενζινάδικο, εκτελώντας πειρατεία εκτός έδρας. Αντί να κλείσουν το ασθενοφόρο στο ΕΚΑΒ την Παρασκευή, το έκλεισαν στον τομέα. Την Κυριακή το πρωί, παρέλαβαν εξιτήριο και τράβηξαν βόρεια. Στην επιστροφή, αφού παρέδωσαν, είπαν να κάνουν μια στάση στα Καμένα Βούρλα, να τσιμπήσουν κάτι και να πιουν ένα κρασί. Εκεί τους πέτυχε άλλος συνάδελφος, ο οποίος επέστρεφε με την οικογένειά του. Βρισκόμενος στα μαχαίρια με το "σύστημα", τους φωτογράφισε και έγραψε αναφορά. Έγινε χαμός και κατά την αυτοψία στο όχημα, βρέθηκε μπλοκ αποδείξεων με λογότυπα του ΕΚΑΒ. Πήγαιναν για απόλυση οι συνάδελφοι, αλλά υπήρξε πρόβλημα, αφού ο ένας ήταν στέλεχος της κυβερνητικής παράταξης. Το ζήτημα, έμεινε για ένα διάστημα στην επιφάνεια, μετά χάθηκε στην γραφειοκρατία και ξεχάστηκε. Οι ένοχοι έδειξαν μεταμέλεια, ο καταγγέλλων πείστηκε να αποσύρει την αναφορά και η υπηρεσιακή ζωή συνεχίστηκε κανονικά.

Άλλες εποχές.